[ntmss-svn] r378 - in trunk/Level 1 In Progress : 04_315610 04_316540
Rachel at crosswire.org
Rachel at crosswire.org
Tue May 14 13:23:58 MST 2013
Author: Rachel
Date: 2013-05-14 13:23:57 -0700 (Tue, 14 May 2013)
New Revision: 378
Added:
trunk/Level 1 In Progress /04_315610/04_315610_jg_L1.txt
trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_ee_L2.txt
trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L1.txt
trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L2.txt
Log:
New level 1 and level 2 transcriptions added - structural changes made.
Added: trunk/Level 1 In Progress /04_315610/04_315610_jg_L1.txt
===================================================================
--- trunk/Level 1 In Progress /04_315610/04_315610_jg_L1.txt (rev 0)
+++ trunk/Level 1 In Progress /04_315610/04_315610_jg_L1.txt 2013-05-14 20:23:57 UTC (rev 378)
@@ -0,0 +1,981 @@
+{Status:
+G-A Number: 1561
+Name of book transcribed: John
+First folio transcribed:
+Base text used: TRns
+
+Transcribed by: John Gram (Collation by John turned into transcription by Bruce)
+Transcription begun:
+Transcription finished:
+
+Does this manuscript contain (delete and complete as appropriate):
+ Lectionary annotations - Yes No
+ Initials and other enlarged letters - Yes No
+ Diples (>) - No Yes on the following folios 00r, 00v ...
+ Obeloi (†) - No Yes: on the following folios 00r, 00v ...
+
+ Other remarks: Many iota adscripts not noted in the transcription.
+ Frequent use of τω καιρω εκεινω or ειπεν ο κς̅ with a re-phrasing of the sentence opening. }
+
+<B 04>
+<K 0>
+<V 0> αρχ(η) τ(ω) κατα ιω̅ ευαγγελιον τη αγιου μεγαλ(η) κυριακη του πασχα
+
+<K 1>
+<V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
+<V 4> εν αυτω ζωη ην και η ζωη ην το φως των αν̅ων
+<V 5> και το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα θυ̅ ονομα αυτω ιω̅
+<V 7> ουτος ηλθεν εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση περι του φωτος ινα παντες πιστευσωσι δι αυτου
+<V 8> ουκ ην εκεινος το φως αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ εγνω
+<V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον
+<V 12> οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅ γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα αυτου
+<V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και αληθειας
+<V 15> ιωαννης μαρτυρει περι αυτου και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον ο οπισω μου ερχομενος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 16> και εκ του πληρωματος αυτου ημεις παντες ελαβομεν και χαριν αντι χαριτος
+<V 17> οτι ο νομος δια μωσεως εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅ χυ̅ εγενετο
+<V 18> θν̅ ουδεις εωρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγησατο
+<V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιω̅ οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεις και λευιτας προς αυτον ινα ερωτησωσιν αυτον συ τις ει
+<V 20> και ωμολογησε και ουκ ηρνησατο και ωμολογησεν οτι ουκ ειμι εγω ο χς̅
+<V 21> και ηρωτησαν αυτον τι ουν ηλιας ει συ και λεγει ουκ ειμι ο προφητης ει συ και απεκριθη ου
+<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις περι σεαυτου
+<V 23> εφη εγω φωνη βοωντος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων
+<V 25> και ηρωτησαν αυτον και ειπον αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ιω̅ λεγων εγω βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπροσθεν μου γεγονεν ου εγω ουκ ειμι αξιος ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματος
+<V 28> ταυτα μεν εν βηθαβαρα εγενετο περαν του ιορδανου οπου ην ιω̅ βαπτιζων
+<V 29> τη επαυριον βλεπει τω καιρω εκεινω βλεπει ο ιω̅ τον ιν̅ ερχομενον προς αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅ ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου
+<V 30> ουτος εστι περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια τουτο ηλθον εγω εν τω υδατι βαπτιζων
+<V 32> και εμαρτυρησεν ο ιω̅ λεγων οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει περιστεραν εξ ου̅νου και εμεινεν επ αυτον
+<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βαπτιζων εν πν̅ι αγιω
+<V 34> καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος του θυ̅
+<V 35> τη επαυριον παλιν τω καιρω εκεινω ειστηκει ο ιω̅ και εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 36> και εμβλεψας τω ιυ̅ περιπατουντι λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+<V 37> και ηκουσαν αυτου οι δυο μαθηται λαλουντος και ηκολουθησαν τω ιυ̅
+<V 38> στραφεις δε ο ις̅ και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον αυτω ραββι ο λεγεται ερμηνευομενον διδασκαλε που μενεις
+<V 39> λεγει αυτοις ερχεσθε και ιδετε ηλθον και ειδον που μενει και παρ αυτω εμειναν την ημεραν εκεινην ωρα ην ως δεκατη
+<V 40> ην ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου εις εκ των δυο των ακουσαντων παρα ιω̅ και ακολουθησαντων αυτω
+<V 41> ευρισκει ουτος πρωτος τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερμηνευομενον χς̅
+<V 42> και ηγαγεν αυτον προς τον ιν̅ εμβλεψας δε αυτω ο ις̅ ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται πετρος τη επαυριον ηθελησεν υπαγει
+<V 43> τη επαυριον ηθελησεν ο ις̅ εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 44> ην δε ο φιλιππος απο βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου και πετρου
+<V 45> ευρισκει φιλιππος τον ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε μωυσης εν τω νομω και οι προφηται ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον του ιωσηφ τον απο ναζαρετ
+<V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+<V 47> ιδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προς αυτον και λεγει περι αυτου ιδε αληθως ισραηλιτης εν ω δολος ουκ εστι
+<V 48> λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με γινωσκεις απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι οντα υπο την συκην ειδον σε
+<V 49> απεκριθη ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι συ ει ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς του ιη̅λ
+<V 50> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της συκης πιστευεις μειζω τουτων οψει
+<V 51> και λεγει αυτω αμην αμην λεγω υμιν απ αρτι οψεσθε τον ου̅νον ανεωγοτα και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και καταβαι=
+νοντας επι τον υιον του αν̅ου <K 2> <V 1> και τη ημερα τη Γ
+τω καιρω εκεινω γαμος εγενετο εν κανα της
+γαλιλαιας και ην η μη̅ρ του ιυ̅ εκει <V 2> εκληθη
+δε και ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις τον γαμον <V 3> και υ=
+στερησαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς αυτον
+οινον ουκ εχουσι <V 4> και λεγει αυτη ο ις̅ τι εμοι
+και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου <V 5> λεγει η
+μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι αν λεγη
+υμιν ποιησατε <V 6> ησαν δε εκει υδριαι
+λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον καθαρισ=
+μον των ιουδαιων χωρουσαι ανα μετρη=
+|F 172r|
+τας δυο η τρεις <V 7> λεγει αυτοις ο ις̅ γεμι=
+σατε τας υδριας υδατος και εγεμισαν αυτας
+εως ανω <V 8> και λεγει αυτοις αντλησατε νυν
+και φερετε τω αρχιτρικλινω οιδε ηνεγ=
+καν <V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος το
+υδωρ οινον γεγενημενον και ουκ ηδει ποθεν εστιν
+οι δε διακονοι ηδεισαν οι ηντληκοτες
+το υδωρ φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρι=
+κλινος <V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον τον
+καλον οινον τιθησι και οταν μεθυσθωσι
+τοτε τον ελασσω συ τετηρηκας τον καλον
+οινον εως αρτι <V 11> ταυτην εποιησε την αρχην
+των σημειων ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας
+και εφανερωσε την δοξαν αυτου και επι=
+στευσαν εις αυτον οι μαθηται αυτου <V 12> μετα
+τουτο κατεβη
+τω καιρω εκεινω ηλθεν ο ις̅ εις καπερ=
+ναουμ αυτος και η μη̅ρ αυτου και οι μαθηται
+αυτου και εκει εμειναν ου πολλας ημερας
+<V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιουδαιων
+και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα <V 14> και ευρεν
+εν τω ιερω τους πωλουντας βοας και
+|F 172v|
+προβατα και περιστερας και τους κερματιστας καθη=
+μενους <V 15> και ποιησας φραγελιον εκ σχοινιων
+παντας εξεβαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα και τους βοας και των κολλυβιστων εξεχεε το κερμα και τας τραπεζας ανεστρεψε
+<V 16> και τοις τας περιστερας πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου οικον εμποριου
+<V 17> εμνησθησαν δε οι μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν ο ζηλος του οικου σου καταφαγεται με
+<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν οτι ταυτα ποιεις
+<V 19> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος ουτος και συ εν τρισιν ημεραις εγερεις αυτον
+<V 21> εκεινος δε ελεγε περι του ναου του σωματος αυτου
+<V 22> οτε ουν ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μαθηται αυτου οτι τουτο ελεγεν αυτοις και επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω ειπεν ο ις̅
+<V 23> ως δε ην εν ιεροσολυμοις εν τω πασχα εν τη εορτη πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου θεωρουντες αυτου τα σημεια α εποιει
+<V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντας
+<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε τι ην εν τω αν̅ω
+
+<K 3>
+<V 1> τω καιρω εκεινω αν̅ος τις εκ των φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω αρχων των ιουδαιων
+<V 2> ουτος ηλθε προς αυτον νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οιδαμεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδασκαλος ουδεις γαρ ταυτα τα σημεια δυναται ποιειν α συ ποιεις εαν μη η ο θς̅ μετ αυτου
+<V 3> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του θυ̅
+<V 4> λεγει προς αυτον ο νικοδημος πως δυναται αν̅ος γεννηθηναι γερων ων μη δυναται εις την κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι
+<V 5> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται εισελθειν εις την βασιλειαν του θυ̅
+<V 6> το γεγεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστι και το γεγεννημενον εκ του πν̅ς πν̅α εστι
+<V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι δει υμας γεννηθηναι ανωθεν
+<V 8> το πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει ουτως εστι πας ο γεγεννημενος εκ του πν̅ς
+<V 9> απεκριθη νικοδημος και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γενεσθαι
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και ταυτα ου γινωσκεις
+<V 11> αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν ημων ου λαμβανετε
+<V 12> ει τα επιγεια ειπον υμιν και ου πιστευετε πως εαν ειπω υμιν τα επου̅νια πιστευσετε
+<V 13> και ειπεν ο κς̅ ουδεις αναβεβηκεν εις τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας ο υιος του αν̅ου ο ων εν τω ου̅νω
+<V 14> και καθως μωσης υψωσε τον οφιν εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει τον υιον του αν̅ου
+<V 15> ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 16> ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις ουτως γαρ ηγαπησεν ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅ τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος δι αυτου
+<V 18> ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται ο δε μη πιστευων ηδη κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους υιου του θυ̅
+<V 19> αυτη δε εστιν η κρισις οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα
+<V 20> πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως ινα μη ελεγχθη αυτου τα εργα
+<V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως ινα φανερωθη αυτου τα εργα οτι εν θω̅ εστιν ειργασμενα
+<V 22> μετα ταυτα τω καιρω εκεινω ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις την ιουδαιαν γην και εκει διετριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+<V 23> ην δε και ιω̅ βαπτιζων εν αινων εγγυς του σαλημ οτι υδατα πολλα ην εκει και παρεγινοντο και εβαπτιζοντο
+<V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος εις την φυλακην ο ιω̅
+<V 25> εγενετο ουν ζητησις εκ των μαθητων ιω̅ μετα ιουδαιων περι καθαρισμου
+<V 26> και ηλθον προς τον ιω̅ και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον
+<V 27> απεκριθη ιω̅ και ειπεν ου δυναται αν̅ος λαμβανειν ουδεν εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του ου̅νου
+<V 28> αυτοι υμεις μαρτυρειτε οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου
+<V 29> ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται
+<V 30> εκεινον δει αυξανειν εμε δε ελαττουσθαι
+<V 31> ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει ο εκ του ου̅νου ερχομενος επανω παντων εστι
+<V 32> και ο εωρακε και ηκουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
+<V 33> ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+<V 35> ο πη̅ρ αγαπα τον υιον και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου
+<V 36> ο πιστευων εις τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται ζωην αλλ η οργη του θυ̅ μενει επ αυτον
+
+<K 4>
+<V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει η ιω̅
+<V 2> καιτοιγε αυτος ο ις̅ ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
+<V 3> αφηκε την ιουδαιαν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
+<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+<V 5> ερχεται ουν τω καιρω εκεινω ερχεται ο ις̅ εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ο εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
+<V 6> [app][*]&om;[\*][C]ην δε εκει πηγη του ιακωβ[\C][\app] ο ουν ις̅ κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη
+<V 7> ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν
+<V 8> οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσι
+<V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις πως συ ιουδαιος ων παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη ει ιδεις την δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
+<V 11> λεγει αυτω η γυνη κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
+<V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φρεαρ και αυτος εξ αυτου επιε και οι υιοι αυτου και τα θρεμματα αυτου
+<V 13> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
+<V 14> ος δ αν πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω ου μη διψηση εις τον αιωνα αλλα το υδωρ ο δωσω αυτω γενησεται εν αυτω πηγη υδατος αλλομενου εις ζωην αιωνιον
+<V 15> λεγει προς αυτον η γυνη κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
+<V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως ειπας οτι ανδρα ουκ εχω
+<V 18> πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ τουτο αληθες ειρηκας
+<V 19> λεγει αυτω η γυνη κε̅ θεωρω οτι προφητης ει συ
+<V 20> οι πρ̅ες ημων εν τουτω τω ορει προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
+<V 21> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια εκ των ιουδαιων εστιν
+<V 23> αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και αληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτον
+<V 24> πν̅α ο θς̅ και τους προσκυνουντας αυτον εν πν̅ι και αληθεια δει προσκυνειν
+<V 25> λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγομενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει ημιν παντα
+<V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι ο λαλων σοι
+<V 27> και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμασαν οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπε τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις αν̅οις
+<V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 30> εξηλθον ουν εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
+<V 31> εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται λεγοντες ραββι φαγε
+<V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+<V 33> ελεγον ουν οι μαθηται προς αλληλους μη τις ηνεγκεν αυτω φαγειν
+<V 34> λεγει αυτοις ο ις̅ εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
+<V 35> ουχ υμεις λεγετε οτι τετραμηνον εστι και ο θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και
+θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι προς θερισμον ηδη
+<V 36> και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και σπειρων ομου χαιρη και ο θεριζων
+<V 37> εν γαρ τουτω ο λογος εστιν ο αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος ο θεριζων
+<V 38> εγω απεστειλα υμας θεριζειν ο ουχ υμεις κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
+<V 39> εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπε μοι παντα οσα εποιησα
+<V 40> ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο ημερας
+<V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
+<V 42> τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και εγνωμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο ση̅ρ του κοσμου ο χς̅
+<V 43> μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εκειθεν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
+<V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πρ̅ιδι τιμην ουκ εχει
+<V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες α εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
+<V 46> ηλθεν ουν παλιν ο ις̅ εις την κανα της γαλιλαιας οπου εποιησε το υδωρ οινον και τω καιρω εκεινω ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
+<V 47> ουτος ακουσας οτι ις̅ ηκει εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν απηλθε προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον εμελλε γαρ αποθνησκειν
+<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
+<V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος κε̅ καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου
+<V 50> λεγει αυτω ο ις̅ πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευετο
+<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου απηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο υιος σου ζη
+<V 52> επυθετο ουν την ωραν παρ αυτων εν η κομψοτερον εσχε και ειπον αυτω οτι χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ του παιδιου οτι εν εκεινη τη ωρα εν η ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ο υιος σου ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
+
+<K 5>
+<V 1> μετα ταυτα ην εορτη των ιουδαιων και τω καιρω εκεινω και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις επι τη προβατικη κολυμβηθρα η επιλεγομενη εβραιστη βηθεσδα πεντε στοας εχουσα
+<V 3> εν ταυταις κατεκειτο πληθος πολυ των ασθενουντων τυφλων χωλων ξηρων εκδεχομενων την του υδατος κινησιν
+<V 4> αγγελος γαρ κατα καιρον ελουετο εν τη κολυμβηθρα και εταρασσε το υδωρ ο ουν πρωτος εμβας μετα την ταραχην του υδατος υγιης εγινετο ω δ αν κατειχετο νοσηματι
+<V 5> ην δε τις αν̅ος εκει τριακονταοκτω ετη εχων εν τη ασθενεια
+<V 6> τουτον ιδων ο ις̅ κατακειμον και γνους οτι πολυν ηδη χρονον εχει λεγει αυτω θελεις υγιης γενεσθαι
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ασθενων κε̅ αν̅ον ουκ εχω ινα οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω αλλος προ εμου καταβαινει
+<V 8> λεγει αυτω ο ις̅ εγειραι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 9> και ευθεως εγενετο υγιης ο αν̅ος και ηρε τον κραββατον αυτου και περιεπατει ην δε σαββατον εν εκεινη τη ημερα
+<V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω σαββατον εστιν ουκ εξεστι σοι αραι τον κραββατον
+<V 11> ο δε απεκριθη αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι ειπεν αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 12> {om}
+<V 13> ο δε ιαθεις ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν οχλου οντος εν τω τοπω
+<V 14> μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και ειπεν αυτω ιδε υγιης γεγονας μηκετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι γενηται
+<V 15> απηλθεν ο αν̅ος και ανηγγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν ο ποιησας αυτον υγιη
+<V 16> και δια τουτο εδιωκον τον ιν̅ οι ιουδαιοι και εζητουν αυτον αποκτειναι οτι ταυτα εποιει εν σαββατω
+<V 17> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους ο πη̅ρ μου εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι οτι ου μονον ελυε το σαββατον αλλα και πρ̅α ιδιον ελεγε τον
+θν̅ ισον εαυτον ποιων τω θω̅
+<V 19> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν ου δυναται ο υιος ποιειν αφ εαυτου ουδεν εαν μη τι βλεπη τον πρ̅α ποιουντα α γαρ αν εκεινος ποιη ταυτα και ο υιος ομοιως ποιει
+<V 20> ο γαρ πη̅ρ φιλει τον υιον και παντα δεικνυσιν αυτω α αυτος ποιει και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις θαυμαζητε
+<V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εγειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως και ο υιος ους θελει ζωοποιει
+<V 22> ουδε γαρ ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν πασαν δεδωκε τω υιω
+<V 23> ινα παντες τιμωσι τον υιον καθως τιμωσι τον πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον
+<V 24> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
+<V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσονται της φωνης του υιου του αν̅ου και οι ακουσαντες ζησονται
+<V 26> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εχει ζωην εν εαυτω ουτως εδωκε και τω υιω ζωην εχειν εν εαυτω
+<V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως
+<V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους καθως ακουω κρινω και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι ου ζητω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης
+<V 32> αλλος εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα οτι αληθης εστιν η μαρτυρια ην μαρτυρει περι εμου
+<V 33> υμεις απεσταλκατε προς ιω̅ και μεμαρτυρηκε τη αληθεια
+<V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την μαρτυριαν λαμβανω αλλα ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε
+<V 35> εκεινος ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων υμεις δε ηθελησατε προς ωραν αγαλλιαθηναι εν τω φωτι αυτου
+<V 36> εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιω̅ τα γαρ εργα α εδωκε μοι ο πη̅ρ ινα τελειωσω αυτα αυτα τα εργα α εγω ποιω μαρτυρει περι εμου οτι ο πη̅ρ με απεσταλκε
+<V 37> και ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε περι εμου ουτε φωνην αυτου ακηκοατε ουτε ειδος αυτου εωρακατε
+<V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε μενοντα εν υμιν οτι ον απεστειλεν εκεινος τουτω υμεις ου πιστευετε
+<V 39> ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην εχητε
+<V 41> δοξαν παρα αν̅ου ου λαμβανω
+<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις
+<V 43> εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμβανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ονοματι τω οικειω εκεινον ληψεσθε
+<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντες και την δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητουντες
+<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων μωσης εις ον υμεις ηλπικατε
+<V 46> ει γαρ επιστευετε μωυση επιστευετε αν εμοι περι γαρ εμου εκεινος εγραψε
+<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε πως τοις εμοις ρημασι πιστευσετε
+
+<K 6>
+<V 1> μετα ταυτα απηλθεν ο ις̅ περαν της θαλασσης της γαλιλαιας της τιβεριαδος
+<V 2> και ηκολουθει αυτω οχλος πολυς οτι εωρων αυτου τα σημεια α εποιει επι των ασθενουντων
+<V 3> ανηλθε δε εις το ορος ο ις̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
+<V 4> ην δε εγγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+<V 5> επαρας ουν τους οφθαλμους αυτου τω καιρω εκεινω επαρας ο ις̅ τους οφθαλμοθς αυτου και θεασαμενος οτι πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει προς τον φιλιππον ποθεν αγορασομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι
+<V 6> τουτο δε ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ ηδει τι εμελλε ποιειν
+<V 7> απεκριθη αυτω φιλιππος διακοσιων δηναριων αρτοι ουκ αρκουσιν αυτοις ινα εκαστος αυτων βραχυ τι λαβη
+<V 8> λεγει αυτω εις εκ των μαθητων αυτου ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου
+<V 9> εστι παιδαριον ωδε ο εχει πεντε αρτους κριθηνους και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εστιν εις τοσουτους
+<V 10> ειπε δε ο ις̅ ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε χορτος πολυς εν τω τοπω ανεπεσον ουν οι αν̅οι ανδρες τον αριθμον ωσει πεντακισχιλιοι
+<V 11> ελαβε δε τους αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διεδωκε τοις ανακειμενοις ομοιως και εκ των οψαριων οσον ηθελον
+<V 12> ως δε ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις αυτου συναγαγετε τα περισσευσαντα κλασματα ινα μη τι απωληται
+<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επερισσευσε τοις βεβρωκοσιν
+<V 14> οι ουν αν̅οι τω καιρω εκεινω ιδοντες οι αν̅οι ιδοντες ο εποιησε σημειον ο ις̅ ελεγον οτι ουτος εστιν αληθως ο προφητης ο ερχομενος εις τον κοσμον
+<V 15> ις̅ ουν γνους οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιησωσιν αυτον βασιλεα ανεχωρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου επι την θαλασσαν
+<V 17> και αναβαντες εις το πλοιον ηρχοντο περαν της θαλασσης εις καπερναουμ και σκοτια ηδη εγεγονει και ουκ εληλυθει προς αυτους ο ις̅ εις το πλοιον
+<V 18> η τε θαλασσα ανεμου μεγαλου πνεοντος διηγειρετο
+<V 19> εληλακοτες ουν ως σταδιους εικοσιπεντε η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περιπατουντα επι της θαλασσης και εγγυς του πλοιου γινομενον και εφοβηθησαν
+<V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι μη φοβεισθε
+<V 21> ηθελον ουν λαβειν αυτον εις το πλοιον και ευθεως το πλοιον εγενετο επι της γης εις ην υπηγον
+<V 22> τη επαυριον ο οχλος ο εστηκως περαν της θαλασσης ιδων οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν εκεινο εις ο ενεβησαν οι μαθηται αυτου και οτι ου συνεισηλθε τοις μαθηταις αυτου ο ις̅ εις το πλοιαριον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου εισηλθον
+<V 23> αλλα δε ηλθε πλοιαρια εκ τιβεριαδος εγγυς του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος του κυ̅
+<V 24> οτε ουν ειδεν ο οχλος οτι ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ενεβησαν αυτοι εις τα πλοια και ηλθον εις καπερναουμ ζητουντες αυτον
+<V 25> και ευροντες αυτον περαν της θαλασσης ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
+<V 27> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιωμεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θυ̅
+<V 29> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον απεστειλεν εκεινος
+<V 30> ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
+<V 31> οι πρ̅ες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν
+<V 32> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσιν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων εκ του ου̅νου και ζωην διδους τω κοσμω
+<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
+<V 35> ειπε δε αυτοις ειπεν ο κς̅ προς τους πεπιστευκοτας αυτω ιουδαιους εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψηση πωποτε
+<V 36> αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε με και ου πιστευετε
+<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς εμε ηξει και τον ερχομενον προς με ου μη εκβαλω εξω
+<V 38> οτι καταβεβηκα εκ του ου̅νου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με
+<V 39> τουτο δε εστι το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς ινα παν ο δεδωκε μοι μη απολεσω εξ αυτου αλλα αναστησω αυτο εν τη εσχατη ημερα
+<V 40> τουτο γαρ ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους τουτο εστι το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς ινα πας ο θεωρων τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναστησω αυτον εγω τη εσχατη ημερα
+<V 41> εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου
+<V 42> και ελεγον ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν λεγει ουτος οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα
+<V 43> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
+<V 44> ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμψας με ελκυση αυτον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις και εσονται παντες διδακτοι θυ̅ πας ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων ερχεται προς με
+<V 46> ουχ οτι τον πρ̅α τις εωρακε ει μι ο ων παρα του θυ̅ ουτος εωρακε τον πρ̅α
+<V 47> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+<V 48> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους εγω ειμι ο αρτος της ζωης
+<V 49> οι πρ̅ες υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
+<V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
+<V 51> εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου ζωης
+<V 52> εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος ημιν την σαρκα δουναι φαγειν
+<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον καγω αναστησω αυτον τη εσχατη ημερα
+<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθως εστι βρωσις και το αιμα μου αληθως εστι ποσις
+<V 56> ειπεν ο κς̅ προς τους πεπιστευκοτας αυτω ιουδαιους ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ καγω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με κακεινος ζησεται δι εμε
+<V 58> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μαννα και απεθανον ο τρωγων μου τον αρτον τουτον ζησεται εις τον αιωνα
+<V 59> ταυτα ειπεν εν συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες εκ των μαθητων αυτου ειπον σκληρος εστιν ο λογος ουτος τις δυναται αυτου ακουειν
+<V 61> ειδως δε ο ις̅ εν εαυτω οτι γογγυζουσι περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπεν αυτοις τουτο υμας σκανδαλιζει
+<V 62> εαν ουν θεωρειτε τον υιον του αν̅ου αναβαινοντα οπου ην το προτερον
+<V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμιν πν̅α εστι και ζωη εστιν
+<V 64> αλλ εισιν εξ υμων τινες οι ου πιστευουσιν ηδη γαρ εξ αρχης ο ις̅ τινες εισιν οι μη πιστευοντες και τις εστιν ο παραδωσων αυτον
+<V 65> και ελεγε δια τουτο ειρηκα υμιν ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+<V 66> εκ τουτου πολλοι των μαθητων αυτου απηλθον εις τα οπισω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
+<V 67> ειπεν ουν ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υμεις θελετε υπαγειν
+<V 68> απεκριθη αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα απελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου εχεις
+<V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και εγνωκαμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος
+<V 70> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελεξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστιν
+<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκαριωτην ουτος γαρ εμελλεν αυτον παραδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+
+<K 7>
+<V 1> και μετα ταυτα τω καιρω εκεινω περιεπατει ο ις̅ εν τη γαλιλαια ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια περιπατειν οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι
+<V 2> ην δε εγγυς η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι αυτου μεταβηθι εντευθεν και υπαγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μαθηται σου θεωρησωσι τα εργα σου α ποιεις
+<V 4> ουδεις γαρ εν κρυπτω τι ποιει και ζητει αυτος εν παρρησια ειναι ει ταυτα ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+<V 5> ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εις αυτον
+<V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμετερος παντοτε εστιν ετοιμος
+<V 7> ου δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν
+<V 8> υμεις αναβητε εις την εορτην εγω ουκ αναβαινω εις την εορτην ταυτην οτι ο καιρος ο εμος ουπω πεπληρωται
+<V 9> ταυτα ειπων εμεινεν εν τη γαλιλαια
+<V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου εις την εορτην τοτε και αυτος ανεβη ου φανερως αλλ ως εν κρυπτω
+<V 11> οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη και ελεγον που εστιν εκεινος
+<V 12> και γογγυσμος πολυς περι αυτου ην εν τοις οχλοις οι μεν ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι δε ελεγον ουχι αλλα πλανα τον οχλον
+<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανεβη ο ις̅ εις το ιερον και εδιδασκε
+<V 15> και εθαυμαζον οι ιουδαιοι λεγοντες πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+<V 16> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα του πεμψαντος με
+<V 17> εαν τις θελη το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν η εγω απ εμαυτου λαλω
+<V 18> ο αφ εαυτου λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον ουτος αληθης εστι και αδικια εν αυτω ουκ εστιν
+<V 19> ου μωυσης δεδωκεν υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων ποιει τον νομον τι με ζητειτε αποκτειναι
+<V 20> απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπε δαιμονιον εχεις τις σε ζητει αποκτειναι
+<V 21> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις εν εργον εποιησα και παντες θαυμαζετε
+<V 22> δια τουτο μωυσης εδωκεν υμιν την περιτομην ουχ οτι εκ του μωσεως εστιν αλλ εκ των πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε αν̅ον
+<V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη εποιησα εν σαββατω
+<V 24> μη κρινετε κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρινατε
+<V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσολυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι
+<V 26> και ιδε παρρησια λαλει και ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αληθως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γινωσκει ποθεν εστιν
+<V 28> εκραξεν ουν εν τω ιερω διδασκων ο ις̅ και λεγων καμε οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και απ εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν αληθης ο πεμψας με ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 29> εγω δε οιδα αυτον οτι παρ αυτου ειμι κακεινος με απεστειλεν
+<V 30> εζητουν ουν αυτον πιασαι και ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 31> πολοι ουν εκ του οχλου επιστευσαν εις αυτον και ελεγον οτι ο χς̅ οταν ελθη μη πλειονα σημεια ποιηση ων ουτος εποιησεν
+<V 32> ηκουσαν ουν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντος περι αυτου ταυτα και απεστειλαν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι υπηρετας ινα πιασωσιν αυτον
+<V 33> ειπεν ουν ο ις̅ ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω προς τον πεμψαντα με
+<V 34> ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 35> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς εαυτους που ουτος μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρησομεν αυτον μη εις την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι και διδασκειν τους ελληνας
+<V 36> τις εστιν ο λογος ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 37> εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και εκραξε λεγων εαν τις διψα ερχεσθω προς με και πινετω
+<V 38> ο πιστευων εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποταμοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν υδατος ζωντος
+<V 39> τουτο δε ειπε περι του πν̅ς ου εμελλον λαμβανειν οι πιστευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α αγιον οτι ο ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+<V 40> πολλοι ουν εκ του οχλου ακουσαντες τον λογον ελεγον ουτος εστιν αληθως ο προφητης
+<V 41> αλλοι ελεγον ουτος εστιν ο χς̅ αλλοι δε ελεγον μη γαρ εκ της γαλιλαιας ο χς̅ ερχεται
+<V 42> ουχι η γραφη λεγει οτι εκ του σπερματος δα̅δ και απο βηθλεεμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅ ερχεται
+<V 43> σχισμα ουν εν τω οχλω εγενετο δι αυτον
+<V 44> τινες δε ηθελον αυτον πιασαι αλλ ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας
+<V 45> ηλθον ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι διατι ουκ ηγαγετε αυτον
+<V 46> απεκριθησαν οι υπηρεται ουδεποτε ουτως ελαλησεν αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος
+<V 47> απεκριθησαν ουν αυτοις οι φαρισαιοι μη και υμεις πεπλανησθε
+<V 48> μη τις εκ των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η εκ των φαρισαιων
+<V 49> αλλ ο οχλος ουτος ο μη γινωσκων τον νομον επικαταρατοι εισι
+<V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελθων προς αυτον νυκτος εις ων εξ αυτων
+<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω τι ποιει
+<V 52> απεκριθησαν και ειπον αυτω μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας ουκ εγηγερται
+<V 53> και επορευθη εκαστος εις τον οικον αυτου
+
+<K 8>
+<V 1> ις̅ δε επορευθη εις το ορος των ελαιων
+<V 2> ορθρου δε παλιν παρεγενετο εις το ιερον και πας ο λαος ηρχετο και καθισας εδιδασκεν αυτους
+<V 3> αγουσι δε οι γραμματεις και οι φαρισαιοι προς αυτον τω καιρω εκεινω αγουσιν οι γραμματεις και οι φαρισαιοι προς τον ιησουν γυναικα εν μοιχεια καταληφθεισαν και στησαντες αυτην εν μεσω
+<V 4> λεγουσιν αυτω πειραζοντες διδασκαλε αυτη η γυνη κατεληφθη επαυτοφορω μοιχευομενη
+<V 5> εν δε τω νομω μωυσης ημιν ενετειλατο τας τοιαυτας λιθοβολεισθαι συ ουν τι λεγεις
+<V 6> τουτο δε ελεγον πειραζοντες αυτον ινα εχωσι κατηγορειν αυτου ο δε ις̅ κατω κυψας τω δακτυλω εγραφεν εις την γην μη προσποιουμενος
+<V 7> ως δε επεμενον ερωτωντες αυτον ανακυψας ειπε προς αυτους ο αναμαρτητος υμων πρωτος επ αυτην τον λιθον βαλλετο
+<V 8> και παλιν κατω κυψας εγραφεν εις την γην
+<V 9> οι δε ακουσαντες και υπο της συνειδησεως ελεγχομενοι εξηρχοντο εις καθεις αρξαμενοι απο των πρεσβυτερων και κατεληφθη μονος ο ις̅ και η γυνη εν μεσω ουσα
+<V 10> ανακυψας δε ο ις̅ και μηδενα θεασαμενος πλην της γυναικος ειπεν αυτη που εισιν εκεινοι οι κατηγοροι σου ουδεις σε κατεκρινεν
+<V 11> η δε ειπεν ουδεις κε̅ ειπε δε αυτη ο ις̅ ουδε εγω σε κρινω πορευου και μηκετι αμαρτανε
+<V 12> παλιν ουν αυτοις ο ις̅ ελαλησε λεγων ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους εγω ειμι το φως του κοσμου ο εμοι ακολουθων ου μη περιπατηση εν τη σκοτια αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 13> ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθης
+<V 14> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου αληθης εστιν οτι οιδα ποθεν ερχομαι και που υπαγω
+<V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε εγω ου κρινω ουδενα
+<V 16> και εαν κρινω δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 17> και εν τω νομω δε τω υμετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυρια αληθης εστιν
+<V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 19> ελεγον ουν αυτω που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου ει εμε ηδειτε
+και τον πρ̅α μου ηδειτε αν <V 20> ταυτα τα ρη=
+ματα ελαλησεν εν τω γαζοφυλακιω
+διδασκων εν τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον
+οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 21> ειπεν ουν παλιν αυτοις ο ις̅
+ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους
+εγω υπαγω και ζητησετε με και εν τη αμαρτια
+υμων αποθανεισθε οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 22> ελεγον ουν οι ιουδαιοι μητι αποκτενει εαυτον οτι λεγει οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 23> και ειπεν αυτοις υμεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου
+<V 24> ειπον ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων
+<V 25> ελεγον ουν αυτω συ τις ει και ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην ο τι και λαλω υμιν
+<V 26> πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα παρ αυτου ταυτα λαλω εις τον κοσμον
+<V 27> ουκ εγνωσαν οτι τον πρ̅α αυτοις ελεγεν
+<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ παλιν οταν υψωσητε τον υιον του αν̅ου τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι και απ εμαυτου ποιω ουδεν αλλα καθως εδιδαξε με ο πη̅ρ μου ταυτα λαλω
+<V 29> και ο πεμψας με μετ εμου εστιν ουκ αφηκε με μονον ο πη̅ρ οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+<V 30> ταυτα αυτου λαλουντος πολλοι επιστευσαν εις αυτον
+<V 31> ελεγεν ουν ο ις̅ προς τους πεπιστευκοτας αυτω ιουδαιους εαν υμεις μεινητε εν τω λογω τω εμω αληθως μαθηται μου εστε
+<V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας
+<V 33> απεκριθησαν αυτω σπερμα αβρααμ εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε πως συ λεγεις οτι ελευθεροι γενησεσθε
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν οτι πας ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της αμαρτιας
+<V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις τον αιωνα
+<V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευθερωση οντως ελευθεροι εσεσθε
+<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε αλλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος ο εμος ου χωρει εν υμιν
+<V 38> εγω α εωρακα παρα τω πρ̅ι μου λαλω και υμεις ουν α ηκουσατε παρα του πρ̅ς υμων ποιειτε
+<V 39> απεκριθησαν και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρααμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ εποιειτε
+<V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα ην ηκουσα παρα του θυ̅ τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν
+<V 41> υμεις ποιειτε τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον ουν αυτω ημεις
+εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα πρ̅α εχομεν
+τον θν̅ <V 42> ειπε δε αυτοις ο ις̅
+ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδ(αιους)
+ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ εκεινος με απεστειλε
+<V 43> διατι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε ακουειν των λογων των εμων
+<V 44> υμεις εκ του πρ̅ς υμων του διαβολου εστε και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων θελετε ποιειν εκεινος ανθρωποκτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια ουχ εστηκεν οτι αληθεια ουκ εστιν εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και ο πη̅ρ αυτου
+<V 45> εγω δε οτι την αληθειαν λεγω ου πιστευετε μοι
+<V 46> τις εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιας ει δε αληθειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευετε μοι
+<V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ουκ ακουετε οτι εκ του θυ̅ ουκ εστε
+<V 48> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω ου καλως λεγομεν ημεις οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον εχεις
+<V 49> απεκριθη ις̅ εγω δαιμονιον ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις ατιμαζετε με
+<V 50> εγω δε ου ζητω την δοξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+<V 51> ειπεν ο κς̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρηση εις τον αιωνα
+<V 52> ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωκαμεν οτι δαιμονιον εχεις αβρααμ απεθανε και οι προφηται και συ λεγεις εαν τις τον λογον μου τηρηση ου μη γευσεται θανατου εις τον αιωνα
+<V 53> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε και οι προφηται απεθανον τινα σεαυτον συ ποιεις
+<V 54> απεκριθη ις̅ εαν εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με ον υμεις λεγετε οτι θς̅ υμων εστι
+<V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον αυτου τηρω
+<V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην και ιδε και εχαρη
+<V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις και αβρααμ εωρακας
+<V 58> ειπεν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι
+<V 59> ηραν ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅ δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου διελθων δια μεσου αυτων και παρηγεν ουτωσ
+
+<K 9>
+<V 1> και τω καιρω εκεινω παραγων ο ις̅ ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γενετης
+<V 2> και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος η οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θυ̅ εν αυτω
+<V 4> εμε δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν ερχεται νυξ οτε ουδεις δυναται εργαζεσθαι
+<V 5> οταν εν τω κοσμω ω φως ειμι του κοσμου
+<V 6> ταυτα ειπων επτυσε χαμαι και εποιησε πυλον εκ του πτυσματος και επεχρισε τον πηλον επι τους οφθαλμους του τυφλου
+<V 7> και ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ ο ερμηνευεται απεσταλμενος απηλθεν ουν και ενιψατο και ηλθε βλεπων
+<V 8> οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον οτι τυφλος ην ελεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων
+<V 9> αλλοι ελεγον οτι ουτος εστιν αλλοι δε οτι ομοιος αυτω εστιν εκεινος ελεγεν οτι εγω ειμι
+<V 10> ελεγον ουν αυτω πως ανεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επεχρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι υπαγε εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ απελθων δε και νιψαμενος ανεβλεψα
+<V 12> ειπον ουν αυτω που εστιν εκεινος λεγει ουκ οιδα
+<V 13> αγουσιν αυτον προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον εποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+<V 15> παλιν ουν ηρωτων αυτον και οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν ο δε ειπεν αυτοις πηλον επεθηκε μου επι τους οφθαλμους και ενιψαμην και βλεπω
+<V 16> ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινες ουτος ο αν̅ος ουκ εστι παρα του θυ̅ οτι το σαββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν και σχισμα ην εν αυτοις
+<V 17> λεγουσι τω τυφλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου οτι ανεωξε σου τους οφθαλμους ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν
+<V 18> ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι τυφλος ην και ανεβλεψεν εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος
+<V 19> και ηρωτησαν αυτους λεγοντες ουτος εστιν ο υιος υμων ον υμεις λεγετε οτι τυφλος εγεννηθη πως ουν αρτι βλεπει
+<V 20> απεκριθησαν αυτοις οι γονεις αυτου και ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν η τις ηνοιξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν αυτος ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε αυτος περι αυτου λαλησει
+<V 22> ταυτα ειπον οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους ηδη γαρ συνετεθειντο οι ιουδαιοι ινα εαν τις ομολογηση αυτον χν̅ αποσυναγωγος γενηται
+<V 23> δια τουτο οι γονεις αυτου ειπον οτι ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε
+<V 24> εφωνησαν ουν εκ δευτερου τον αν̅ον ος ην τυφλος και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ ημεις οιδαμεν οτι ο αν̅ος ουτος αμαρτωλος εστιν
+<V 25> απεκριθη εκεινος ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα εν οιδα οτι τυφλος ων αρτι βλεπω
+<V 26> ειπον δε αυτω παλιν τι εποιησε σοι πως ανεωξε σου τους οφθαλμους
+<V 27> απεκριθη αυτοις ειπον υμιν ηδη και ουκ ηκουσατε τι παλιν θελετε ακουειν μη και υμεις θελετε μαθηται αυτου γενεσθαι
+<V 28> ελοιδορησαν αυτον και ειπον συ ει μαθητης εκεινου ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν ο θς̅ τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις εν γαρ τουτω θαυμαστον εστιν οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ανεωξε μου τους οφθαλμους
+<V 31> οιδαμεν δε οτι αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου ποιη τουτου ακουει
+<V 32> εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου
+<V 33> ει μη ην ουτος παρα θυ̅ ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν
+<V 34> απεκριθησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολως και συ διδασκεις ημας και εξεβαλον αυτον εξω
+<V 35> ηκουσεν ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις εις τον υιον του θυ̅
+<V 36> απεκριθη εκεινος και ειπε τις εστι κε̅ ινα πιστευσω εις αυτον
+<V 37> ειπε δε αυτω ο ις̅ και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν
+<V 38> ο δε εφη πιστευω κε̅ και προσεκυνησεν αυτω
+<V 39> και ειπεν ο ις̅ ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους εις κριμα εγω εις τον κοσμον τουτον ηλθον ινα οι μη βλεποντες βλεπωσι και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται
+<V 40> και ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι οντες μετ αυτου και ειπον αυτω μη και ημεις τυφλοι εσμεν
+<V 41> ειπεν αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγετε οτι βλεπομεν η δε αμαρτια υμων μενει
+
+<K 10>
+<V 1> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστι και ληστης
+<V 2> ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστι των προβατων
+<V 3> τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα καλει κατ ονομα και εξαγει αυτα
+<V 4> οταν δε τα ιδια προβατα εκβαλλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι την φωνην αυτου
+<V 5> αλλοτριω δε ου μη ακολουθησωσιν αλλα φευξωνται απ αυτου οτι ουκ οιδασι των αλλοτριων την φωνην
+<V 6> ταυτην την παροιμιαν ειπεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ εγνωσαν τινα ην α ελαλει αυτοις
+<V 7> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ παλιν αμην αμην λεγω υμιν οτι εγω ειμι η θυρα των προβατων
+<V 8> παντες οσοι ηλθον κλεπται εισι και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+<V 9> ειπεν ο κς̅ εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
+<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσι και περισσον εχωσιν
+<V 11> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησι τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα
+<V 13> ο δε μισθωτος φευγει οτι μισθωτος εστι και ου μελλει αυτω περι των προβατων
+<V 14> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων
+<V 15> καθως γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
+<V 16> και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσι και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην
+<V 17> δια τουτο ο πη̅ρ με αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θηναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πρ̅ς μου
+<V 19> σχισμα ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
+<V 20> ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
+<V 21> αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη δαιμονιον δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιγειν
+<V 22> εγενετο δε τω καιρω εκεινω εγενετο τα εγκαινια εν ιεροσολυμοις και χειμων ην
+<V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω εν τη στοα του σολομωντος
+<V 24> εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ελεγον εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
+<V 26> αλλ υμεις ου πιστευετε ου γαρ εστε εκ των προβατων των εμων
+<V 27> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουει καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσι μοι
+<V 28> καγω ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ουχ αρπασει τις αυτα εκ της χειρος μου
+<V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μειζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν
+<V 31> εβαστασαν ουν παλιν λιθους οι ιουδαιοι ινα λιθασωσιν αυτον
+<V 32> απεκριθη αυτοις ο ις̅ πολλα εργα καλα εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια ποιον αυτων εργον λιθαζετε με
+<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι λεγοντες περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εστι γεγραμμενον εν τω νομω υμων εγω ειπα θεοι εστε
+<V 35> ει εκεινους ειπε θεους προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
+<V 36> ον ο πη̅ρ ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον υιος του θυ̅ ειμι
+<V 37> ει ου ποιω τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευετε μοι
+<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη πιστευητε τοις εργοις πιστευσατε ινα γνωτε και πιστευσητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ καγω εν αυτω
+<V 39> εζητουν ουν παλιν αυτον πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
+<V 40> και απηλθε παλιν περαν του ιορδανου εις τον τοπον οπου ην ιω̅ το πρωτον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιω̅ μεν εποιησεν σημειον ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιω̅ περι αυτου αληθη ην
+<V 42> και επιστευσαν πολλοι εις αυτον εκει
+
+
+<K 11>
+<V 1> ην δε τω καιρω εκεινω ην τις ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
+<V 2> ην δε μαρια η αλειψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει
+<V 3> απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν αυτη η ασθενεια ουκ εστι προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δοξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης
+<V 5> ηγαπα δε ο ις̅ την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
+<V 6> ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αυτου αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
+<V 8> λεγουσιν αυτω οι μαθηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+<V 9> απεκριθη ις̅ ουχι δωδεκα ωραι εισι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
+<V 10> εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
+<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον
+<V 12> ειπον ουν αυτω οι μαθηται κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+<V 13> ειρηκει δε ο ις̅ περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
+<V 14> τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ις̅ παρρησια λαζαρος απεθανεν
+<V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει αλλ αγωμεν προς αυτον
+<V 16> ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
+<V 17> ελθων ουν ο ις̅ ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
+<V 18> ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
+<V 19> και πολλοι εκ των ιουδαιων εληλυθησαν προς τας περι μαρθαν και μαριαν ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου αυτων
+<V 20> η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησεν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
+<V 21> ειπεν ουν η μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης ωδε ο αδελφος μου ουκ αν απεθανεν
+<V 22> αλλα και νυν οιδα οτι οσα αν αιτηση τον θν̅ δωσει σοι ο θς̅
+<V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελφος σου
+<V 24> λεγει αυτω μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
+<V 25> ειπεν αυτη ο ις̅ εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
+<V 26> και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 28> και ταυτα ειπουσα απηλθε και εφωνησε μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+<V 29> εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ και ερχεται προς αυτον
+<V 30> ουπω δε εληλυθει ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην εν τω τοπω οπου υπηντησεν αυτω η μαρθα
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
+<V 32> η ουν μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα αυτον επεσεν αυτω εις τους ποδας λεγουσα αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+<V 33> ις̅ ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πν̅ι και εταραξεν εαυτον
+<V 34> και ειπε που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+<V 35> εδακρυσεν ο ις̅
+<V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
+<V 37> τινες δε εξ αυτων ελεγον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
+<V 38> ις̅ ουν παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
+<V 39> λεγει ο ις̅ αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τετελευτηκοτος μαρθα κε̅ ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστι
+<V 40> λεγει αυτη ο ις̅ ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης οψει την δοξαν του θυ̅
+<V 41> ηραν ουν τον λιθον ου ην ο τεθνηκως κειμενος ο δε ις̅ ηρε τους οφθαλμους ανω και ειπε πε̅ρ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
+<V 42> εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασε λαζαρε δευρο εξω
+<V 44> και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τας χειρας και τους ποδας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
+<V 45> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποιησεν ο ις̅
+<V 47> συνηγαγον ουν τω καιρω εκεινω συνηγαγον οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο αν̅ος πολλα σημεια ποιει
+<V 48> εαν αφωμεν αυτον ουτω παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων τον τοπον και το εθνος
+<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+<V 50> ουδε διαλογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου και μη ολον το εθνος αποληται
+<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι εμελλεν ις̅ αποθνησκειν υπερ του εθνους
+<V 52> και ουχ υπερ του εθνους μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θυ̅ τα διασκορπισμενα συναγαγη εις εν
+<V 53> απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
+<V 54> ις̅ ουν ουκ ετι παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν κακει διετριβε μετα των μαθητων αυτου
+<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
+<V 56> εζητουν ουν τον ιν̅ και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι δοκει υμιν οτι ου μη ελθη εις την εορτην
+<V 57> δεδωκεισαν δε και οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολην ινα εαν τις γνω που εστι μηνυσει οπως πιασωσιν αυτον
+
+<K 12>
+<V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 2> εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των ανακειμενων συν αυτω
+<V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και εξεμαξε ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+<V 4> λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδιδοναι
+<V 5> διατι τουτο το μυρων ουκ επραθη τριακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις
+<V 6> ειπε δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελλεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλομενα εβασταζεν
+<V 7> ειπεν ουν ο ις̅ αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
+<V 8> τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
+<V 9> εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 10> εβουλευσαντο δε οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
+<V 11> οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιν̅
+<V 12> τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ις̅ ερχεται εις ιεροσολυμα
+<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις απαντησιν αυτω και εκραζον λεγοντες ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυ̅ βασιλευς του ιη̅λ
+<V 14> ευρων δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτο καθως εστι γεγραμμενον
+<V 15> μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
+<V 16> ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ις̅ τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+<V 17> εμαρτυρει ουν τω καιρω εκεινω εμαρτουρει ο οχλος ο ων μετα του ιυ̅ οτι τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ νεκρων
+<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
+<V 19> οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
+<V 20> ησαν δε τινες ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
+<V 21> ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτων αυτον λεγοντες κε̅ θελομεν τον ιν̅ ιδειν
+<V 22> ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα και παλιν ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω ιυ̅
+<V 23> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του αν̅ου
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερει
+<V 25> ειπεν ο κς̅ ο φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+<V 26> εαν εμοι διακονη τις εμοι ακολουθειτω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται και εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ
+<V 27> νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+<V 28> ειπεν ο κς̅ πε̅ρ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ου̅νου και εδοξασα και παλιν δοξασω
+<V 29> ο ουν οχλος ο εστηκως ακουσας ελεγε βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
+<V 30> απεκριθη ις̅ και ειπεν ου δι εμε αυτη η φωνη γεγονεν αλλα δι υμας
+<V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
+<V 32> καγω εαν υψωθω εκ της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
+<V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω εμελλεν αποθνησκειν
+<V 34> απεκριθη αυτω ο οχλος ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του αν̅ου τις εστιν ουτος ο υιος του αν̅ου
+<V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μικρον χρονον το φως μεθ υμων εστι περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδε που υπαγει
+<V 36> ειπεν ο κς̅ προς τους εληλυθοτας προς αυτον ιουδαιους εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων εκρυβη απ αυτων
+<V 37> τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον
+<V 38> ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπε κε̅ τις επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων κυ̅ τινι απεκαλυφθη
+<V 39> δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
+<V 40> τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις οφθαλμοις και τη καρδια συνωσι και επιστραφωσι και ιασωμαι αυτους
+<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισσαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
+<V 43> ηγαπησαν γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ την δοξαν του θυ̅
+<V 44> ις̅ δε εκραξε και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
+<V 46> εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη
+<V 47> και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
+<V 48> ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 49> οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι εντολην εδωκε τι ειπω και τι λαλησω
+<V 50> α ουν λαλω εγω καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτως λαλω
+
+<K 13>
+<V 1> προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ις̅ οτι ηλθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
+<V 2> και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ιουδα σιμωνος ισκαριωτου ινα αυτον παραδω
+<V 3> τω καιρω εκεινω ειδως ο ις̅ οτι παντα δεδωκεν αυτω ο πη̅ρ εις τας χειρας και οτι απο θυ̅ εξηλθε και προς τον θν̅ υπαγει
+<V 4> εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησι τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
+<V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νιπτεις τους ποδας
+<V 7> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα
+<V 8> λεγει αυτω ο πετρος ου μη νιψης τους ποδας μου εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου
+<V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ μη τους ποδας μου μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην
+<V 10> λεγει αυτω ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει η τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος ολος και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
+<V 11> ηδη γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι παντες καθαροι εστε
+<V 12> οτε ουν ενιψε τους ποδας αυτων τω καιρω εκεινω οτε ενιψεν ο ις̅ τους ποδας των μαθητων και ελαβε τα ιματια αυτου αναπεσων παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
+<V 13> υμεις φωνειτε με ο διδασκαλος και ο κς̅ και καλως λεγετε ειμι γαρ
+<V 14> ει ουν εγω ενιψα υμων τους ποδας ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+<V 15> υποδειγμα γαρ δεδωκα υμιν ινα καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις ποιειτε
+<V 16> αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
+<V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
+<V 18> ου περι παντων υμων λεγω εγω γαρ οιδα ους εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
+<V 19> απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειπον υμιν
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα πεμψω εμε λαμβανει ο δε εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
+<V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με
+<V 22> εβλεπον ουν εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
+<V 23> ην δε ανακειμενος εις των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος πυθεσθαι τις αν ειη περι ου λεγει
+<V 25> επιπεσων δε εκεινος επι το στηθος του ιυ̅ λεγει αυτω κε̅ τις εστιν
+<V 26> αποκρινεται ο ις̅ εκεινος εστιν ω εγω εμβαψας το ψωμιον επιδωσω και εμβαψας το ψωμιον διδωσιν ιουδα σιμωνος ισκαριωτη
+<V 27> και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχιον
+<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
+<V 29> τινες γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅ αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
+<V 30> λαβων ουν το ψωμιον εκεινος ευθεως εξηλθεν ην δε νυξ
+<V 31> οτε ουν εξηλθε λεγει ο ις̅ ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις νυν εδοξασθη ο υιος του αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+<V 32> ει ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω και ο θς̅ δοξασει αυτον εν εαυτω και ευθυς δοξασει αυτον
+<V 33> τεκνια ετι μικρον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
+<V 34> εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους
+<V 35> εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις
+<V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ που υπαγεις απεκριθη αυτω ο ις̅ οπου υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+<V 37> λεγει αυτω ο πετρος κε̅ διατι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
+<V 38> απεκριθη ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνηση εως ου απαρνηση με τρισ
+
+<K 14>
+<V 1> ειπεν ο κς̅ τους εαυτου μαθηταις μη ταρασσεσθω υμων η καρδια πιστευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου μοναι πολλαι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
+<V 3> και εαν πορευθω και ετοιμασαι υμιν τοπον παλιν ερχομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου ειμι εγω και υμεις ητε
+<V 4> και οπου εγω υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
+<V 5> λεγει αυτω θωμας κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
+<V 6> λεγει αυτω ο ις̅ εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι εμου
+<V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
+<V 8> λεγει αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α και αρκει ημιν
+<V 9> λεγει αυτω ο ις̅ τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α
+<V 10> ου πιστευεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστι ειπεν ο κς̅ τους εαυτου μαθηταις τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πη̅ρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει τα εργα
+<V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστιν ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
+<V 12> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πρ̅α μου πορευομαι
+<V 13> και ο τι αν αιτησητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω
+<V 14> εαν τι σητε εν τω ονοματι μου εγω ποιησω
+<V 15> εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε
+<V 16> και εγω ερωτησω τον πρ̅α και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα
+<V 17> το πν̅α της αληθειας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο υμεις δε γινωσκετε αυτο οτι παρ υμιν εστι και εν υμιν μένει
+<V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι προς υμας
+<V 19> ετι μικρον χρονον και ο κοσμος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+<V 20> εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τω πρ̅ι μου και υμεις εν εμοι καγω εν υμιν
+<V 21> ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
+<V 22> λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτω και ουχι τω κοσμω
+<V 23> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
+<V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα α ειπον υμιν
+<V 27> ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
+<V 28> ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι ειπον πορευομαι προς τον πρ̅α οτι ο πη̅ρ μου μειζων μου εστι
+<V 29> και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε
+<V 30> ουκ ετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πρ̅α και καθως ενετειλατο μοι ο πη̅ρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγωμεν εντευθεν
+
+<K 15>
+<V 1> εγω ειμι η αμπελος η αληθινη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι
+<V 2> παν κλημα εν εμοι μη φερον καρπον αιρει αυτο και παν το καρπον φερον καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον φερη
+<V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια τον λογον ον λελαληκα υμιν
+<V 4> μεινατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως το κλημα ου δυναται καρπον φερειν αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμπελω ουτως ουδε υμεις εαν μη εν εμοι μεινητε
+<V 5> εγω ειμι η αμπελος υμεις τα κληματα ο μενων εν εμοι καγω εν αυτω ουτος φερει καρπον πολυν οτι χωρις εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+<V 6> εαν μη τις μεινη εν εμοι εβληθη εξω ως το κλημα και εξηρανθη και συναγουσιν αυτο και εις πυρ βαλλουσι και καιεται
+<V 7> εαν μεινητε εν εμοι και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο εαν θελητε αιτησεσθε και γενησεται υμιν
+<V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου ινα καρπον πολυν φερητε και γενησεσθε εμοι μαθηται
+<V 9> καθως ηγαπησε με πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας μεινατε εν τη αγαπη τη εμη
+<V 10> εαν τας εντολας μου τηρησητε μενειτε εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εντολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και μενω αυτου εν τη αγαπη
+<V 11> ταυτα λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν υμιν η και η χαρα υμων πληρωθη
+<V 12> αυτη εστιν η εντολη η εμη ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους
+<V 13> μειζονα ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου
+<V 14> υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε οσα εγω εντελλομαι υμιν
+<V 15> ουκετι υμας λεγω δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι ποιει αυτου ο κς̅ υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν
+<V 16> ουχ υμεις με εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε και καρπον φερητε και ο καρπος υμων μενη ινα ο τι αν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις δωσει υμιν
+<V 17> ταυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 18> ει ο κοσμος υμας μισει γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων μεμισηκεν
+<V 19> ει εκ του κοσμου ητε ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι δε εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξελεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο μισει υμας ο κοσμος
+<V 20> μνημονευετε του λογου ου εγω ειπον υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ει εμε εδιωξαν και υμας διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν και τον υμετερον τηρησουσιν
+<V 21> αλλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι τον πεμψαντα με
+<V 22> ει μη ηλθον και ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της αμαρτιας αυτων
+<V 23> ο εμε μισων και τον πρ̅α μου μισει
+<V 24> ει τα εργα μη εποιησα εν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρακασι και μεμισηκασι και εμε και τον πρ̅α μου
+<V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος ο γεγραμμενος εν τω νομω αυτων οτι εμισησαν με δωρεαν
+<V 26> οταν δε ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος μαρτυρησει περι εμου
+<V 27> και υμεις δε μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου εστε
+
+<K 16>
+<V 1> ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
+<V 2> αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πρ̅α ουδε εμε
+<V 4> αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+<V 5> νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
+<V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
+<V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει υμιν ινα εγω απελθω εαν γαρ μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
+<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
+<V 9> περι αμαρτιας μεν οτι ου πιστευουσιν εις εμε
+<V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πρ̅α μου υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με
+<V 11> περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται
+<V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
+<V 13> οταν δε ελθη εκεινος το πν̅α της αληθειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα αν ακουση λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
+<V 14> εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 15> ειπεν ο κς̅ τοις εαυτοις μαθηταις παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 16> μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με οτι εγω υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 17> ειπον ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους τι εστι τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 18> ελεγον ουν τουτο τι εστιν ο λεγει το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει
+<V 19> εγνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
+<V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον
+<V 22> και υμεις ουν λυπην μεν νυν εχετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων
+<V 23> και εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν ειπεν ο κς̅ τοις εαυτου μαθηταις αμην αμην λεγω υμιν οτι οσα αν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δωσει υμιν
+<V 24> εως αρτι ουκ ητησατε ουδεν εν τω ονοματι μου αιτειτε και ληψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη
+<V 25> ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν αλλ ερχεται ωρα οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς αναγγελω υμιν
+<V 26> εν εκεινη τη ημερα εν τω ονοματι μου αιτησεσθε και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πρ̅α περι υμων
+<V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του θυ̅ εξηλθον
+<V 28> εξηλθον παρα του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πρ̅α
+<V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
+<V 30> νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες
+<V 31> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+<V 32> ιδου ερχεται ωρα και νυν εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+<V 33> ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εχετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+
+<K 17>
+<V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους οφθαλμους αυτου εις τον ου̅νον και ειπε πε̅ρ εληλυθεν η ωρα τω καιρω εκεινω επαρας ο ις̅ τους οφθαλμους αυτου εις τον ου̅νον ειπε πατερ δοξασον σου τον υν̅ ινα και ο υιος σου δοξαση σε
+<V 2> καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωσει αυτοις ζωην αιωνιον
+<V 3> αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον απεστειλας ιν̅ χν̅
+<V 4> εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω
+<V 5> και νυν δοξασον με συ πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι
+<V 6> εφανερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους εδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους εδωκας και τον λογον σου τετηρηκασι
+<V 7> νυν εγνωκαν οτι παντα οσα εδωκας μοι παρα σου εστιν
+<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισι
+<V 10> και τα εμα παντα σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις
+<V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και ουτοι εν τω κοσμω εισι και εγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ω δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως ημεις
+<V 12> οτε ημην μετ αυτων εν τω κοσμω εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη
+<V 13> νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις
+<V 14> εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω εκ του κοσμου ουκ ειμι
+<V 15> ουκ ερωτω ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου
+<V 16> εκ του κοσμου ουκ εισι καθως εγω εκ του κοσμου ουκ ειμι
+<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστι
+<V 18> καθως τω καιρω εκεινω επαρας ο ις̅ τους οφθαλμους αυτου εις τους μαθητας αυτου ειπε καθως συ πε̅ρ εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον
+<V 19> και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα και αυτοι ωσιν ηγιασμενοι εν αληθεια
+<V 20> ου περι τουτων δε ερωτω μονον αλλα και περι των πιστευσοντων δια του λογου αυτων εις εμε
+<V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας
+<V 22> και εγω την δοξαν ην εδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως ημεις εν εσμεν
+<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι τετελειωμενοι εις εν και ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας
+<V 24> πε̅ρ ους εδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν την εμην οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσμου
+<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 26> και εγνωρισα αυτοις το ονομα σου και γνωρισω ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν αυτοις η καγω εν αυτοισ
+
+<K 18>
+<V 1> ταυτα ειπων ο ις̅ εξηλθε τω καιρω εκεινω εξηλθεν ο ις̅ συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
+<V 2> ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ις̅ εκει μετα των μαθητων αυτου
+<V 3> ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
+<V 4> ις̅ ουν ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε
+<V 5> απεκριθησαν αυτω ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
+<V 6> ως ουν ειπεν αυτοις οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
+<V 7> παλιν ουν αυτους επηρωτησε τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον ναζωραιον
+<V 8> απεκριθη ις̅ ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
+<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
+<V 10> σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισε τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος
+<V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την μαχαιραν εις την θηκην το ποτηριον ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ ου μη πιω αυτο
+<V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιν̅ και εδησαν αυτον
+<V 13> και απηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
+<V 14> ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα αν̅ον απολεσθαι υπερ του λαου
+<V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την αυλην του αρχιερεως
+<V 16> ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω και εισηγαγε τον πετρον
+<V 17> λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+<V 18> ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων ο πετρος εστως και θερμαινομενος
+<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
+<V 20> απεκριθη αυτω ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν τη συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντοτε οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
+<V 21> τι με επερωτας επερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
+<V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος εις των υπηρετων παρεστηκως εδωκε ραπισμα τω ιυ̅ ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
+<V 23> απεκριθη αυτω ο ις̅ ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δερεις
+<V 24> απεστειλεν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
+<V 25> ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
+<V 26> λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+<V 27> παλιν ουν ηρνησατο ο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
+<V 28> αγουσιν ουν τω καιρω εκεινω αγουσι τον ιν̅ απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσι το πασχα
+<V 29> εξηλθεν ουν ο πιλατος εξω προς αυτους και ειπε τινα κατηγοριαν φερετε κατα του αν̅ου τουτου
+<V 30> απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
+<V 31> ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
+<V 32> ινα ο λογος του ιυ̅ πληρωθη ον ειπε σημαινων ποιω θανατω εμελλεν αποθνησκειν
+<V 33> εισηλθεν ουν εις το πραιτωριον παλιν ο πιλατος και εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 34> απεκριθη αυτω ο ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου
+<V 35> απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
+<V 36> απεκριθη ις̅ η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται αν οι εμοι ηγωνιζοντο ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν
+<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ις̅ συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
+<V 38> λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθε προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+<V 39> εστι δε συνηθεια υμιν ινα ενα απολυσω υμιν εν τω πασχα βουλεσθε ουν υμιν απολυσω τον βασιλεα των ιουδαιων
+<V 40> εκραυγασαν ουν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστησ
+
+<K 19>
+<V 1> τοτε ουν ελαβεν ο πιλατος τον ιν̅ και εμαστιγωσε
+<V 2> και οι στρατιωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν αυτου επι τη κεφαλη και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτον
+<V 3> και ελεγον χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και εδιδουν αυτω ραπισματα
+<V 4> εξηλθεν ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει αυτοις ιδε αγω υμιν αυτον εξω ινα γνωτε οτι εν αυτω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω
+<V 5> εξηλθεν ουν εξω ο ις̅ φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον και λεγει αυτοις ιδε ο αν̅ος
+<V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν λεγοντες στ̅ρωσον τω καιρω εκεινω συμβουλιον εποιησας οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι κατα του ιυ̅ οπως αυτον απολεσωσι και παρεγενοντο προς πιλατον λεγοντες αρον αρον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και στ̅ρωσατε εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν
+<V 7> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν και κατα τον νομον ημων οφειλει αποθανειν οτι εαυτον υιον θυ̅ εποιησεν
+<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον τον λογον μαλλον εφοβηθη
+<V 9> και εισηλθεν εις το πραιτωριον παλιν και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν εχω στ̅ρωσαι σε και εξουσιαν εχω απολυσαι σε
+<V 11> απεκριθη ις̅ ουκ ειχες εξουσιαν ουδεμιαν κατ εμου ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν δια τουτο ο παραδιδους με σοι μειζονα αμαρτιαν εχει
+<V 12> εκ τουτου εζητει ο πιλατος απολυσαι αυτον οι δε ιουδαιοι εκραζον λεγοντες εαν τουτον απολυσης ουκ ει φιλος του καισαρος πας ο βασιλεα αυτον ποιων αντιλεγει τω καισαρι
+<V 13> ο ουν πιλατος ακουσας τον λογον τουτον ηγαγεν εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι του βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρωτον εβραιστι δε γαββαθα
+<V 14> ην δε παρασκευη του πασχα ωρα δε ωσει εκτη και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο βασιλευς υμων
+<V 15> οι δε εκραυγασαν αρον αρον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος τον βασιλεα υμων στ̅ρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα
+<V 16> τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα στ̅ρωθη παραλαβοντες δε οι στρατιωται τον ιν̅ ηγαγον εις το πραιτοριον
+<V 17> και βασταζων τον στ̅ρον αυτου εξηλθεν εις τον λεγομενον κρανιου τοπον ος λεγεται εβραιστι γολγοθα
+<V 18> οπου αυτον εστ̅ρωσαν και μετ αυτου αλλους δυο εντευθεν και εντευθεν μεσον δε τον ιν̅
+<V 19> εγραψε δε και τιτλον ο πιλατος και εθηκεν επι του στ̅ρου ην δε γεγραμμενον ις̅ ο ναζωραιος ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 20> τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος της πολεως οπου εστ̅ρωθη ο ις̅ και ην γεγραμμενον εβραιστι ελληνιστι ρωμαιστι
+<V 21> ελεγον ουν τω πιλατω οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γραφε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι εκεινος ειπε βασιλευς ειμι των ιουδαιων
+<V 22> απεκριθη ο πιλατος τω καιρω εκεινω οι στρατιωται οτε γεγραφα γεγραφα
+<V 23> οτι ουν εστ̅ρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιματια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτωνα ην δε ο χιτων αρραφος εκ των ανωθεν υφαντος δι ολου
+<V 24> ειπον ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται ινα η γραφη πληρωθη η λεγουσα διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται ταυτα εποιησαν
+<V 25> ειστηκεισαν δε τω καιρω εκεινω ειστηκεισαν παρα τω στ̅ρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου και η αδελφη της μρ̅ς αυτου μαρια η του κλωπα και μαρια η μαγδαληνη
+<V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα λεγει τη μρ̅ι αυτου γυναι ιδου ο υιος σου
+<V 27> ειτα λεγει τω μαθητη ιδου η μη̅ρ σου και απ εκεινης της ωρας ελαβεν αυτην ο μαθητης εις τα ιδια
+<V 28> μετα τουτο ιδων ο ις̅ οτι παντα ηδη τετελεσται ινα τελειωθη η γραφη λεγει διψω
+<V 29> σκευος ουν εκειτο οξους μεστον οι δε πλησαντες σπογγον οξους και υσσωπω περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω στοματι
+<V 30> οτε ουν ελαβε το οξος ο ις̅ ειπε τετελεσται και κλινας την κεφαλην παρεδωκε το πν̅α
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι ινα μη μεινη επι του στ̅ρου τα σωματα εν τω σαββατω επει παρασκευη ην ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελη και αρθωσιν
+<V 32> ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελη και του αλλου του συστ̅ρωθεντος αυτω
+<V 33> επι δε τον ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη
+<V 34> αλλ εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξε και ευθεως εξηλθεν αιμα και υδωρ
+<V 35> και ο εωρακως μεμαρτυρηκε και αληθινη αυτου εστιν η μαρτυρια κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα ημεις πιστευσητε
+<V 36> εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται αυτου
+<V 37> και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+<V 38> μετα ταυτα τω καιρω εκεινω ηρωτησε τον πιλατον ο ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης του ιυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φοβον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα του ιυ̅ και επετρεψεν ο πιλατος ηλθεν ουν και ηρε το σωμα του ιυ̅
+<V 39> ηλθε δε και νικοδημος ο ελθων προς τον ιν̅ νυκτος το πρωτον φερων μιγμα σμυρνης και αλοης ωσει λιτρας εκατον
+<V 40> ελαβον ουν το σωμα του ιυ̅ και εδησαν αυτο οθονιοις μετα των αρωματων καθως εθος εστι τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εστ̅ρωθη κηπος και εν τω κηπω μνημειον κενον εν ω ουδεπω ουδεις ετεθη
+<V 42> εκει ουν δια την παρασκευην των ιουδαιων οτι εγγυς ην το μνημειον εθηκαν τον ιν̅
+
+<K 20>
+<V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ του μνημειου
+<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα πετρον και προς τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
+<V 3> εξηλθεν ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης και ηρχοντο εις το μνημειον
+<V 4> ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης προεδραμε ταχιον του πετρου και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι εισηλθεν
+<V 6> ερχεται ουν σιμων πετρος ακολουθων αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον και θεωρει τα οθονια κειμενα
+<V 7> και το σουδαριον ο ην επι της κεφαλης αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα τοπον
+<V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος μαθητης ο ελθων πρωτος εις το μνημειον και ιδε και επιστευσεν
+<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι
+<V 10> απηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι μαθηται
+<V 11> μαρια δε τω καιρω εκεινω μαρια ειστηκει προς τω μνημειω κλαιουσα εξω ως ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τοις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιυ̅
+<V 13> και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν̅ μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
+<V 14> και ταυτα ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει οτι ις̅ εστι
+<V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκουσα οτι ο κηπουρος εστι λεγει αυτω κε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι που εθηκας αυτον καγω αυτον αρω
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα εκεινη λεγει αυτω ραββουνι ο λεγεται διδασκαλε
+<V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελφους μου και ειπε αυτοις αναβαινω προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και θν̅ μου και θν̅ υμων
+<V 18> ερχεται μαρια η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μαθηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα ειπεν αυτη
+<V 19> ουσης ουν ουσης οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων οπου ησαν οι μαθηται συνηγμενοι δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
+<V 20> και τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και την πλευραν αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται ιδοντες τον κν̅
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ παλιν ειρηνη υμιν καθως απεσταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει αυτοις λαβετε πν̅α αγιον
+<V 23> αν τινων αφητε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις αν τινων κρατειτε κεκρατηνται
+<V 24> θωμας δε εις εκ των δωδεκα ο λεγομενος διδυμος ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου εις τον τυπον των ηλων και βαλω την χειρα μου εις την πλευραν αυτου ου μη πιστευσω
+<V 26> και μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω οι μαθηται αυτου και θωμας μετ αυτων ερχεται ο ις̅ των θυρων κεκλεισμενων και εστη εις το μεσον και ειπεν ειρηνη υμιν
+<V 27> ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου και φερε την χειρα σου και βαλε εις την πλευραν μου και μη γινου απιστος αλλα πιστος
+<V 28> και απεκριθη θωμας και ειπεν αυτω ο κς̅ μου και ο θς̅ μου
+<V 29> λεγει αυτω ο ις̅ οτι εωρακας με θωμα πεπιστευκας μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευσαντες
+<V 30> πολλα μεν ουν και αλλα σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
+<V 31> ταυτα δε γεγραπται ινα πιστευσητε οτι ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος και ινα πιστευοντες ζωην εχητε εν τω ονοματι αυτου
+
+<K 21>
+<V 1> μετα ταυτα τω καιρω εκεινω εφανερωσεν εαυτον παλιν ο ις̅ τοις μαθηταις επι της θαλασσης της τιβεριαδος εφανερωσε δε ουτως
+<V 2> ησαν ομου σιμων πετρος και θωμας ο λεγομενος διδυμος και ναθαναηλ ο απο κανα της γαλιλαιας και οι του ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 3> λεγει αυτοις σιμων πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι εξηλθον και ενεβησαν εις το πλοιον ευθυς και εν εκεινη τη νυκτι επιασαν ουδεν
+<V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης εστη ο ις̅ εις τον αιγιαλον ου μεντοι ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι
+<V 5> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι προσφαγιον εχετε απεκριθησαν αυτω ου
+<V 6> ο δε ειπεν αυτοις βαλετε εις τα δεξια μερη του πλοιου το δικτυον και ευρησετε εβαλον ουν και ουκ ετι αυτο ελκυσαι ισχυσαν απο του πληθους των ιχθυων
+<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγαπα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστι σιμων ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την θαλασσαν
+<V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μακραν απο της γης αλλ ως απο πηχων διακοσιων συροντες το δικτυον των ιχθυων
+<V 9> ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον
+<V 10> λεγει αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
+<V 11> ανεβη σιμων πετρος και ειλκυσε το δικτυον επι την γην μεστον ιχθυων μεγαλων εκατον πεντηκοντατριων και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη το δικτυον
+<V 12> λεγει αυτοις ο ις̅ δευτε αριστησατε ουδεις δε ετολμα των μαθητων εξετασαι αυτον συ τις ει ειδοτες οτι ο κς̅ εστιν
+<V 13> ερχεται ο ις̅ και λαμβανει τον αρτον και διδωσιν αυτοις και το οψαριον ομοιως
+<V 14> τουτο ηδη τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+<V 15> οτε ουν ηριστησαν τω καιρω εκεινω εφανερωσεν εαυτον ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων και λεγει τω σιμωνι πετρω σιμων ιωνα αγαπας με πλειον τουτων λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια μου
+<V 16> λεγει αυτω παλιν δευτερον σιμων ιωνα αγαπας με λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ποιμαινε τα προβατα μου
+<V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με και ειπεν αυτω κε̅ συ παντα οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω ο ις̅ βοσκε τα προβατα μου
+<V 18> αμην αμην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οισει οπου ου θελεις
+<V 19> τουτο δε ειπε σημαινων ποιω θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 20> επιστραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μαθητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω επι το στηθος αυτου και ειπε κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε
+<V 21> τουτον ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ ουτος δε τι
+<V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε συ ακολουθει μοι
+<V 23> εξηλθεν ουν ο λογος ουτος εις τους αδελφους οτι ο μαθητης εκεινος ουκ αποθνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ αποθνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε
+<V 24> ουτος εστιν ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+<V 25> εστι δε και αλλα πολλα οσα εποιησεν ο ις̅ ατινα εαν γραφηται καθ εν ουδε αυτον οιμαι τον κοσμον χωρησαι τα γραφομενα βιβλια αμην
+
+<K 22>
+<V 0> {om}
+
+
Added: trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_ee_L2.txt
===================================================================
--- trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_ee_L2.txt (rev 0)
+++ trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_ee_L2.txt 2013-05-14 20:23:57 UTC (rev 378)
@@ -0,0 +1,2662 @@
+{Status:
+G-A Number: 1654
+Name of book transcribed: John
+First folio transcribed: 155v
+Base text used: TRns
+
+Transcribed by: EE
+Transcription begun: October 24, 2011
+Transcription finished: January 7, 2012
+
+Does this manuscript contain:
+ Lectionary annotations - Yes
+ Initials and other enlarged letters - Yes
+ Diples (> or >> in the margin next to certain text, indicating that text is a quotation from the Old Testament) - No
+ Are there any special symbols in the margin next to any of the following verses:
+ 5.4 None
+ 7.53 - 8.11 None
+
+ Other remarks:
+1. Very heavily abbreviated
+2. No iota adscripts
+3. Ιωαννηs (John) in the text all written as a nomen sacrum
+4. Υιos always written in plene}
+
+|F 155v|
+|L|<B 04> <K 0> <V 0> το κατα ιω̅(αννην) αγιον ευαγγελιον
+|L|<K 1> <V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος
+|L|ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+|L|<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+|L|<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και
+|L|χωρις αυτου εγενετο ουδε εν
+|L|ο γεγονεν <V 4> εν αυτω ζωη ην και
+|L|η ζωη ην το φως των αν̅ων
+|L|<V 5> και το φως εν τη σκοτια φαινει
+|L|και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+|L|<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα
+|L|θυ̅ ονομα αυτω ιω̅ <V 7> ουτος ηλθεν
+|L|εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση
+|F 156r|
+|L|περι του φωτος ινα παντες πιστευ=
+|L|σωσι δι αυτου <V 8> ουκ ην εκεινος το φως
+|L|αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+|L|<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει
+|L|παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+|L|<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου
+|L|εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ ε=
+|L|γνω <V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι
+|L|αυτον ου παρελαβον <V 12> οσοι δε ελαβον αυτον
+|L|εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅
+|L|γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα
+|L|αυτου <V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ
+|L|θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος
+|L|ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+|L|<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκη=
+|L|νωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα
+|L|την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους
+|L|παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και α=
+|L|ληθειας <V 15> ιω̅ μαρτυρει περι αυτου
+|L|και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον
+|L|ο οπισω μου ερχομενος εμπρο=
+|L|σθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου
+|L|ην <V 16> και εκ του πληρωματος αυτου
+|L|ημεις παντες ελαβομεν και χαριν
+|F 156v|
+|L|αντι χαριτος <V 17> οτι ο νομος δια μωσεως
+|L|εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅
+|L|χυ̅ εγενετο <V 18> θν̅ ουδεις εω=
+|L|ρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων
+|L|εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγη=
+|L|σατο <V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιω̅
+|L|οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσο=
+|L|λυμων ιερεις και λευιτας ινα ερωτη=
+|L|σωσιν αυτον συ τις ει <V 20> και ωμολογησε
+|L|και ουκ ηρνησατο και ωμολογησεν οτι
+|L|ουκ ειμι εγω ο χς̅ <V 21> και ηρωτησαν αυτον
+|L|τι ουν ηλιας ει συ και απεκριθη ου
+|L|<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν
+|L|δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις
+|L|περι σεαυτου <V 23> εφη εγω φωνη βοων=
+|L|τος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον
+|L|κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+|L|<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρι=
+|L|σαιων <V 25> και ηρωτησαν αυτον και ειπον
+|L|αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει
+|L|ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+|L|<V 26> απεκριθη αυτοις ο ιω̅ λεγων εγω
+|L|βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων
+|L|εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+|F 157r|
+|L|<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπρο=
+|L|σθεν μου γεγονεν ου εγω ουκ ειμι αξιος
+|L|ινα λυσω [app][*]ταυτου[\*][C]τουτου[\C][\app] τον ιμαντα του υποδη=
+|L|ματος <V 28> ταυτα εν βηθανια εγενετο περαν
+|L|του ιορδανου οπου ην ο ιω̅ βαπτιζων
+|L|<V 29> τη επαυριον βλεπει ο ιω̅ τον ιν̅ ερχομενον
+|L|προς αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+|L|ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου <V 30> ουτος εστιν
+|L|περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται
+|L|ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι
+|L|πρωτος μου ην <V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον
+|L|αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια
+|L|τουτο ηλθον εγω εν τω υδατι βα=
+|L|πτιζων <V 32> και εμαρτυρησεν ιω̅ λεγων
+|L|οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει
+|L|περιστεραν εξ ουν̅ου και εμεινεν επ αυτον
+|L|<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με
+|L|βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν
+|L|εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και
+|L|μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βα=
+|L|πτιζων εν πν̅ι αγιω <V 34> καγω εωρακα
+|L|και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος
+|L|του θυ̅ <V 35> τη επαυριον παλιν
+|L|ειστηκει ο ιω̅ και εκ των μαθητων αυτου δυο
+|F 157v|
+|L|<V 36> και εμβλεψας τω ιυ̅ περιπατουντι λεγει
+|L|ιδε ο αμνος του θυ̅ <V 37> και ηκουσαν αυ=
+|L|του οι δυο μαθηται λαλουντος και
+|L|ηκολουθησαν τω ιυ̅ <V 38> στραφεις δε ο ις̅
+|L|και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας
+|L|λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον
+|L|αυτω ραββι ο λεγετε ερμηνευο=
+|L|μενον διδασκαλε που μενεις
+|L|<V 39> λεγει αυτοις ερχεσθε και ιδετε
+|L|ηλθον και ειδον που μενει και πα=
+|L|ρ αυτω εμειναν την ημεραν εκεινην
+|L|ωρα ην ως δεκατη <V 40> ην ανδρεας
+|L|ο αδελφος σιμωνος πετρου εις
+|L|εκ των δυο των ακουσαντων περι ιω̅
+|L|και ακολουθησαντων αυτω <V 41> ευρι=
+|L|σκει ουτος πρωτος τον αδελφον
+|L|τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω
+|L|ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερ=
+|L|μηνευομενον χς̅ <V 42> και ηγαγεν αυτον
+|L|προς τον ιν̅ εμβλεψας αυτω ο ις̅
+|L|ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα
+|L|συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται
+|L|πετρος <V 43> τη επαυριον ηθελησεν
+|L|ο ις̅ εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευ=
+|F 158r|
+|L|ρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ο ις̅ α=
+|L|κολουθει μοι <V 44> ην δε ο φιλιππος απο
+|L|βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου
+|L|και πετρου <V 45> ευρισκει φιλιππος τον
+|L|ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε
+|L|μωσης εν τω νομω και οι προφηται
+|L|ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον ιωσηφ τον απο
+|L|ναζαρετ <V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ
+|L|εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι
+|L|λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+|L|<V 47> ειδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον
+|L|προς αυτον και λεγει περι αυτου ιδε
+|L|αληθως ισραηλιτης εν ω δολος ου=
+|L|κ εστι <V 48> λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με
+|L|γινωσκεις απεκριθη ο ις̅ και ειπεν
+|L|αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι
+|L|οντα υπο την συκην ειδον σε <V 49> απεκριθη
+|L|ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι
+|L|συ ει ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς
+|L|του ιη̅λ <V 50> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω
+|L|οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της
+|L|συκης πιστευεις μειζω τουτων οψει
+|L|<V 51> και λεγει αυτω αμην αμην λεγω υμιν
+|L|απ αρτι οψεσθε [app][*]τους ου̅νους ανεογοτας[\*][C]τον ου̅νον ανεογοτα[\C][\app]
+|F 158v|
+|L|και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και
+|L|καταβαινοντας επι τον υιον του αν̅ου
+|L|<K 2> <V 1> και τη ημερα τη τριτη γαμος εγε=
+|L|νετο εν κανα της γαλιλαιας και ην
+|L|η μη̅ρ του ιυ̅ εκει <V 2> εκληθη δε ο ις̅ και οι μα=
+|L|θηται αυτου εις τον γαμον <V 3> και υστερη=
+|L|σαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς
+|L|αυτον οινον ουκ εχουσι <V 4> λεγει αυτη ο ις̅
+|L|τι εμοι και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου
+|L|<V 5> λεγει η μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι
+|L|αν λεγη υμιν ποιησατε <V 6> ησαν δε εκει
+|L|υδριαι λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον κα=
+|L|θαρισμον των ιουδαιων χωρουσαι
+|L|ανα μετρητας δυο η τρεις <V 7> λεγει αυτοις
+|L|ο ις̅ γεμισατε τας υδριας υδατος
+|L|και εγεμισαν αυτας εως ανω <V 8> και
+|L|λεγει αυτοις αντλησατε νυν και φε=
+|L|ρετε τω αρχιτρικλινω και ηνεγκαν
+|L|<V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος
+|L|το υδωρ οινον γεγενημενον και
+|L|ουκ ηδει ποθεν εστιν οι δε διακονοι
+|L|ηδεισαν οι ηντληκοτες το υδωρ
+|L|φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρικλινος
+|L|<V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον
+|F 159r|
+|L|τον καλον οινον τιθησι και οταν μεθυ=
+|L|σθωσι τοτε τον ελασσω συ τετηρηκας
+|L|τον καλον οινον εως αρτι <V 11> ταυτην ηποι=
+|L|ησε την αρχην των σημειων ο ις̅ εν κανα
+|L|της γαλιλαιας και εφανερωσε την δοξαν
+|L|αυτου και ηπιστευσαν εις αυτον οι μα=
+|L|θηται αυτου <V 12> μετα τουτο κα=
+|L|τεβη εις καπερναουμ αυτος και η μη̅ρ
+|L|αυτου και οι αδελφοι αυτου και οι μα=
+|L|θηται αυτου και εκει εμειναν ου πολλας
+|L|ημερας <V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιου=
+|L|δαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+|L|<V 14> και ευρεν εν τω ιερω τους πωλουντας βοας
+|L|και προβατα και περιστερας και τους
+|L|κερματιστας καθημενους <V 15> και ποιησας
+|L|φραγελλιον εκ σχοινιων παντας εξε=
+|L|βαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα
+|L|και τους βοας και των κολυμβιστων εξε=
+|L|χεε το κερμα και τας τραπεζας
+|L|ανεστρεψε <V 16> και τοις τας περιστερας
+|L|πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν
+|L|μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου
+|L|οικον εμποριου <V 17> εμνησθησαν δε οι
+|L|μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν
+|F 159v|
+|L|ο ζηλος του οικου σου καταφαγεται με
+|L|<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον
+|L|αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν
+|L|οτι ταυτα ποιεις <V 19> απεκριθη ις̅ και
+|L|ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον
+|L|και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+|L|<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα
+|L|και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος
+|L|ουτος και συ εν τρισιν ημεραις ε=
+|L|γερεις αυτον <V 21> εκεινος δε ελεγε περι
+|L|του ναου του σωματος αυτου <V 22> οτε ουν
+|L|ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μα=
+|L|θηται αυτου οτι τουτο ελεγε και
+|L|επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω
+|L|ειπεν ο ις̅ <V 23> ως δε ην εν τοις ιερο=
+|L|σολυμοις εν τω πασχα εν τη εορτη
+|L|πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου
+|L|θεωρουντες τα σημεια αυτου α ε=
+|L|ποιει <V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον
+|L|αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντας
+|L|<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση
+|L|περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε
+|L|τι ην εν τω αν̅ω <K 3> <V 1> ην δε αν̅ος εκ των
+|L|φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω
+|F 160r|
+|L|αρχων των ιουδαιων <V 2> ουτος ηλθε προς αυτον
+|L|νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οι=
+|L|δαμεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδα=
+|L|σκαλος ουδεις γαρ τα σημεια ταυτα
+|L|δυναται ποιειν α συ ποιεις εαν μη η
+|L|ο θς̅ μετ αυτου <V 3> απεκριθη ο ις̅ και
+|L|ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν
+|L|μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυναται ιδειν
+|L|την βασιλειαν του θυ̅ <V 4> λεγει προς αυτον
+|L|ο νικοδημος πως δυναται αν̅ος γεννη=
+|L|θηναι γερων ων μη δυναται εις την
+|L|κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον
+|L|εισελθειν και γεννηθηναι <V 5> απεκριθη
+|L|ις̅ αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις
+|L|γεννηθη εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται
+|L|εισελθειν εις την βασιλειαν του θυ̅ <V 6> το γε=
+|L|γεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστι
+|L|και το γεγεννημενον εκ του πν̅ς πν̅α
+|L|εστι <V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι οτι
+|L|δει υμας γεννηθηναι ανωθεν <V 8> το
+|L|πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου
+|L|ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται
+|L|και που υπαγει ουτος εστι πας ο γεγεννη=
+|L|μενος εκ του πν̅ς <V 9> απεκριθη νικοδημος
+|F 160v|
+|L|και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γε=
+|L|νεσθαι <V 10> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω
+|L|συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και
+|L|ταυτα ου γινωσκεις <V 11> αμην αμην λεγω σοι
+|L|οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρα=
+|L|καμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν
+|L|ημων ουδεις λαμβανει <V 12> ει τα επιγεια
+|L|ειπον υμιν και ου πιστευετε πως
+|L|εαν ειπω υμιν τα επ̅ουνια πιστευ=
+|L|σετε <V 13> και ουδεις αναβεβηκεν εις
+|L|τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας
+|L|ο υιος του αν̅ου ο ων εν τω ου̅νω <V 14> και
+|L|καθως μωυσης υψωσε τον οφιν
+|L|εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει
+|L|τον υιον του αν̅ου <V 15> ινα πας ο πιστευων
+|L|εις αυτον μη απολλυται αλλ εχη ζωην
+|L|αιωνιον <V 16> ουτως γαρ ηγαπησεν
+|L|ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου
+|L|τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πι=
+|L|στευων εις αυτον μη [app][*]απολλυται[\*][C]απλλυται[\C][\app] αλλ εχη
+|L|ζωην αιωνιον <V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅
+|L|τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη
+|L|τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος
+|L|δι αυτου <V 18> ο πιστευων εις αυτον ου
+|F 161r|
+|L|κρινεται ο δε μη πιστευων εις αυτον ηδη
+|L|κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ο=
+|L|νομα του μονογενους υιου του θυ̅ <V 19> αυ=
+|L|τη δε εστιν η κρισις οτι το φως ελη=
+|L|λυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν
+|L|οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως
+|L|ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα <V 20> πας
+|L|γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως
+|L|και ουκ ερχεται προς το φως ινα
+|L|μη ελεχθη τα εργα αυτου οτι πονηρα
+|L|εστιν <V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται
+|L|προς το φως ινα φανερωθη αυτου
+|L|τα εργα οτι εν θω̅ εισιν ειργασμενα
+|L|<V 22> μετα ταυτα ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται
+|L|αυτου εις την ιουδαιαν και εκει διε=
+|L|τριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+|L|<V 23> ην δε και ιω̅ βαπτιζων εν αινων εγγυς
+|L|του σαλημ οτι υδατα πολλα ην εκει
+|L|και παρεγινοντο προς αυτον και ε=
+|L|βαπτιζοντο <V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος
+|L|εις φυλακην ο ιω̅ <V 25> εγενετο ουν συ ζητησις
+|L|εκ των μαθητων ιω̅ μετα ιουδαιου
+|L|περι καθαρισμου <V 26> και ηλθον προς ιω̅
+|L|και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου
+|F 161v|
+|L|περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας
+|L|ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερ=
+|L|χονται προς αυτον <V 27> και απεκριθη ιω̅
+|L|και ειπεν ου δυναται αν̅ος αφ εαυτου
+|L|λαμβανειν ουδεν ει μη εστι δεδομενον αυτω
+|L|εκ του ου̅νου <V 28> αυτοι υμεις μαρτυρειτε
+|L|οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλ=
+|L|μενος ειμι εμπροσθεν εκεινου <V 29> ο εχων
+|L|την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του
+|L|νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου
+|L|χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου
+|L|αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται <V 30> εκεινον
+|L|δει αυξειν εμε δε ελαττουσθαι <V 31> ο ανωθεν
+|L|ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων
+|L|εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει
+|L|ο εκ του ου̅νου ερχομενος <V 32> ο εωρακε και η=
+|L|κουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν
+|L|αυτου ουδεις λαμβανει <V 33> ο λαβων αυτου
+|L|την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+|L|<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει
+|L|ου γαρ εκ μετρου διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+|L|<V 35> ο πη̅ρ γαρ αγαπα τον υιον και παντα δε=
+|L|δωκεν εν τη χειρι αυτου <V 36> ο πιστευων εις
+|L|τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων
+|F 162r|
+|L|τω υιω ουκ οψεται την ζωην αλλ η οργη του θυ̅
+|L|μενει επ αυτον <K 4> <V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν
+|L|οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει
+|L|και βαπτιζει η ο ιω̅ <V 2> καιτοιγε ις̅ αυτος ου=
+|L|κ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου <V 3> αφηκε
+|L|την ιουδαιαν και απηλθε παλιν εις την γαλιλαιαν
+|L|<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+|L|<V 5> ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην
+|L|συχαρ πλησιον του χωριου ου εδωκεν
+|L|ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου <V 6> ην δε εκει
+|L|πηγη του ιακωβ ο ουν ις̅ κεκοπιακως
+|L|εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως
+|L|επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη <V 7> ερχεται
+|L|γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ
+|L|λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν <V 8> οι γαρ μαθηται
+|L|αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας
+|L|αγορασωσι <V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμα=
+|L|ρειτις συ ιουδαιος ων πως παρ εμου πιειν
+|L|αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος
+|L|ου γαρ συχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+|L|<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη ει ηδεις την
+|L|δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι
+|L|δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και ε=
+|L|δωκεν αν σοι υδωρ ζων <V 11> λεγει αυτω η γυνη
+|F 162v|
+|L|κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ
+|L|εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το
+|L|ζων <V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων
+|L|ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φρεαρ
+|L|και αυτος εξ αυτου επιε και οι υιοι αυτου
+|L|και τα θρεμματα αυτου <V 13> απεκριθη ο
+|L|ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του
+|L|υδατος τουτου διψησει παλιν <V 14> ος δ αν
+|L|πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω
+|L|γενησεται εν αυτω πηγη υδατος αλλομενου
+|L|εις ζωην αιωνιον <V 15> λεγει προς αυτον η γυνη
+|L|κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω
+|L|μη δε ερχωμαι ενθαδε αντλειν <V 16> λεγει αυτη
+|L|ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και
+|L|ελθε ενθαδε <V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν
+|L|ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως
+|L|ειπας οτι ανδρα ουκ εχω <V 18> πεντε γαρ ανδρας
+|L|εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ
+|L|τουτο αληθως ειρηκας <V 19> λεγει αυτω η γυνη
+|L|κε̅ θεωρω οτι προφητης ει <V 20> οι πρ̅ες
+|L|ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν
+|L|και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις
+|L|εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν <V 21> λεγει
+|L|αυτη ο ις̅ γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται
+|F 163r|
+|L|ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε
+|L|εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+|L|<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε η=
+|L|μεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια
+|L|εκ των ιουδαιων εστιν <V 23> αλλ ερχεται ωρα
+|L|και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται
+|L|προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και α=
+|L|ληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει
+|L|τους προσκυνουντας αυτω <V 24> πν̅α ο θς̅
+|L|και τους προσκυνουντας αυτω εν πν̅ι
+|L|και αληθεια δει προσκυνειν <V 25> λεγει αυτω
+|L|η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγο=
+|L|μενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει
+|L|ημιν παντα <V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι
+|L|ο λαλων σοι <V 27> και επι τουτω ηλθον οι μα=
+|L|θηται αυτου και εθαυμαζον οτι μετα
+|L|γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπεν
+|L|αυτω τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+|L|<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη
+|L|και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις
+|L|αν̅οις <V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι
+|L|παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν
+|L|ο χς̅ <V 30> εξηλθον ουν εκ της πολεως και
+|L|ηρχοντο προς αυτον <V 31> εν δε τω μεταξυ
+|F 163v|
+|L|ηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες
+|L|ραββι φαγε <V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω
+|L|βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+|L|<V 33> ελεγον ουν οι μαθηται αυτου προς
+|L|αλληλους μη τις ηνεγκε αυτω φαγειν
+|L|<V 34> ο δε ειπεν αυτοις εμον βρωμα εστιν
+|L|ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με
+|L|και τελειωσω αυτου το εργον <V 35> ουχ υ=
+|L|μεις λεγετε οτι ετι τετραμηνον εστι και ο
+|L|θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν
+|L|επαρατε τους οφθαλμους υμων και θε=
+|L|ασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι
+|L|προς θερισμον ηδη <V 36> και ο θεριζων
+|L|μισθον λαμβανει και συναγει καρπον
+|L|εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου
+|L|χαιρη και ο θεριζων <V 37> εν γαρ τουτω [app][*]&om;[\*][C]ο λογος[\C][\app] εστιν
+|L|ο αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων
+|L|και αλλος ο θεριζων <V 38> εγω απεστειλα
+|L|υμας θεριζειν ου ουχι κεκοπιακατε
+|L|αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον
+|L|κοπον αυτων εισεληλυθατε <V 39> εκ δε
+|L|της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν
+|L|εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον
+|L|της γυναικος μαρτυρουσης οτι
+|F 164r|
+|L|ειπε μοι παντα οσα εποιησα <V 40> ως ουν ηλθον
+|L|προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον
+|L|μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο
+|L|ημερας <V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν
+|L|δια τον λογον αυτου <V 42> τη τε γυναικι
+|L|ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν
+|L|πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οι=
+|L|δαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο
+|L|ση̅ρ του κοσμου ο χς̅ <V 43> μετα δε τας
+|L|δυο ημερας εξηλθεν εις την γαλιλαιαν
+|L|εκειθεν <V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν
+|L|οτι προφητης εν τη ιδια πρ̅ιδι τιμην
+|L|ουκ εχει <V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν
+|L|εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα
+|L|εωρακοτες οσα εποιησεν εν ιεροσο=
+|L|λυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ
+|L|ηλθον εις την εορτην <V 46> ηλθεν ουν παλιν
+|L|ο ις̅ εις κανα της γαλιλαιας οπου
+|L|εποιησε το υδωρ οινον και
+|L|ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει
+|L|εν καπερναουμ <V 47> ουτος ακουσας
+|L|οτι ο χς̅ ηκει απο της ιουδαιας εις την
+|L|γαλιλαιαν ηλθε προς αυτον και η=
+|L|ρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται
+|F 164v|
+|L|αυτου τον υιον ημελλε γαρ αποθνησκειν
+|L|<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη
+|L|σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευ=
+|L|σητε <V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος
+|L|κε̅ καταβηθι πριν αποθανειν το παι=
+|L|διον μου <V 50> λεγει αυτω ο ις̅ πορευου
+|L|ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω
+|L|ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευθη
+|L|<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου
+|L|υπηντησαν αυτω και απηγγειλαν
+|L|λεγοντες οτι ο παις σου ζη <V 52> επυθετο
+|L|ουν παρ αυτων την ωραν εν η κομψω=
+|L|τερον εσχεν οι δε ειπον αυτω χθες
+|L|ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+|L|<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ αυτου οτι εν εκεινη τη
+|L|ωρα η ειπεν αυτω ο ις̅ ο υιος σου ζη και
+|L|επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+|L|<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν
+|L|ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γα=
+|L|λιλαιαν <K 5> <V 1> μετα ταυτα ην η εορτη
+|L|των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιε=
+|L|ροσολυμα <V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις
+|L|επι τη προβατικη κολυμβηθρα η επι=
+|L|λεγομενη εβραιστι βηθεσδα πεντε
+|F 165r|
+|L|στοας εχουσα <V 3> εν ταυταις κατεκειτο πληθος
+|L|πολυ των ασθενουντων τυφλων χωλων
+|L|ξηρων εκδεχομενων την του υδατος
+|L|κινησιν <V 4> αγγελος γαρ κατα καιρον κατε=
+|L|βας εταρασσε το υδωρ ο ουν πρω=
+|L|τος εμβας μετα την ταραχην του υ=
+|L|δατος υγιης εγινετο ω δηποτε κατει=
+|L|χετο νοσηματι <V 5> ην δε τις αν̅ος εκει
+|L|τριακοντα και οκτω ετη εχων εν τη α=
+|L|σθενεια <V 6> τουτον ειδως ο ις̅ κατακειμενον
+|L|και γνους οτι πολυν χρονον εχει λεγει
+|L|αυτω θελεις υγιης γενεσθαι <V 7> απεκριθη
+|L|αυτω ο ασθενων κε̅ αν̅ον ουκ εχω ινα
+|L|οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την
+|L|κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω
+|L|αλλος προ εμου καταβαινει <V 8> λεγει αυτω
+|L|ο ις̅ εγειραι αρον τον κραββατον σου
+|L|και περιπατει <V 9> ην δε σαββατον εν εκεινη
+|L|τη ημερα <V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω
+|L|τεθεραπευμενω σαββατον εστιν ουκ ε=
+|L|ξεστι σοι αραι τον κραββατον <V 11> απεκριθη
+|L|αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι
+|L|ειπεν αρον τον κραββατον σου και περι=
+|L|πατει <V 12> ηρωτησαν ουν αυτον τις εστιν
+|F 165v|
+|L|ο αν̅ος ο ειπων σοι αρον τον κραββα=
+|L|τον σου και περιπατει <V 13> ο δε ιαθεις
+|L|ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν
+|L|οχλου οντος εν τω τοπω <V 14> μετα ταυτα
+|L|ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και
+|L|ειπεν αυτω ιδε υγιης γεγονας μη=
+|L|κετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι
+|L|γενηται <V 15> απηλθεν ο αν̅ος και ανη=
+|L|γγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν
+|L|ο ποιησας αυτον υγιη <V 16> και δια
+|L|τουτο εδιωκον οι ιουδαιοι τον ιν̅
+|L|οτι ταυτα εποιει εν σαββατω <V 17> ο δε ις̅
+|L|απεκριθη αυτοις λεγων ο πη̅ρ μου
+|L|εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+|L|<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν αυτον
+|L|οι ιουδαιοι αποκτειναι οτι ου μονον
+|L|ελυε το σαββατον αλλ οτι και πρ̅α
+|L|ιδιον ελεγε τον θεον ισον εαυτον
+|L|ποιων τω θω̅ <V 19> απεκρινατο ουν
+|L|ο ις̅ και ελεγεν αυτοις αμην αμην
+|L|λεγω υμιν ου δυναται ο υιος αφ ε=
+|L|αυτου ποιειν ουδεν εαν μη τι βλεπη
+|L|τον πρ̅α ποιουντα α γαρ αν εκεινος
+|L|ποιη τουτω και ο υιος ομοιως ποιει
+|F 166r|
+|L|<V 20> ο γαρ πη̅ρ φιλει τον υιον και παντα δεικνυσιν
+|L|αυτω α αυτος ποιει και μειζονα
+|L|τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις
+|L|θαυμαζητε <V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ ε=
+|L|γειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως
+|L|και ο υιος ους θελει ζωοποιει <V 22> ουδε γαρ
+|L|ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν
+|L|πασαν δεδωκε τω υιω <V 23> ινα παντες
+|L|τιμωσι τον υιον καθως τιμωσι τον
+|L|πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα
+|L|τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον <V 24> αμην
+|L|αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου
+|L|ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με
+|L|εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερ=
+|L|χεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου
+|L|εις την ζωην <V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι
+|L|ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι
+|L|ακουσουσι της φωνης του υιου του θυ̅
+|L|και οι ακουσαντες ζησονται <V 26> ωσπερ γαρ
+|L|ο πη̅ρ εχει ζωην εν εαυτω ουτως ε=
+|L|δωκε και τω υιω ζωην εχειν εν ε=
+|L|αυτω <V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω
+|L|και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+|L|<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται
+|F 166v|
+|L|ωρα εν η παντες οι εν τοις μνη=
+|L|μειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+|L|<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιη=
+|L|σαντες εις αναστασιν ζωης οι δε
+|L|τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν
+|L|κρισεως <V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ ε=
+|L|μαυτου ουδεν καθως ακουω κρινω
+|L|και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι
+|L|ου ζητω το θελημα το εμον αλλα
+|L|το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+|L|<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου
+|L|η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης <V 32> αλλος
+|L|εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα
+|L|οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+|L|ην μαρτυρει περι εμου <V 33> υμεις απε=
+|L|σταλκατε προς ιω̅ και μεμαρτυρηκε
+|L|τη αληθεια <V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την
+|L|μαρτυριαν παραλαμβανω αλλα
+|L|ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε <V 35> εκεινος
+|L|ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων
+|L|υμεις δε ηθελησατε αγαλλιαθηναι
+|L|προς ωραν εν τω φωτι αυτου <V 36> εγω
+|L|δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιω̅
+|L|τα γαρ εργα α δεδωκε μοι ο πη̅ρ ινα
+|F 167r|
+|L|τελειωσω αυτα αυτα τα εργα μαρτυρει περι
+|L|εμου οτι ο πη̅ρ με απεστειλε <V 37> και ο απο=
+|L|στειλας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε
+|L|περι εμου ουτε φωνην αυτου πωποτε
+|L|ακηκοατε ουτε ειδος αυτου εωρα=
+|L|κατε <V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε
+|L|εν υμιν μενοντα οτι ον απεστειλεν ε=
+|L|κεινος τουτω υμεις ου πιστευετε <V 39> ε=
+|L|ρευνατε τας γραφας οτι υμεις δο=
+|L|κειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν
+|L|και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+|L|<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην
+|L|εχητε <V 41> δοξαν παρα αν̅ων ου λαμβανω
+|L|<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του
+|L|θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις <V 43> εγω εληλυθα
+|L|εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμ=
+|L|βανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ο=
+|L|νοματι τω ιδιω εκεινον ληψεσθε
+|L|<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν
+|L|παρα αλληλων λαμβανοντες και την
+|L|δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητειτε
+|L|<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων
+|L|προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων
+|L|μυωσης εις ον υμεις ηλπικατε <V 46> ει γαρ
+|F 167v| {6:3 transposed after verse 4}
+|L|επιστευετε μυωσει επιστευετε αν εμοι
+|L|περι γαρ εμου εκεινος εγραψεν
+|L|<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πι=
+|L|στευετε πως τοις εμοις ρημασι
+|L|πιστευσετε <K 6> <V 1> μετα ταυτα απηλθεν
+|L|ο ις̅ περαν της θαλασσης της τι=
+|L|βεριαδος <V 2> ηκολουθει δε αυτω οχλος πο=
+|L|λυς οτι εωρων τα σημεια α εποιει
+|L|επι των ασθενουντων <V 4> ην δε ε=
+|L|γγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+|L|<V 3> ανηλθεν εις το ορος ο ις̅ και εκει εκα=
+|L|θητο μετα μαθητων αυτου <V 5> επαρας
+|L|ουν τους οφθαλμους και θεασαμενος οτι
+|L|πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει
+|L|προς τον φιλιππον ποθεν αγορα=
+|L|σομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι <V 6> τουτο δε
+|L|ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ
+|L|ηδει τι εμελλε ποιειν <V 7> απεκριθη αυτω
+|L|φιλιππος διακοσιων δηναριων
+|L|αρτοι ουκ επαρκουσιν αυτοις ινα
+|L|εκαστος βραχυ τι λαβη <V 8> λεγει [app][*]&om;[\*][C]αυτω[\C][\app] εις εκ
+|L|των μαθητων αυτου ανδρεας ο
+|L|αδελφος σιμωνος πετρου <V 9> εστι παι=
+|L|δαριον ωδε ο εχει πεντε αρτους
+|F 168r|
+|L|κριθινους και δυο οψαρια αλλα ταυτα
+|L|τι εστιν εις τοσουτους <V 10> ειπεν ουν ο ις̅
+|L|ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε
+|L|χορτος πολυς εν τω τοπω ανε=
+|L|πεσον ουν οι ανδρες τον αριθμον
+|L|ωσει πεντακισχιλιοι <V 11> και λαβων τους
+|L|αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διε=
+|L|δωκε τοις ανακειμενοις ομοιως
+|L|και εκ των οψαριων οσον ηθελον <V 12> ως δε
+|L|ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις
+|L|αυτου συναγαγετε τα περιττευ=
+|L|σαντα κλασματα ινα μη τι απολυται
+|L|<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα
+|L|κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων
+|L|των κριθινων α επερισσευσε τοις
+|L|βεβρωκοσιν <V 14> οι ουν αν̅οι ιδοντες
+|L|α εποιησε σημεια ελεγον οτι ουτος
+|L|εστιν αληθως ο προφητης ο εις τον
+|L|κοσμον ερχομενος <V 15> ο ουν ις̅ γνους
+|L|οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν
+|L|αυτον ινα ποιησωσι βασιλεα ανεχω=
+|L|ρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+|L|<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μα=
+|L|θηται αυτου επι την θαλασσαν <V 17> και
+|F 168v|
+|L|εμβαντες εις το πλοιον ηρχοντο εις το
+|L|περαν της θαλασσης εις καπερναουμ
+|L|και σκοτια ηδη εγεγονει και ουπω ε=
+|L|ληλυθει προς αυτους ο ις̅ <V 18> η τε θαλασσα
+|L|ανεμου πνεοντος διηγειρετο <V 19> ελη=
+|L|λακοτες ουν ως σταδιους εικοσιπεντε
+|L|η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περι=
+|L|πατουντα επι της θαλασσης και
+|L|εγγυς του πλοιου γενομενον και ε=
+|L|φοβηθησαν <V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι
+|L|μη φοβεισθε <V 21> ηθελον ουν λαβειν εις το
+|L|πλοιον αυτον και ευθεως εγενετο το
+|L|πλοιον επι της γης εις ην υπηγον <V 22> τη
+|L|επαυριον ο οχλος ο εστηκως επι της
+|L|θαλασσης ειδως οτι πλοιαριον αλλο
+|L|ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου συνεισηλ=
+|L|θε τοις μαθηταις αυτου ο ις̅ εις το
+|L|πλοιον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου
+|L|απηλθον <V 23> αλλα δε πλοια ηλθον εκ τι=
+|L|βεριαδος εγγυς του τοπου οπου
+|L|εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος
+|L|του κυ̅ <V 24> οτε ουν ειδεν ο οχλος οτι
+|L|ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου
+|L|ελαβον αυτοι πλοιαρια και ηλθον
+|F 169r|
+|L|εις καπερναουμ ζητουντες τον ιν̅ <V 25> και
+|L|ευροντες αυτον περαν της θαλασσης
+|L|ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+|L|<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην
+|L|αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι
+|L|ειδετε σημειον αλλ οτι εφαγετε εκ
+|L|των αρτων και εχορτασθητε <V 27> εργα=
+|L|ζεσθε μη την βρωσιν την [app][*]απολυμενην[\*][C]απολλυμενην[\C][\app]
+|L|αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην
+|L|αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει
+|L|τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+|L|<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιησομεν
+|L|ινα εργαζωμεθα τα εργα του θυ̅ <V 29> απε=
+|L|κριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι
+|L|το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον
+|L|απεστειλεν εκεινος <V 30> ειπον ουν αυτω
+|L|τι ουν ποιεις σημειον ινα ιδωμεν και
+|L|πιστευσωμεν σοι τι εργαζη <V 31> οι πρ̅ες
+|L|ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω
+|L|καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ
+|L|του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν <V 32> ειπεν
+|L|ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν
+|L|ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον
+|L|εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσι
+|F 169v|
+|L|τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+|L|<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων
+|L|εκ του ου̅νου και ζωην διδους τω κοσμω
+|L|<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε
+|L|δος ημιν τον αρτον τουτον <V 35> ειπε
+|L|δε αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ο αρτος
+|L|της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πει=
+|L|ναση και ο πιστευων εις εμε ου μη δι=
+|L|ψηση πωποτε <V 36> αλλ ειπον υμιν
+|L|οτι και εωρακατε με και ου πιστευετε
+|L|<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς εμε
+|L|ηξει και τον ερχομενον προς με
+|L|ου μη εκβαλω εξω <V 38> οτι καταβε=
+|L|βηκα εκ του ου̅νου ουχ ινα ποιω το
+|L|θελημα το εμον αλλα το θελημα
+|L|του πεμψαντος με <V 39> τουτο δε εστι το
+|L|θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+|L|ινα παν ο δεδωκε μοι μη απολεσω
+|L|εξ αυτου αλλα αναστησω αυτο εν τη
+|L|εσχατη ημερα <V 40> τουτο γαρ εστι το
+|L|θελημα του πρ̅ς μου ινα πας ο θεωρων
+|L|τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη
+|L|ζωην αιωνιον και αναστησω αυτον εγω
+|L|εν τη εσχατη ημερα <V 41> εγογγυζον ουν
+|F 170r|
+|L|οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι
+|L|ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου <V 42> και ελεγον
+|L|ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις
+|L|οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν
+|L|λεγει οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα <V 43> απε=
+|L|κριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις μη
+|L|γογγυζετε μετ αλληλων <V 44> ουδεις δυναται
+|L|ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμ=
+|L|ψας με ελκυση αυτον και εγω ανα=
+|L|στησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+|L|<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις
+|L|και εσονται παντες διδακτοι του θυ̅ πας
+|L|ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων
+|L|ερχεται προς με <V 46> ουχ οτι τον πρ̅α
+|L|εωρακε τις ει μη ο ων εκ του θυ̅ ουτος
+|L|εωρακε τον πρ̅α <V 47> αμην αμην λεγω
+|L|υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+|L|<V 48> εγω ειμι ο αρτος της ζωης <V 49> οι πρ̅ες
+|L|υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω
+|L|και απεθανον <V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ
+|L|του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου
+|L|φαγη και μη αποθανη <V 51> εγω ειμι ο αρτος
+|L|ο ζων ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις
+|L|φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα
+|F 170v|
+|L|και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου
+|L|εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου
+|L|ζωης <V 52> εμαχοντο ουν προς αλληλους
+|L|οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται
+|L|ουτος δουναι ημιν την σαρκα φαγειν
+|L|<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην
+|L|λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα
+|L|του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το
+|L|αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+|L|<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου
+|L|το αιμα εχει ζωην αιωνιον και εγω
+|L|αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+|L|<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθης εστι βρωσις
+|L|και το αιμα μου αληθης εστι ποσις
+|L|<V 56> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου
+|L|το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+|L|<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ κα=
+|L|γω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με
+|L|κακεινος ζησεται δι εμε <V 58> ουτος εστιν
+|L|ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου
+|L|καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μα=
+|L|ννα εν τη ερημω και απεθανον ο
+|L|τρωγων τον αρτον τουτον ζησεται
+|L|εις τον αιωνα <V 59> ταυτα ειπεν εν τη
+|F 171r|
+|L|συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+|L|<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες των μαθητων
+|L|αυτου ειπον σκληρος εστιν ο λογος
+|L|ουτος τις δυναται αυτου ακουειν
+|L|<V 61> ειδως δε ο ις̅ εν εαυτω οτι γογγυζουσι
+|L|περι τουτου οι μαθηται αυτου
+|L|ειπεν αυτοις τουτο υμας σκαν=
+|L|δαλιζει <V 62> εαν ουν θεωρειτε τον υιον
+|L|του αν̅ου αναβαινοντα οπου ην
+|L|το προτερον <V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν
+|L|η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα
+|L|α εγω λελαληκα υμιν πν̅α εστι
+|L|και ζωη εστι <V 64> αλλ εισιν εξ υμων τινες
+|L|οι ου πιστευουσιν ηδει γαρ εξ αρχης ο ις̅
+|L|τινες εισιν οι μη πιστευοντες και τις
+|L|εστιν ο παραδωσων αυτον <V 65> και ελεγε
+|L|δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδεις
+|L|δυναται ελθειν προς με εαν μη η
+|L|δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+|L|<V 66> εκ τουτου ουν πολλοι εκ των μαθητων
+|L|αυτου απηλθον εις τα οπισω και ου=
+|L|κετι μετ αυτου περιεπατουν <V 67> ειπεν
+|L|ουν ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υ=
+|L|μεις θελετε υπαγειν <V 68> απεκριθη
+|F 171v|
+|L|αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα α=
+|L|πελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου
+|L|εχεις <V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και ε=
+|L|γνωκαμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅
+|L|του ζωντος <V 70> απεκριθη αυτοις ο ις̅
+|L|ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελε=
+|L|ξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστι
+|L|<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκα=
+|L|ριωτην ουτος γαρ ημελλεν αυτον
+|L|προδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+|L|<K 7> <V 1> μετα ταυτα περιεπατει ο ις̅ εις την γαλι=
+|L|λαιαν ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια
+|L|[app][*]πε[ill]1[\ill]ιπατειν[\*][C]περιπατειν[\C][\app] οτι εζητουν αυτον οι ι=
+|L|ουδαιοι αποκτειναι <V 2> ην δε εγγυς η
+|L|εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+|L|<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι
+|L|αυτου μεταβηθι εντευθεν και υ=
+|L|παγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μα=
+|L|θηται σου θεωρησωσι τα εργα α ποιεις
+|L|<V 4> ουδεις γαρ εν κρυπτω τι ποιει και
+|L|ζητει αυτος παρρησια ειναι ει ταυτα
+|L|ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+|L|<V 5> ου δε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον
+|L|εις αυτον <V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος
+|F 172r|
+|L|ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμε=
+|L|τερος παντοτε εστιν ετοιμος <V 7> ου
+|L|δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε
+|L|μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου
+|L|οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν <V 8> υ=
+|L|μεις αναβητε εις την εορτην εγω ου=
+|L|κ αναβαινω εις την εορτην ταυτην
+|L|οτι ο καιρος ο εμος ουπω πεπληρωται
+|L|<V 9> ταυτα ειπων αυτοις εμεινεν εν τη
+|L|γαλιλαια <V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι
+|L|αυτου τοτε και αυτος ανεβη εις την
+|L|εορτην ου φανερως αλλ ως εν κρυ=
+|L|πτω <V 11> οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον
+|L|εν τη εορτη και ελεγον που εστιν
+|L|εκεινος <V 12> και γογγυσμος πολλυς ην
+|L|περι αυτου ην εν τοις οχλοις οι μεν
+|L|ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι ε=
+|L|λεγον ουχι αλλα πλανα τον οχλον
+|L|<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι
+|L|αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+|L|<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανε=
+|L|βη ο ις̅ εις το ιερον και εδιδασκεν
+|L|<V 15> εθαυμαζον ουν οι ιουδαιοι λεγοντες
+|L|πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+|F 172v|
+|L|<V 16> απεκριθη ουν αυτοις ο ις̅ και ειπεν
+|L|η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα
+|L|του πεμψαντος με <V 17> εαν τις θελη
+|L|το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι
+|L|της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν
+|L|η εγω απ εμαυτου λαλω <V 18> ο αφ εαυτου
+|L|λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε
+|L|ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον
+|L|ουτος αληθης εστι και αδικια εν
+|L|αυτω ουκ εστιν <V 19> ου μωσης δεδωκεν
+|L|υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων
+|L|ποιει τον νομον τι με ζητειτε απο=
+|L|κτειναι <V 20> απεκριθη ο οχλος και ειπεν
+|L|αυτω δαιμονιον εχεις τις σε ζητει
+|L|αποκτειναι <V 21> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν
+|L|αυτοις εν εργον εποιησα και παντες
+|L|θαυμαζετε <V 22> δια τουτο μωσης
+|L|δεδωκεν υμιν την περιτομην ουχ ο=
+|L|τι εκ του μωσεως εστιν αλλ εκ των
+|L|πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε
+|L|αν̅ον <V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος
+|L|εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως
+|L|εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη ε=
+|L|ποιησα εν σαββατω <V 24> μη κρινετε
+|F 173r|
+|L|κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρι=
+|L|νετε <V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσο=
+|L|λυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν
+|L|αποκτειναι <V 26> και ιδε παρρησια λαλει και
+|L|ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αλη=
+|L|θως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος
+|L|εστιν ο χς̅ <V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν
+|L|εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γι=
+|L|νωσκει ποθεν εστιν <V 28> εκραξεν ουν ο ις̅
+|L|εν τω ιερω διδασκων και λεγων καμε
+|L|οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και α=
+|L|π εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν α=
+|L|ληθινος ο πεμψας με ον υμεις ου=
+|L|κ οιδατε <V 29> εγω δε οιδα αυτον οτι παρ αυ=
+|L|του ειμι κακεινος με απεστειλεν <V 30> ε=
+|L|ζητουν ουν αυτον πιασαι και ουδεις επε=
+|L|βαλεν επ αυτον τας χειρας οτι ουπω
+|L|εληλυθει η ωρα αυτου <V 31> εκ του οχλου
+|L|ουν πολλοι επιστευσαν εις αυτον και ε=
+|L|λεγον ο χς̅ οταν ελθη μη πλειονα
+|L|σημεια ποιησει ων ουτος εποιησεν
+|L|<V 32> ηκουσαν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυ=
+|L|ζοντος περι αυτου και απεστειλαν οι
+|L|αρχιερεις και οι φαρισαιοι υπηρετας
+|F 173v|
+|L|ινα πιασωσιν αυτον <V 33> ειπεν ουν ο ις̅ ετι μι=
+|L|κρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω
+|L|προς τον πεμψαντα με <V 34> ζητησετε με
+|L|και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υ=
+|L|μεις ου δυνασθε ελθειν <V 35> ειπον ουν οι ι=
+|L|ουδαιοι προς εαυτους που ουτος
+|L|μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρη=
+|L|σομεν αυτον μη εις την διασποραν
+|L|των ελληνων μελλει πορευεσθαι και
+|L|διδασκειν τους ελληνας <V 36> τις εστιν ο λογος
+|L|ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευ=
+|L|ρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυ=
+|L|νασθε ελθειν <V 37> εν δε τη εσχατη ημερα
+|L|τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και
+|L|εκραξε λεγων εαν τις διψα ερ=
+|L|χεσθω προς με και πινετω <V 38> ο πιστευων
+|L|εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποτα=
+|L|μοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν
+|L|υδατος ζωντος <V 39> τουτο δε ειπε περι
+|L|του πν̅ς ου εμελλον λαμβανειν οι πι=
+|L|στευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α
+|L|αγιον οτι ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+|L|<V 40> εκ του οχλου ουν οι ακουσαντες τον
+|L|λογον τουτον ελεγον ουτος εστιν αληθως
+|F 174r|
+|L|ο προφητης <V 41> αλλοι ελεγον ουτος εστιν
+|L|ο χς̅ αλλοι ελεγον μη γαρ εκ της γαλι=
+|L|λαιας ο χς̅ ερχεται <V 42> ουχι η γραφη ειπεν
+|L|οτι εκ σπερματος δα̅δ και απο βηθλε=
+|L|εμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅
+|L|ερχεται <V 43> σχισμα ουν εν τω οχλω
+|L|εγενετο δι αυτον <V 44> τινες δε εξ αυτων
+|L|ηθελον πιασαι αυτον αλλ ουδεις επε=
+|L|βαλεν επ αυτον τας χειρας <V 45> ηλθον
+|L|ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και
+|L|φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι
+|L|διατι ουκ ηγαγετε αυτον <V 46> απεκρι=
+|L|θησαν οι υπηρεται ουδεποτε ελαλησεν
+|L|ουτως αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος <V 47> απε=
+|L|κριθησαν αυτοις οι φαρισαιοι μη
+|L|και υμεις πεπλανησθε <V 48> μη τις εκ
+|L|των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η
+|L|εκ των φαρισαιων <V 49> αλλ ο οχλος ουτος
+|L|ο μη γινωσκων τον νομον επικαταρατοι εισι
+|L|<V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελ=
+|L|θων προς αυτον νυκτος εις ων εξ αυτων
+|L|<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν
+|L|μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω
+|L|τι ποιει <V 52> απεκριθης και ειπον αυτω
+|F 174v|
+|L|μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον
+|L|και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας
+|L|ουκ εγηγερται <V 53> και απηλθον εκαστος
+|L|εις τον οικον αυτου <K 8> <V 1> και ο ις̅ επορευετο
+|L|εις το ορος των ελαιων <V 2> ορθρου δε παλιν
+|L|βαθεως ηλθεν ο ις̅ εις το ιερον και πας
+|L|ο λαος ηρχετο προς αυτον και καθισας
+|L|εδιδασκεν αυτους <V 3> αγουσι δε οι γρα=
+|L|μματεις και οι φαρισαιοι γυναικα επι
+|L|μοιχεια κατειλημμενην και στησαντες
+|L|αυτην εν μεσω <V 4> ειπον αυτω δι=
+|L|δασκαλε ταυτην ευρομεν επαυ=
+|L|τοφωρω μοιχευομενην <V 5> εν δε τω νομω
+|L|ημιν μωυσης ενετειλατο τας τοιαυτας
+|L|λιθαζειν συ ουν τι λεγεις περι αυτης
+|L|<V 6> τουτο δε ελεγον πειραζοντες αυτον ινα
+|L|εχωσι κατηγοριαν κατα του ιυ̅ ο δε ις̅
+|L|κατω κυψας τω δακτυλω εγραφεν
+|L|εις την γην <V 7> ως δε επεμενον [app][*]επερω=
+|L|τες[\*][C]επερωτωντες[\C][\app] αυτον αναβλεψας ειπεν αυτοις
+|L|ο αναμαρτητος υμων πρωτος βα=
+|L|λετω τον λιθον επ αυτην <V 8> και παλιν κατω
+|L|κυψας εγραφεν εις την γην <V 9> οι δε ακου=
+|L|σαντες εξηρχοντο εις καθεις αρ=
+|F 175r|
+|L|ξαμενοι απο των πρεσβυτερων εως
+|L|των εσχατων και κατελειφθη ο ις̅ μονος
+|L|και η γυνη εν μεσω ουσα <V 10> ανακυψας δε
+|L|ο ις̅ ειδεν αυτην και ειπεν αυτη γυναι
+|L|που εισιν οι κατηγοροι σου ουδεις σε
+|L|κατεκρινεν <V 11> η δε ειπεν ουδεις κε̅ ειπε δε
+|L|αυτη ο ις̅ ουδε εγω σε κατακρινω πο=
+|L|ρευου και απο τουν ουν μηκετι αμαρτανε
+|L|<V 12> παλιν ουν αυτοις ο ις̅ ελαλησε λεγων
+|L|εγω ειμι το φως του κοσμου ο ακολουθων
+|L|εμοι ου μη περιπατηση εν τη σκοτια
+|L|αλλ εξει το φως της ζωης <V 13> ειπον
+|L|ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου
+|L|μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν α=
+|L|ληθης <V 14> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις
+|L|καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου
+|L|αληθης εστιν η μαρτυρια μου οτι οιδα
+|L|ποθεν ηλθον και που υπαγω υμεις δε
+|L|ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι και που
+|L|υπαγω <V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε
+|L|εγω ου κρινω ουδενα <V 16> και εαν κρινω
+|L|δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν
+|L|οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμ=
+|L|ψας με πη̅ρ <V 17> και εν τω νομω δε τω η=
+|F 175v|
+|L|μετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυ=
+|L|ρια αληθης εστιν <V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων
+|L|περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου
+|L|ο πεμψας με πη̅ρ <V 19> ελεγον ουν αυτω
+|L|που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη αυτοις
+|L|ο ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου
+|L|ει εμε ηδειτε και τον πρ̅α μου ηδειτε αν
+|L|<V 20> ταυτα τα ρηματα ελαλησεν ο ις̅ εν
+|L|τω γαζοφυλακιω διδασκων εν
+|L|τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον
+|L|οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+|L|<V 21> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ εγω
+|L|υπαγω και ζητησετε με και ουχ ευρη=
+|L|σετε και εν τη αμαρτια υμων
+|L|αποθανεισθε και οπου εγω υπαγω
+|L|υμεις ου δυνασθε ελθειν <V 22> ελεγον ουν
+|L|οι ιουδαιοι μητι αποκτενει αυτον
+|L|οτι λεγει οπου εγω υπαγω υμεις ου
+|L|δυνασθε ελθειν <V 23> και ελεγον αυτοις υ=
+|L|μεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω
+|L|ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε
+|L|εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου <V 24> ειπον
+|L|ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταις
+|L|αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε
+|F 176r|
+|L|οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις α=
+|L|μαρτιαις υμων <V 25> ελεγον ουν αυτω συ
+|L|τις ει και ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην
+|L|ο τι και λαλω υμιν <V 26> πολλα εχω περι
+|L|υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμ=
+|L|ψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα
+|L|παρ αυτου ταυτα λαλω εις τον κοσμον
+|L|<V 27> ουκ εγνωσαν οτι τον πρ̅α αυτου ελεγεν
+|L|<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ οταν υψωσητε
+|L|τον υιον του αν̅ου τοτε γνωσεσθε οτι
+|L|εγω ειμι και απ εμαυτου ουδεν ποιω
+|L|αλλα καθως εδιδαξε με ο πη̅ρ ταυτα
+|L|λαλω <V 29> και ο πεμψας με μετ εμου
+|L|εστιν ουκ αφηκε με μονον ο πη̅ρ οτι
+|L|εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+|L|<V 30> ταυτα αυτου λαλουντος πολλοι επι=
+|L|στευσαν εις αυτον <V 31> ελεγεν ουν ο ις̅
+|L|προς τους πεπιστευκοτας προς αυτον ιου=
+|L|δαιους εαν υμεις μεινητε εν τω
+|L|λογω τω εμω αληθως μαθηται μου
+|L|εστε <V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η
+|L|αληθεια ελευθερωσει υμας <V 33> απεκρι=
+|L|θησαν προς αυτον σπερμα αβρααμ
+|L|εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν
+|F 176v|
+|L|πωποτε πως συ λεγεις ελευθεροι γενη=
+|L|σεσθε <V 34> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυ=
+|L|τοις αμην αμην λεγω υμιν οτι πας
+|L|ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της
+|L|αμαρτιας <V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη
+|L|οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις
+|L|τον αιωνα <V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευ=
+|L|θερωση οντως ελευθεροι εσεσθε
+|L|<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε α=
+|L|λλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος
+|L|ο εμος ου χωρει εν υμιν <V 38> εγω α εω=
+|L|ρακα παρα τω πρ̅ι μου ταυτα λαλω
+|L|και υμεις α ηκουσατε παρα του πρ̅ς
+|L|υμων ποιειτε <V 39> απεκριθησαν ουν
+|L|και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρα=
+|L|αμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του
+|L|αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ
+|L|εποιειτε αν <V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι
+|L|αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα
+|L|ην ηκουσα παρα του πρ̅ς μου τουτο α=
+|L|βρααμ ουκ εποιησεν <V 41> υμεις ποιειτε
+|L|τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον ουν αυτω
+|L|ημεις εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα
+|L|πρ̅α εχομεν τον θν̅ <V 42> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅
+|F 177r|
+|L|ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε
+|L|εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω
+|L|υ δε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ ε=
+|L|κεινος με απεστειλε <V 43> διατι την λαλιαν
+|L|την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε
+|L|ακουειν τον λογον τον εμον <V 44> υμεις εκ
+|L|του πρ̅ς υμων του διαβολου εστε
+|L|και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων
+|L|θελετε ποιειν εκεινος ανθρωπο=
+|L|κτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια
+|L|ουχ εστηκεν οτι ουκ εστιν αληθεια
+|L|εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ
+|L|των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και
+|L|ο πη̅ρ αυτου <V 45> εγω δε την αληθειαν
+|L|λεγω και ου πιστευετε μοι <V 46> τις εξ υμων
+|L|ελεχει με περι αμαρτιας ει αλη=
+|L|θειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευε=
+|L|τε μοι <V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα
+|L|του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ου=
+|L|κ ακουετε οτι ουκ εστε εκ του θυ̅
+|L|<V 48> απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπον
+|L|αυτω ου καλως λεγομεν ημεις
+|L|οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον
+|L|εχεις <V 49> απεκριθη ο ις̅ εγω δαιμονιον
+|F 177v|
+|L|ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις
+|L|ατιμαζετε με <V 50> εγω δε ου ζητω την δο=
+|L|ξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+|L|<V 51> αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον
+|L|τον εμον τηρηση θανατον ου μη θε=
+|L|ωρησει εις τον αιωνα <V 52> ειπον ουν
+|L|αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωμεν οτι δαι=
+|L|μονιον εχεις αβρααμ απεθανε
+|L|και οι προφηται και συ λεγεις εαν [app][*]τις[\*][C]τις μου[\C][\app]
+|L|τον λογον τηρηση ου μη γευσηται θανατου
+|L|εις τον αιωνα <V 53> μη συ μειζων ει του
+|L|πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε
+|L|και οι προφηται απεθανον τινα
+|L|σεαυτον ποιεις <V 54> απεκριθη ο ις̅ εαν
+|L|εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου
+|L|ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με
+|L|ον υμεις λεγετε οτι θς̅ υμων
+|L|εστι <V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω
+|L|δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ου=
+|L|κ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων
+|L|ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον
+|L|αυτου τηρω <V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων
+|L|ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην
+|L|και ειδε και εχαρη <V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι
+|F 178r|
+|L|προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις
+|L|και αβρααμ εωρακας <V 58> ειπε δε
+|L|αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν
+|L|αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι <V 59> ηραν
+|L|ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅
+|L|δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου
+|L|και παρηγεν ουτως <K 9> <V 1> και παραγων
+|L|ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γεννετης <V 2> και
+|L|ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου
+|L|λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος
+|L|η οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+|L|<V 3> απεκριθη ο ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν
+|L|ουτε οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεν=
+|L|νηθη αλλ ινα φανερωθη τα εργα του
+|L|θυ̅ εν αυτω <V 4> εμε δει εργαζεσθαι
+|L|τα εργα του πεμψαντος με εως
+|L|ημερα εστιν ερχεται νυξ οταν ουδεις
+|L|δυναται εργαζεσθαι <V 5> οταν ω εν τω
+|L|κοσμω φως ειμι του κοσμου <V 6> ταυτα ειπων
+|L|επτυσε χαμαι και εποιησε πηλον
+|L|εκ του πτυσματος και επεχρισε τον πηλον
+|L|επι τους οφθαλμους του τυφλου <V 7> και
+|L|ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την
+|L|κολυμβηθραν του σιλωαμ ο ερμη=
+|F 178v|
+|L|νευεται απεσταλμενος απηλθεν ουν
+|L|και ενιψατο και ηλθε βλεπων <V 8> οι
+|L|ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον
+|L|το προτερον οτι προσαιτης ην ε=
+|L|λεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος
+|L|και προσαιτων <V 9> αλλοι ελεγον οτι
+|L|ουτος εστιν αλλοι ελεγον ουχι αλλ ο=
+|L|μοιος αυτω εστιν εκεινος δε ελεγεν
+|L|οτι εγω ειμι <V 10> ελεγον ουν αυτω πως
+|L|ανεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+|L|<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος
+|L|λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επε=
+|L|χρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι
+|L|υπαγε νιψαι εις του σιλωαμ απελ=
+|L|θων ουν και νιψαμενος ανεβλεψα
+|L|<V 12> ειπον ουν αυτω που εστιν εκεινος
+|L|λεγει αυτοις ουκ οιδα <V 13> αγουσιν αυτον
+|L|προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+|L|<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον ε=
+|L|ποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου
+|L|τους οφθαλμους <V 15> παλιν ουν ηρωτων
+|L|αυτον οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν
+|L|ο δε ειπεν αυτοις πηλον εποι=
+|L|ησε και επεθηκε μου επι τους οφθαλμους
+|F 179r|
+|L|και ενιψαμην και βλεπω <V 16> ελεγον ουν εκ
+|L|των φαρισαιων τινες ουτος ο
+|L|αν̅ος ουκ εστι παρα του θυ̅ οτι το σα=
+|L|ββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως
+|L|δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα
+|L|σημεια ποιειν και σχισμα ην εν
+|L|αυτοις <V 17> λεγουσιν ουν τω ποτε τυ=
+|L|φλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου
+|L|οτι ανεωξε σου τους οφθαλμους
+|L|ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν <V 18> ου=
+|L|κ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι
+|L|αυτου οτι τυφλος ην και ανεβλεψεν
+|L|εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου
+|L|του αναβλεψαντος <V 19> και ηρωτησαν
+|L|αυτον λεγοντες ουτος εστιν ο υιος
+|L|υμων ον υμεις λεγετε οτι τυ=
+|L|φλος εγεννηθη πως ουν αρτι βλεπει
+|L|<V 20> απεκριθησαν οι γονεις αυτου και
+|L|ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος
+|L|ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+|L|<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν
+|L|η τις ηνεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+|L|ημεις ουκ οιδαμεν αυτος ηλικιαν
+|L|εχει αυτον ερωτησατε αυτος περι
+|F 179v|
+|L|εαυτου λαλησει <V 22> ταυτα ειπον οι γονεις
+|L|αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους
+|L|ηδη γαρ συνετεθειντο προς αλληλους
+|L|οι ιουδαιοι ινα εαν τις αυτον ομολο=
+|L|γηση χν̅ αποσυναγωγος γενηται <V 23> δια
+|L|τουτο οι γονεις αυτου ειπον ηλικιαν
+|L|εχει αυτον ερωτησατε <V 24> εφωνησαν ουν
+|L|εκ δευτερου τον αν̅ον ος ην τυφλος
+|L|και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ η=
+|L|μεις οιδαμεν οτι ουτος ο αν̅ος αμαρ=
+|L|τωλος εστιν <V 25> απεκριθη ουν εκεινος και
+|L|ειπεν ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα
+|L|εν οιδα οτι τυφλος ων αρτι βλεπω
+|L|<V 26> ειπον ουν αυτω παλιν τι εποιησε σοι
+|L|πως ηνεωξε σου τους οφθαλμους <V 27> απε=
+|L|κριθη αυτοις ειπον υμιν ηδη και ουκ η=
+|L|κουσατε τι παλιν θελετε ακουειν
+|L|μη και υμεις θελετε μαθηται αυτου
+|L|γενεσθαι <V 28> οι δε ελοιδορησαν αυτον
+|L|και ειπον αυτω συ ει μαθητης εκεινου
+|L|ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+|L|<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν
+|L|ο θς̅ τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+|L|<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις
+|F 180r|
+|L|εν γαρ τουτω θαυμαστον εστιν οτι υ=
+|L|μεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ανε=
+|L|ωξε μου τους οφθαλμους <V 31> οιδαμεν δε οτι
+|L|αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν
+|L|τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου
+|L|ποιη τουτου ακουει <V 32> εκ του αιωνος ου=
+|L|κ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυ=
+|L|φλου γεγεννημενου <V 33> ει μη ην ουτος παρα
+|L|θυ̅ ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν <V 34> απεκρι=
+|L|θησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις
+|L|συ εγεννηθης ολος και συ διδασκεις
+|L|ημας και εξεβαλον αυτον εξω <V 35> ηκουσεν
+|L|ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και
+|L|ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις
+|L|εις τον υιον του θυ̅ <V 36> απεκριθη εκεινος
+|L|και ειπε αυτω και τις εστι κε̅ ινα
+|L|πιστευσω εις αυτον <V 37> ειπε δε αυτω ο ις̅
+|L|και εωρακας αυτον και ο λαλων
+|L|μετα σου εκεινος εστιν <V 38> ο δε εφη πιστευω
+|L|κε̅ και προσεκυνησεν αυτω <V 39> και
+|L|ειπεν ο ις̅ εις κριμα εγω εις τον κοσμον
+|L|τουτον εληλυθα ινα οι μη βλεποντες
+|L|βλεψωσι και οι βλεποντες τυφλοι γε=
+|L|νωνται <V 40> ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα
+|F 180v|
+|L|οι μετ αυτου οντες και ειπον αυτω
+|L|μη και ημεις τυφλοι εσμεν <V 41> ειπε δε
+|L|αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν
+|L|ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγετε οτι βλε=
+|L|πετε και αι αμαρτιαι υμων μενουσι
+|L|<K 10> <V 1> αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχο=
+|L|μενος δια της θυρας εις την αυλην των
+|L|προβατων αλλα αναβαινων α=
+|L|λλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστι και
+|L|ληστης <V 2> ο δε εισερχομενος δια της
+|L|θυρας ποιμην εστι των προβατων <V 3> τουτω
+|L|ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα
+|L|της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια
+|L|προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει
+|L|αυτα <V 4> και οταν αυτα εκβαλλη εμ=
+|L|προσθεν αυτων πορευεται και τα προ=
+|L|βατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι
+|L|την φωνην αυτου <V 5> αλλοτριω δε ου μη
+|L|ακολουθησωσιν αλλα φευξονται
+|L|απ αυτου οτι ουκ ιδασι των αλλο=
+|L|τριων την φωνην <V 6> ταυτην την παροιμιαν
+|L|ειπεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ ε=
+|L|γνωσκεν τινα ην α ελαλει αυτοις
+|L|<V 7> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην λεγω υμιν
+|F 181r|
+|L|εγω ειμι η θυρα των προβατων <V 8> παντες
+|L|οσοι ηλθον κλεπται εισι και λησται
+|L|αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+|L|<V 9> εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις
+|L|εισελθη σωθησεται και εισελευσεται
+|L|και εξελευσεται και νομην ευρησει
+|L|<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη
+|L|και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα
+|L|ζωην εχωσι και περισσον εχωσιν <V 11> εγω
+|L|ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος
+|L|την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+|L|<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου
+|L|ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει
+|L|τον λυκον ερχομενον και αφιησι
+|L|τα προβατα και φευγει και ο λυκος
+|L|αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προ=
+|L|βατα <V 13> ο μισθωτος δε φευγει οτι
+|L|μισθωτος εστι και ου μελει αυτω
+|L|περι των προβατων <V 14> εγω ειμι ο ποιμην
+|L|ο καλος και γινωσκω τα εμα
+|L|και γινωσκομαι υπο των εμων <V 15> καθως
+|L|γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω
+|L|τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι
+|L|υπερ των προβατων <V 16> και αλλα
+|F 181v|
+|L|προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης
+|L|ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και
+|L|της φωνης μου ακουσουσι και γε=
+|L|νησεται μια ποιμνη εις ποιμην <V 17> δια
+|L|τουτο με ο πη̅ρ αγαπα οτι εγω τι=
+|L|θημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+|L|<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω
+|L|τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν
+|L|εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω
+|L|παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην
+|L|ελαβον παρα του πρ̅ς μου <V 19> σχισμα
+|L|ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις
+|L|δια τους λογους τουτους <V 20> ελεγον δε πολλοι
+|L|εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται
+|L|τι αυτου ακουετε <V 21> αλλοι ελεγον ταυτα
+|L|τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη
+|L|δαιμονιον δυναται τυφλων ο=
+|L|φθαλμους ανοιξαι <V 22> εγενετο δε τα ε=
+|L|γκαινια εν ιεροσολυμοις και χειμων
+|L|ην <V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω
+|L|εν τη στοα σολομωντος <V 24> εκυκλω=
+|L|σαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ε=
+|L|λεγον αυτω εως ποτε την ψυχην ημων
+|L|αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+|F 182r|
+|L|<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν
+|L|και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω
+|L|εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα
+|L|μαρτυρει περι εμου <V 26> αλλ υμεις ου
+|L|πιστευετε ου γαρ εστε εκ των προ=
+|L|βατων των εμων καθως ειπον
+|L|υμιν <V 27> τα προβατα τα εμα της
+|L|φωνης μου ακουει καγω γινωσκω
+|L|αυτα και ακολουθουσι μοι <V 28> καγω
+|L|ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις
+|L|και ου μη απολωνται εις τον αιωνα
+|L|και ουχ αρπασει τις αυτα απο της χει=
+|L|ρος μου <V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μει=
+|L|ζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρ=
+|L|παζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+|L|<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν <V 31> ε=
+|L|αστασαν ουν παλιν οι ιουδαιοι λιθους
+|L|ινα λιθασωσιν αυτον <V 32> απεκριθη
+|L|αυτοις ο ις̅ πολλα καλα εργα
+|L|εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια
+|L|ποιον εργον αυτων λιθαζετε με
+|L|<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι
+|L|περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε
+|L|αλλα περι βλασφημιας και οτι συ
+|F 182v|
+|L|αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅ <V 34> απε=
+|L|κριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εστι γεγραμ=
+|L|μενον εν τω νομω υμων οτι εγω
+|L|ειπα θεοι εστε <V 35> ει εκεινους ειπε θεους
+|L|προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και
+|L|ου δυναται λυθηναι η γραφη <V 36> ον ο πη̅ρ
+|L|ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον
+|L|υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι
+|L|ειπον οτι υιος του θυ̅ ειμι <V 37> ει ου ποιω
+|L|τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευητε μοι
+|L|<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη στευητε καν
+|L|τοις εργοις πιστευσατε ινα γνωτε
+|L|και πιστευσητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ
+|L|καγω εν τω πρ̅ι <V 39> εζητουν αυτον
+|L|παλιν πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος
+|L|αυτων <V 40> και απηλθε παλιν περαν
+|L|του ιορδανου οπου ην ιω̅ το προ=
+|L|τερον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+|L|<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ε=
+|L|λεγον οτι ιω̅ εποιησε μεν σημειον
+|L|ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιω̅ περι
+|L|τουτου αληθη ην <V 42> και πολλοι επι=
+|L|στευσαν εις αυτον εκει <K 11> <V 1> ην δε τις
+|L|ασθενων λαζαρος απο βηθανιας
+|F 183r|
+|L|εκ της κωμης μαριας και μαρθας της α=
+|L|δελφης αυτης <V 2> ην δε μαρια η αλει=
+|L|ψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα
+|L|τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης
+|L|ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει <V 3> α=
+|L|πεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυ=
+|L|τον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+|L|<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν αυτη η α=
+|L|σθενεια ουκ εστι προς θανατον α=
+|L|λλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δο=
+|L|ξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης <V 5> η=
+|L|γαπα δε ο ις̅ την μαρθαν και την α=
+|L|δελφην αυτης και τον λαζαρον <V 6> ως
+|L|ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν
+|L|εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+|L|<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθη=
+|L|ταις αυτου αγωμεν εις την ιου=
+|L|δαιαν παλιν <V 8> λεγουσιν αυτω οι μα=
+|L|θηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι
+|L|οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+|L|<V 9> απεκριθη ο ις̅ ουχι δωδεκα ωραι
+|L|εισι της ημερας εαν τις περιπατη
+|L|εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το
+|L|φως του κοσμου τουτου βλεπει <V 10> εαν
+|F 183v|
+|L|δε τις περιπατη εν τη νυκτι προς=
+|L|κοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν [app][*]αυπω[\*][C]αυτω[\C][\app]
+|L|<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει
+|L|αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κε=
+|L|κοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυ=
+|L|πνισω αυτον <V 12> ειπον ουν οι μαθηται
+|L|αυτου κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+|L|<V 13> ειρηκε δε ο ις̅ περι του θανατου αυτου
+|L|εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμη=
+|L|σεως του υπνου λεγει <V 14> τοτε ουν ειπεν
+|L|αυτοις ο ις̅ παρησια λαζαρος απε=
+|L|θανε <V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευ=
+|L|σητε οτι ουκ ημην εκει αλλ αγωμεν
+|L|προς αυτον <V 16> ειπεν ουν θωμας ο
+|L|λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις
+|L|αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν
+|L|μετ αυτου <V 17> ελθων ουν ο ις̅ εις βη=
+|L|θανιαν ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας
+|L|ηδη εχοντα εν τω μνημειω <V 18> ην δε
+|L|η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων
+|L|ως απο σταδιων δεκαπεντε <V 19> πολλοι
+|L|ουν εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν
+|L|προς τας περι μαρθαν και μαριαν
+|L|ινα παραμυθησωνται αυτας περι
+|F 184r| {verse 22 omitted}
+|L|του αδελφου αυτων <V 20> η ουν μαρθα ως η=
+|L|κουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησεν αυτω
+|L|μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο <V 21> ει=
+|L|πεν ουν μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης
+|L|ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+|L|<V 22> {om} <V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελ=
+|L|φος σου <V 24> λεγει αυτω η μαρθα οιδα οτι
+|L|αναστησεται εν τη αναστασει εν τη
+|L|εσχατη ημερα <V 25> ειπεν αυτη ο ις̅ εγω
+|L|ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων
+|L|εις εμε καν αποθανη ζησεται <V 26> και πας
+|L|ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη α=
+|L|ποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+|L|<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα
+|L|οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον
+|L|κοσμον ερχομενος <V 28> και ταυτα ειπουσα
+|L|απηλθε και εφωνησε μαριαν την
+|L|αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα
+|L|ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+|L|<V 29> εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ
+|L|και ερχεται προς αυτον <V 30> ουπω γαρ
+|L|εληλυθει ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην
+|L|ετι εν τω τοπω οπου συνηντησεν
+|L|αυτω η μαρθα <V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες
+|F 184v|
+|L|μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθου=
+|L|μενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι
+|L|ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολου=
+|L|θησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει
+|L|εις το μνημειον ινα κλαυση εκει <V 32> η ουν
+|L|μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα
+|L|αυτον επεσεν εις τους ποδας αυτου και λεγει
+|L|αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απε=
+|L|θανε μου ο αδελφος <V 33> ις̅ ουν ως ειδεν
+|L|αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας
+|L|αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβρι=
+|L|μησατο τω πν̅ι και εταραξεν αυτον
+|L|<V 34> και ειπεν που τεθεικατε αυτον
+|L|λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+|L|<V 35> εδακρυσεν ο ις̅ <V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι
+|L|ιδε πως εφιλει αυτον <V 37> τινες δε εξ αυτων
+|L|ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας
+|L|τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι
+|L|ινα και ουτος μη αποθανη <V 38> ις̅ παλιν
+|L|εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται
+|L|εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος
+|L|επεκειτο επ αυτω <V 39> λεγει ο ις̅ αρατε
+|L|τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του
+|L|τετελευτηκοτος μαρθα κε̅ ηδη [app][*]οξει[\*][C]οζει[\C][\app]
+|F 185r|
+|L|τεταρταιος γαρ εστι <V 40> λεγει αυτη ο ις̅
+|L|ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης οψει
+|L|την δοξαν του θυ̅ <V 41> ηραν ουν τον λιθον
+|L|ου ην ο τεθνηκως ο δε ις̅ ηρε τους ο=
+|L|φθαλμους ανω και ειπε πε̅ρ ευχα=
+|L|ριστω σοι οτι ηκουσας μου <V 42> εγω δε
+|L|ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα
+|L|δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον
+|L|ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+|L|<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη ε=
+|L|κραυγασε λαζαρε δευρο εξω <V 44> και ε=
+|L|ξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος
+|L|τας χειρας και τους ποδας κειριαις
+|L|και η οψις αυτου σουδαριω περι=
+|L|εδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε
+|L|αυτον και αφετε υπαγειν <V 45> πολλοι
+|L|ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες
+|L|προς την μαριαν και θεασαμενοι
+|L|α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+|L|<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους
+|L|φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποι=
+|L|ησεν ο ις̅ <V 47> συνηγαγον ουν οι αρχιε=
+|L|ρεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και
+|L|ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο αν̅ος
+|F 185v|
+|L|σημεια πολλα ποιει <V 48> εαν αφωμεν αυτον
+|L|ουτως παντες πιστευσουσιν εις αυτον
+|L|και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν
+|L|ημων και τον τοπον και το εθνος
+|L|<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχι=
+|L|ερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν
+|L|αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+|L|<V 50> ου δε λογιζεσθε οτι συμφερει ημιν
+|L|ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου
+|L|και μη το εθνος ολον αποληται
+|L|<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα
+|L|αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου
+|L|προεφητευσεν οτι εμελλεν ο ις̅
+|L|αποθνησκειν υπερ του εθνους <V 52> και ουχ υ=
+|L|περ του εθνους μονον αλλ ινα και
+|L|τα τεκνα του θυ̅ τα διεσκορπισμενα
+|L|συναγαγη εις εν <V 53> απ εκεινης ουν
+|L|της ημερας συνεβουλευσαντο ινα
+|L|αποκτεινωσιν αυτον <V 54> ο ουν ις̅ ου=
+|L|κ ετι παρρησια περιεπατει εν τοις
+|L|ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν
+|L|εις την χωραν εγγυς της ερημου
+|L|εις εφραιμ λεγομενην πολιν και εκει
+|L|εμενε μετα των μαθητων αυτου
+|F 186r|
+|L|<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και α=
+|L|νεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της
+|L|χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν
+|L|εαυτους <V 56> εζητουν ουν τον ιν̅ και ε=
+|L|λεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκο=
+|L|τες τι υμιν δοκει οτι ου μη ελθη εις
+|L|την εορτην <V 57> δεδωκεισαν δε οι αρχιερεις
+|L|και οι φαρισαιοι εντολας ινα εαν τις
+|L|γνω που εστι μηνυση οπως πια=
+|L|σωσιν αυτον <K 12> <V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων
+|L|του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου
+|L|ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν
+|L|εκ νεκρων <V 2> εποιησαν ουν αυτω δει=
+|L|πνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε
+|L|λαζαρος εις ην των συνανακειμενων
+|L|αυτω <V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν
+|L|μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου
+|L|ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και ταις
+|L|θριξιν αυτης εξεμαξεν η δε οικια
+|L|επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+|L|<V 4> λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου
+|L|ιουδας σιμωνος ισκαριωτης
+|L|ο μελλων αυτον παραδιδοναι <V 5> δι=
+|L|ατι τουτο το μυρον ουκ επραθη
+|F 186v|
+|L|δηναριων τριακοσιων και εδοθη τοις πτωχοις
+|L|<V 6> τουτο δε ειπεν ουχ οτι περι των πτωχων
+|L|εμελλεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην
+|L|και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλο=
+|L|μενα εβασταζεν <V 7> ειπεν ουν ο ις̅ α=
+|L|φες αυτην εις την ημεραν του ενταφι=
+|L|ασμου μου τετηρηκεν αυτο <V 8> τους πτωχους
+|L|γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε
+|L|ου παντοτε εχετε <V 9> εγνω ουν οχλος
+|L|πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι
+|L|και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα
+|L|και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νε=
+|L|κρων <V 10> εβουλευσαντο ουν οι αρχιερεις
+|L|ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν <V 11> οτι
+|L|πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων
+|L|και επιστευον εις τον ιν̅ <V 12> τη επαυριον
+|L|οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακου=
+|L|σαντες οτι ερχεται ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+|L|<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξ=
+|L|ηλθον εις απαντησιν αυτω και ε=
+|L|κραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος
+|L|εν ονοματι κυ̅ ο βασιλευς του ιη̅λ <V 14> ευρων
+|L|δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτω
+|L|καθως εστι γεγραμμενον <V 15> μη φοβου
+|F 187r|
+|L|θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται
+|L|καθημενος επι πωλον ονου <V 16> ταυτα δε
+|L|ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το
+|L|πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ις̅ τοτε
+|L|εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω
+|L|γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+|L|<V 17> εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου
+|L|οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνη=
+|L|μειου και ηγειρεν αυτον εκ των νεκρων
+|L|<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο ο=
+|L|χλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον
+|L|πεποιηκεναι το σημειον <V 19> οι ουν
+|L|φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεω=
+|L|ρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε
+|L|ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
+|L|<V 20> ησαν δε τινες ελληνες εκ των ανα=
+|L|βαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν
+|L|τη εορτη <V 21> ουτοι ουν προσηλθον φιλι=
+|L|ππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας
+|L|και ηρωτων αυτον λεγοντες
+|L|κυριε θελομεν τον ιν̅ ιδειν <V 22> ερχεται
+|L|φιλιππος και λεγει τω ανδρεα
+|L|ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω
+|L|ιυ̅ <V 23> ο δε ις̅ απεκρινεται αυτοις λεγων
+|F 187v|
+|L|εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του
+|L|αν̅ου <V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο
+|L|κοκκος του σιτου πεσων εις την γην α=
+|L|ποθανη αυτος μονος μενει εαν δε
+|L|αποθανη πολυν καρπον φερη
+|L|<V 25> φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και
+|L|ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω
+|L|τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+|L|<V 26> εαν τις εμοι διακονη εμοι ακολου=
+|L|θητω και οπου ειμι εγω εκει και ο δια=
+|L|κονος ο εμος εσται εαν τις εμοι δια=
+|L|κονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ μου <V 27> νυν
+|L|η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ
+|L|σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα
+|L|δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+|L|<V 28> πε̅ρ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν
+|L|φωνη εκ του ου̅νου και εδοξασα και
+|L|παλιν δοξασω <V 29> ο ουν οχλος ο εστως
+|L|και ακουσας ελεγον βροντην γεγονεναι
+|L|αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελα=
+|L|ληκεν <V 30> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν ου
+|L|δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι
+|L|υμας <V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου
+|L|τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου
+|F 188r|
+|L|εκβληθησεται εξω <V 32> καγω εαν υψωθω
+|L|απο της γης παντας ελκυσω προς
+|L|εμαυτον <V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων
+|L|ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+|L|<V 34> απεκριθη αυτω ο οχλος και ειπεν
+|L|ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι
+|L|ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ
+|L|λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του
+|L|αν̅ου <V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μι=
+|L|κρον χρονον το φως εν υμιν περι=
+|L|πατειτε εως το φως εχετε ινα μη η
+|L|σκοτια υμας καταλαβη και ο περι=
+|L|πατων εν τη σκοτια ουκ οιδε που
+|L|υπαγει <V 36> εως το φως εχετε πιστευετε
+|L|εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε
+|L|αυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων
+|L|εκρυβη απ αυτων <V 37> τοσαυτα δε
+|L|αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπρο=
+|L|σθεν αυτων ουκ επιστευσαν εις
+|L|αυτον <V 38> ινα ο λογος ησαιου του προ=
+|L|φητου πληρωθη ον ειπε κε̅ τις
+|L|επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων
+|L|κυ̅ τινι απεκαλυφθη <V 39> δια τουτο
+|L|ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν
+|F 188v|
+|L|ειπεν ησαιας <V 40> τετυφλωκεν αυτων τους ο=
+|L|φθαλμους και πεπωρωκεν αυτων
+|L|την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις ο=
+|L|φθαλμοις και νοησωσι τη καρδια
+|L|και επιστραφωσι και ιασωμαι αυτους
+|L|<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την
+|L|δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+|L|<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων
+|L|πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια
+|L|τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη
+|L|αποσυναγωγοι γενωνται <V 43> ηγαπησαν
+|L|γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ
+|L|την δοξαν του θυ̅ <V 44> ις̅ δε εκραξε και
+|L|ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει
+|L|εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+|L|<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμ=
+|L|ψαντα με <V 46> εγω φως εις τον κοσμον
+|L|εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε
+|L|εν τη σκοτια μη μεινη <V 47> και εαν τις μου α=
+|L|κουση των ρηματων και μη πιστευση
+|L|εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον
+|L|ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα
+|L|σωσω τον κοσμον <V 48> ο αθετων εμε
+|F 189r|
+|L|και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει
+|L|τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελα=
+|L|λησα εκεινος κρινει αυτον εν τη ε=
+|L|σχατη ημερα <V 49> οτι εξ εμαυτου ουκ ελα=
+|L|λησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι
+|L|εντολην δεδωκε τι ειπω και τι λα=
+|L|λησω <V 50> και οιδα οτι η εντολη αυτου
+|L|ζωη αιωνιος εστιν α ουν εγω λαλω
+|L|υμιν καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτω
+|L|λαλω <K 13> <V 1> προ δε της εορτης του
+|L|πασχα ειδως ο ις̅ οτι εληλυθεν αυτου
+|L|η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου
+|L|προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους
+|L|τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν
+|L|αυτους <V 2> και δειπνου γενομενου του
+|L|διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρ=
+|L|διαν ιουδα σιμωνος του ισκαριωτου
+|L|ινα αυτον παραδω <V 3> ειδως ο ις̅ οτι
+|L|παντα δεδωκεν αυτω εις τας χειρας
+|L|ο πη̅ρ και οτι απο θυ̅ εξηλθε και
+|L|προς τον θν̅ υπαγει <V 4> εγειρεται εκ του
+|L|δειπνου και τιθησι τα ιματια
+|L|και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+|L|<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα
+|F 189v|
+|L|και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων
+|L|και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διε=
+|L|ζωσμενος <V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον
+|L|και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νι=
+|L|πτεις τους ποδας <V 7> απεκριθη αυτω ο ις̅
+|L|και ειπεν ο εγω ποιω συ ουκ οιδας
+|L|αρτι γνωση δε μετα ταυτα <V 8> λεγει αυτω
+|L|ο πετρος ου μη νιψης τους ποδας μου
+|L|εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅
+|L|εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ ε=
+|L|μου <V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅
+|L|μη τους ποδας μου μονον αλλα και
+|L|τας χειρας και την κεφαλην <V 10> λεγει αυτω
+|L|ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει
+|L|τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος
+|L|ολος και υμεις καθαροι εστε α=
+|L|λλ ουχι παντες <V 11> ηδει γαρ τον παραδι=
+|L|δοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι
+|L|παντες καθαροι εστε <V 12> οτε ουν ενι=
+|L|ψε τους ποδας αυτων ελαβε τα ι=
+|L|ματια αυτου και αναπεσων παλιν
+|L|ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα
+|L|υμιν <V 13> υμεις φωνειτε με ο κς̅
+|L|και διδασκαλος και καλως λεγετε
+|F 190r|
+|L|ειμι γαρ <V 14> ει ουν εγω ενιψα τους ποδας υμων
+|L|ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις ο=
+|L|φειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+|L|<V 15> υποδειγμα γαρ δεδωκα υμιν ινα
+|L|καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις
+|L|ποιειτε <V 16> αμην αμην λεγω υμιν ου=
+|L|κ εστι δουλος μειζων του κυριου αυτου
+|L|ου δε αποστολος μειζων του πεμψαντος
+|L|αυτον <V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε
+|L|εαν ποιητε αυτα <V 18> ου περι παντων
+|L|υμων λεγω εγω γαρ οιδα ους εξελε=
+|L|ξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο
+|L|τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν
+|L|επ εμε [app][*]πτερναν[\*][C*]την πτερναν[\C*][\app] αυτου <V 19> απ αρτι λεγω
+|L|υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται
+|L|πιστευσητε οτι εγω ειμι <V 20> αμην αμην
+|L|λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα
+|L|πεμψω εμε λαμβανει και ο εμε
+|L|λαμβανων λαμβανει τον πεμψαν=
+|L|τα με <V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη
+|L|τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν
+|L|αμην αμην λεγω υμιν εις εξ υμων
+|L|παραδωσει με <V 22> εβλεπον ουν εις α=
+|L|λληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος
+|F 190v|
+|L|λεγει <V 23> ην δε ανακειμενος εις εκ των μαθητων αυτου
+|L|εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+|L|<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος πυθε=
+|L|σθαι τις αν ειη περι ου λεγει <V 25> αναπεσων
+|L|ουν εκεινος επι το στηθος του ιυ̅ λεγει
+|L|αυτω κε̅ τις εστιν <V 26> αποκρινεται ο ις̅
+|L|εκεινος εστιν ω εγω βαψας το ψω=
+|L|μιον επιδωσω και βαψας το ψω=
+|L|μιον διδωσιν ιουδα σιμωνος τω ισκα=
+|L|ριωτη <V 27> και μετα το ψωμιον τοτε
+|L|εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει
+|L|ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχιον
+|L|<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των μαθητων ανακει=
+|L|μενων προς τι ειπεν αυτω <V 29> τινες
+|L|γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον
+|L|ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅
+|L|αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην
+|L|η τοις πτωχοις ινα τι δω <V 30> λαβων ουν
+|L|το ψωμιον εκεινος ευθεως εξηλθεν
+|L|ην δε νυξ <V 31> οτε εξηλθε
+|L|λεγει ο ις̅ νυν εδοξασθη ο υιος του
+|L|αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+|L|<V 32> και ο θς̅ εδοξασει αυτον εν εαυτω
+|L|και ευθυς δοξασει αυτον <V 33> τεκνια
+|F 191r|
+|L|ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι ζη=
+|L|τησετε με και καθως ειπον τοις ι=
+|L|ουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω
+|L|υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν
+|L|λεγω αρτι <V 34> εντολην καινην διδωμι
+|L|υμιν ινα αγαπατε αλληλους <V 35> εν
+|L|τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μα=
+|L|θηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλλη=
+|L|λοις <V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅
+|L|που υπαγεις απεκριθη αυτω ο ις̅
+|L|οπου εγω υπαγω ου δυνασαι μοι νυν
+|L|ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+|L|<V 37> λεγει αυτω ο πετρος κε̅ διατι ου δυ=
+|L|ναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου
+|L|υπερ σου θησω <V 38> αποκρινεται αυτω
+|L|ο ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις
+|L|αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ
+|L|φωνησει εως ου απαρνηση με τρις
+|L|<K 14> <V 1> μη ταρασσεσθω υμων η καρδια πι=
+|L|στευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+|L|<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου πολλαι μοναι
+|L|εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν οτι πο=
+|L|ρευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν <V 3> και
+|L|εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον
+|F 191v|
+|L|υμιν παλιν ελευσομαι και παραληψομαι υμας
+|L|προς εμαυτον ινα οπου εγω ειμι και
+|L|υμεις ητε <V 4> και οπου υπαγω οιδατε
+|L|και την οδον οιδατε <V 5> λεγει αυτω θωμας
+|L|κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως
+|L|δυναμεθα την οδον ειδεναι <V 6> λεγει αυτω ο ις̅
+|L|εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη
+|L|ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι
+|L|εμου <V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου
+|L|εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε
+|L|αυτον και εωρακατε αυτον <V 8> λεγει
+|L|αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α
+|L|και αρκει ημιν <V 9> λεγει αυτω ο ις̅ το=
+|L|σουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ου=
+|L|κ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως
+|L|εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ
+|L|λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α <V 10> ου πιστευεις
+|L|οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν
+|L|εμοι εστι τα ρηματα α εγω λαλω
+|L|υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε
+|L|πη̅ρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει
+|L|τα εργα <V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω
+|L|πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι ει δε μη δια
+|L|τα εργα αυτα πιστευετε μοι <V 12> αμην αμην
+|F 192r|
+|L|λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα
+|L|α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μει=
+|L|ζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον
+|L|πρ̅α μου πορευομαι <V 13> και ο τι αν αιτη=
+|L|σητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω
+|L|ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω <V 14> {om} <V 15> εαν
+|L|αγαπατε με τας εντολας τας εμας
+|L|τηρησατε <V 16> και εγω ερωτησω τον πρ̅α
+|L|και αλλον παρακλητον δωσει υμιν
+|L|ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα <V 17> το
+|L|πν̅α της αληθειας ο ο κοσμος ου δυ=
+|L|ναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ου δε
+|L|γινωσκει αυτο υμεις δε γινωσκετε αυτο
+|L|οτι παρ υμιν μένει και εν υμιν εσται
+|L|<V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι
+|L|προς υμας <V 19> ετι μικρον και ο κος=
+|L|μος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεω=
+|L|ρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+|L|<V 20> εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις
+|L|οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι
+|L|καγω εν υμιν <V 21> ο εχων τας εντολας μου
+|L|και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγα=
+|L|πων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται
+|L|υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον
+|F 192v|
+|L|και εμφανισω αυτω εμαυτον <V 22> λεγει αυτω
+|L|ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν
+|L|οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον
+|L|και ουχι τω κοσμω <V 23> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν
+|L|αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου
+|L|τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και
+|L|προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω
+|L|ποιησομεν <V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου
+|L|ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν
+|L|εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+|L|<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+|L|<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει
+|L|ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας
+|L|διδαξει παντα και υπομνησει υμας
+|L|παντα οσα ειπον υμιν <V 27> ειρηνην αφιημι
+|L|υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν
+|L|ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω
+|L|διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω
+|L|υμων η καρδια μη δε δειλιατω <V 28> η=
+|L|κουσατε οτι ειπον υμιν υπαγω και
+|L|ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με
+|L|εχαρητε αν οτι πορευομαι προς τον πρ̅α
+|L|οτι ο πη̅ρ μου μειζων μου εστι <V 29> και
+|L|νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα
+|F 193r|
+|L|οταν γενηται πιστευσητε <V 30> ουκ ετι πολλα
+|L|λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του
+|L|κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+|L|<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον
+|L|πρ̅α και καθως ενετειλατο μοι ο πη̅ρ
+|L|ουτω ποιω εγειρεσθε αγωμεν εν=
+|L|τευθεν <K 15> <V 1> εγω ειμι η αμπελος η αλη=
+|L|θινη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι
+|L|<V 2> παν κλημα εν εμοι μη φερον καρπον
+|L|αιρει αυτο και παν το καρπον φερον
+|L|καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον
+|L|φερη <V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια
+|L|τον λογον ον λελαληκα υμιν <V 4> μει=
+|L|νατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως
+|L|το κλημα καρπον ου δυναται φερειν
+|L|αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμ=
+|L|πελω ουτως ουδε υμεις εαν μη
+|L|εν εμοι μεινητε <V 5> εγω ειμι η αμ=
+|L|πελος υμεις τα κληματα ο μενων
+|L|εν εμοι καγω εν αυτω ουτος
+|L|φερει καρπον πολυν οτι χωρις
+|L|εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+|L|<V 6> εαν μη τις μεινη εν εμοι εβληθη
+|L|εξω ως το κλημα και εξηρανθη
+|F 193v|
+|L|και συναγουσιν αυτα και εις πυρ βα=
+|L|λλουσι και καιεται <V 7> εαν μεινητε εν εμοι
+|L|και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο
+|L|εαν θελητε αιτησασθε και γενησεται
+|L|υμιν <V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου
+|L|ινα καρπον πολυν φερητε και γενη=
+|L|σεσθε εμοι μαθηται <V 9> καθως ηγαπη=
+|L|σε με ο πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας
+|L|μεινατε εν τη αγαπη τη εμη <V 10> εαν τας
+|L|εντολας μου τηρησητε μενειτε
+|L|εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εν=
+|L|τολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και
+|L|μενω αυτου εν τη αγαπη <V 11> ταυτα
+|L|λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν
+|L|υμιν η και η χαρα υμων πληρωθη
+|L|<V 12> αυτη δε εστιν η εντολη η εμη ινα αγα=
+|L|πατε αλληλους καθως εγω ηγαπησα
+|L|υμας <V 13> μειζονα ταυτης αγαπην
+|L|ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη
+|L|υπερ των φιλων αυτου <V 14> υμεις φιλοι
+|L|μου εστε εαν ποιητε α εγω εντε=
+|L|λλομαι υμιν <V 15> ουκετι λεγω υμας
+|L|δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι
+|L|ποιει αυτου ο κυριος υμας δε ειρηκα
+|F 194r|
+|L|φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του
+|L|πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν <V 16> ουχ υμεις με
+|L|εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας
+|L|και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε
+|L|και καρπον φερητε και ο καρπος
+|L|υμων μενει ινα ο εαν αιτησητε τον
+|L|πρ̅α εν τω ονοματι μου δω υμιν
+|L|<V 17> αυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε
+|L|αλληλους <V 18> ει ο κοσμος υμας μισει
+|L|γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων
+|L|μεμισηκεν <V 19> ει εκ του κοσμου ητε
+|L|ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι δε
+|L|εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξε=
+|L|λεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο
+|L|μισει υμας ο κοσμος <V 20> μνημονευετε
+|L|του λογου ου εγω ειπον υμιν ου=
+|L|κ εστι δουλος μειζων του κυριου
+|L|αυτου ει εμε εδιωξαν και υμας
+|L|διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν
+|L|και τον υμετερον τηρησουσιν <V 21> α=
+|L|λλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν
+|L|δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι
+|L|τον πεμψαντα με <V 22> ει μη ηλθον και
+|L|ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον
+|F 194v|
+|L|νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της α=
+|L|μαρτιας αυτων <V 23> ο εμε μισων και τον
+|L|πρ̅α μου μισει <V 24> ει τα εργα μη εποιησα
+|L|εν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν
+|L|αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρα=
+|L|κασι και μεμισηκασι και εμε και τον
+|L|πρ̅α μου <V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος
+|L|ο γεγραμμενος εν τω νομω αυτων
+|L|οτι εμισησαν με δωρεαν <V 26> οταν δε
+|L|ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν
+|L|παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας
+|L|ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος
+|L|μαρτυρησει περι εμου <V 27> και υμεις δε
+|L|μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου
+|L|εστε <K 16> <V 1> ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη
+|L|σκανδαλισθητε <V 2> αποσυναγωγους
+|L|ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα
+|L|ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη
+|L|λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+|L|<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ ε=
+|L|γνωσαν τον πρ̅α ου δε εμε <V 4> αλλα
+|L|ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη
+|L|η ωρα μνημονευητε αυτων οτι
+|L|εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν
+|F 195r|
+|L|εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+|L|<V 5> νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με
+|L|και ουδεις εξ υμων ερωτα με που
+|L|υπαγεις <V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν
+|L|η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρ=
+|L|διαν <V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν
+|L|συμφερει γαρ ινα εγω απελθω εαν
+|L|γαρ εγω μη απελθω ο παρακλητος
+|L|ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πο=
+|L|ρευθω πεμψω αυτον προς υμας
+|L|<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον
+|L|περι αμαρτιας και περι δικαιο=
+|L|συνης και περι κρισεως <V 9> περι α=
+|L|μαρτιας μεν οτι ουκ επιστευσαν εις
+|L|εμε <V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι
+|L|προς τον πρ̅α μου υπαγω και ουκ ετι
+|L|θεωρειτε με <V 11> περι δε κρισεως οτι
+|L|ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται
+|L|<V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου
+|L|δυνασθε βασταζειν αρτι <V 13> οταν δε
+|L|ελθη εκεινος το πν̅α της αληθειας
+|L|οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν
+|L|ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα
+|L|ακουσει λαλησει και τα ερχομενα
+|F 195v|
+|L|αναγγελει υμιν <V 14> εκεινος εμε δοξασει οτι
+|L|εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+|L|<V 15> παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο
+|L|ειπον υμιν οτι εκ του εμου λαμβανει
+|L|και αναγγελει υμιν <V 16> μικρον και ου
+|L|θεωρειτε με και παλιν μικρον και ο=
+|L|ψεσθε με οτι εγω υπαγω προς τον πρ̅α
+|L|<V 17> ειπον ουν οι μαθηται αυτου προς α=
+|L|λληλους τι εστι τουτο ο λεγει ημιν μι=
+|L|κρον και ου θεωρειτε με και παλιν μι=
+|L|κρον και οψεσθε με και οτι υπαγω
+|L|προς τον πρ̅α <V 18> ελεγον ουν τι εστι τουτο
+|L|το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει <V 19> ε=
+|L|γνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν
+|L|και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε
+|L|μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου
+|L|θεωρειτε με και παλιν μικρον και
+|L|οψεσθε με <V 20> αμην αμην λεγω υμιν
+|L|κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο
+|L|δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθη=
+|L|σεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν
+|L|γενησεται <V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην
+|L|εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε
+|L|γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνη=
+|F 196r|
+|L|μονευει της λυπης δια την χαραν οτι
+|L|εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον <V 22> και υμεις
+|L|ουν νυν μεν λυπην εχετε παλιν δε
+|L|οψομαι υμας και χαρησεται υμων
+|L|η καρδια και την χαραν υμων ουδεις
+|L|αιρει αφ υμων <V 23> εν εκεινη τη ημερα
+|L|εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην
+|L|αμην λεγω υμιν εαν τι αιτησητε
+|L|τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δωσει
+|L|υμιν <V 24> εως αρτι ουδεν ητησασθε
+|L|εν τω ονοματι μου αιτειτε και λη=
+|L|ψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπλη=
+|L|ρωμι <V 25> ταυτα εν παροιμιαις
+|L|λελαληκα υμιν αλλ ερχεται ωρα
+|L|οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω
+|L|υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς
+|L|αναγγελω υμιν <V 26> εν εκεινη τη ημερα
+|L|αιτησετε εν τω ονοματι μου και
+|L|ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω
+|L|τον πρ̅α περι υμων <V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ
+|L|φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφι=
+|L|ληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω
+|L|παρα του θυ̅ εξηλθον <V 28> εξηλθον παρα
+|L|του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον
+|F 196v|
+|L|παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι
+|L|προς τον πρ̅α <V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται
+|L|αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και πα=
+|L|ροιμιαν ουδεμιαν λεγεις <V 30> νυν οιδαμεν
+|L|οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις
+|L|ινα τις σε ερωτα εν τουτω πι=
+|L|στευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες <V 31> απε=
+|L|κριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+|L|<V 32> ιδου ερχεται ωρα και νυν εληλυθεν
+|L|ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια
+|L|και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι
+|L|μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+|L|<V 33> αυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην
+|L|εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εξετε α=
+|L|λλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+|L|<K 17> <V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους ο=
+|L|φθαλμους αυτου εις τον ου̅νον και ειπε
+|L|πε̅ρ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον
+|L|υιον ινα και ο υιος σου δοξαση σε <V 2> κα=
+|L|θως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης
+|L|σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω
+|L|δωση αυτοις ζωην αιωνιον <V 3> αυτη δε
+|L|εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι
+|L|σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον
+|F 197r|
+|L|απεστειλας ιν̅ χν̅ <V 4> εγω σε εδοξασα επι της
+|L|γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι
+|L|ινα ποιησω <V 5> και νυν δοξασον με συ
+|L|πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ
+|L|του τον κοσμον ειναι παρα σοι <V 6> εφα=
+|L|νερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους
+|L|δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν
+|L|και εμοι αυτους δεδωκας και τον λο=
+|L|γον σου τετηρηκασι <V 7> νυν εγνωσαν οτι
+|L|παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν
+|L|<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δε=
+|L|δωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και ε=
+|L|γνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον
+|L|και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+|L|<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του
+|L|κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδω=
+|L|κας μοι οτι σοι εισι <V 10> και τα εμα παντα
+|L|σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι
+|L|εν αυτοις <V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω
+|L|κοσμω και ουτοι εν τω κοσμω εισι και
+|L|εγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε
+|L|τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου
+|L|ω δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως
+|L|ημεις <V 12> οτε ημην μετ αυτων εγω
+|F 197v|
+|L|ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δε=
+|L|δωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυ=
+|L|των απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας
+|L|ινα η γραφη πληρωθη <V 13> νυν δε προς σε
+|L|ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω
+|L|κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην
+|L|πεπληρωμενην εν εαυτοις <V 14> εγω
+|L|δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο
+|L|κοσμος εμισησεν αυτους οτι ου=
+|L|κ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω ουκ ειμι
+|L|εκ του κοσμου <V 15> ουκ ερωτω σε ινα αρης
+|L|αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης
+|L|αυτους εκ του πονηρου <V 16> εκ του κοσμου
+|L|ουκ εισι καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+|L|<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου
+|L|ο λογος ο σος αληθεια εστι <V 18> καθως
+|L|εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω
+|L|απεστειλα αυτους εις τον κοσμον <V 19> και
+|L|υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον
+|L|ινα ωσι και αυτοι ηγιασμενοι
+|L|εν αληθεια <V 20> ου περι τουτων δε ερωτω
+|L|μονον αλλα και περι παντων των
+|L|πιστευοντων δια του λογου αυτων εις
+|L|εμε <V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ
+|F 198r|
+|L|πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι
+|L|εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πι=
+|L|στευση οτι συ με απεστειλας <V 22> καγω την
+|L|δοξαν ην εδωκας μοι δεδωκα αυτοις
+|L|ινα ωσιν εν καθως και ημεις εν εσμεν
+|L|<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι
+|L|τετελειωμενοι εις εν και ινα γινωσκη
+|L|ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και
+|L|ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγα=
+|L|πησας <V 24> πε̅ρ ους δεδωκας μοι
+|L|θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι
+|L|μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν
+|L|την εμην ην δεδωκας μοι οτι ηγα=
+|L|πησας με προ καταβολης κοσκου
+|L|<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω
+|L|εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν
+|L|οτι συ με απεστειλας <V 26> και εγνωρισα
+|L|το ονομα σου αυτοις και γνωρισω
+|L|ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν
+|L|αυτοις η καγω εν αυτοις <K 18> <V 1> ταυτα
+|L|ειπων ο ις̅ εξηλθε συν τοις μα=
+|L|θηταις αυτου περαν του χειμαρρου
+|L|των κεδρων οπου ην κηπος
+|L|εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται
+|L|αυτου <V 2> ηδει δε και ιουδας
+|F 198v|
+|L|ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλα=
+|L|κις συνηχθη ο ις̅ μετα των μαθητων αυτου
+|L|<V 3> ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των
+|L|αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερ=
+|L|χεται εκει μετα φανων και λαμπαδων
+|L|και οπλων <V 4> ις̅ ουν ιδων παντα τα ερ=
+|L|χομε να επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις
+|L|τινα ζητειτε <V 5> απεκριθησαν αυτω
+|L|ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις εγω ειμι
+|L|ειστηκει δε ιουδας ο παραδιδους αυτον
+|L|μετ αυτων <V 6> ως ουν ειπεν οτι εγω ειμι
+|L|απηλθον εις τα οπισω και επεσον
+|L|χαμαι <V 7> παλιν ουν αυτους επηρωτησε
+|L|τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον να=
+|L|ζωραιον <V 8> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅
+|L|ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε
+|L|ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
+|L|<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι
+|L|ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα
+|L|εξ αυτων ουδενα <V 10> σιμων ουν πετρος
+|L|εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και
+|L|επαισε τον του αρχιερεως δουλον
+|L|και απεκοψεν αυτου το ωτιον
+|L|το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω
+|F 199r|
+|L|μαλχος <V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την
+|L|μαχαιραν σου εις την θηκην αυτης το ποτηριον
+|L|ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ μου ου μη πιω
+|L|αυτο <V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και
+|L|οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον
+|L|τον ιν̅ και εδησαν αυτον <V 13> και ηγαγον
+|L|αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ
+|L|πενθερος του καιαφα ος ην αρχιε=
+|L|ρευς του ενιαυτου εκεινου <V 14> ην δε καιαφας
+|L|ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι
+|L|συμφερει ενα αν̅ον αποθανειν υπερ του
+|L|λαου <V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πε=
+|L|τρος και ο αλλος μαθητης ο δε
+|L|μαθητης εκεινος γνωστος ην τω αρ=
+|L|χιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την
+|L|αυλην του αρχιερεως <V 16> ο δε πετρος ει=
+|L|στηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν
+|L|ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος
+|L|τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω
+|L|και εισηγαγε τον πετρον <V 17> λεγει ουν
+|L|η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω
+|L|μη και συ εκ των μαθητων ει του
+|L|αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+|L|<V 18> ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται
+|F 199v|
+|L|ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος
+|L|ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων
+|L|ο πετρος εστως και θερμαινομενος
+|L|<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι
+|L|των μαθητων αυτου και περι της
+|L|διδαχης αυτου <V 20> απεκριθη αυτω
+|L|ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω
+|L|εγω παντοτε εδιδαξα εν τη συνα=
+|L|γωγη και εν τω ιερω οπου παντες
+|L|οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυ=
+|L|πτω ελαλησα ουδεν <V 21> τι με επερωτας
+|L|ερωτησον τους ακηκοοτας τι ελα=
+|L|λησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α
+|L|ειπον εγω <V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος
+|L|εις τις παρεστηκως των υπηρετων ε=
+|L|δωκε ραπισμα τω ιυ̅ ειπων ουτως
+|L|αποκρινη τω αρχιερει <V 23> ο δε ις̅
+|L|ειπεν αυτω ει μεν κακως ελαλησα
+|L|μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως
+|L|τι με δαιρεις <V 24> απεστειλεν ουν αυτον
+|L|ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν
+|L|τον αρχιερεα <V 25> ην δε πετρος εστως
+|L|και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω
+|L|μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει
+|F 200r|
+|L|ηρνησατο εκεινος και λεγω ουκ ειμι <V 26> λεγει ουν
+|L|εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης
+|L|ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ου=
+|L|κ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+|L|<V 27> παλιν ουν ηρνησατο πετρος και ευθεως
+|L|αλεκτωρ εφωνησεν <V 28> αγουσι τον ιν̅
+|L|απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε
+|L|πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραι=
+|L|τωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα
+|L|φαγωσι το πασχα <V 29> εξηλθεν ουν
+|L|προς αυτους ο πιλατος εξω και φησιν
+|L|τινα κατηγοριαν φερετε κατα του
+|L|αν̅ου τουτου <V 30> απεκριθησαν και ειπον
+|L|αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ου=
+|L|κ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον <V 31> ειπεν ουν
+|L|αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις
+|L|και κατα τον νομον υμων κρινατε
+|L|ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν
+|L|ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα <V 32> ινα
+|L|πληρωθη ο λογος του ιυ̅ ον ειπε ση=
+|L|μαινων ποιω θανατω ημελλεν
+|L|αποθνησκειν <V 33> εισηλθεν ουν παλιν
+|L|εις το πραιτωριον ο πιλατος και
+|L|εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω
+|F 200v|
+|L|συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων <V 34> απεκρι=
+|L|νατο ο ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις
+|L|η αλλοι σοι ειπον περι εμου <V 35> απεκρι=
+|L|θη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος
+|L|ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις
+|L|παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
+|L|<V 36> απεκριθη ο ις̅ η βασιλεια η εμη ου=
+|L|κ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει ην εκ
+|L|του κοσμου τουτου η βασιλεια η εμη
+|L|οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν
+|L|ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις
+|L|νυν δε η εμη βασιλεια ουκ εστιν εντευθεν
+|L|<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν
+|L|βασιλευς ει συ απεκριθη ο ις̅ συ
+|L|λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εις τουτο
+|L|γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα
+|L|εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη α=
+|L|ληθεια πας ο ων εκ της αληθειας
+|L|ακουει μου της φωνης <V 38> λεγει αυτω
+|L|ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο
+|L|ειπων παλιν εξηλθε προς τους ιου=
+|L|δαιους και λεγει αυτοις εγω ουδε=
+|L|μιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+|L|<V 39> εστι δε συνηθεια ινα ενα υμιν απολυσω
+|F 201r|
+|L|εν τω πασχα βουλεσθε ουν απολυσω υμιν
+|L|τον βασιλεα των ιουδαιων <V 40> εκραξαν
+|L|ουν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα
+|L|τον βαραβαν ην δε ουτος ο βαραβας
+|L|ληστης <K 19> <V 1> τοτε ουν ελαβεν ο πιλατος
+|L|τον ιν̅ και εμαστιγωσε <V 2> και οι στρατι=
+|L|ωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων
+|L|επεθηκαν αυτου τη κεφαλη και ι=
+|L|ματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτον
+|L|<V 3> και ερχοντο προς αυτον και ελεγον
+|L|χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και
+|L|εδιδοσαν αυτω ραπισματα <V 4> εξηλθεν
+|L|ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει
+|L|αυτοις ιδε αγω αυτον εξω υμιν ινα
+|L|γνωτε οτι αιτιαν ουχ ευρισκω εν
+|L|αυτω <V 5> εξηλθεν ουν ο ις̅ εξω φορων
+|L|τον ακανθινον στεφανον και το πορ=
+|L|φυρουν ιματιον και λεγει αυτοις
+|L|ιδε ο αν̅ος <V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι
+|L|αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν
+|L|λεγοντες στ̅ρωσον στ̅ρωσον αυτον
+|L|λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον
+|L|υμεις και στ̅ρωσατε εγω γαρ ουχ ευ=
+|L|ρισκω εν αυτω αιτιαν <V 7> απεκριθης
+|F 201v|
+|L|αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν
+|L|και κατα τον νομον ημων οφειλει απο=
+|L|θανειν οτι εαυτον υιον θυ̅ εποιησεν
+|L|<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον
+|L|τον λογον μαλλον εφοβηθη <V 9> και ει=
+|L|σηλθε παλιν εις το πραιτωριον
+|L|και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅
+|L|αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+|L|<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι
+|L|ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν
+|L|εχω στ̅ρωσαι σε και εξουσιαν εχω
+|L|απολυσαι σε <V 11> απεκριθη αυτω
+|L|ο ις̅ ουκ ειχες εξουσιαν κατ εμου
+|L|ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν
+|L|δια τουτο ο παραδιδους με σοι
+|L|μειζονα αμαρτιαν εχει <V 12> εκ τουτου
+|L|ουν εζητει ο πιλατος απολυσαι
+|L|αυτον οι δε ιουδαιοι εκραυγαζον
+|L|λεγοντες εαν τουτον απολυσης
+|L|ουκ ει φιλος του καισαρος πας
+|L|ο βασιλεα εαυτον ποιων αντιλεγει
+|L|τω καισαρι <V 13> ο ουν πιλατος α=
+|L|κουσας τουτον τον λογον ηγαγεν
+|L|εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι
+|F 202r|
+|L|βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρω=
+|L|τον εβραιστι δε γαβαθα <V 14> ην δε παρα=
+|L|σκευη του πασχα ωρα ην ωσει εκτη
+|L|και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο
+|L|βασιλευς υμων <V 15> οι δε εκραυγασαν
+|L|αρον αρον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις
+|L|ο πιλατος τον βασιλεα υμων
+|L|στ̅ρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις
+|L|ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα <V 16> τοτε
+|L|ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα
+|L|στ̅ρωθη παρελαβον ουν οι στρατιωται
+|L|τον ιν̅ και απηγαγον <V 17> και βασταζων
+|L|τον στ̅ρν αυτου εξηλθεν εις τοπον
+|L|λεγομενον κρανιου τοπον ος
+|L|λεγεται εβραιστι γολγοθα <V 18> οπου
+|L|αυτον εσ̅τρωσαν και μετ αυτου
+|L|αλλους δυο εντευθεν και εν=
+|L|τευθεν μεσον δε τον ιν̅ <V 19> εγραψε
+|L|δε και τιτλον ο πιλατος και ε=
+|L|θηκεν επι του στ̅ρου ην δε γε=
+|L|γραμμενον ις̅ ο ναζωραιος
+|L|ο βασιλευς των ιουδαιων <V 20> τουτον
+|L|ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν
+|L|των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος
+|F 202v|
+|L|της πολεως οπου εσ̅τρωθη ο ις̅ και ην
+|L|γεγραμμενον εβραιστι ελληνιστι
+|L|ρωμαιστι <V 21> ελεγον ουν τω πιλατω
+|L|οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γρα=
+|L|φε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι
+|L|εκεινος ειπεν βασιλευς ειμι των ι=
+|L|ουδαιων <V 22> απεκριθη ο πιλατος
+|L|ο γεγραφα γεγραφα <V 23> οι ουν στρατιωται
+|L|οτε εσ̅τρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιμα=
+|L|τια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη
+|L|εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτω=
+|L|να ην δε ο χιτων αρραφος εκ των α=
+|L|νωθεν υφαντος δι ολου <V 24> ειπον
+|L|ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον
+|L|αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται
+|L|ινα η γραφη πληρωθη διεμερι=
+|L|σαντο τα ιματια μου εαυτοις
+|L|και επι τον ιματισμον μου ε=
+|L|βαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται
+|L|ταυτα εποιησαν <V 25> ειστηκεισαν δε
+|L|παρα τω στ̅ρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου
+|L|και η αδελφη της μρ̅ς αυτου
+|L|μαρια η του κλωπα και μαρια η
+|L|μαγδαληνη <V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α
+|F 203r|
+|L|και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα λεγει
+|L|τη μρ̅ι γυναι ιδε ο υιος σου <V 27> ειτα
+|L|λεγει τω μαθητη ιδου η μη̅ρ σου και α=
+|L|π εκεινης της ημερας ελαβεν ο μα=
+|L|θητης αυτην εις τα ιδια <V 28> μετα τουτο
+|L|ειδως ο ις̅ οτι παντα τετελεσται ινα
+|L|τελειωθη η γραφη λεγει διψω <V 29> σκευος
+|L|ουν εκειτο οξους μεστον σπογγον ουν
+|L|πλησαντες οξους και υσσωπω
+|L|περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω
+|L|στοματι <V 30> οτε ουν ελαβεν ο ις̅ το οξος
+|L|ειπε τετελεσται και κλινας την
+|L|κεφαλην παρεδωκε το πν̅α <V 31> οι ουν
+|L|ιουδαιοι ινα μη μεινη επι του στ̅ρου
+|L|τα σωματα εν τω σαββατω επει παρα=
+|L|σκευη ην ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινη
+|L|του σαββατου ηρωτησαν τον πι=
+|L|λατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα
+|L|σκελλη και αρθωσιν <V 32> ηλθον ουν
+|L|οι στρατιωται και του μεν πρωτου
+|L|κατεαξαν τα σκελλη και του αλλου
+|L|του συ̅στρωθεντος αυτω <V 33> επι δε τον
+|L|ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη
+|L|τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου
+|F 203v|
+|L|τα σκελη <V 34> αλλ εις των στρατιωτων
+|L|λοχη αυτου την πλευραν ενυξε και
+|L|ευθευς εξηλθεν αιμα και υδωρ <V 35> και ο
+|L|εωρακως μεμαρτυρηκε και α=
+|L|ληθινη εστιν αυτου η μαρτυρια κα=
+|L|κεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα και
+|L|υμεις πιστευσητε <V 36> εγενετο γαρ ταυτα
+|L|ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντρι=
+|L|βησεται απ αυτου <V 37> και παλιν ετερα
+|L|γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+|L|<V 38> μετα ταυτα ηρωτησε τον πιλατον ιω=
+|L|σηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης
+|L|του κυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φο=
+|L|βον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα
+|L|του ιυ̅ ηλθεν ουν και ηρε το σωμα
+|L|του ιυ̅ <V 39> ηλθε δε και νικοδημος ο ελ=
+|L|θων εις τον ιν̅ νυκτος το πρωτον
+|L|φερων μιγμα σμυρνης και αλοης
+|L|ωσει λιτρας εκατον <V 40> ελαβον ουν
+|L|το σωμα του ιυ̅ και ενεδυσαν αυτο
+|L|οθονιοις μετα των αρωματων καθως
+|L|εθος τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+|L|<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εσ̅τρωθη κηπος
+|L|και εν τω κηπω μνημειον καινον
+|F 204r|
+|L|εν ω ουδεις ετεθη <V 42> εκει ουν δια την πα=
+|L|ρασκευην των ιουδαιων οτι εγγυς
+|L|ην το μνημειον εθηκαν τον ιν̅
+|L|<K 20> <V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδα=
+|L|ληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης
+|L|εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον
+|L|ηρμενον εκ της θυρας του μνημειου
+|L|<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα
+|L|πετρον και προς τον αλλον μαθητην
+|L|ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν
+|L|τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οι=
+|L|δαμεν που εθηκαν αυτον <V 3> εξηλθεν
+|L|ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης
+|L|και ηρχοντο εις το μνημειον <V 4> ετρεχον δε
+|L|οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης
+|L|προεδραμε ταχιον του πετρου
+|L|και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+|L|<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα ο=
+|L|θονια ου μεντοι εισηλθεν <V 6> ερχεται
+|L|ουν σιμων πετρος ακολουθων
+|L|αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον
+|L|και θεωρει τα οθονια κειμενα <V 7> και το
+|L|σουδαριον ο ην επι της κεφαλης
+|L|αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον
+|F 204v|
+|L|αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα
+|L|τοπον <V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος
+|L|μαθητης ο ελθων πρωτος εις το
+|L|μνημειον και ειδε και επιστευσεν
+|L|<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι
+|L|δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι <V 10> α=
+|L|πηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι
+|L|μαθηται <V 11> μαρια δε ειστηκει
+|L|προς το μνημειον κλαιουσα εξω ως
+|L|ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+|L|<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις
+|L|καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη
+|L|και ενα προς τοις ποσιν οπου ε=
+|L|κειτο το σωμα του ιυ̅ <V 13> και λεγουσιν
+|L|αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει
+|L|αυτοις οτι ηραν τον κν̅ μου και
+|L|ουκ οιδα που [app][*]θθηκαν[\*][C*]εθηκαν[\C*][\app] αυτον <V 14> ταυτα
+|L|ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και
+|L|θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει
+|L|οτι ις̅ εστι <V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι
+|L|τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δο=
+|L|κουσα οτι ο κηπωρος εστι λεγει αυτω
+|L|κυριε ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι
+|L|που εθηκας αυτον καγω αυτον
+|F 205r|
+|L|αρω <V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα
+|L|εκεινη λεγει αυτω ραββουνι ο λεγεται
+|L|διδασκαλε <V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου
+|L|απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον
+|L|πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελ=
+|L|φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω
+|L|προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και
+|L|θν̅ μου και θν̅ υμων <V 18> ερχεται μαρια
+|L|η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μα=
+|L|θηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα
+|L|ειπεν αυτη <V 19> ουσης ουν
+|L|οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των
+|L|σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων
+|L|οπου ησαν οι μαθηται συνηγμενοι
+|L|δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν
+|L|ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις
+|L|ειρηνη υμιν <V 20> και τουτο ειπων εδειξεν
+|L|αυτοις τας χειρας και την πλευραν
+|L|αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται
+|L|ιδοντες τον κν̅ <V 21> ειπεν ουν ο ις̅ αυτοις
+|L|παλιν ειρηνη υμιν καθως απε=
+|L|σταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+|L|<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει
+|L|αυτοις λαβετε πν̅α αγιον <V 23> αν τινων
+|F 205v|
+|L|αφητε τας αμαρτιας αφιενται
+|L|αυτοις αν τινων κρατητε κε=
+|L|κρατηνται <V 24> θωμας δε εις εκ των
+|L|δωδεκα ο λεγομενος διδυμος
+|L|ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+|L|<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται
+|L|εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν
+|L|αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν
+|L|αυτου τον τυπον των ηλων και
+|L|βαλω τον δακτυλον μου εις τον
+|L|τυπον των ηλων και βαλω την
+|L|χειρα μου εις την πλευραν αυτου
+|L|ου μη πιστευσω <V 26> και μεθ ημερας
+|L|οκτω παλιν ησαν εσω η μαθηται
+|L|αυτου και θωμας μετ αυτων
+|L|ερχεται ουν ο ις̅ των θυρων κε=
+|L|κλεισμενων και εστη εις το μεσον
+|L|και ειπεν ειρηνη υμιν <V 27> ειτα λεγει
+|L|τω θωμα φερε τον δακτυ=
+|L|λον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου
+|L|και φερε την χειρα σου και βαλε
+|L|εις την πλευραν μου και μη γινου
+|L|απιστος αλλα πιστος <V 28> και απε=
+|L|κριθη θωμας και ειπεν αυτω
+|F 206r|
+|L|ο κς̅ μου και ο θς̅ μου <V 29> ειπεν ουν αυτω
+|L|ο ις̅ οτι εωρακας με πεπιστευκας
+|L|μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευ=
+|L|σαντες <V 30> πολλα μεν ουν και αλλα
+|L|σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των
+|L|μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγρα=
+|L|μμενα εν τω βιβλιω τουτω <V 31> ταυτα
+|L|δε γεγραπται ινα πιστευσητε οτι
+|L|ο ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ και ινα
+|L|πιστευοντες ζωην εχητε εν τω ονο=
+|L|ματι αυτου <K 21> <V 1> μετα ταυτα
+|L|εφανερωσεν ο ις̅ εαυτον παλιν
+|L|τοις μαθηταις αυτου επι της θα=
+|L|λασσης της τιβεριαδος εφα=
+|L|νερωσε δε ουτως <V 2> ησαν ομου σιμων
+|L|πετρος και θωμας ο λεγομενος
+|L|διδυμος και ναθαναηλ ο απο
+|L|κανα της γαλιλαιας και οι του
+|L|ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων
+|L|αυτου δυο <V 3> λεγει αυτοις σιμων
+|L|πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν
+|L|αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι
+|L|εξηλθον ουν και ενεβησαν εις το
+|L|πλοιον και εν εκεινη τη νυκτι
+|F 206v|
+|L|επιασαν ουδεν <V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης
+|L|εστη ο ις̅ εις τον αιγιαλον ου μεντοι
+|L|ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι <V 5> λεγει
+|L|ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι
+|L|προσφαγιον εχετε απεκριθησαν
+|L|αυτω ου <V 6> λεγει αυτοις βαλετε
+|L|εις τα δεξια μερη του πλοιου το δι=
+|L|κτυον και ευρησετε εβαλον ουν
+|L|και ουκ ετι αυτο ελκυσαι ισχυσαν
+|L|απο του πληθους των ιχθυων
+|L|<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγα=
+|L|πα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστι σιμων
+|L|ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι
+|L|τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ
+|L|γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την
+|L|θαλασσαν <V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω
+|L|πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μα=
+|L|κραν απο της γης αλλ ως απο
+|L|πηχων διακοσιων συροντες το
+|L|δικτυον των ιχθυων <V 9> ως ουν
+|L|απεβησαν εις την γην βλεπουσιν
+|L|ανθρακιαν κειμενην και οψαριον
+|L|επικειμενον και αρτον <V 10> λεγει ουν
+|L|αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψα=
+|F 207r|
+|L|ριων ων επιασατε νυν <V 11> ανεβη ουν
+|L|σιμων πετρος και ειλκυσε το δι=
+|L|κτυον επι της γης μεστον ιχθυων
+|L|μεγαλων εκατον πεντηκοντατριων
+|L|και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη
+|L|το δικτυον <V 12> λεγει αυτοις ο ις̅
+|L|δευτε αριστησατε ουδεις δε
+|L|ετολμα των μαθητων εξετασαι
+|L|αυτον συ τις ει ειδοτες οτι
+|L|ο κς̅ εστιν <V 13> ερχεται ο ις̅ και λαμβανει
+|L|τον αρτον και διδωσιν αυτοις και
+|L|το οψαριον ομοιως <V 14> τουτο ηδη
+|L|τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθη=
+|L|ταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+|L|<V 15> οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιμωνι
+|L|πετρω ο ις̅ σιμων ιωνα αγα=
+|L|πας με πλειον τουτων λεγει αυτω
+|L|ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει
+|L|αυτω βοσκε τα αρνια μου <V 16> λεγει
+|L|αυτω παλιν δευτερον σιμων
+|L|ιωνα αγαπας με λεγει αυτω
+|L|ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε
+|L|λεγει αυτω ποιμαινε τα προβα=
+|L|τα μου <V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων
+|F 207v|
+|L|ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος
+|L|οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με
+|L|και λεγει αυτω κε̅ συ παντα οιδας
+|L|συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω
+|L|βοσκε τα προβατα μου <V 18> αμην αμην
+|L|λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζω=
+|L|ννυες σεαυτον και περιεπατεις
+|L|οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκ=
+|L|τενεις τας χειρας σου και αλλος σε
+|L|ζωσει και οισει οπου ου θελεις
+|L|<V 19> τουτο δε ειπε σημαινων ποιω
+|L|θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο
+|L|ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι <V 20> επι=
+|L|στραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μα=
+|L|θητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα
+|L|ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω
+|L|επι το στηθος αυτου και ειπε
+|L|κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε <V 21> τουτον
+|L|ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ ουτος
+|L|δε τι <V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον
+|L|θελω μενειν εως ερχομαι τι
+|L|προς σε συ ακολουθει μοι <V 23> εξηλθεν
+|L|ουν ο λογος ουτος εις τους μαθητας
+|L|οτι ο μαθητης εκεινος ουκ απο=
+|F 208r|
+|L|θνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ α=
+|L|θνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν
+|L|εως ερχομαι τι προς σε <V 24> ουτος εστιν
+|L|ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων
+|L|και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι
+|L|αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+|L|<V 25> εστι δε και αλλα πολλα α εποιησεν
+|L|ο ις̅ ατινα εαν γραφηται καθ εν
+|L|ου δε αυτον οιμαι τον κοσμον χωρησαι
+|L|τα γραφομενα βιβλια αμην <K 22> <V 0> {om}
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
Property changes on: trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_ee_L2.txt
___________________________________________________________________
Added: svn:executable
+ *
Added: trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L1.txt
===================================================================
--- trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L1.txt (rev 0)
+++ trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L1.txt 2013-05-14 20:23:57 UTC (rev 378)
@@ -0,0 +1,949 @@
+{Status:
+G-A Number: 1654
+Name of book transcribed: John
+First folio transcribed:
+Base text used: TRns
+
+Transcribed by: Toshio Hirunuma (Bruce)
+Transcription begun:
+Transcription finished:
+
+Does this manuscript contain (delete and complete as appropriate):
+ Lectionary annotations - Yes No
+ Initials and other enlarged letters - Yes No
+ Diples (>) - No Yes on the following folios 00r, 00v ...
+ Obeloi (†) - No Yes: on the following folios 00r, 00v ...
+
+ Other remarks: 2.15: μβ as ββ
+ 6.3 is moved after 6.4 }
+
+<B 04>
+<K 0>
+<V 0> το κατα ιω̅ αγιον ευαγγελιον
+
+<K 1>
+<V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
+<V 4> εν αυτω ζωη ην και η ζωη ην το φως των αν̅ων
+<V 5> και το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα θυ̅ ονομα αυτω ιω̅
+<V 7> ουτος ηλθεν εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση περι του φωτος ινα παντες πιστευσωσι δι αυτου
+<V 8> ουκ ην εκεινος το φως αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ εγνω
+<V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον
+<V 12> οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅ γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα αυτου
+<V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και αληθειας
+<V 15> ιω̅ μαρτυρει περι αυτου και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον ο οπισω μου ερχομενος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 16> και εκ του πληρωματος αυτου ημεις παντες ελαβομεν και χαριν αντι χαριτος
+<V 17> οτι ο νομος δια μωσεως εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅ χυ̅ εγενετο
+<V 18> θν̅ ουδεις εωρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγησατο
+<V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιω̅ οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεις και λευιτας ινα ερωτησωσιν αυτον συ τις ει
+<V 20> και ωμολογησε και ουκ ηρνησατο και ωμολογησεν οτι ουκ ειμι εγω ο χς̅
+<V 21> και ηρωτησαν αυτον τι ουν ηλιας ει συ και απεκριθη ου
+<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις περι σεαυτου
+<V 23> εφη εγω φωνη βοωντος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων
+<V 25> και ηρωτησαν αυτον και ειπον αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ιω̅ λεγων εγω βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπροσθεν μου γεγονεν ου εγω ουκ ειμι αξιος ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματος
+<V 28> ταυτα εν βηθανια εγενετο περαν του ιορδανου οπου ην ο ιω̅ βαπτιζων
+<V 29> τη επαυριον βλεπει ο ιω̅ τον ιν̅ ερχομενον προς αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅ ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου
+<V 30> ουτος εστι περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια τουτο ηλθον εγω εν τω υδατι βαπτιζων
+<V 32> και εμαρτυρησεν ιω̅ λεγων οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει περιστεραν εξ ου̅νου και εμεινεν επ αυτον
+<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βαπτιζων εν πν̅ι αγιω
+<V 34> καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος του θυ̅
+<V 35> τη επαυριον παλιν ειστηκει ο ιω̅ και εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 36> και εμβλεψας τω ιυ̅ περιπατουντι λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+<V 37> και ηκουσαν αυτου οι δυο μαθηται λαλουντος και ηκολουθησαν τω ιυ̅
+<V 38> στραφεις δε ο ις̅ και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον αυτω ραββι ο λεγετε ερμηνευομενον διδασκαλε που μενεις
+<V 39> λεγει αυτοις ερχεσθε και ιδετε ηλθον και ειδον που μενει και παρ αυτω εμειναν την ημερ(αν) εκεινην ωρα ην ως δεκατη
+<V 40> ην ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου εις εκ των δυο των ακουσαντων περι ιω̅ και ακολουθησαντων αυτω
+<V 41> ευρισκει ουτος πρωτος τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερμηνευομενον χς̅
+<V 42> και ηγαγεν αυτον προς τον ιν̅ εμβλεψας αυτω ο ις̅ ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται πετρος
+<V 43> τη επαυριον ηθελησεν ο ις̅ εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ο ις̅ ακολουθει μοι
+<V 44> ην δε ο φιλιππος απο βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου και πετρου
+<V 45> ευρισκει φιλιππος τον ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε μωσης εν τω νομω και οι προφηται ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον ιωσηφ τον απο ναζαρετ
+<V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+<V 47> ειδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προς αυτον και λεγει περι αυτου ιδε αληθως ισραηλιτης εν ω δολος ουκ εστι
+<V 48> λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με γινωσκεις απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι οντα υπο την συκην ειδον σε
+<V 49> απεκριθη ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι συ ει ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς του ιη̅λ
+<V 50> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της συκης πιστευεις μειζω τουτων οψει
+<V 51> και λεγει αυτω αμην αμην λεγω υμιν απ αρτι οψεσθε [app][*]τους ου̅νους ανεογοτεις[\*][C]τον ου̅νον ανεογοτα[\C][\app] και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και καταβαινοντας επι τον υιον του αν̅ου
+
+<K 2>
+<V 1> και τη ημερα τη τριτη γαμος εγενετο εν κανα της γαλιλαιας και ην η μη̅ρ του ιυ̅ εκει
+<V 2> εκληθη δε ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις τον γαμον
+<V 3> και υστερησαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς αυτον οινον ουκ εχουσι
+<V 4> λεγει αυτη ο ις̅ τι εμοι και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου
+<V 5> λεγει η μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι αν λεγη υμιν ποιησατε
+<V 6> ησαν δε εκει υδριαι λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον καθαρισμον των ιουδαιων χωρουσαι ανα μετρητας δυο η τρεις
+<V 7> λεγει αυτοις ο ις̅ γεμισατε τας υδριας υδατος και εγεμισαν αυτας εως ανω
+<V 8> και λεγει αυτοις αντλησατε νυν και φερετε τω αρχιτρικλινω και ηνεγκαν
+<V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος το υδωρ οινον γεγενημενον και ουκ ηδει ποθεν εστιν οι δε διακονοι ηδεισαν οι ηντληκοτες το υδωρ φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρικλινος
+<V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον τον καλον οινον τιθησι και οταν μεθυσθωσι τοτε τον ελασσω συ τετηρηκας τον καλον οινον εως αρτι
+<V 11> ταυτην εποιησε την αρχην των σημειων ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας και εφανερωσ(εν) την δοξαν αυτου και επιστευσαν εις αυτον οι μαθηται αυτου
+<V 12> μετα τουτο κατεβη εις καπερναουμ αυτος και η μη̅ρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και οι μαθηται αυτου και εκει εμειναν ου πολλας ημερας
+<V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 14> και ευρεν εν τω ιερω τους πωλουντας βοας και προβατα και περιστερας και τους κερματιστας καθημενους
+<V 15> και ποιησας φραγγελιον εκ σχοινιων παντας εξεβαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα και τους βοας και των κολυμβιστων εξεχεε το κερμα και τας τραπεζας ανετρεψε
+<V 16> και τοις τας περιστερας πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου οικον εμποριου
+<V 17> εμνησθησαν δε οι μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν ο ζηλος του οικου σου καταφαγεται {κατα is written like this in 1:32,33,51; 2:6, etc} με
+<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν οτι ταυτα ποιεις
+<V 19> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος ουτος και συ εν τρισιν ημεραις εγερεις αυτον
+<V 21> εκεινος δε ελεγε περι του ναου του σωματος αυτου
+<V 22> οτε ουν ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μαθηται αυτου οτι τουτο ελεγε και επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω ειπεν ο ις̅
+<V 23> ως δε ην εν τοις ιεροσολυμοις εν τω πασχα εν τη εορτη πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου θεωρουντες τα σημεια αυτου α εποιει
+<V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντας
+<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε τι ην εν τω αν̅ω
+
+<K 3>
+<V 1> ην δε αν̅ος εκ των φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω αρχων των ιουδαιων
+<V 2> ουτος ηλθε προς αυτον νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οιδαμεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδασκαλος ουδεις γαρ τα σημεια ταυτα δυναται ποιειν α συ ποιεις εαν μη η ο θς̅ μετ αυτου
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του θυ̅
+<V 4> λεγει προς αυτον ο νικοδημος πως δυναται αν̅ος γεννηθηναι γερων ων μη δυναται εις την κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι
+<V 5> απεκριθη ις̅ αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται εισελθειν εις την βασιλειαν του θυ̅
+<V 6> το γεγεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστι και το γεγεννημενον εκ του πν̅ς πν̅α εστι
+<V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι οτι δει υμας γεννηθηναι ανωθεν
+<V 8> το πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει ουτος εστι πας ο γεν̣γεννημενος εκ του πν̅ς
+<V 9> απεκριθη νικοδημος και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γενεσθαι
+<V 10> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και ταυτα ου γινωσκεις
+<V 11> αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν ημων ουδεις λαμβανει
+<V 12> ει τα επιγεια ειπον υμιν και ου πιστευετε πως εαν ειπω υμιν τα επου̅νια πιστευσετε
+<V 13> και ουδεις αναβεβηκεν εις τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας ο υιος του αν̅ου ο ων εν τω ου̅νω
+<V 14> και καθως μωυσης υψωσε τον οφιν εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει τον υιον του αν̅ου
+<V 15> ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη απολλυται αλλ εχει ζωην αιωνιον
+<V 16> ουτως γαρ ηγαπησεν ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη απολλυται αλλ εχει ζωην αιωνιον
+<V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅ τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος δι αυτου
+<V 18> ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται ο δε μη πιστευων εις αυτον ηδη κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους υιου του θυ̅
+<V 19> αυτη δε εστιν η κρισις οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα
+<V 20> πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως ινα μη ελεχθη τα εργα αυτου οτι πονηρα εστιν
+<V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως ινα φανερωθη αυτου τα εργα οτι εν θω̅ εισιν ειργασμενα
+<V 22> μετα ταυτα ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις την ιουδαιαν και εκει διετριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+<V 23> ην δε και ιω̅ βαπτιζων εν αινων εγγυς του σαλημ οτι υδατα πολλα ην εκει και παρεγινοντο προς αυτον και εβαπτιζοντο
+<V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος εις φυλακην ο ιω̅
+<V 25> εγενετο ουν συ ζητησις εκ των μαθητων ιω̅ μετα ιουδαιον περι καθαρισμου
+<V 26> και ηλθον προς ιω̅ και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον
+<V 27> και απεκριθη ιω̅ και ειπεν ου δυναται αν̅ος αφ εαυτου λαμβανειν ουδεν ει μη εστι δεδομενον αυτω εκ του ου̅νου
+<V 28> αυτοι υμεις μαρτυρειτε οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου
+<V 29> ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται
+<V 30> εκεινον δει αυξειν εμε δε ελαττουσθαι
+<V 31> ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει ο εκ του ου̅νου ερχομενος
+<V 32> ο εωρακε και ηκουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
+<V 33> ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+<V 35> ο πη̅ρ γαρ αγαπα τον υιον και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου
+<V 36> ο πιστευων εις τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται την ζωην αλλ η οργη του θυ̅ μενει επ αυτον
+
+<K 4>
+<V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει η ο ιω̅
+<V 2> καιτοιγε ις̅ αυτος ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
+<V 3> αφηκε την ιουδαιαν και απηλθε παλιν εις την γαλιλαιαν
+<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+<V 5> ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ου εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
+<V 6> ην δε εκει πηγη του ιακωβ ο ουν ις̅ κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη
+<V 7> ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν
+<V 8> οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσι
+<V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις συ ιουδαιος ων πως παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη ει ηδεις την δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
+<V 11> λεγει αυτω η γυνη κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
+<V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φεαρ και αυτος εξ αυτου επιε και οι υιοι αυτου και τα θρεμματα αυτου
+<V 13> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
+<V 14> ος δ αν πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω γενησεται εν αυτω πηγη υδατος αλλομενου εις ζωην αιωνιον
+<V 15> λεγει προς αυτον η γυνη κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
+<V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως ειπας οτι ανδρα ουκ εχω
+<V 18> πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ τουτο αληθως ειρηκας
+<V 19> λεγει αυτω η γυνη κε̅ θεωρω οτι προφητης ει
+<V 20> οι πρ̅ες ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
+<V 21> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια εκ των ιουδαιων εστιν
+<V 23> αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και αληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτω
+<V 24> πν̅α ο θς̅ και τους προσκυνουντας αυτω εν πν̅ι και αληθεια δει προσκυνειν
+<V 25> λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγομενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει ημιν παντα
+<V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι ο λαλων σοι
+<V 27> και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμαζον οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπεν αυτω τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις αν̅οις
+<V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 30> εξηλθον ουν εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
+<V 31> εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι φαγε
+<V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+<V 33> ελεγον ουν οι μαθηται αυτου προς αλληλους μη τις ηνεγκε αυτω φαγειν
+<V 34> ο δε ειπεν αυτοις εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
+<V 35> ουχ υμεις λεγετε οτι τετραμηνος εστι και ο θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι προς θερισμον ηδη
+<V 36> και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου χαιρει και ο θεριζων
+<V 37> εν γαρ τουτω [app][*]&om;[\*][C]ο λογος[\C][\app] εστιν αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος ο θεριζων
+<V 38> εγω απεστειλα υμας θεριζειν ου ουχι κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
+<V 39> εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπε μοι παντα οσα εποιησα
+<V 40> ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο ημερας
+<V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
+<V 42> τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οιδαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο ση̅ρ του κοσμου ο χς̅
+<V 43> μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εις την γαλιλαιαν εκειθεν
+<V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πρ̅ιδι τιμην ουκ εχει
+<V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες οσα εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
+<V 46> ηλθεν ουν παλιν ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας οπου εποιησε το υδωρ οινον και ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
+<V 47> ουτος ακουσας οτι ο χς̅ ηκει απο της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν ηλθε προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον ημελλε γαρ αποθνησκειν
+<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
+<V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος κε̅ καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου
+<V 50> λεγει αυτω ο ις̅ πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευθη
+<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου υπηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο παις σου ζη
+<V 52> επυθετο ουν παρ αυτων την ωραν εν η κομψωτερον εσχεν οι δε ειπον αυτω χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ αυτου οτι εν εκεινη τη ωρα η ειπεν αυτω ο ις̅ ο υιος [app][*]&om;[\*][C]σου[\C][\app] ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
+
+<K 5>
+<V 1> μετα ταυτα ην η εορτη των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις επι τη προβατικη κολυμβηθρα η επιλεγομενη εβραιστι βηθεσδα πεντε στοας εχουσα
+<V 3> εν ταυταις κατεκειτο πληθος πολυ των ασθενουντων τυφλων χωλων ξηρων εκδεχομενων την του υδατος κινησιν
+<V 4> αγγελος γαρ κατα καιρον καταβας εταρασσε το υδωρ ο ουν πρωτος εμβας μετα την ταραχην του υδατος υγιης εγινετο ω δηποτε κατειχετο νοσηματι
+<V 5> ην δε τις αν̅ος εκει τριακοντα και οκτω ετη εχων εν τη ασθενεια
+<V 6> τουτον ειδως ο ις̅ κατακειμενον και γνους οτι πολυν χρονον εχει λεγει αυτω θελεις υγιης γενεσθαι
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ασθενων κε̅ αν̅ον ουκ εχω ινα οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω αλλος προ εμου καταβαινει
+<V 8> λεγει αυτω ο ις̅ εγειραι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 9> ην δε σαββατον εν εκεινη τη ημερα
+<V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω σαββατον εστιν ουκ εξεστι σοι αραι τον κραββατον
+<V 11> απεκριθη αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι ειπεν αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 12> ηρωτησαν ουν αυτον τις εστιν ο αν̅ος ο ειπων σοι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 13> ο δε ιαθεις ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν οχλου οντος εν τω τοπω
+<V 14> μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και ειπεν αυτω ιδε υγιης γεγονας μηκετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι γενηται
+<V 15> απηλθεν ο αν̅ος και ανηγγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν ο ποιησας αυτον υγιη
+<V 16> και δια τουτο εδιωκον οι ιουδαιοι τον ιν̅ οτι ταυτα εποιει εν σαββατω
+<V 17> ο δε ις̅ απεκριθη αυτοις λεγων ο πη̅ρ μου εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι οτι ου μονον ελυε το σαββατον αλλ οτι και πρ̅α ιδιον ελεγε τον θν̅ ισον εαυτον ποιων τω θω̅
+<V 19> απεκρινατο ουν ο ις̅ και ελεγαν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν ου δυναται ο υιος αφ εαυτου ποιειν ουδεν εαν μη τι βλεπη τον πρ̅α ποιουντα α γαρ αν εκεινος ποιη τουτω και ο υιος ομοιως ποιει
+<V 20> ο γαρ πη̅ρ φιλει τον υιον και παντα δεικνυσιν αυτω α αυτος ποιει και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις θαυμαζητε
+<V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εγειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως και ο υιος ους θελει ζωοποιει
+<V 22> ουδε γαρ ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν πασαν δεδωκε τω υιω
+<V 23> ινα παντες τιμωσι τον υιον καθως τιμωσι τον πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
+<V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσωσι της φωνης του υιου του θυ̅ και οι ακουσαντες ζησονται
+<V 26> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εχει ζωην εν εαυτω ουτως εδωκε και τω υιω ζωην εχειν εν εαυτω
+<V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως
+<V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν καθως ακουω κρινω και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι ου ζητω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης
+<V 32> αλλος εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου ην μαρτυρει περι εμου
+<V 33> υμεις απεσταλκατε προς ιω̅ και μεμαρτυρηκε τη αληθεια
+<V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την μαρτυριαν παραλαμβανω αλλα ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε
+<V 35> εκεινος ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων υμεις δε ηθελησατε αγαλλιαθηναι προς ωραν εν τω φωτι αυτου
+<V 36> εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιω̅ τα γαρ εργα α δεδωκε μοι ο πη̅ρ ινα τελειωσω αυτα αυτα τα εργα μαρτυρει περι εμου οτι ο πη̅ρ με [app][*]απο̣στειλε[\*][C]απεστειλε[\C][\app]
+<V 37> και ο αποστειλας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε περι εμου ουτε φωνην αυτου πωποτε ακηκοατε ουτε ειδος αυτου εωρακατε
+<V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε εν υμιν μενοντα οτι ον απεστειλεν εκεινος τουτω υμεις ου πιστευετε
+<V 39> ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην εχητε
+<V 41> δοξαν παρα αν̅ων ου λαμβανω
+<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις
+<V 43> εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμβανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ονοματι τω ιδιω εκεινον ληψεσθε
+<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντες και την δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητειτε
+<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων μωσης εις ον υμεις ηλπικατε
+<V 46> ει γαρ επιστευετε μωσει επιστευετε αν εμοι περι γαρ εμου εκεινος εγραψεν
+<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε πως τοις εμοις ρημασι πιστευσετε
+
+<K 6>
+<V 1> μετα ταυτα απηλθεν ο ις̅ περαν της θαλασσης της τιβεριαδος
+<V 2> ηκολουθει δε αυτω οχλος πολυς οτι εωρων τα σημεια α εποιει επι των ασθενουντων
+<V 4> ην δε εγγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+<V 3> ανηλθε δε εις το ορος ο ις̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
+<V 5> επαρας ουν τους οφθαλμους και θεασαμενος οτι πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει προς τον φιλιππον ποθεν αγορασομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι
+<V 6> τουτο δε ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ ηδει τι ημελλε ποιειν
+<V 7> απεκριθη αυτω φιλιππος διακοσιων δηναριων αρτοι ουκ επαρκουσιν αυτοις ινα εκαστος βραχυ τι λαβη
+<V 8> λεγει [app][*]&om;[\*][C]αυτω[\C][\app] εις εκ των μαθητων αυτου ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου
+<V 9> εστι παιδαριον ωδε ο εχει πεντε αρτους κριθινους και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εστιν εις τοσουτους
+<V 10> ειπεν ουν ο ις̅ ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε χορτος πολυς εν τω τοπω ανεπεσον ουν οι ανδρες τον αριθμον ωσει πεντακισχιλιοι
+<V 11> και λαβων δε τους αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διεδωκε τοις ανακειμενοις ομοιως και εκ των οψαριων οσον ηθελον
+<V 12> ως δε ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις αυτου συναγαγετε τα περιττευσαντα κλασματα ινα μη τι απολυται
+<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επερισσευσε τοις βεβρωκοσιν
+<V 14> οι ουν αν̅οι ιδοντες α εποιησε σημεια ελεγον οτι ουτος εστιν αληθως ο προφητης ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 15> ο ουν ις̅ γνους οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιησωσι βασιλεα ανεχωρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου επι την θαλασσαν
+<V 17> και εμβαντες εις πλοιον ηρχοντο εις το περαν της θαλασσης εις καπερναουμ και σκοτια ηδη εγεγονει και ουπω εληλυθει προς αυτους ο ις̅
+<V 18> η τε θαλασσα ανεμου πνεοντος διηγειρετο
+<V 19> εληλακοτες ουν ως σταδιους εικοσιπεντε η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περιπατουντα επι της θαλασσης και εγγυς του πλοιου γινομενον και εφοβηθησαν
+<V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι μη φοβεισθε
+<V 21> ηθελον ουν λαβειν εις το πλοιον αυτον και ευθεως το πλοιον εγενετο επι της γης εις ην υπηγον
+<V 22> τη επαυριον ο οχλος ο εστηκως επι της θαλασσης ειδως οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου συνεισηλθε τοις μαθηταις αυτου ο ις̅ εις το πλοιον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθον
+<V 23> αλλα δε πλοια ηλθον εκ τιβεριαδος εγγυς του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος του κυ̅
+<V 24> οτε ουν ειδεν ο οχλος οτι ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ελαβον αυτοι πλοιαρια και ηλθον εις καπερναουμ ζητουντες τον ιν̅
+<V 25> και ευροντες αυτον περαν της θαλασσης ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημειον αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
+<V 27> εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιησομεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θυ̅
+<V 29> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον απεστειλεν εκεινος
+<V 30> ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
+<V 31> οι πρ̅ες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν
+<V 32> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσι τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων εκ του ου̅νου και ζωην διδους τω κοσμω
+<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
+<V 35> ειπε δε αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψηση πωποτε
+<V 36> αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε με και ου πιστευετε
+<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς εμε ηξει και τον ερχομενον προς με ου μη εκβαλω εξω
+<V 38> οτι καταβεβηκα εκ του ου̅νου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με
+<V 39> τουτο δε εστι το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς ινα παν ο δεδωκε μοι μη απολεσω εξ αυτου αλλα αναστησω αυτο εν τη εσχατη ημερα
+<V 40> τουτο γαρ εστι το θελημα του πρ̅ς μου ινα πας ο θεωρων τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναστησω αυτον εγω εν τη εσχατη ημερα
+<V 41> εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου
+<V 42> και ελεγον ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν λεγει οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα
+<V 43> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
+<V 44> ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμψας με ελκυση αυτον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις και εσονται παντες διδακτοι θυ̅ πας ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων ερχεται προς με
+<V 46> ουχ οτι τον πρ̅α εωρακε τις ει μη ο ων εκ του θυ̅ ουτος εωρακε τον πρ̅α
+<V 47> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+<V 48> εγω ειμι ο αρτος της ζωης
+<V 49> οι πρ̅ες υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
+<V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
+<V 51> εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου ζωης
+<V 52> εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος δουναι ημιν την σαρκα φαγειν
+<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθης εστι βρωσις και το αιμα μου αληθης εστι ποσις
+<V 56> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ καγω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με κακεινος ζησεται δι εμε
+<V 58> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μαννα εν τη ερημω και απεθανον ο τρωγων τον αρτον τουτον ζησεται εις τον αιωνα
+<V 59> ταυτα ειπεν εν τη συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες των μαθητων αυτου ειπον σκληρος εστιν ο λογος ουτος τις δυναται αυτου ακουειν
+<V 61> ειδως δε ο ις̅ εν εαυτω οτι γογγυζουσι περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπεν αυτοις τουτο υμας σκανδαλιζει
+<V 62> εαν ουν θεωρητε τον υιον του αν̅ου αναβαινοντα οπου ην το προτερον
+<V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμιν πν̅α εστι και ζωη εστι
+<V 64> αλλ εισιν εξ υμων τινες οι ου πιστευουσιν ηδει γαρ εξ αρχης ο ις̅ τινες εισιν οι μη πιστευοντες και τις εστιν ο παραδωσων αυτον
+<V 65> και ελεγε δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+<V 66> εκ τουτου ουν πολλοι εκ των μαθητων αυτου απηλθον εις τα οπισω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
+<V 67> ειπεν ουν ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υμεις θελετε υπαγειν
+<V 68> απεκριθη αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα απελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου εχεις
+<V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και εγνωκαμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος
+<V 70> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελεξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστιν
+<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκαριωτην ουτος γαρ ημελλεν αυτον προδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+
+<K 7>
+<V 1> μετα ταυτα περιεπατει ο ις̅ εις την γαλιλαιαν ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια περιπατειν οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι
+<V 2> ην δε εγγυς η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι αυτου μεταβηθι εντευθεν και υπαγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μαθηται σου θεωρησωσι τα εργα α ποιεις
+<V 4> ουδεις γαρ εν κρυπτω τι ποιει και ζητει αυτος παρρησια ειναι ει ταυτα ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+<V 5> ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εις αυτον
+<V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμετερος παντοτε εστιν ετοιμος
+<V 7> ου δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν
+<V 8> υμεις αναβητε εις την εορτην εγω ουκ αναβαινω εις την εορτην ταυτην οτι ο καιρος ο εμος ουπω πεπληρωται
+<V 9> ταυτα ειπων αυτοις εμεινεν εν τη γαλιλαια
+<V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου τοτε και αυτος ανεβη εις την εορτην ου φανερως αλλ ως εν κρυπτω
+<V 11> οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη και ελεγον που εστιν εκεινος
+<V 12> και γογγυσμος πολλυς ην περι αυτου εν τοις οχλοις οι μεν ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι ελεγον ουχι αλλα πλανα τον οχλον
+<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανεβη ο ις̅ εις το ιερον και εδιδασκεν
+<V 15> εθαυμαζον ουν οι ιουδαιοι λεγοντες πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+<V 16> απεκριθη ουν αυτοις ο ις̅ και ειπεν η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα του πεμψαντος με
+<V 17> εαν τις θελη το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν η εγω απ εμαυτου λαλω
+<V 18> ο αφ εαυτου λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον ουτος αληθης εστι και αδικια εν αυτω ουκ εστιν
+<V 19> ου μωσης δεδωκεν υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων ποιει τον νομον τι με ζητειτε αποκτειναι
+<V 20> απεκριθη ο οχλος και ειπεν αυτω δαιμονιον εχεις τις σε ζητει αποκτειναι
+<V 21> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις εν εργον εποιησα και παντες θαυμαζετε
+<V 22> δια τουτο μωσης δεδωκεν υμιν την περιτομην ουχ οτι εκ του μωσεωως εστιν αλλ εκ των πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε αν̅ον
+<V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη εποιησα εν σαββατω
+<V 24> μη κρινετε κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρινετε
+<V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσολυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι
+<V 26> ιδε παρρησια λαλει και ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αληθως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γινωσκει ποθεν εστιν
+<V 28> εκραξεν ουν ο ις̅ εν τω ιερω διδασκων και λεγων καμε οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και απ εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν αληθινος ο πεμψας με ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 29> εγω δε οιδα αυτον οτι παρ αυτου ειμι κακεινος με απεστειλεν
+<V 30> εζητουν ουν αυτον πιασαι και ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 31> εκ του οχλου ουν πολλοι επιστευσαν εις αυτον και ελεγον ο χς̅ οταν ελθη μη πλειονα σημεια ποιησει ων ουτος εποιησεν
+<V 32> ηκουσαν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντος περι αυτου και απεστειλαν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι υπηρετας ινα πιασωσιν αυτον
+<V 33> ειπεν ουν ο ις̅ ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω προς τον πεμψαντα με
+<V 34> ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 35> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς εαυτους που ουτος μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρησομεν αυτον μη εις την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι και διδασκειν τους ελληνας
+<V 36> τις εστιν ο λογος ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 37> εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και εκραξε λεγων εαν τις διψα ερχεσθω προς με και πινετω
+<V 38> ο πιστευων εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποταμοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν υδατος ζωντος
+<V 39> τουτο δε ειπε περι του πν̅ς ου ημελλον λαμβανειν οι πιστευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α αγιον οτι ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+<V 40> εκ του οχλου ουν οι ακουσαντες τον λογον τουτον ελεγον ουτος εστιν αληθως ο προφητης
+<V 41> αλλοι ελεγον ουτος εστιν ο χς̅ αλλοι ελεγον μη γαρ εκ της γαλιλαιας ο χς̅ ερχεται
+<V 42> ουχι η γραφη ειπεν οτι εκ σπερματος δα̅δ και απο βηθλεεμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅ ερχεται
+<V 43> σχισμα ουν εν τω οχλω εγενετο δι αυτον
+<V 44> τινες δε εξ αυτων ηθελον πιασαι αυτον αλλ ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας
+<V 45> ηλθον ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι διατι ουκ ηγαγετε αυτον
+<V 46> απεκριθησαν οι υπηρεται ουδεποτε ελαλησεν ουτως αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος
+<V 47> απεκριθησαν αυτοις οι φαρισαιοι μη και υμεις πεπλανησθε
+<V 48> μη τις εκ των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η εκ των φαρισαιων
+<V 49> αλλ ο οχλος ουτος ο μη γινωσκων τον νομον επικαταρατοι εισι
+<V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελθων προς αυτον νυκτος εις ων εξ αυτων
+<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω τι ποιει
+<V 52> απεκριθησαν και ειπον αυτω μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας ουκ εγηγερται
+<V 53> και απηλθεν εκαστος εις τον οικον αυτου
+
+<K 8>
+<V 1> και ο ις̅ επορευετο εις το ορος των ελαιων
+<V 2> ορθρου δε παλιν βαθεως ηλθεν ο ις̅ εις το ιερον και πας ο λαος ηρχετο και καθισας εδιδασκεν αυτους
+<V 3> αγουσι δε οι γραμματεις και οι φαρισαιοι προς αυτον γυναικα επι μοιχεια κατειλημμενην και στησαντες αυτην εν τω μεσω
+<V 4> ειπον αυτω διδασκαλε ταυτην ευρομεν επαυτοφωρω μοιχευομενην
+<V 5> εν δε τω νομω ημιν μωυσης ενετειλατο τας τοιαυτας λιθαζειν συ ουν τι λεγεις περι αυτης
+<V 6> τουτο δε ελεγον πειραζοντες αυτον ινα εχωσι κατηγοριαν κατα του ιυ̅ ο δε ις̅ κατω κυψας τω δακτυλω εγραφεν εις την γην
+<V 7> ως δε επεμενον [app][*]επερωτ[ill]7[\ill][\*][C]επερωτωντες αυτον[\C][\app] αναβλεψας ειπεν αυτοις ο αναμαρτητος υμων πρωτος βαλετω λιθον επ αυτην
+<V 8> και παλιν κατω κυψας εγραφεν εις την γην
+<V 9> οι δε ακουσαντες εξηρχοντο εις καθεις αρξαμενοι απο των πρεσβυτερων εως των εσχατων και κατελειφθη ο ις̅ μονος και η γυνη εν μεσω ουσα
+<V 10> ανακυψας δε ο ις̅ ειδεν αυτην και ειπεν αυτη γυναι που εισιν οι κατηγοροι σου ουδεις σε κατεκρινεν
+<V 11> η δε ειπεν ουδεις κε̅ ειπε δε αυτη ο ις̅ ουδε εγω σε κατακρινω πορευου και απο του νυν μηκετι αμαρτανε
+<V 12> παλιν ουν αυτοις ο ις̅ ελαλησε λεγων εγω ειμι το φως του κοσμου ο ακολουθων εμοι ου μη περιπατησει εν τη σκοτια αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 13> ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθης
+<V 14> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου αληθης εστιν η μαρτυρια μου οτι οιδα ποθεν ηλθον και που υπαγω υμεις δε ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι και που υπαγω
+<V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε εγω ου κρινω ουδενα
+<V 16> και εαν κρινω δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 17> και εν τω νομω δε τω ημετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυρια αληθης εστιν
+<V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 19> ελεγον ουν αυτω που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου ει εμε ηδειτε και τον πρ̅α μου ηδειτε αν
+<V 20> ταυτα τα ρηματα ελαλησεν ο ις̅ εν τω γαζοφυλακιω διδασκων εν τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ εγω υπαγω και ζητησετε με και ουχ ευρησετε και εν τη αμαρτια υμων αποθανεισθε και οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 22> ελεγον ουν οι ιουδαιοι μητι αποκτενει αυτον οτι λεγει οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 23> και ελεγεν αυτοις υμεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου
+<V 24> ειπον ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων
+<V 25> ελεγον ουν αυτω συ τις ει και ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην ο τι και λαλω υμιν
+<V 26> πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα παρ αυτου ταυτα λαλω εις τον κοσμον
+<V 27> ουκ εγνωσαν οτι τον πρ̅α αυτου ελεγεν
+<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ οταν υψωσητε τον υιον του αν̅ου τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι και απ εμαυτου ουδεν ποιω αλλα καθως εδιδαξε με ο πη̅ρ ταυτα λαλω
+<V 29> και ο πεμψας με μετ εμου εστιν ουκ αφηκε με μονον ο πη̅ρ οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+<V 30> ταυτα αυτου λαλουντος πολλοι επιστευσαν εις αυτον
+<V 31> ελεγεν ουν ο ις̅ προς τους πεπιστευκοτας προς αυτον ιουδαιους εαν υμεις μεινητε εν τω λογω τω εμω αληθως μαθηται μου εστε
+<V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας
+<V 33> απεκριθησαν προς αυτον σπερμα αβρααμ εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε πως συ λεγεις ελευθεροι γενησεσθε
+<V 34> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν οτι πας ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της αμαρτιας
+<V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις τον αιωνα
+<V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευθερωση οντως ελευθεροι εσεσθε
+<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε αλλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος ο εμος ου χωρει εν υμιν
+<V 38> εγω α εωρακα παρα τω πρ̅ι μου ταυτα λαλω και υμεις α ηκουσατε παρα του πρ̅ς υμων ποιειτε
+<V 39> απεκριθησαν ουν και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρααμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ εποιειτε αν
+<V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα ην ηκουσα παρα του πρ̅ς μου τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν
+<V 41> υμεις ποιειτε τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον ουν αυτω ημεις εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα πρ̅α εχομεν τον θν̅
+<V 42> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ εκεινος με απεστειλε
+<V 43> διατι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε ακουειν τον λογον τον εμον
+<V 44> υμεις εκ του πρ̅ς υμων του διαβολου εστε και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων θελετε ποιειν εκεινος ανθρωποκτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια ουχ εστηκεν οτι ουκ εστιν αληθεια εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και ο πη̅ρ αυτου
+<V 45> εγω δε την αληθειαν λεγω και ου πιστευετε μοι
+<V 46> τις εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιας ει αληθειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευετε μοι
+<V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ουκ ακουετε οτι ουκ εστε εκ του θυ̅
+<V 48> απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω ου καλως λεγομεν ημεις οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον εχεις
+<V 49> απεκριθη ο ις̅ εγω δαιμονιον ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις ατιμαζετε με
+<V 50> εγω δε ου ζητω την δοξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+<V 51> αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρησει εις τον αιωνα
+<V 52> ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωμεν οτι δαιμονιον εχεις αβρααμ απεθανε και οι προφηται και συ λεγεις εαν τις [app][*]τον λογον[\*][C]μου τον λογον[\C][\app] τηρηση ου μη γευσηται θανατου εις τον αιωνα
+<V 53> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε και οι προφηται απεθανον τινα σεαυτον ποιεις
+<V 54> απεκριθη ο ις̅ εαν εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με ον υμεις λεγετε οτι θς̅ υμων εστι
+<V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον αυτου τηρω
+<V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην και ειδε και εχαρη
+<V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις και αβρααμ εωρακας
+<V 58> ειπε δε αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι
+<V 59> ηραν ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅ δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου και παρηγεν ουτως
+
+<K 9>
+<V 1> και παραγων ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γεννητης
+<V 2> και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος η οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θυ̅ εν αυτω
+<V 4> εμε δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν ερχεται νυξ οταν ουδεις δυναται εργαζεσθαι
+<V 5> οταν ω εν τω κοσμω φως ειμι του κοσμου
+<V 6> ταυτα ειπων επτυσε χαμαι και εποιησε πηλον εκ του πτυσματος και επεχρισε τον πηλον επι τους οφθαλμους του τυφλου
+<V 7> και ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ ο ερμηνευεται απεσταλμενος απηλθεν ουν και ενιψατο και ηλθε βλεπων
+<V 8> οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον οτι προσαιτης ην ελεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων
+<V 9> αλλοι ελεγον οτι ουτος εστιν αλλοι ελεγον ουχι αλλ ομοιος αυτω εστιν εκεινος δε ελεγεν οτι εγω ειμι
+<V 10> ελεγον ουν αυτω πως ανεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επεχρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι υπαγε νιψαι εις του σιλωαμ απελθων ουν και νιψαμενος ανεβλεψα
+<V 12> ειπον ουν αυτω που εστιν εκεινος λεγει αυτοις ουκ οιδα
+<V 13> αγουσιν αυτον προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον εποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+<V 15> παλιν ουν ηρωτων αυτον οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν ο δε ειπεν αυτοις πηλον εποιησε και επεθηκε μου επι τους οφθαλμους και ενιψαμην και βλεπω
+<V 16> ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινες ουτος ο αν̅ος ουκ εστι παρα του θυ̅ οτι το σαββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν και σχισμα ην εν αυτοις
+<V 17> λεγουσιν ουν τω ποτε τυφλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου οτι ανεωξε σου τους οφθαλμους ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν
+<V 18> ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι τυφλος ην και ανεβλεψεν εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος
+<V 19> και ηρωτησαν αυτον λεγοντες ουτος εστιν ο υιος υμων ον υμεις λεγετε οτι τυφλος εγεννηθη πως ουν αρτι βλεπει
+<V 20> απεκριθησαν οι γονεις αυτου και ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν η τις ηνεωξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν αυτος ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε αυτος περι εαυτου λαλησει
+<V 22> τουτο δε {possibly this is τουτω instead of τουτο δε, but cf. δε in 9:28,29; cf. also 11:51} ειπον οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους ηδη γαρ συνετεθειντο προς αλληλους οι ιουδαιοι ινα εαν τις αυτον ομολογηση χν̅ αποσυναγωγος γενηται
+<V 23> δια τουτο οι γονεις αυτου ειπον ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε
+<V 24> εφωνησαν ουν εκ δευτερου τον αν̅ον ος ην τυφλος και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ ημεις οιδαμεν οτι ουτος ο αν̅ος αμαρτωλος εστιν
+<V 25> απεκριθη ουν εκεινος και ειπεν ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα εν οιδα οτι τυφλος ων αρτι βλεπω
+<V 26> ειπον ουν αυτω παλιν τι εποιησε σοι πως ανεωξε σου τους οφθαλμους
+<V 27> απεκριθη αυτοις ειπον υμιν ηδη και ουκ ηκουσατε τι παλιν θελετε ακουειν μη και υμεις θελετε μαθηται αυτου γενεσθαι
+<V 28> οι δε ελοιδορησαν αυτον και ειπον αυτω συ ει μαθητης εκεινου ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν ο θς̅ τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις εν γαρ τουτω θαυμαστον εστιν οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ανεωξε μου τους οφθαλμους
+<V 31> οιδαμεν δε οτι αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου ποιη τουτου ακουει
+<V 32> εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου
+<V 33> ει μη ην ουτος παρα θυ̅ ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν
+<V 34> απεκριθησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολος και συ διδασκεις ημας και εξεβαλον αυτον εξω
+<V 35> ηκουσεν ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις εις τον υιον του θυ̅
+<V 36> απεκριθη εκεινος και ειπεν αυτω και τις εστι κε̅ ινα πιστευσω εις αυτον
+<V 37> ειπε δε αυτω ο ις̅ και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν
+<V 38> ο δε εφη πιστευω κε̅ και προσεκυνησεν αυτω
+<V 39> και ειπεν ο ις̅ εις κριμα εγω εις τον κοσμον τουτον εληλυθα ινα οι μη βλεποντες βλεψωσι και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται
+<V 40> ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι μετ αυτου οντες και ειπον αυτω μη και ημεις τυφλοι εσμεν
+<V 41> ειπε δε αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγετε οτι βλεπετε και αι αμαρτιαι υμων μενουσιν
+
+<K 10>
+<V 1> αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστι και ληστης
+<V 2> ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστι των προβατων
+<V 3> τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα
+<V 4> και οταν αυτα εκβαλλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι την φωνην αυτου
+<V 5> αλλοτριω δε ου μη ακολουθησωσιν αλλα φευξονται απ αυτου οτι ουκ οιδασι των αλλοτριων την φωνην
+<V 6> ταυτην την παροιμιαν ειπεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ εγινωσκον τινα ην α ελαλει αυτοις
+<V 7> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην λεγω υμιν εγω ειμι η θυρα των προβατων
+<V 8> παντες οσοι ηλθον κλεπται εισι και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+<V 9> εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
+<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσι και περισσον εχωσιν
+<V 11> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησι τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα
+<V 13> ο μισθωτος δε φευγει οτι μισθωτος εστι και ου μελλει αυτω περι των προβατων
+<V 14> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων
+<V 15> καθως γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
+<V 16> και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσι και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην
+<V 17> δια τουτο με ο πη̅ρ αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πρ̅ς μου
+<V 19> σχισμα ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
+<V 20> ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
+<V 21> αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη δαιμονιων δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιξαι
+<V 22> εγενετο δε τα εγκαινια εν ιεροσολυμοις και χειμων ην
+<V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω εν τη στοα σολομωντος
+<V 24> εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ελεγον αυτω εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
+<V 26> αλλ υμεις ου πιστευετε ου γαρ εστε εκ των προβατων των εμων καθως ειπον υμιν
+<V 27> τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουει καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσι μοι
+<V 28> καγω ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ουχ αρπασει τις αυτα απο της χειρος μου
+<V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μειζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν
+<V 31> εαστασαν ουν παλιν οι ιουδαιοι λιθους ινα λιθασωσιν αυτον
+<V 32> απεκριθη αυτοις ο ις̅ πολλα καλα εργα εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια ποιον εργον αυτων λιθαζετε με
+<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εστι γεγραμμενον εν τω νομω υμων οτι εγω ειπα θεοι εστε
+<V 35> ει εκεινους ειπε θεους προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
+<V 36> ον ο πη̅ρ ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον οτι υιος του θυ̅ ειμι
+<V 37> ει ου ποιω τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευετε μοι
+<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη στευητε καν τοις εργοις πιστευσατε ινα γνωτε και πιστευσητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ καγω εν τω πρ̅ι
+<V 39> εζητουν αυτον παλιν πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
+<V 40> και απηλθε παλιν περαν του ιορδανου οπου ην ιω̅ το προτερον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιω̅ εποιησε μεν σημειον ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιω̅ περι τουτου αληθη ην
+<V 42> και πολλοι επιστευσαν εις αυτον εκει
+
+
+<K 11>
+<V 1> ην δε τις ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
+<V 2> ην δε μαρια η αλειψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει
+<V 3> απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν αυτη η ασθενεια ουκ εστι προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δοξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης
+<V 5> ηγαπα δε ο ις̅ την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
+<V 6> ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αυτου αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
+<V 8> λεγουσιν αυτω οι μαθηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+<V 9> απεκριθη ο ις̅ ουχι δωδεκα ωραι εισι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
+<V 10> εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
+<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον
+<V 12> ειπον ουν οι μαθηται αυτου κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+<V 13> ειρηκε δε ο ις̅ περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
+<V 14> τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ις̅ παρρησια λαζαρος απεθανε
+<V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει αλλα αγωμεν προς αυτον
+<V 16> ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
+<V 17> ελθων ουν ο ις̅ εις βηθανιαν ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
+<V 18> ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
+<V 19> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν προς τας περι μαρθαν και μαριαν ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου αυτων
+<V 20> η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησεν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
+<V 21> ειπεν ουν μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+<V 22> {om}
+<V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελφος σου
+<V 24> λεγει αυτω η μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
+<V 25> [app][*]ειπεν[\*][C]ειπε δε[\C][\app] αυτη ο ις̅ εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
+<V 26> και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 28> και ταυτα ειπουσα απηλθε και εφωνησε μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+<V 29> εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ και ερχεται προς αυτον
+<V 30> ουπω γαρ εληλυθει ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην ετι εν τω τοπω οπου συνηντησεν αυτω η μαρθα
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
+<V 32> η ουν μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα αυτον επεσεν εις τους ποδας αυτου και λεγ αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+<V 33> ις̅ ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πν̅ι και εταραξεν αυτον
+<V 34> και ειπεν που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+<V 35> εδακρυσεν ο ις̅
+<V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
+<V 37> τινες δε εξ αυτων ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
+<V 38> ις̅ παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
+<V 39> λεγει ο ις̅ αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τετελευτηκοτος μαρθα κε̅ ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστι
+<V 40> λεγει αυτη ο ις̅ ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης οψει την δοξαν του θυ̅
+<V 41> ηραν ουν τον λιθον ου ην ο τεθνηκως ο δε ις̅ ηρε τους οφθαλμους ανω και ειπε πε̅ρ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
+<V 42> εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον παρεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασε λαζαρε δευρο εξω
+<V 44> και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τας χειρας και τους ποδας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
+<V 45> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποιησεν ο ις̅
+<V 47> συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο αν̅ος σημεια πολλα ποιει
+<V 48> εαν αφωμεν αυτον ουτως παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος
+<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+<V 50> ουδε λογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου και μη το εθνος ολον αποληται
+<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι ημελλεν ο ις̅ αποθνησκειν υπερ του εθνους
+<V 52> και ουχ υπερ του εθνους μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θυ̅ τα διεσκοπισμενα συναγαγη εις εν
+<V 53> απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
+<V 54> ο ουν ις̅ ουκ ετι παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν και εκει εμενε μετα των μαθητων αυτου
+<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
+<V 56> εζητουν ουν τον ιν̅ και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι υμιν δοκει οτι ου μη ελθη εις την εορτην
+<V 57> δεδωκεισαν δε οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολας ινα εαν τις γνω που εστι μηνυση οπως πιασωσιν αυτον
+
+<K 12>
+<V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 2> εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των συνανακειμενων αυτω
+<V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και ταις θριξιν αυτης εξεμαξεν η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+<V 4> λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδιδοναι
+<V 5> διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη δηναριων τριακοσιων και εδοθη τοις πτωχοις
+<V 6> τουτο δε ειπεν ουχ οτι περι των πτωχων εμελλεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλομενα εβασταζεν
+<V 7> ειπεν ουν ο ις̅ αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
+<V 8> τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
+<V 9> εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 10> εβουλευσαντο ουν οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
+<V 11> οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιν̅
+<V 12> τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ερχεται ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις απαντησιν αυτω και εκραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυ̅ βασιλευς του ιη̅λ
+<V 14> ευρων δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτω καθως εστι γεγραμμενον
+<V 15> μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
+<V 16> ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ις̅ τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+<V 17> εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ των νεκρων
+<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
+<V 19> οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
+<V 20> ησαν δε τινες ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
+<V 21> ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτησαν αυτον λεγοντες κυριε θελομεν τον ιν̅ ιδειν
+<V 22> ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω ιυ̅
+<V 23> ο δε ις̅ αποκρινεται αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του αν̅ου
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερη
+<V 25> φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+<V 26> εαν τις εμοι διακονη εμοι ακολουθητω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ μου
+<V 27> νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+<V 28> πε̅ρ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ου̅νου και εδοξασα και παλιν δοξασω
+<V 29> ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγον βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
+<V 30> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν ου δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι υμας
+<V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
+<V 32> καγω εαν υψωθω απο της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
+<V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 34> απεκριθη αυτω ο οχλος και ειπεν ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του αν̅ου
+<V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μικρον χρονον το φως εν υμιν περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη η σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδε που υπαγει
+<V 36> εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε αυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων εκρυβη απ αυτων
+<V 37> τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευσαν εις αυτον
+<V 38> ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπε κε̅ τις επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων κυ̅ τινι απεκαλυφθη
+<V 39> δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
+<V 40> τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις οφθαλμοις και νοησωσι τη καρδια και επιστραφωσι και ιασομαι αυτους
+<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
+<V 43> ηγαπησαν γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ την δοξαν του θυ̅
+<V 44> ις̅ δε εκραξε και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
+<V 46> εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 47> και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
+<V 48> ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 49> οτι εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι εντολην δεδωκε τι ειπω και τι λαλησω
+<V 50> και οιδα οτι η εντολη αυτου ζωη αιωνιος εστιν α ουν εγω λαλω υμιν καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτως λαλω
+
+<K 13>
+<V 1> προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ις̅ οτι ηλθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
+<V 2> και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ιουδα σιμωνος του ισκαριωτου ινα αυτον παραδω
+<V 3> ειδως ο ις̅ οτι παντα δεδωκεν αυτω εις τας χειρας ο πη̅ρ και οτι απο θυ̅ εξηλθε και προς τον θν̅ υπαγει
+<V 4> εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησι τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
+<V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νιπτεις τους ποδας
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ις̅ και ειπεν ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα
+<V 8> λεγει αυτω ο πετρος ου μη νιψης τους ποδας μου εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου
+<V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ μη τους ποδας μου μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην
+<V 10> λεγει αυτω ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος ολος και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
+<V 11> ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι παντες καθαροι εστε
+<V 12> οτε ουν ενιψε τους ποδας αυτων ελαβε τα ιματια αυτου και αναπεσων παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
+<V 13> υμεις φωνειτε με ο κς̅ και ο διδασκαλος και καλως λεγετε ειμι γαρ
+<V 14> ει ουν εγω ενιψα τους ποδας υμων ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+<V 15> υποδειγμα γαρ δεδωκα υμιν ινα καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις ποιειτε
+<V 16> αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
+<V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
+<V 18> ου περι παντων υμων λεγω εγω γαρ οιδα ους εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
+<V 19> απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειμι
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα πεμψω εμε λαμβανει και ο εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
+<V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν εις εξ υμων παραδωσει με
+<V 22> εβλεπον ουν εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
+<V 23> ην δε ανακειμενος εις εκ των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος πυθεσθαι τις αν ειη περι ου λεγει
+<V 25> αναπεσων ουν εκεινος επι το στηθος του ιυ̅ λεγει αυτω κε̅ τις εστιν
+<V 26> αποκρινεται ο ις̅ εκεινος εστιν ω εγω βαψας το ψωμιον επιδωσω και βαψας το ψωμιον διδωσιν ιουδα σιμωνος τω ισκαριωτη
+<V 27> και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχιον
+<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των μαθητων ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
+<V 29> τινες γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅ αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
+<V 30> λαβων ουν το ψωμιον εκεινος ευθεως εξηλθεν ην δε νυξ
+<V 31> οτε εξηλθε λεγει ο ις̅ νυν εδοξασθη ο υιος του αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+<V 32> και ο θς̅ δοξασει αυτον εν εαυτω και ευθεως δοξασει αυτον
+<V 33> τεκνια ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
+<V 34> εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 35> εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις
+<V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ που υπαγεις απεκριθη αυτω ο ις̅ οπου εγω υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+<V 37> λεγει αυτω ο πετρος κε̅ διατι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
+<V 38> αποκρινεται αυτω ο ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνηση εως ου απαρνηση με τρις
+
+<K 14>
+<V 1> μη ταρασσεσθω υμων η καρδια πιστευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου πολλαι μοναι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν οτι πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
+<V 3> και εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον υμιν παλιν ελευσομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου εγω ειμι και υμεις ητε
+<V 4> και οπου υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
+<V 5> λεγει αυτω θωμας κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
+<V 6> λεγει αυτω ο ις̅ εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι εμου
+<V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
+<V 8> λεγει αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α και αρκει ημιν
+<V 9> λεγει αυτω ο ις̅ τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α
+<V 10> ου πιστευεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστι τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πη̅ρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει τα εργα
+<V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
+<V 12> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πρ̅α μου πορευομαι
+<V 13> και ο τι εαν αιτησητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω
+<V 14> {om}
+<V 15> εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε
+<V 16> και εγω ερωτησω τον πρ̅α και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα
+<V 17> το πν̅α της αληθειας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο υμεις δε γινωσκετε αυτο οτι παρ υμιν μένει και εν υμιν εσται
+<V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι προς υμας
+<V 19> ετι μικρον και ο κοσμος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+<V 20> εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι καγω εν υμιν
+<V 21> ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
+<V 22> λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τω κοσμω
+<V 23> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
+<V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα οσα ειπον υμιν
+<V 27> ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
+<V 28> ηκουσατε οτι ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι πορευομαι προς τον πρ̅α οτι ο πη̅ρ μου μειζων μου εστι
+<V 29> και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε
+<V 30> ουκ ετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πρ̅α και καθως ενετειλατο μοι ο πη̅ρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγωμεν εντευθεν
+
+<K 15>
+<V 1> εγω ειμι η αμπελος η αληθινη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι
+<V 2> παν κλημα εν εμοι μη φερον καρπον αιρει αυτο και παν το καρπον φερον καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον φερη
+<V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια τον λογον ον λελαληκα υμιν
+<V 4> μεινατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως το κλημα καρπον ου δυναται φερειν αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμπελω ουτως ουδε υμεις εαν μη εν εμοι μεινητε
+<V 5> εγω ειμι η αμπελος υμεις τα κληματα ο μενων εν εμοι καγω εν αυτω ουτος φερει καρπον πολυν οτι χωρις εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+<V 6> εαν μη τις μεινη εν εμοι εβληθη εξω ως το κλημα και εξηρανθη και συναγουσιν αυτα και εις το πυρ βαλλουσι και καιεται
+<V 7> εαν μεινητε εν εμοι και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο εαν θελητε αιτησασθε και γενησεται υμιν
+<V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου ινα καρπον πολυν φερητε και γενησεσθε εμοι μαθηται
+<V 9> καθως ηγαπησε με ο πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας μεινατε εν τη αγαπη τη εμη
+<V 10> εαν τας εντολας μου τηρησητε μενειτε εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εντολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και μενω αυτου εν τη αγαπη
+<V 11> ταυτα λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν υμιν η και η χαρα υμων πληρωθη
+<V 12> αυτη δε εστιν η εντολη η εμη ινα αγαπατε αλληλους καθως εγω ηγαπησα υμας
+<V 13> μειζονα ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου
+<V 14> υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε α εγω εντελλομαι υμιν
+<V 15> ουκετι λεγω υμας δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι ποιει αυτου ο κυριος υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν
+<V 16> ουχ υμεις με εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε και καρπον φερητε και ο καρπος υμων μένει ινα ο εαν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δω υμιν
+<V 17> ταυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 18> ει ο κοσμος υμας μισει γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων μεμισηκεν
+<V 19> ει εκ του κοσμου ητε ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι δε εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξελεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο μισει υμας ο κοσμος
+<V 20> μνημονευετε του λογου ου εγω ειπον υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ει εμε εδιωξαν και υμας διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν και τον υμετερον τηρησουσιν
+<V 21> αλλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι τον πεμψαντα με
+<V 22> ει μη ηλθον και ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της αμαρτιας αυτων
+<V 23> ο εμε μισων και τον πρ̅α μου μισει
+<V 24> ει τα εργα μη εποιησα εν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρακασι και μεμισηκασι και εμε και τον πρ̅α μου
+<V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος ο γεγραμμενος εν τω νομω αυτων οτι εμισησαν με δωρεαν
+<V 26> οταν δε ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος μαρτυρησει περι εμου
+<V 27> και υμεις δε μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου εστε
+
+<K 16>
+<V 1> ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
+<V 2> αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πρ̅α ουδε εμε
+<V 4> αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+<V 5> νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
+<V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
+<V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει γαρ ινα εγω απελθω εαν γαρ εγω μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
+<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
+<V 9> περι αμαρτιας μεν οτι ουκ επιστευσαν εις εμε
+<V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πρ̅α μου υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με
+<V 11> περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται
+<V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
+<V 13> οταν δε ελθη εκεινος το πν̅α της αληθειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα ακουσει λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
+<V 14> εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 15> παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο ειπον υμιν οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν
+<V 16> μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 17> ειπον ουν οι μαθηται αυτου προς αλληλους τι εστι τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 18> ελεγον ουν τι εστι τουτο το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει
+<V 19> εγνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
+<V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της λυπης δια την χαραν οτι εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον
+<V 22> και υμεις ουν νυν μεν λυπην εχετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων
+<V 23> εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην αμην λεγω υμιν εαν τι αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δωσει υμιν
+<V 24> εως αρτι ουδεν ητησασθε εν τω ονοματι μου αιτειτε και ληψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη
+<V 25> ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν αλλ ερχεται ωρα οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς αναγγελω υμιν
+<V 26> εν εκεινη τη ημερα αιτησετε εν τω ονοματι μου και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πρ̅α περι υμων
+<V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του θυ̅ εξηλθον
+<V 28> εξηλθον παρα του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πρ̅α
+<V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
+<V 30> νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες
+<V 31> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+<V 32> ιδου ερχεται ωρα και νυν εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+<V 33> ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εξετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+
+<K 17>
+<V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους οφθαλμους αυτου εις τον ου̅νον και ειπε πε̅ρ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον υιον ινα και ο υιος σου δοξαση σε
+<V 2> καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωσει αυτοις ζωην αιωνιον
+<V 3> αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον απεστειλας ιν̅ χν̅
+<V 4> εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω
+<V 5> και νυν δοξασον με συ πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι
+<V 6> εφανερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους δεδωκας και τον λογον σου τετηρηκασι
+<V 7> νυν εγνωσαν οτι παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν
+<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισι
+<V 10> και τα εμα παντα σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις
+<V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και ουτοι εν τω κοσμω εισι και εγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ω δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως ημεις
+<V 12> οτε ημην μετ αυτων εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη
+<V 13> νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις
+<V 14> εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 15> ουκ ερωτω σε ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου
+<V 16> εκ του κοσμου ουκ εισι καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστι
+<V 18> καθως εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον
+<V 19> και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα ωσι και αυτοι ηγιασμενοι εν αληθεια
+<V 20> ου περι παντων τουτων δε ερωτω μονον αλλα και περι των πιστευοντων δια του λογου αυτων εις εμε
+<V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας
+<V 22> καγω την δοξαν ην εδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως και ημεις εν εσμεν
+<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι τετελειωμενοι εις εν και ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας
+<V 24> πε̅ρ ους δεδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν την εμην ην δεδωκας μοι οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσκου
+<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 26> και εγνωρισα το ονομα σου αυτοις και γνωρισω ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν αυτοις η καγω εν αυτοις
+
+<K 18>
+<V 1> ταυτα ειπων ο ις̅ εξηλθε συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
+<V 2> ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ις̅ μετα των μαθητων αυτου
+<V 3> ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
+<V 4> ις̅ ουν ιδων παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε
+<V 5> απεκριθησαν αυτω ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις εγω ειμι ειστηκει δε ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
+<V 6> ως ουν ειπεν οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
+<V 7> παλιν ουν αυτους επηρωτησε τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον ναζωραιον
+<V 8> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
+<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
+<V 10> σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισε τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος
+<V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την μαχαιραν σου εις την θηκην αυτης το ποτηριον ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ μου ου μη πιω αυτο
+<V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιν̅ και εδησαν αυτον
+<V 13> και ηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
+<V 14> ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα αν̅ον αποθανειν υπερ του λαου
+<V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος γνωστος ην τω αρχιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την αυλην του αρχιερεως
+<V 16> ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω και εισηγαγε τον πετρον
+<V 17> λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+<V 18> ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων ο πετρος εστως και θερμαινομενος
+<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
+<V 20> απεκριθη αυτω ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν τη συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντες οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
+<V 21> τι με επερωτας ερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
+<V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος εις τις παρεστηκως των υπηρετων εδωκε ραπισμα τω ιυ̅ ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
+<V 23> ο δε ις̅ ειπεν αυτω ει μεν κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δαιρεις
+<V 24> απεστειλεν ουν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
+<V 25> ην δε πετρος εστως και θερμαινομενος λεγει ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
+<V 26> λεγει ουν εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+<V 27> παλιν ουν ηρνησατο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
+<V 28> αγουσι τον ιν̅ απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσι το πασχα
+<V 29> εξηλθεν ουν προς αυτους ο πιλατος εξω και φησιν τινα κατηγοριαν φερετε κατα του αν̅ου τουτου
+<V 30> απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
+<V 31> ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
+<V 32> ινα πληρωθη ο λογος του ιυ̅ ον ειπε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 33> εισηλθεν ουν παλιν εις το πραιτωριον ο πιλατος και εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 34> απεκρινατο ο ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου
+<V 35> απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
+<V 36> απεκριθη ο ις̅ η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει ην εκ του κοσμου τουτου η βασιλεια η εμη οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η εμη βασιλεια ουκ εστιν εντευθεν
+<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ο ις̅ συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
+<V 38> λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθε προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+<V 39> εστι δε συνηθεια ινα ενα υμιν απολυσω εν τω πασχα βουλεσθε ουν απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων
+<V 40> εκραξαν ουν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραβαν ην δε ουτος ο βαραβας ληστης
+
+<K 19>
+<V 1> τοτε ουν ελαβεν ο πιλατος τον ιν̅ και εμαστιγωσε
+<V 2> και οι στρατιωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν αυτου τη κεφαλη και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτω και ηρχοντο προς αυτον
+<V 3> και ελεγον χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και εδιδοσαν αυτω ραπισματα
+<V 4> εξηλθεν ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει αυτοις ιδε αγω αυτον εξω υμιν ινα γνωτε οτι αιτιαν ουχ ευρισκω εν αυτω
+<V 5> εξηλθεν ουν ο ις̅ εξω φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον και λεγει αυτοις ιδε ο αν̅ος
+<V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν λεγοντες στ̅ρωσον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και στ̅ρωσατε εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν
+<V 7> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν και κατα τον νομον ημων οφειλει αποθανειν οτι εαυτον υιον θυ̅ εποιησεν
+<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον τον λογον μαλλον εφοβηθη
+<V 9> και εισηλθε παλιν εις το πραιτωριον και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν εχω στ̅ρωσαι σε και εξουσιαν εχω απολυσαι σε
+<V 11> απεκριθη αυτω ο ις̅ ουκ ειχες εξουσιαν κατ εμου ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν δια τουτο ο παραδιδους με σοι μειζονα αμαρτιαν εχει
+<V 12> εκ τουτου ουν εζητει ο πιλατος απολυσαι αυτον οι δε ιουδαιοι εκραυγαζον λεγοντες εαν τουτον απολυσης ουκ ει φιλος του καισαρος πας ο βασιλεα εαυτον ποιων αντιλεγει τω καισαρι
+<V 13> ο ουν πιλατος ακουσας τουτον τον λογον ηγαγεν εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρωτον εβραιστι δε γαβαθα
+<V 14> ην δε παρασκευη του πασχα ωρα ην ωσει εκτη και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο βασιλευς υμων
+<V 15> οι δε εκραυγασαν αρον αρον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος τον βασιλεα υμων στ̅ρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα
+<V 16> τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα στ̅ρωθη παρελαβον ουν οι στρατιωται τον ιν̅ και απηγαγον
+<V 17> και βασταζων τον στ̅ρον αυτου εξηλθεν εις τοπον λεγομενον κρανιου τοπον ος λεγεται εβραιστι γολγοθα
+<V 18> οπου αυτον εστ̅ρωσαν και μετ αυτου αλλους δυο εντευθεν και εντευθεν μεσον δε τον ιν̅
+<V 19> εγραψε δε και τιτλον ο πιλατος και εθηκεν επι του στ̅ρου ην δε γεγραμμενον ις̅ ο ναζωραιος ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 20> τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος της πολεως οπου εστ̅ρωθη ο ις̅ και ην γεγραμμενον εβραιστι ελληνιστι ρωμαιστι
+<V 21> ελεγον ουν τω πιλατω οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γραφε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι εκεινος ειπεν βασιλευς ειμι των ιουδαιων
+<V 22> απεκριθη ο πιλατος ο γεγραφα γεγραφα
+<V 23> οι ουν στρατιωται οτε εστ̅ρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιματια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτωνα ην δε ο χιτων αρραφος εκ των ανωθεν υφαντος δι ολου
+<V 24> ειπον ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται ινα η γραφη πληρωθη διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται ταυτα εποιησαν
+<V 25> ειστηκεισαν δε παρα τω στ̅ρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου και η αδελφη της μρ̅ς αυτου μαρια η του κλωπα και μαρια η μαγδαληνη
+<V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα λεγει τη μρ̅ι γυναι ιδου ο υιος σου
+<V 27> ειτα λεγει τω μαθητη ιδου η μη̅ρ σου και απ εκεινης της ημερας ελαβεν ο μαθητης αυτην εις τα ιδια
+<V 28> μετα τουτο ειδως ο ις̅ οτι παντα τετελεσται ινα τελειωθη η γραφη λεγει διψω
+<V 29> σκευος ουν εκειτο οξους μεστον σπογγον ουν πλησαντες οξους και υσσωπω περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω στοματι
+<V 30> οτε ουν ελαβεν ο ις̅ το οξος ειπε τετελεσται και κλινας την κεφαλην παρεδωκε το πν̅α
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι ινα μη μεινη επι του στ̅ρου τα σωματα εν τω σαββατω επει παρασκευη ην ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελλη και αρθωσιν
+<V 32> ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελλη και του αλλου του συστ̅ρωθεντος αυτω
+<V 33> επι δε τον ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη
+<V 34> αλλ εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξε και ευθεως εξηλθεν αιμα και υδωρ
+<V 35> και ο εωρακως μεμαρτυρηκε και αληθινη εστιν αυτου η μαρτυρια κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα και υμεις πιστευσητε
+<V 36> εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται απ αυτου
+<V 37> και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+<V 38> μετα ταυτα ηρωτησε τον πιλατον ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης του κυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φοβον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα του ιυ̅ ηλθεν ουν και ηρε το σωμα του ιυ̅
+<V 39> ηλθε δε και νικοδημος ο ελθων εις τον ιν̅ νυκτος το πρωτον φερων μιγμα σμυρνης και αλοης ωσει λιτρας εκατον
+<V 40> ελαβον ουν το σωμα του ιυ̅ και ενεδυσαν αυτο οθονιοις μετα των αρωματων καθως εθος τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εστ̅ρωθη κηπος και εν τω κηπω μνημειον καινον εν ω ουδεις ουδεις ετεθη
+<V 42> εκει ουν δια την παρασκευην των ιουδαιων οτι εγγυς ην το μνημειον εθηκαν τον ιν̅
+
+<K 20>
+<V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ της θυρας του μνημειου
+<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα πετρον και προς τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
+<V 3> εξηλθεν ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης και ηρχοντο εις το μνημειον
+<V 4> ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης προεδραμε ταχιον του πετρου και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι εισηλθεν
+<V 6> ερχεται ουν σιμων πετρος ακολουθων αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον και θεωρει τα οθονια κειμενα
+<V 7> και το σουδαριον ο ην επι της κεφαλης αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα τοπον
+<V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος μαθητης ο ελθων πρωτος εις το μνημειον και ειδε και επιστευσεν
+<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι
+<V 10> απηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι μαθηται
+<V 11> μαρια δε ειστηκει προς το μνημειον κλαιουσα εξω ως ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τοις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιυ̅
+<V 13> και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν̅ μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
+<V 14> ταυτα ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει οτι ις̅ εστι
+<V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκουσα οτι ο κηπωρος εστι λεγει αυτω κυριε ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι που εθηκας αυτον καγω αυτον αρω
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα εκεινη λεγει αυτω ραββουνι ο λεγεται διδασκαλε
+<V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελφους μου και ειπε αυτοις αναβαινω προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και θν̅ μου και θν̅ υμων
+<V 18> ερχεται μαρια η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μαθηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα ειπεν αυτη
+<V 19> ουσης ουν οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων οπου ησαν οι μαθηται συνηγμενοι δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
+<V 20> και τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και την πλευραν αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται ιδοντες τον κν̅
+<V 21> ειπεν ουν ο ις̅ αυτοις παλιν ειρηνη υμιν καθως απεσταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει αυτοις λαβετε πν̅α αγιον
+<V 23> αν τινων αφητε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις αν τινων κρατητε κεκρατηνται
+<V 24> θωμας δε εις εκ των δωδεκα ο λεγομενος διδυμος ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου εις τον τυπον των ηλων και βαλω την χειρα μου εις την πλευραν αυτου ου μη πιστευσω
+<V 26> και μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω η μαθηται αυτου και θωμας μετ αυτων ερχεται ουν ο ις̅ των θυρων κεκλεισμενων και εστη εις το μεσον και ειπεν ειρηνη υμιν
+<V 27> ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου και φερε την χειρα σου και βαλε εις την πλευραν μου και μη γινου απιστος αλλα πιστος
+<V 28> και απεκριθη θωμας και ειπεν αυτω ο κς̅ μου και ο θς̅ μου
+<V 29> ειπεν ουν αυτω ο ις̅ οτι εωρακας με πεπιστευκας μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευσαντες
+<V 30> πολλα μεν ουν και αλλα σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
+<V 31> ταυτα δε γεγραπται ινα πιστευσητε οτι ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ και ινα πιστευοντες ζωην εχητε εν τω ονοματι αυτου
+
+<K 21>
+<V 1> μετα ταυτα εφανερωσεν ο ις̅ εαυτον παλιν τοις μαθηταις αυτου επι της θαλασσης της τιβεριαδος εφανερωσε δε ουτως
+<V 2> ησαν ομου σιμων πετρος και θωμας ο λεγομενος διδυμος και ναθαναηλ ο απο κανα της γαλιλαιας και οι του ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 3> λεγει αυτοις σιμων πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι εξηλθον ουν και ενεβησαν εις το πλοιον και εν εκεινη τη νυκτι επιασαν ουδεν
+<V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης εστη ο ις̅ εις τον αιγιαλον ου μεντοι ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι
+<V 5> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι προσφαγιον εχετε απεκριθησαν αυτω ου
+<V 6> λεγει αυτοις βαλετε εις τα δεξια μερη του πλοιου το δικτυον και ευρησετε εβαλον ουν και ουκ ετι αυτο ελκυσαι ισχυσαν απο του πληθους των ιχθυων
+<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγαπα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστι σιμων ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την θαλασσαν
+<V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μακραν απο της γης αλλ ως απο πηχων διακοσιων συροντες το δικτυον των ιχθυων
+<V 9> ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον
+<V 10> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
+<V 11> ανεβη ουν σιμων πετρος και ειλκυσε το δικτυον επι της γης μεστον ιχθυων μεγαλλων εκατον πεντηκοντατριων και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη το δικτυον
+<V 12> λεγει αυτοις ο ις̅ δευτε αριστησατε ουδεις δε ετολμα των μαθητων εξετασαι αυτον συ τις ει ειδοτες οτι ο κς̅ εστιν
+<V 13> ερχεται ο ις̅ και λαμβανει τον αρτον και διδωσιν αυτοις και το οψαριον ομοιως
+<V 14> τουτο ηδη τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+<V 15> οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιμωνι πετρω ο ις̅ σιμων ιωνα αγαπας με πλειον τουτων λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια μου
+<V 16> λεγει αυτω παλιν δευτερον σιμων ιωνα αγαπας με λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ποιμαινε τα προβατα μου
+<V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με και λεγει αυτω κε̅ συ παντα οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα προβατα μου
+<V 18> αμην αμην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οισει οπου ου θελεις
+<V 19> τουτο δε ειπε σημαινων ποιω θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 20> επιστραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μαθητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω επι το στηθος αυτου και ειπε κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε
+<V 21> τουτον ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ ουτος δε τι
+<V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε συ ακολουθει μοι
+<V 23> εξηλθεν ουν ο λογος ουτος εις τους μαθητας οτι ο μαθητης εκεινος ουκ αποθνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ αποθνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε
+<V 24> ουτος εστιν ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+<V 25> εστι δε και αλλα πολλα α εποιησεν ο ις̅ ατινα εαν γραφηται καθ εν ουδε αυτον οιμαι τον κοσμον χωρησαι τα γραφομενα βιβλια αμην
+
+<K 22>
+<V 0> {om}
+
+
Added: trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L2.txt
===================================================================
--- trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L2.txt (rev 0)
+++ trunk/Level 1 In Progress /04_316540/04_316540_th_L2.txt 2013-05-14 20:23:57 UTC (rev 378)
@@ -0,0 +1,949 @@
+{Status:
+G-A Number: 1654
+Name of book transcribed: John
+First folio transcribed:
+Base text used: TRns
+
+Transcribed by: Toshio Hirunuma (Bruce)
+Transcription begun:
+Transcription finished:
+
+Does this manuscript contain (delete and complete as appropriate):
+ Lectionary annotations - Yes No
+ Initials and other enlarged letters - Yes No
+ Diples (>) - No Yes on the following folios 00r, 00v ...
+ Obeloi (†) - No Yes: on the following folios 00r, 00v ...
+
+ Other remarks: 2.15: μβ as ββ
+ 6.3 is moved after 6.4 }
+
+<B 04>
+<K 0>
+<V 0> το κατα ιω̅ αγιον ευαγγελιον
+
+<K 1>
+<V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
+<V 4> εν αυτω ζωη ην και η ζωη ην το φως των αν̅ων
+<V 5> και το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα θυ̅ ονομα αυτω ιω̅
+<V 7> ουτος ηλθεν εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση περι του φωτος ινα παντες πιστευσωσι δι αυτου
+<V 8> ουκ ην εκεινος το φως αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ εγνω
+<V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον
+<V 12> οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅ γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα αυτου
+<V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και αληθειας
+<V 15> ιω̅ μαρτυρει περι αυτου και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον ο οπισω μου ερχομενος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 16> και εκ του πληρωματος αυτου ημεις παντες ελαβομεν και χαριν αντι χαριτος
+<V 17> οτι ο νομος δια μωσεως εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅ χυ̅ εγενετο
+<V 18> θν̅ ουδεις εωρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγησατο
+<V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιω̅ οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεις και λευιτας ινα ερωτησωσιν αυτον συ τις ει
+<V 20> και ωμολογησε και ουκ ηρνησατο και ωμολογησεν οτι ουκ ειμι εγω ο χς̅
+<V 21> και ηρωτησαν αυτον τι ουν ηλιας ει συ και απεκριθη ου
+<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις περι σεαυτου
+<V 23> εφη εγω φωνη βοωντος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων
+<V 25> και ηρωτησαν αυτον και ειπον αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ιω̅ λεγων εγω βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπροσθεν μου γεγονεν ου εγω ουκ ειμι αξιος ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματος
+<V 28> ταυτα εν βηθανια εγενετο περαν του ιορδανου οπου ην ο ιω̅ βαπτιζων
+<V 29> τη επαυριον βλεπει ο ιω̅ τον ιν̅ ερχομενον προς αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅ ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου
+<V 30> ουτος εστι περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια τουτο ηλθον εγω εν τω υδατι βαπτιζων
+<V 32> και εμαρτυρησεν ιω̅ λεγων οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει περιστεραν εξ ου̅νου και εμεινεν επ αυτον
+<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βαπτιζων εν πν̅ι αγιω
+<V 34> καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος του θυ̅
+<V 35> τη επαυριον παλιν ειστηκει ο ιω̅ και εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 36> και εμβλεψας τω ιυ̅ περιπατουντι λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+<V 37> και ηκουσαν αυτου οι δυο μαθηται λαλουντος και ηκολουθησαν τω ιυ̅
+<V 38> στραφεις δε ο ις̅ και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον αυτω ραββι ο λεγετε ερμηνευομενον διδασκαλε που μενεις
+<V 39> λεγει αυτοις ερχεσθε και ιδετε ηλθον και ειδον που μενει και παρ αυτω εμειναν την ημερ(αν) εκεινην ωρα ην ως δεκατη
+<V 40> ην ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου εις εκ των δυο των ακουσαντων περι ιω̅ και ακολουθησαντων αυτω
+<V 41> ευρισκει ουτος πρωτος τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερμηνευομενον χς̅
+<V 42> και ηγαγεν αυτον προς τον ιν̅ εμβλεψας αυτω ο ις̅ ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται πετρος
+<V 43> τη επαυριον ηθελησεν ο ις̅ εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ο ις̅ ακολουθει μοι
+<V 44> ην δε ο φιλιππος απο βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου και πετρου
+<V 45> ευρισκει φιλιππος τον ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε μωσης εν τω νομω και οι προφηται ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον ιωσηφ τον απο ναζαρετ
+<V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+<V 47> ειδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προς αυτον και λεγει περι αυτου ιδε αληθως ισραηλιτης εν ω δολος ουκ εστι
+<V 48> λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με γινωσκεις απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι οντα υπο την συκην ειδον σε
+<V 49> απεκριθη ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι συ ει ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς του ιη̅λ
+<V 50> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της συκης πιστευεις μειζω τουτων οψει
+<V 51> και λεγει αυτω αμην αμην λεγω υμιν απ αρτι οψεσθε [app][*]τους ου̅νους ανεογοτεις[\*][C]τον ου̅νον ανεογοτα[\C][\app] και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και καταβαινοντας επι τον υιον του αν̅ου
+
+<K 2>
+<V 1> και τη ημερα τη τριτη γαμος εγενετο εν κανα της γαλιλαιας και ην η μη̅ρ του ιυ̅ εκει
+<V 2> εκληθη δε ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις τον γαμον
+<V 3> και υστερησαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς αυτον οινον ουκ εχουσι
+<V 4> λεγει αυτη ο ις̅ τι εμοι και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου
+<V 5> λεγει η μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι αν λεγη υμιν ποιησατε
+<V 6> ησαν δε εκει υδριαι λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον καθαρισμον των ιουδαιων χωρουσαι ανα μετρητας δυο η τρεις
+<V 7> λεγει αυτοις ο ις̅ γεμισατε τας υδριας υδατος και εγεμισαν αυτας εως ανω
+<V 8> και λεγει αυτοις αντλησατε νυν και φερετε τω αρχιτρικλινω και ηνεγκαν
+<V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος το υδωρ οινον γεγενημενον και ουκ ηδει ποθεν εστιν οι δε διακονοι ηδεισαν οι ηντληκοτες το υδωρ φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρικλινος
+<V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον τον καλον οινον τιθησι και οταν μεθυσθωσι τοτε τον ελασσω συ τετηρηκας τον καλον οινον εως αρτι
+<V 11> ταυτην εποιησε την αρχην των σημειων ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας και εφανερωσ(εν) την δοξαν αυτου και επιστευσαν εις αυτον οι μαθηται αυτου
+<V 12> μετα τουτο κατεβη εις καπερναουμ αυτος και η μη̅ρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και οι μαθηται αυτου και εκει εμειναν ου πολλας ημερας
+<V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 14> και ευρεν εν τω ιερω τους πωλουντας βοας και προβατα και περιστερας και τους κερματιστας καθημενους
+<V 15> και ποιησας φραγγελιον εκ σχοινιων παντας εξεβαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα και τους βοας και των κολυμβιστων εξεχεε το κερμα και τας τραπεζας ανετρεψε
+<V 16> και τοις τας περιστερας πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου οικον εμποριου
+<V 17> εμνησθησαν δε οι μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν ο ζηλος του οικου σου καταφαγεται {κατα is written like this in 1:32,33,51; 2:6, etc} με
+<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν οτι ταυτα ποιεις
+<V 19> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος ουτος και συ εν τρισιν ημεραις εγερεις αυτον
+<V 21> εκεινος δε ελεγε περι του ναου του σωματος αυτου
+<V 22> οτε ουν ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μαθηται αυτου οτι τουτο ελεγε και επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω ειπεν ο ις̅
+<V 23> ως δε ην εν τοις ιεροσολυμοις εν τω πασχα εν τη εορτη πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου θεωρουντες τα σημεια αυτου α εποιει
+<V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντας
+<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε τι ην εν τω αν̅ω
+
+<K 3>
+<V 1> ην δε αν̅ος εκ των φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω αρχων των ιουδαιων
+<V 2> ουτος ηλθε προς αυτον νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οιδαμεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδασκαλος ουδεις γαρ τα σημεια ταυτα δυναται ποιειν α συ ποιεις εαν μη η ο θς̅ μετ αυτου
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του θυ̅
+<V 4> λεγει προς αυτον ο νικοδημος πως δυναται αν̅ος γεννηθηναι γερων ων μη δυναται εις την κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι
+<V 5> απεκριθη ις̅ αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται εισελθειν εις την βασιλειαν του θυ̅
+<V 6> το γεγεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστι και το γεγεννημενον εκ του πν̅ς πν̅α εστι
+<V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι οτι δει υμας γεννηθηναι ανωθεν
+<V 8> το πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει ουτος εστι πας ο γεν̣γεννημενος εκ του πν̅ς
+<V 9> απεκριθη νικοδημος και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γενεσθαι
+<V 10> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και ταυτα ου γινωσκεις
+<V 11> αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν ημων ουδεις λαμβανει
+<V 12> ει τα επιγεια ειπον υμιν και ου πιστευετε πως εαν ειπω υμιν τα επου̅νια πιστευσετε
+<V 13> και ουδεις αναβεβηκεν εις τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας ο υιος του αν̅ου ο ων εν τω ου̅νω
+<V 14> και καθως μωυσης υψωσε τον οφιν εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει τον υιον του αν̅ου
+<V 15> ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη απολλυται αλλ εχει ζωην αιωνιον
+<V 16> ουτως γαρ ηγαπησεν ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη απολλυται αλλ εχει ζωην αιωνιον
+<V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅ τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος δι αυτου
+<V 18> ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται ο δε μη πιστευων εις αυτον ηδη κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους υιου του θυ̅
+<V 19> αυτη δε εστιν η κρισις οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα
+<V 20> πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως ινα μη ελεχθη τα εργα αυτου οτι πονηρα εστιν
+<V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως ινα φανερωθη αυτου τα εργα οτι εν θω̅ εισιν ειργασμενα
+<V 22> μετα ταυτα ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις την ιουδαιαν και εκει διετριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+<V 23> ην δε και ιω̅ βαπτιζων εν αινων εγγυς του σαλημ οτι υδατα πολλα ην εκει και παρεγινοντο προς αυτον και εβαπτιζοντο
+<V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος εις φυλακην ο ιω̅
+<V 25> εγενετο ουν συ ζητησις εκ των μαθητων ιω̅ μετα ιουδαιον περι καθαρισμου
+<V 26> και ηλθον προς ιω̅ και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον
+<V 27> και απεκριθη ιω̅ και ειπεν ου δυναται αν̅ος αφ εαυτου λαμβανειν ουδεν ει μη εστι δεδομενον αυτω εκ του ου̅νου
+<V 28> αυτοι υμεις μαρτυρειτε οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου
+<V 29> ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται
+<V 30> εκεινον δει αυξειν εμε δε ελαττουσθαι
+<V 31> ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει ο εκ του ου̅νου ερχομενος
+<V 32> ο εωρακε και ηκουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
+<V 33> ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+<V 35> ο πη̅ρ γαρ αγαπα τον υιον και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου
+<V 36> ο πιστευων εις τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται την ζωην αλλ η οργη του θυ̅ μενει επ αυτον
+
+<K 4>
+<V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει η ο ιω̅
+<V 2> καιτοιγε ις̅ αυτος ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
+<V 3> αφηκε την ιουδαιαν και απηλθε παλιν εις την γαλιλαιαν
+<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+<V 5> ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ου εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
+<V 6> ην δε εκει πηγη του ιακωβ ο ουν ις̅ κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη
+<V 7> ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν
+<V 8> οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσι
+<V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις συ ιουδαιος ων πως παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη ει ηδεις την δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
+<V 11> λεγει αυτω η γυνη κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
+<V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φεαρ και αυτος εξ αυτου επιε και οι υιοι αυτου και τα θρεμματα αυτου
+<V 13> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
+<V 14> ος δ αν πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω γενησεται εν αυτω πηγη υδατος αλλομενου εις ζωην αιωνιον
+<V 15> λεγει προς αυτον η γυνη κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
+<V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως ειπας οτι ανδρα ουκ εχω
+<V 18> πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ τουτο αληθως ειρηκας
+<V 19> λεγει αυτω η γυνη κε̅ θεωρω οτι προφητης ει
+<V 20> οι πρ̅ες ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
+<V 21> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια εκ των ιουδαιων εστιν
+<V 23> αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και αληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτω
+<V 24> πν̅α ο θς̅ και τους προσκυνουντας αυτω εν πν̅ι και αληθεια δει προσκυνειν
+<V 25> λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγομενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει ημιν παντα
+<V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι ο λαλων σοι
+<V 27> και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμαζον οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπεν αυτω τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις αν̅οις
+<V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 30> εξηλθον ουν εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
+<V 31> εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι φαγε
+<V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+<V 33> ελεγον ουν οι μαθηται αυτου προς αλληλους μη τις ηνεγκε αυτω φαγειν
+<V 34> ο δε ειπεν αυτοις εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
+<V 35> ουχ υμεις λεγετε οτι τετραμηνος εστι και ο θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι προς θερισμον ηδη
+<V 36> και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου χαιρει και ο θεριζων
+<V 37> εν γαρ τουτω [app][*]&om;[\*][C]ο λογος[\C][\app] εστιν αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος ο θεριζων
+<V 38> εγω απεστειλα υμας θεριζειν ου ουχι κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
+<V 39> εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπε μοι παντα οσα εποιησα
+<V 40> ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο ημερας
+<V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
+<V 42> τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οιδαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο ση̅ρ του κοσμου ο χς̅
+<V 43> μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εις την γαλιλαιαν εκειθεν
+<V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πρ̅ιδι τιμην ουκ εχει
+<V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες οσα εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
+<V 46> ηλθεν ουν παλιν ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας οπου εποιησε το υδωρ οινον και ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
+<V 47> ουτος ακουσας οτι ο χς̅ ηκει απο της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν ηλθε προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον ημελλε γαρ αποθνησκειν
+<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
+<V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος κε̅ καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου
+<V 50> λεγει αυτω ο ις̅ πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευθη
+<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου υπηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο παις σου ζη
+<V 52> επυθετο ουν παρ αυτων την ωραν εν η κομψωτερον εσχεν οι δε ειπον αυτω χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ αυτου οτι εν εκεινη τη ωρα η ειπεν αυτω ο ις̅ ο υιος [app][*]&om;[\*][C]σου[\C][\app] ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
+
+<K 5>
+<V 1> μετα ταυτα ην η εορτη των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις επι τη προβατικη κολυμβηθρα η επιλεγομενη εβραιστι βηθεσδα πεντε στοας εχουσα
+<V 3> εν ταυταις κατεκειτο πληθος πολυ των ασθενουντων τυφλων χωλων ξηρων εκδεχομενων την του υδατος κινησιν
+<V 4> αγγελος γαρ κατα καιρον καταβας εταρασσε το υδωρ ο ουν πρωτος εμβας μετα την ταραχην του υδατος υγιης εγινετο ω δηποτε κατειχετο νοσηματι
+<V 5> ην δε τις αν̅ος εκει τριακοντα και οκτω ετη εχων εν τη ασθενεια
+<V 6> τουτον ειδως ο ις̅ κατακειμενον και γνους οτι πολυν χρονον εχει λεγει αυτω θελεις υγιης γενεσθαι
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ασθενων κε̅ αν̅ον ουκ εχω ινα οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω αλλος προ εμου καταβαινει
+<V 8> λεγει αυτω ο ις̅ εγειραι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 9> ην δε σαββατον εν εκεινη τη ημερα
+<V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω σαββατον εστιν ουκ εξεστι σοι αραι τον κραββατον
+<V 11> απεκριθη αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι ειπεν αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 12> ηρωτησαν ουν αυτον τις εστιν ο αν̅ος ο ειπων σοι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 13> ο δε ιαθεις ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν οχλου οντος εν τω τοπω
+<V 14> μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και ειπεν αυτω ιδε υγιης γεγονας μηκετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι γενηται
+<V 15> απηλθεν ο αν̅ος και ανηγγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν ο ποιησας αυτον υγιη
+<V 16> και δια τουτο εδιωκον οι ιουδαιοι τον ιν̅ οτι ταυτα εποιει εν σαββατω
+<V 17> ο δε ις̅ απεκριθη αυτοις λεγων ο πη̅ρ μου εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι οτι ου μονον ελυε το σαββατον αλλ οτι και πρ̅α ιδιον ελεγε τον θν̅ ισον εαυτον ποιων τω θω̅
+<V 19> απεκρινατο ουν ο ις̅ και ελεγαν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν ου δυναται ο υιος αφ εαυτου ποιειν ουδεν εαν μη τι βλεπη τον πρ̅α ποιουντα α γαρ αν εκεινος ποιη τουτω και ο υιος ομοιως ποιει
+<V 20> ο γαρ πη̅ρ φιλει τον υιον και παντα δεικνυσιν αυτω α αυτος ποιει και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις θαυμαζητε
+<V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εγειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως και ο υιος ους θελει ζωοποιει
+<V 22> ουδε γαρ ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν πασαν δεδωκε τω υιω
+<V 23> ινα παντες τιμωσι τον υιον καθως τιμωσι τον πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
+<V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσωσι της φωνης του υιου του θυ̅ και οι ακουσαντες ζησονται
+<V 26> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εχει ζωην εν εαυτω ουτως εδωκε και τω υιω ζωην εχειν εν εαυτω
+<V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως
+<V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν καθως ακουω κρινω και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι ου ζητω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης
+<V 32> αλλος εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου ην μαρτυρει περι εμου
+<V 33> υμεις απεσταλκατε προς ιω̅ και μεμαρτυρηκε τη αληθεια
+<V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την μαρτυριαν παραλαμβανω αλλα ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε
+<V 35> εκεινος ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων υμεις δε ηθελησατε αγαλλιαθηναι προς ωραν εν τω φωτι αυτου
+<V 36> εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιω̅ τα γαρ εργα α δεδωκε μοι ο πη̅ρ ινα τελειωσω αυτα αυτα τα εργα μαρτυρει περι εμου οτι ο πη̅ρ με [app][*]απο̣στειλε[\*][C]απεστειλε[\C][\app]
+<V 37> και ο αποστειλας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε περι εμου ουτε φωνην αυτου πωποτε ακηκοατε ουτε ειδος αυτου εωρακατε
+<V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε εν υμιν μενοντα οτι ον απεστειλεν εκεινος τουτω υμεις ου πιστευετε
+<V 39> ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην εχητε
+<V 41> δοξαν παρα αν̅ων ου λαμβανω
+<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις
+<V 43> εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμβανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ονοματι τω ιδιω εκεινον ληψεσθε
+<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντες και την δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητειτε
+<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων μωσης εις ον υμεις ηλπικατε
+<V 46> ει γαρ επιστευετε μωσει επιστευετε αν εμοι περι γαρ εμου εκεινος εγραψεν
+<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε πως τοις εμοις ρημασι πιστευσετε
+
+<K 6>
+<V 1> μετα ταυτα απηλθεν ο ις̅ περαν της θαλασσης της τιβεριαδος
+<V 2> ηκολουθει δε αυτω οχλος πολυς οτι εωρων τα σημεια α εποιει επι των ασθενουντων
+<V 4> ην δε εγγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+<V 3> ανηλθε δε εις το ορος ο ις̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
+<V 5> επαρας ουν τους οφθαλμους και θεασαμενος οτι πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει προς τον φιλιππον ποθεν αγορασομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι
+<V 6> τουτο δε ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ ηδει τι ημελλε ποιειν
+<V 7> απεκριθη αυτω φιλιππος διακοσιων δηναριων αρτοι ουκ επαρκουσιν αυτοις ινα εκαστος βραχυ τι λαβη
+<V 8> λεγει [app][*]&om;[\*][C]αυτω[\C][\app] εις εκ των μαθητων αυτου ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου
+<V 9> εστι παιδαριον ωδε ο εχει πεντε αρτους κριθινους και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εστιν εις τοσουτους
+<V 10> ειπεν ουν ο ις̅ ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε χορτος πολυς εν τω τοπω ανεπεσον ουν οι ανδρες τον αριθμον ωσει πεντακισχιλιοι
+<V 11> και λαβων δε τους αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διεδωκε τοις ανακειμενοις ομοιως και εκ των οψαριων οσον ηθελον
+<V 12> ως δε ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις αυτου συναγαγετε τα περιττευσαντα κλασματα ινα μη τι απολυται
+<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επερισσευσε τοις βεβρωκοσιν
+<V 14> οι ουν αν̅οι ιδοντες α εποιησε σημεια ελεγον οτι ουτος εστιν αληθως ο προφητης ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 15> ο ουν ις̅ γνους οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιησωσι βασιλεα ανεχωρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου επι την θαλασσαν
+<V 17> και εμβαντες εις πλοιον ηρχοντο εις το περαν της θαλασσης εις καπερναουμ και σκοτια ηδη εγεγονει και ουπω εληλυθει προς αυτους ο ις̅
+<V 18> η τε θαλασσα ανεμου πνεοντος διηγειρετο
+<V 19> εληλακοτες ουν ως σταδιους εικοσιπεντε η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περιπατουντα επι της θαλασσης και εγγυς του πλοιου γινομενον και εφοβηθησαν
+<V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι μη φοβεισθε
+<V 21> ηθελον ουν λαβειν εις το πλοιον αυτον και ευθεως το πλοιον εγενετο επι της γης εις ην υπηγον
+<V 22> τη επαυριον ο οχλος ο εστηκως επι της θαλασσης ειδως οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου συνεισηλθε τοις μαθηταις αυτου ο ις̅ εις το πλοιον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθον
+<V 23> αλλα δε πλοια ηλθον εκ τιβεριαδος εγγυς του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος του κυ̅
+<V 24> οτε ουν ειδεν ο οχλος οτι ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ελαβον αυτοι πλοιαρια και ηλθον εις καπερναουμ ζητουντες τον ιν̅
+<V 25> και ευροντες αυτον περαν της θαλασσης ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημειον αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
+<V 27> εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιησομεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θυ̅
+<V 29> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον απεστειλεν εκεινος
+<V 30> ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
+<V 31> οι πρ̅ες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν
+<V 32> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσι τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων εκ του ου̅νου και ζωην διδους τω κοσμω
+<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
+<V 35> ειπε δε αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψηση πωποτε
+<V 36> αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε με και ου πιστευετε
+<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς εμε ηξει και τον ερχομενον προς με ου μη εκβαλω εξω
+<V 38> οτι καταβεβηκα εκ του ου̅νου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με
+<V 39> τουτο δε εστι το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς ινα παν ο δεδωκε μοι μη απολεσω εξ αυτου αλλα αναστησω αυτο εν τη εσχατη ημερα
+<V 40> τουτο γαρ εστι το θελημα του πρ̅ς μου ινα πας ο θεωρων τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναστησω αυτον εγω εν τη εσχατη ημερα
+<V 41> εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου
+<V 42> και ελεγον ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν λεγει οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα
+<V 43> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
+<V 44> ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμψας με ελκυση αυτον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις και εσονται παντες διδακτοι θυ̅ πας ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων ερχεται προς με
+<V 46> ουχ οτι τον πρ̅α εωρακε τις ει μη ο ων εκ του θυ̅ ουτος εωρακε τον πρ̅α
+<V 47> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+<V 48> εγω ειμι ο αρτος της ζωης
+<V 49> οι πρ̅ες υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
+<V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
+<V 51> εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου ζωης
+<V 52> εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος δουναι ημιν την σαρκα φαγειν
+<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθης εστι βρωσις και το αιμα μου αληθης εστι ποσις
+<V 56> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ καγω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με κακεινος ζησεται δι εμε
+<V 58> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μαννα εν τη ερημω και απεθανον ο τρωγων τον αρτον τουτον ζησεται εις τον αιωνα
+<V 59> ταυτα ειπεν εν τη συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες των μαθητων αυτου ειπον σκληρος εστιν ο λογος ουτος τις δυναται αυτου ακουειν
+<V 61> ειδως δε ο ις̅ εν εαυτω οτι γογγυζουσι περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπεν αυτοις τουτο υμας σκανδαλιζει
+<V 62> εαν ουν θεωρητε τον υιον του αν̅ου αναβαινοντα οπου ην το προτερον
+<V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμιν πν̅α εστι και ζωη εστι
+<V 64> αλλ εισιν εξ υμων τινες οι ου πιστευουσιν ηδει γαρ εξ αρχης ο ις̅ τινες εισιν οι μη πιστευοντες και τις εστιν ο παραδωσων αυτον
+<V 65> και ελεγε δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+<V 66> εκ τουτου ουν πολλοι εκ των μαθητων αυτου απηλθον εις τα οπισω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
+<V 67> ειπεν ουν ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υμεις θελετε υπαγειν
+<V 68> απεκριθη αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα απελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου εχεις
+<V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και εγνωκαμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος
+<V 70> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελεξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστιν
+<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκαριωτην ουτος γαρ ημελλεν αυτον προδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+
+<K 7>
+<V 1> μετα ταυτα περιεπατει ο ις̅ εις την γαλιλαιαν ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια περιπατειν οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι
+<V 2> ην δε εγγυς η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι αυτου μεταβηθι εντευθεν και υπαγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μαθηται σου θεωρησωσι τα εργα α ποιεις
+<V 4> ουδεις γαρ εν κρυπτω τι ποιει και ζητει αυτος παρρησια ειναι ει ταυτα ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+<V 5> ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εις αυτον
+<V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμετερος παντοτε εστιν ετοιμος
+<V 7> ου δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν
+<V 8> υμεις αναβητε εις την εορτην εγω ουκ αναβαινω εις την εορτην ταυτην οτι ο καιρος ο εμος ουπω πεπληρωται
+<V 9> ταυτα ειπων αυτοις εμεινεν εν τη γαλιλαια
+<V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου τοτε και αυτος ανεβη εις την εορτην ου φανερως αλλ ως εν κρυπτω
+<V 11> οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη και ελεγον που εστιν εκεινος
+<V 12> και γογγυσμος πολλυς ην περι αυτου εν τοις οχλοις οι μεν ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι ελεγον ουχι αλλα πλανα τον οχλον
+<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανεβη ο ις̅ εις το ιερον και εδιδασκεν
+<V 15> εθαυμαζον ουν οι ιουδαιοι λεγοντες πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+<V 16> απεκριθη ουν αυτοις ο ις̅ και ειπεν η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα του πεμψαντος με
+<V 17> εαν τις θελη το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν η εγω απ εμαυτου λαλω
+<V 18> ο αφ εαυτου λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον ουτος αληθης εστι και αδικια εν αυτω ουκ εστιν
+<V 19> ου μωσης δεδωκεν υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων ποιει τον νομον τι με ζητειτε αποκτειναι
+<V 20> απεκριθη ο οχλος και ειπεν αυτω δαιμονιον εχεις τις σε ζητει αποκτειναι
+<V 21> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις εν εργον εποιησα και παντες θαυμαζετε
+<V 22> δια τουτο μωσης δεδωκεν υμιν την περιτομην ουχ οτι εκ του μωσεωως εστιν αλλ εκ των πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε αν̅ον
+<V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη εποιησα εν σαββατω
+<V 24> μη κρινετε κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρινετε
+<V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσολυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι
+<V 26> ιδε παρρησια λαλει και ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αληθως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γινωσκει ποθεν εστιν
+<V 28> εκραξεν ουν ο ις̅ εν τω ιερω διδασκων και λεγων καμε οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και απ εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν αληθινος ο πεμψας με ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 29> εγω δε οιδα αυτον οτι παρ αυτου ειμι κακεινος με απεστειλεν
+<V 30> εζητουν ουν αυτον πιασαι και ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 31> εκ του οχλου ουν πολλοι επιστευσαν εις αυτον και ελεγον ο χς̅ οταν ελθη μη πλειονα σημεια ποιησει ων ουτος εποιησεν
+<V 32> ηκουσαν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντος περι αυτου και απεστειλαν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι υπηρετας ινα πιασωσιν αυτον
+<V 33> ειπεν ουν ο ις̅ ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω προς τον πεμψαντα με
+<V 34> ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 35> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς εαυτους που ουτος μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρησομεν αυτον μη εις την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι και διδασκειν τους ελληνας
+<V 36> τις εστιν ο λογος ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 37> εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και εκραξε λεγων εαν τις διψα ερχεσθω προς με και πινετω
+<V 38> ο πιστευων εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποταμοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν υδατος ζωντος
+<V 39> τουτο δε ειπε περι του πν̅ς ου ημελλον λαμβανειν οι πιστευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α αγιον οτι ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+<V 40> εκ του οχλου ουν οι ακουσαντες τον λογον τουτον ελεγον ουτος εστιν αληθως ο προφητης
+<V 41> αλλοι ελεγον ουτος εστιν ο χς̅ αλλοι ελεγον μη γαρ εκ της γαλιλαιας ο χς̅ ερχεται
+<V 42> ουχι η γραφη ειπεν οτι εκ σπερματος δα̅δ και απο βηθλεεμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅ ερχεται
+<V 43> σχισμα ουν εν τω οχλω εγενετο δι αυτον
+<V 44> τινες δε εξ αυτων ηθελον πιασαι αυτον αλλ ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας
+<V 45> ηλθον ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι διατι ουκ ηγαγετε αυτον
+<V 46> απεκριθησαν οι υπηρεται ουδεποτε ελαλησεν ουτως αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος
+<V 47> απεκριθησαν αυτοις οι φαρισαιοι μη και υμεις πεπλανησθε
+<V 48> μη τις εκ των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η εκ των φαρισαιων
+<V 49> αλλ ο οχλος ουτος ο μη γινωσκων τον νομον επικαταρατοι εισι
+<V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελθων προς αυτον νυκτος εις ων εξ αυτων
+<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω τι ποιει
+<V 52> απεκριθησαν και ειπον αυτω μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας ουκ εγηγερται
+<V 53> και απηλθεν εκαστος εις τον οικον αυτου
+
+<K 8>
+<V 1> και ο ις̅ επορευετο εις το ορος των ελαιων
+<V 2> ορθρου δε παλιν βαθεως ηλθεν ο ις̅ εις το ιερον και πας ο λαος ηρχετο και καθισας εδιδασκεν αυτους
+<V 3> αγουσι δε οι γραμματεις και οι φαρισαιοι προς αυτον γυναικα επι μοιχεια κατειλημμενην και στησαντες αυτην εν τω μεσω
+<V 4> ειπον αυτω διδασκαλε ταυτην ευρομεν επαυτοφωρω μοιχευομενην
+<V 5> εν δε τω νομω ημιν μωυσης ενετειλατο τας τοιαυτας λιθαζειν συ ουν τι λεγεις περι αυτης
+<V 6> τουτο δε ελεγον πειραζοντες αυτον ινα εχωσι κατηγοριαν κατα του ιυ̅ ο δε ις̅ κατω κυψας τω δακτυλω εγραφεν εις την γην
+<V 7> ως δε επεμενον [app][*]επερωτ[ill]7[\ill][\*][C]επερωτωντες αυτον[\C][\app] αναβλεψας ειπεν αυτοις ο αναμαρτητος υμων πρωτος βαλετω λιθον επ αυτην
+<V 8> και παλιν κατω κυψας εγραφεν εις την γην
+<V 9> οι δε ακουσαντες εξηρχοντο εις καθεις αρξαμενοι απο των πρεσβυτερων εως των εσχατων και κατελειφθη ο ις̅ μονος και η γυνη εν μεσω ουσα
+<V 10> ανακυψας δε ο ις̅ ειδεν αυτην και ειπεν αυτη γυναι που εισιν οι κατηγοροι σου ουδεις σε κατεκρινεν
+<V 11> η δε ειπεν ουδεις κε̅ ειπε δε αυτη ο ις̅ ουδε εγω σε κατακρινω πορευου και απο του νυν μηκετι αμαρτανε
+<V 12> παλιν ουν αυτοις ο ις̅ ελαλησε λεγων εγω ειμι το φως του κοσμου ο ακολουθων εμοι ου μη περιπατησει εν τη σκοτια αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 13> ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθης
+<V 14> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου αληθης εστιν η μαρτυρια μου οτι οιδα ποθεν ηλθον και που υπαγω υμεις δε ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι και που υπαγω
+<V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε εγω ου κρινω ουδενα
+<V 16> και εαν κρινω δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 17> και εν τω νομω δε τω ημετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυρια αληθης εστιν
+<V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 19> ελεγον ουν αυτω που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου ει εμε ηδειτε και τον πρ̅α μου ηδειτε αν
+<V 20> ταυτα τα ρηματα ελαλησεν ο ις̅ εν τω γαζοφυλακιω διδασκων εν τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ εγω υπαγω και ζητησετε με και ουχ ευρησετε και εν τη αμαρτια υμων αποθανεισθε και οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 22> ελεγον ουν οι ιουδαιοι μητι αποκτενει αυτον οτι λεγει οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 23> και ελεγεν αυτοις υμεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου
+<V 24> ειπον ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων
+<V 25> ελεγον ουν αυτω συ τις ει και ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην ο τι και λαλω υμιν
+<V 26> πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα παρ αυτου ταυτα λαλω εις τον κοσμον
+<V 27> ουκ εγνωσαν οτι τον πρ̅α αυτου ελεγεν
+<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ οταν υψωσητε τον υιον του αν̅ου τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι και απ εμαυτου ουδεν ποιω αλλα καθως εδιδαξε με ο πη̅ρ ταυτα λαλω
+<V 29> και ο πεμψας με μετ εμου εστιν ουκ αφηκε με μονον ο πη̅ρ οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+<V 30> ταυτα αυτου λαλουντος πολλοι επιστευσαν εις αυτον
+<V 31> ελεγεν ουν ο ις̅ προς τους πεπιστευκοτας προς αυτον ιουδαιους εαν υμεις μεινητε εν τω λογω τω εμω αληθως μαθηται μου εστε
+<V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας
+<V 33> απεκριθησαν προς αυτον σπερμα αβρααμ εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε πως συ λεγεις ελευθεροι γενησεσθε
+<V 34> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν οτι πας ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της αμαρτιας
+<V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις τον αιωνα
+<V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευθερωση οντως ελευθεροι εσεσθε
+<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε αλλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος ο εμος ου χωρει εν υμιν
+<V 38> εγω α εωρακα παρα τω πρ̅ι μου ταυτα λαλω και υμεις α ηκουσατε παρα του πρ̅ς υμων ποιειτε
+<V 39> απεκριθησαν ουν και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρααμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ εποιειτε αν
+<V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα ην ηκουσα παρα του πρ̅ς μου τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν
+<V 41> υμεις ποιειτε τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον ουν αυτω ημεις εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα πρ̅α εχομεν τον θν̅
+<V 42> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ εκεινος με απεστειλε
+<V 43> διατι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε ακουειν τον λογον τον εμον
+<V 44> υμεις εκ του πρ̅ς υμων του διαβολου εστε και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων θελετε ποιειν εκεινος ανθρωποκτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια ουχ εστηκεν οτι ουκ εστιν αληθεια εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και ο πη̅ρ αυτου
+<V 45> εγω δε την αληθειαν λεγω και ου πιστευετε μοι
+<V 46> τις εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιας ει αληθειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευετε μοι
+<V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ουκ ακουετε οτι ουκ εστε εκ του θυ̅
+<V 48> απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω ου καλως λεγομεν ημεις οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον εχεις
+<V 49> απεκριθη ο ις̅ εγω δαιμονιον ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις ατιμαζετε με
+<V 50> εγω δε ου ζητω την δοξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+<V 51> αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρησει εις τον αιωνα
+<V 52> ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωμεν οτι δαιμονιον εχεις αβρααμ απεθανε και οι προφηται και συ λεγεις εαν τις [app][*]τον λογον[\*][C]μου τον λογον[\C][\app] τηρηση ου μη γευσηται θανατου εις τον αιωνα
+<V 53> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε και οι προφηται απεθανον τινα σεαυτον ποιεις
+<V 54> απεκριθη ο ις̅ εαν εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με ον υμεις λεγετε οτι θς̅ υμων εστι
+<V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον αυτου τηρω
+<V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην και ειδε και εχαρη
+<V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις και αβρααμ εωρακας
+<V 58> ειπε δε αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι
+<V 59> ηραν ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅ δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου και παρηγεν ουτως
+
+<K 9>
+<V 1> και παραγων ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γεννητης
+<V 2> και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος η οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θυ̅ εν αυτω
+<V 4> εμε δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν ερχεται νυξ οταν ουδεις δυναται εργαζεσθαι
+<V 5> οταν ω εν τω κοσμω φως ειμι του κοσμου
+<V 6> ταυτα ειπων επτυσε χαμαι και εποιησε πηλον εκ του πτυσματος και επεχρισε τον πηλον επι τους οφθαλμους του τυφλου
+<V 7> και ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ ο ερμηνευεται απεσταλμενος απηλθεν ουν και ενιψατο και ηλθε βλεπων
+<V 8> οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον οτι προσαιτης ην ελεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων
+<V 9> αλλοι ελεγον οτι ουτος εστιν αλλοι ελεγον ουχι αλλ ομοιος αυτω εστιν εκεινος δε ελεγεν οτι εγω ειμι
+<V 10> ελεγον ουν αυτω πως ανεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επεχρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι υπαγε νιψαι εις του σιλωαμ απελθων ουν και νιψαμενος ανεβλεψα
+<V 12> ειπον ουν αυτω που εστιν εκεινος λεγει αυτοις ουκ οιδα
+<V 13> αγουσιν αυτον προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον εποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+<V 15> παλιν ουν ηρωτων αυτον οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν ο δε ειπεν αυτοις πηλον εποιησε και επεθηκε μου επι τους οφθαλμους και ενιψαμην και βλεπω
+<V 16> ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινες ουτος ο αν̅ος ουκ εστι παρα του θυ̅ οτι το σαββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν και σχισμα ην εν αυτοις
+<V 17> λεγουσιν ουν τω ποτε τυφλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου οτι ανεωξε σου τους οφθαλμους ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν
+<V 18> ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι τυφλος ην και ανεβλεψεν εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος
+<V 19> και ηρωτησαν αυτον λεγοντες ουτος εστιν ο υιος υμων ον υμεις λεγετε οτι τυφλος εγεννηθη πως ουν αρτι βλεπει
+<V 20> απεκριθησαν οι γονεις αυτου και ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν η τις ηνεωξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν αυτος ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε αυτος περι εαυτου λαλησει
+<V 22> τουτο δε {possibly this is τουτω instead of τουτο δε, but cf. δε in 9:28,29; cf. also 11:51} ειπον οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους ηδη γαρ συνετεθειντο προς αλληλους οι ιουδαιοι ινα εαν τις αυτον ομολογηση χν̅ αποσυναγωγος γενηται
+<V 23> δια τουτο οι γονεις αυτου ειπον ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε
+<V 24> εφωνησαν ουν εκ δευτερου τον αν̅ον ος ην τυφλος και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ ημεις οιδαμεν οτι ουτος ο αν̅ος αμαρτωλος εστιν
+<V 25> απεκριθη ουν εκεινος και ειπεν ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα εν οιδα οτι τυφλος ων αρτι βλεπω
+<V 26> ειπον ουν αυτω παλιν τι εποιησε σοι πως ανεωξε σου τους οφθαλμους
+<V 27> απεκριθη αυτοις ειπον υμιν ηδη και ουκ ηκουσατε τι παλιν θελετε ακουειν μη και υμεις θελετε μαθηται αυτου γενεσθαι
+<V 28> οι δε ελοιδορησαν αυτον και ειπον αυτω συ ει μαθητης εκεινου ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν ο θς̅ τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις εν γαρ τουτω θαυμαστον εστιν οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ανεωξε μου τους οφθαλμους
+<V 31> οιδαμεν δε οτι αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου ποιη τουτου ακουει
+<V 32> εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου
+<V 33> ει μη ην ουτος παρα θυ̅ ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν
+<V 34> απεκριθησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολος και συ διδασκεις ημας και εξεβαλον αυτον εξω
+<V 35> ηκουσεν ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις εις τον υιον του θυ̅
+<V 36> απεκριθη εκεινος και ειπεν αυτω και τις εστι κε̅ ινα πιστευσω εις αυτον
+<V 37> ειπε δε αυτω ο ις̅ και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν
+<V 38> ο δε εφη πιστευω κε̅ και προσεκυνησεν αυτω
+<V 39> και ειπεν ο ις̅ εις κριμα εγω εις τον κοσμον τουτον εληλυθα ινα οι μη βλεποντες βλεψωσι και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται
+<V 40> ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι μετ αυτου οντες και ειπον αυτω μη και ημεις τυφλοι εσμεν
+<V 41> ειπε δε αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγετε οτι βλεπετε και αι αμαρτιαι υμων μενουσιν
+
+<K 10>
+<V 1> αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστι και ληστης
+<V 2> ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστι των προβατων
+<V 3> τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα
+<V 4> και οταν αυτα εκβαλλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι την φωνην αυτου
+<V 5> αλλοτριω δε ου μη ακολουθησωσιν αλλα φευξονται απ αυτου οτι ουκ οιδασι των αλλοτριων την φωνην
+<V 6> ταυτην την παροιμιαν ειπεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ εγινωσκον τινα ην α ελαλει αυτοις
+<V 7> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην λεγω υμιν εγω ειμι η θυρα των προβατων
+<V 8> παντες οσοι ηλθον κλεπται εισι και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+<V 9> εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
+<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσι και περισσον εχωσιν
+<V 11> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησι τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα
+<V 13> ο μισθωτος δε φευγει οτι μισθωτος εστι και ου μελλει αυτω περι των προβατων
+<V 14> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων
+<V 15> καθως γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
+<V 16> και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσι και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην
+<V 17> δια τουτο με ο πη̅ρ αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πρ̅ς μου
+<V 19> σχισμα ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
+<V 20> ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
+<V 21> αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη δαιμονιων δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιξαι
+<V 22> εγενετο δε τα εγκαινια εν ιεροσολυμοις και χειμων ην
+<V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω εν τη στοα σολομωντος
+<V 24> εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ελεγον αυτω εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
+<V 26> αλλ υμεις ου πιστευετε ου γαρ εστε εκ των προβατων των εμων καθως ειπον υμιν
+<V 27> τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουει καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσι μοι
+<V 28> καγω ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ουχ αρπασει τις αυτα απο της χειρος μου
+<V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μειζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν
+<V 31> εαστασαν ουν παλιν οι ιουδαιοι λιθους ινα λιθασωσιν αυτον
+<V 32> απεκριθη αυτοις ο ις̅ πολλα καλα εργα εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια ποιον εργον αυτων λιθαζετε με
+<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εστι γεγραμμενον εν τω νομω υμων οτι εγω ειπα θεοι εστε
+<V 35> ει εκεινους ειπε θεους προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
+<V 36> ον ο πη̅ρ ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον οτι υιος του θυ̅ ειμι
+<V 37> ει ου ποιω τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευετε μοι
+<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη στευητε καν τοις εργοις πιστευσατε ινα γνωτε και πιστευσητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ καγω εν τω πρ̅ι
+<V 39> εζητουν αυτον παλιν πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
+<V 40> και απηλθε παλιν περαν του ιορδανου οπου ην ιω̅ το προτερον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιω̅ εποιησε μεν σημειον ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιω̅ περι τουτου αληθη ην
+<V 42> και πολλοι επιστευσαν εις αυτον εκει
+
+
+<K 11>
+<V 1> ην δε τις ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
+<V 2> ην δε μαρια η αλειψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει
+<V 3> απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν αυτη η ασθενεια ουκ εστι προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δοξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης
+<V 5> ηγαπα δε ο ις̅ την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
+<V 6> ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αυτου αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
+<V 8> λεγουσιν αυτω οι μαθηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+<V 9> απεκριθη ο ις̅ ουχι δωδεκα ωραι εισι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
+<V 10> εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
+<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον
+<V 12> ειπον ουν οι μαθηται αυτου κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+<V 13> ειρηκε δε ο ις̅ περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
+<V 14> τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ις̅ παρρησια λαζαρος απεθανε
+<V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει αλλα αγωμεν προς αυτον
+<V 16> ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
+<V 17> ελθων ουν ο ις̅ εις βηθανιαν ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
+<V 18> ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
+<V 19> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν προς τας περι μαρθαν και μαριαν ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου αυτων
+<V 20> η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησεν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
+<V 21> ειπεν ουν μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+<V 22> {om}
+<V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελφος σου
+<V 24> λεγει αυτω η μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
+<V 25> [app][*]ειπεν[\*][C]ειπε δε[\C][\app] αυτη ο ις̅ εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
+<V 26> και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 28> και ταυτα ειπουσα απηλθε και εφωνησε μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+<V 29> εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ και ερχεται προς αυτον
+<V 30> ουπω γαρ εληλυθει ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην ετι εν τω τοπω οπου συνηντησεν αυτω η μαρθα
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
+<V 32> η ουν μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα αυτον επεσεν εις τους ποδας αυτου και λεγ αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος
+<V 33> ις̅ ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πν̅ι και εταραξεν αυτον
+<V 34> και ειπεν που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+<V 35> εδακρυσεν ο ις̅
+<V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
+<V 37> τινες δε εξ αυτων ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
+<V 38> ις̅ παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
+<V 39> λεγει ο ις̅ αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τετελευτηκοτος μαρθα κε̅ ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστι
+<V 40> λεγει αυτη ο ις̅ ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης οψει την δοξαν του θυ̅
+<V 41> ηραν ουν τον λιθον ου ην ο τεθνηκως ο δε ις̅ ηρε τους οφθαλμους ανω και ειπε πε̅ρ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
+<V 42> εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον παρεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασε λαζαρε δευρο εξω
+<V 44> και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τας χειρας και τους ποδας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
+<V 45> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποιησεν ο ις̅
+<V 47> συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο αν̅ος σημεια πολλα ποιει
+<V 48> εαν αφωμεν αυτον ουτως παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος
+<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+<V 50> ουδε λογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου και μη το εθνος ολον αποληται
+<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι ημελλεν ο ις̅ αποθνησκειν υπερ του εθνους
+<V 52> και ουχ υπερ του εθνους μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θυ̅ τα διεσκοπισμενα συναγαγη εις εν
+<V 53> απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
+<V 54> ο ουν ις̅ ουκ ετι παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν και εκει εμενε μετα των μαθητων αυτου
+<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
+<V 56> εζητουν ουν τον ιν̅ και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι υμιν δοκει οτι ου μη ελθη εις την εορτην
+<V 57> δεδωκεισαν δε οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολας ινα εαν τις γνω που εστι μηνυση οπως πιασωσιν αυτον
+
+<K 12>
+<V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 2> εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των συνανακειμενων αυτω
+<V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και ταις θριξιν αυτης εξεμαξεν η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+<V 4> λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδιδοναι
+<V 5> διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη δηναριων τριακοσιων και εδοθη τοις πτωχοις
+<V 6> τουτο δε ειπεν ουχ οτι περι των πτωχων εμελλεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλομενα εβασταζεν
+<V 7> ειπεν ουν ο ις̅ αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
+<V 8> τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
+<V 9> εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 10> εβουλευσαντο ουν οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
+<V 11> οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιν̅
+<V 12> τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ερχεται ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις απαντησιν αυτω και εκραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυ̅ βασιλευς του ιη̅λ
+<V 14> ευρων δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτω καθως εστι γεγραμμενον
+<V 15> μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
+<V 16> ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ις̅ τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+<V 17> εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ των νεκρων
+<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
+<V 19> οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
+<V 20> ησαν δε τινες ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
+<V 21> ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτησαν αυτον λεγοντες κυριε θελομεν τον ιν̅ ιδειν
+<V 22> ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω ιυ̅
+<V 23> ο δε ις̅ αποκρινεται αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του αν̅ου
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερη
+<V 25> φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+<V 26> εαν τις εμοι διακονη εμοι ακολουθητω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ μου
+<V 27> νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+<V 28> πε̅ρ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ου̅νου και εδοξασα και παλιν δοξασω
+<V 29> ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγον βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
+<V 30> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν ου δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι υμας
+<V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
+<V 32> καγω εαν υψωθω απο της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
+<V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 34> απεκριθη αυτω ο οχλος και ειπεν ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του αν̅ου
+<V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μικρον χρονον το φως εν υμιν περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη η σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδε που υπαγει
+<V 36> εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε αυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων εκρυβη απ αυτων
+<V 37> τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευσαν εις αυτον
+<V 38> ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπε κε̅ τις επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων κυ̅ τινι απεκαλυφθη
+<V 39> δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
+<V 40> τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις οφθαλμοις και νοησωσι τη καρδια και επιστραφωσι και ιασομαι αυτους
+<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
+<V 43> ηγαπησαν γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ την δοξαν του θυ̅
+<V 44> ις̅ δε εκραξε και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
+<V 46> εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 47> και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
+<V 48> ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 49> οτι εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι εντολην δεδωκε τι ειπω και τι λαλησω
+<V 50> και οιδα οτι η εντολη αυτου ζωη αιωνιος εστιν α ουν εγω λαλω υμιν καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτως λαλω
+
+<K 13>
+<V 1> προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ις̅ οτι ηλθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
+<V 2> και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ιουδα σιμωνος του ισκαριωτου ινα αυτον παραδω
+<V 3> ειδως ο ις̅ οτι παντα δεδωκεν αυτω εις τας χειρας ο πη̅ρ και οτι απο θυ̅ εξηλθε και προς τον θν̅ υπαγει
+<V 4> εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησι τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
+<V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νιπτεις τους ποδας
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ις̅ και ειπεν ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα
+<V 8> λεγει αυτω ο πετρος ου μη νιψης τους ποδας μου εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου
+<V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ μη τους ποδας μου μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην
+<V 10> λεγει αυτω ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος ολος και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
+<V 11> ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι παντες καθαροι εστε
+<V 12> οτε ουν ενιψε τους ποδας αυτων ελαβε τα ιματια αυτου και αναπεσων παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
+<V 13> υμεις φωνειτε με ο κς̅ και ο διδασκαλος και καλως λεγετε ειμι γαρ
+<V 14> ει ουν εγω ενιψα τους ποδας υμων ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+<V 15> υποδειγμα γαρ δεδωκα υμιν ινα καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις ποιειτε
+<V 16> αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
+<V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
+<V 18> ου περι παντων υμων λεγω εγω γαρ οιδα ους εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
+<V 19> απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειμι
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα πεμψω εμε λαμβανει και ο εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
+<V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν εις εξ υμων παραδωσει με
+<V 22> εβλεπον ουν εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
+<V 23> ην δε ανακειμενος εις εκ των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος πυθεσθαι τις αν ειη περι ου λεγει
+<V 25> αναπεσων ουν εκεινος επι το στηθος του ιυ̅ λεγει αυτω κε̅ τις εστιν
+<V 26> αποκρινεται ο ις̅ εκεινος εστιν ω εγω βαψας το ψωμιον επιδωσω και βαψας το ψωμιον διδωσιν ιουδα σιμωνος τω ισκαριωτη
+<V 27> και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχιον
+<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των μαθητων ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
+<V 29> τινες γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅ αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
+<V 30> λαβων ουν το ψωμιον εκεινος ευθεως εξηλθεν ην δε νυξ
+<V 31> οτε εξηλθε λεγει ο ις̅ νυν εδοξασθη ο υιος του αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+<V 32> και ο θς̅ δοξασει αυτον εν εαυτω και ευθεως δοξασει αυτον
+<V 33> τεκνια ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
+<V 34> εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 35> εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις
+<V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ που υπαγεις απεκριθη αυτω ο ις̅ οπου εγω υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+<V 37> λεγει αυτω ο πετρος κε̅ διατι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
+<V 38> αποκρινεται αυτω ο ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνηση εως ου απαρνηση με τρις
+
+<K 14>
+<V 1> μη ταρασσεσθω υμων η καρδια πιστευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου πολλαι μοναι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν οτι πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
+<V 3> και εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον υμιν παλιν ελευσομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου εγω ειμι και υμεις ητε
+<V 4> και οπου υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
+<V 5> λεγει αυτω θωμας κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
+<V 6> λεγει αυτω ο ις̅ εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι εμου
+<V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
+<V 8> λεγει αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α και αρκει ημιν
+<V 9> λεγει αυτω ο ις̅ τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α
+<V 10> ου πιστευεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστι τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πη̅ρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει τα εργα
+<V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
+<V 12> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πρ̅α μου πορευομαι
+<V 13> και ο τι εαν αιτησητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω
+<V 14> {om}
+<V 15> εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε
+<V 16> και εγω ερωτησω τον πρ̅α και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα
+<V 17> το πν̅α της αληθειας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο υμεις δε γινωσκετε αυτο οτι παρ υμιν μένει και εν υμιν εσται
+<V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι προς υμας
+<V 19> ετι μικρον και ο κοσμος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+<V 20> εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι καγω εν υμιν
+<V 21> ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
+<V 22> λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τω κοσμω
+<V 23> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
+<V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα οσα ειπον υμιν
+<V 27> ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
+<V 28> ηκουσατε οτι ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι πορευομαι προς τον πρ̅α οτι ο πη̅ρ μου μειζων μου εστι
+<V 29> και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε
+<V 30> ουκ ετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πρ̅α και καθως ενετειλατο μοι ο πη̅ρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγωμεν εντευθεν
+
+<K 15>
+<V 1> εγω ειμι η αμπελος η αληθινη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι
+<V 2> παν κλημα εν εμοι μη φερον καρπον αιρει αυτο και παν το καρπον φερον καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον φερη
+<V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια τον λογον ον λελαληκα υμιν
+<V 4> μεινατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως το κλημα καρπον ου δυναται φερειν αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμπελω ουτως ουδε υμεις εαν μη εν εμοι μεινητε
+<V 5> εγω ειμι η αμπελος υμεις τα κληματα ο μενων εν εμοι καγω εν αυτω ουτος φερει καρπον πολυν οτι χωρις εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+<V 6> εαν μη τις μεινη εν εμοι εβληθη εξω ως το κλημα και εξηρανθη και συναγουσιν αυτα και εις το πυρ βαλλουσι και καιεται
+<V 7> εαν μεινητε εν εμοι και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο εαν θελητε αιτησασθε και γενησεται υμιν
+<V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου ινα καρπον πολυν φερητε και γενησεσθε εμοι μαθηται
+<V 9> καθως ηγαπησε με ο πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας μεινατε εν τη αγαπη τη εμη
+<V 10> εαν τας εντολας μου τηρησητε μενειτε εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εντολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και μενω αυτου εν τη αγαπη
+<V 11> ταυτα λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν υμιν η και η χαρα υμων πληρωθη
+<V 12> αυτη δε εστιν η εντολη η εμη ινα αγαπατε αλληλους καθως εγω ηγαπησα υμας
+<V 13> μειζονα ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου
+<V 14> υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε α εγω εντελλομαι υμιν
+<V 15> ουκετι λεγω υμας δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι ποιει αυτου ο κυριος υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν
+<V 16> ουχ υμεις με εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε και καρπον φερητε και ο καρπος υμων μένει ινα ο εαν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δω υμιν
+<V 17> ταυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 18> ει ο κοσμος υμας μισει γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων μεμισηκεν
+<V 19> ει εκ του κοσμου ητε ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι δε εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξελεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο μισει υμας ο κοσμος
+<V 20> μνημονευετε του λογου ου εγω ειπον υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ει εμε εδιωξαν και υμας διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν και τον υμετερον τηρησουσιν
+<V 21> αλλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι τον πεμψαντα με
+<V 22> ει μη ηλθον και ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της αμαρτιας αυτων
+<V 23> ο εμε μισων και τον πρ̅α μου μισει
+<V 24> ει τα εργα μη εποιησα εν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρακασι και μεμισηκασι και εμε και τον πρ̅α μου
+<V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος ο γεγραμμενος εν τω νομω αυτων οτι εμισησαν με δωρεαν
+<V 26> οταν δε ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος μαρτυρησει περι εμου
+<V 27> και υμεις δε μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου εστε
+
+<K 16>
+<V 1> ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
+<V 2> αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πρ̅α ουδε εμε
+<V 4> αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+<V 5> νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
+<V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
+<V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει γαρ ινα εγω απελθω εαν γαρ εγω μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
+<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
+<V 9> περι αμαρτιας μεν οτι ουκ επιστευσαν εις εμε
+<V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πρ̅α μου υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με
+<V 11> περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται
+<V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
+<V 13> οταν δε ελθη εκεινος το πν̅α της αληθειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα ακουσει λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
+<V 14> εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 15> παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο ειπον υμιν οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν
+<V 16> μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 17> ειπον ουν οι μαθηται αυτου προς αλληλους τι εστι τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 18> ελεγον ουν τι εστι τουτο το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει
+<V 19> εγνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
+<V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της λυπης δια την χαραν οτι εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον
+<V 22> και υμεις ουν νυν μεν λυπην εχετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων
+<V 23> εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην αμην λεγω υμιν εαν τι αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δωσει υμιν
+<V 24> εως αρτι ουδεν ητησασθε εν τω ονοματι μου αιτειτε και ληψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη
+<V 25> ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν αλλ ερχεται ωρα οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς αναγγελω υμιν
+<V 26> εν εκεινη τη ημερα αιτησετε εν τω ονοματι μου και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πρ̅α περι υμων
+<V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του θυ̅ εξηλθον
+<V 28> εξηλθον παρα του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πρ̅α
+<V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
+<V 30> νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες
+<V 31> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+<V 32> ιδου ερχεται ωρα και νυν εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+<V 33> ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εξετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+
+<K 17>
+<V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους οφθαλμους αυτου εις τον ου̅νον και ειπε πε̅ρ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον υιον ινα και ο υιος σου δοξαση σε
+<V 2> καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωσει αυτοις ζωην αιωνιον
+<V 3> αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον απεστειλας ιν̅ χν̅
+<V 4> εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω
+<V 5> και νυν δοξασον με συ πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι
+<V 6> εφανερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους δεδωκας και τον λογον σου τετηρηκασι
+<V 7> νυν εγνωσαν οτι παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν
+<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισι
+<V 10> και τα εμα παντα σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις
+<V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και ουτοι εν τω κοσμω εισι και εγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ω δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως ημεις
+<V 12> οτε ημην μετ αυτων εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη
+<V 13> νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις
+<V 14> εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 15> ουκ ερωτω σε ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου
+<V 16> εκ του κοσμου ουκ εισι καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστι
+<V 18> καθως εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον
+<V 19> και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα ωσι και αυτοι ηγιασμενοι εν αληθεια
+<V 20> ου περι παντων τουτων δε ερωτω μονον αλλα και περι των πιστευοντων δια του λογου αυτων εις εμε
+<V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας
+<V 22> καγω την δοξαν ην εδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως και ημεις εν εσμεν
+<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι τετελειωμενοι εις εν και ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας
+<V 24> πε̅ρ ους δεδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν την εμην ην δεδωκας μοι οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσκου
+<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 26> και εγνωρισα το ονομα σου αυτοις και γνωρισω ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν αυτοις η καγω εν αυτοις
+
+<K 18>
+<V 1> ταυτα ειπων ο ις̅ εξηλθε συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
+<V 2> ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ις̅ μετα των μαθητων αυτου
+<V 3> ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
+<V 4> ις̅ ουν ιδων παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε
+<V 5> απεκριθησαν αυτω ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις εγω ειμι ειστηκει δε ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
+<V 6> ως ουν ειπεν οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
+<V 7> παλιν ουν αυτους επηρωτησε τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον ναζωραιον
+<V 8> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
+<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
+<V 10> σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισε τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος
+<V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την μαχαιραν σου εις την θηκην αυτης το ποτηριον ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ μου ου μη πιω αυτο
+<V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιν̅ και εδησαν αυτον
+<V 13> και ηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
+<V 14> ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα αν̅ον αποθανειν υπερ του λαου
+<V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος γνωστος ην τω αρχιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την αυλην του αρχιερεως
+<V 16> ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω και εισηγαγε τον πετρον
+<V 17> λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+<V 18> ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων ο πετρος εστως και θερμαινομενος
+<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
+<V 20> απεκριθη αυτω ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν τη συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντες οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
+<V 21> τι με επερωτας ερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
+<V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος εις τις παρεστηκως των υπηρετων εδωκε ραπισμα τω ιυ̅ ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
+<V 23> ο δε ις̅ ειπεν αυτω ει μεν κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δαιρεις
+<V 24> απεστειλεν ουν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
+<V 25> ην δε πετρος εστως και θερμαινομενος λεγει ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
+<V 26> λεγει ουν εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+<V 27> παλιν ουν ηρνησατο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
+<V 28> αγουσι τον ιν̅ απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσι το πασχα
+<V 29> εξηλθεν ουν προς αυτους ο πιλατος εξω και φησιν τινα κατηγοριαν φερετε κατα του αν̅ου τουτου
+<V 30> απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
+<V 31> ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
+<V 32> ινα πληρωθη ο λογος του ιυ̅ ον ειπε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 33> εισηλθεν ουν παλιν εις το πραιτωριον ο πιλατος και εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 34> απεκρινατο ο ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου
+<V 35> απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
+<V 36> απεκριθη ο ις̅ η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει ην εκ του κοσμου τουτου η βασιλεια η εμη οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η εμη βασιλεια ουκ εστιν εντευθεν
+<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ο ις̅ συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
+<V 38> λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθε προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+<V 39> εστι δε συνηθεια ινα ενα υμιν απολυσω εν τω πασχα βουλεσθε ουν απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων
+<V 40> εκραξαν ουν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραβαν ην δε ουτος ο βαραβας ληστης
+
+<K 19>
+<V 1> τοτε ουν ελαβεν ο πιλατος τον ιν̅ και εμαστιγωσε
+<V 2> και οι στρατιωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν αυτου τη κεφαλη και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτω και ηρχοντο προς αυτον
+<V 3> και ελεγον χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και εδιδοσαν αυτω ραπισματα
+<V 4> εξηλθεν ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει αυτοις ιδε αγω αυτον εξω υμιν ινα γνωτε οτι αιτιαν ουχ ευρισκω εν αυτω
+<V 5> εξηλθεν ουν ο ις̅ εξω φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον και λεγει αυτοις ιδε ο αν̅ος
+<V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν λεγοντες στ̅ρωσον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και στ̅ρωσατε εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν
+<V 7> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν και κατα τον νομον ημων οφειλει αποθανειν οτι εαυτον υιον θυ̅ εποιησεν
+<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον τον λογον μαλλον εφοβηθη
+<V 9> και εισηλθε παλιν εις το πραιτωριον και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν εχω στ̅ρωσαι σε και εξουσιαν εχω απολυσαι σε
+<V 11> απεκριθη αυτω ο ις̅ ουκ ειχες εξουσιαν κατ εμου ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν δια τουτο ο παραδιδους με σοι μειζονα αμαρτιαν εχει
+<V 12> εκ τουτου ουν εζητει ο πιλατος απολυσαι αυτον οι δε ιουδαιοι εκραυγαζον λεγοντες εαν τουτον απολυσης ουκ ει φιλος του καισαρος πας ο βασιλεα εαυτον ποιων αντιλεγει τω καισαρι
+<V 13> ο ουν πιλατος ακουσας τουτον τον λογον ηγαγεν εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρωτον εβραιστι δε γαβαθα
+<V 14> ην δε παρασκευη του πασχα ωρα ην ωσει εκτη και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο βασιλευς υμων
+<V 15> οι δε εκραυγασαν αρον αρον στ̅ρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος τον βασιλεα υμων στ̅ρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα
+<V 16> τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα στ̅ρωθη παρελαβον ουν οι στρατιωται τον ιν̅ και απηγαγον
+<V 17> και βασταζων τον στ̅ρον αυτου εξηλθεν εις τοπον λεγομενον κρανιου τοπον ος λεγεται εβραιστι γολγοθα
+<V 18> οπου αυτον εστ̅ρωσαν και μετ αυτου αλλους δυο εντευθεν και εντευθεν μεσον δε τον ιν̅
+<V 19> εγραψε δε και τιτλον ο πιλατος και εθηκεν επι του στ̅ρου ην δε γεγραμμενον ις̅ ο ναζωραιος ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 20> τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος της πολεως οπου εστ̅ρωθη ο ις̅ και ην γεγραμμενον εβραιστι ελληνιστι ρωμαιστι
+<V 21> ελεγον ουν τω πιλατω οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γραφε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι εκεινος ειπεν βασιλευς ειμι των ιουδαιων
+<V 22> απεκριθη ο πιλατος ο γεγραφα γεγραφα
+<V 23> οι ουν στρατιωται οτε εστ̅ρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιματια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτωνα ην δε ο χιτων αρραφος εκ των ανωθεν υφαντος δι ολου
+<V 24> ειπον ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται ινα η γραφη πληρωθη διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται ταυτα εποιησαν
+<V 25> ειστηκεισαν δε παρα τω στ̅ρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου και η αδελφη της μρ̅ς αυτου μαρια η του κλωπα και μαρια η μαγδαληνη
+<V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα λεγει τη μρ̅ι γυναι ιδου ο υιος σου
+<V 27> ειτα λεγει τω μαθητη ιδου η μη̅ρ σου και απ εκεινης της ημερας ελαβεν ο μαθητης αυτην εις τα ιδια
+<V 28> μετα τουτο ειδως ο ις̅ οτι παντα τετελεσται ινα τελειωθη η γραφη λεγει διψω
+<V 29> σκευος ουν εκειτο οξους μεστον σπογγον ουν πλησαντες οξους και υσσωπω περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω στοματι
+<V 30> οτε ουν ελαβεν ο ις̅ το οξος ειπε τετελεσται και κλινας την κεφαλην παρεδωκε το πν̅α
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι ινα μη μεινη επι του στ̅ρου τα σωματα εν τω σαββατω επει παρασκευη ην ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελλη και αρθωσιν
+<V 32> ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελλη και του αλλου του συστ̅ρωθεντος αυτω
+<V 33> επι δε τον ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη
+<V 34> αλλ εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξε και ευθεως εξηλθεν αιμα και υδωρ
+<V 35> και ο εωρακως μεμαρτυρηκε και αληθινη εστιν αυτου η μαρτυρια κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα και υμεις πιστευσητε
+<V 36> εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται απ αυτου
+<V 37> και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+<V 38> μετα ταυτα ηρωτησε τον πιλατον ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης του κυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φοβον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα του ιυ̅ ηλθεν ουν και ηρε το σωμα του ιυ̅
+<V 39> ηλθε δε και νικοδημος ο ελθων εις τον ιν̅ νυκτος το πρωτον φερων μιγμα σμυρνης και αλοης ωσει λιτρας εκατον
+<V 40> ελαβον ουν το σωμα του ιυ̅ και ενεδυσαν αυτο οθονιοις μετα των αρωματων καθως εθος τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εστ̅ρωθη κηπος και εν τω κηπω μνημειον καινον εν ω ουδεις ουδεις ετεθη
+<V 42> εκει ουν δια την παρασκευην των ιουδαιων οτι εγγυς ην το μνημειον εθηκαν τον ιν̅
+
+<K 20>
+<V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ της θυρας του μνημειου
+<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα πετρον και προς τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
+<V 3> εξηλθεν ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης και ηρχοντο εις το μνημειον
+<V 4> ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης προεδραμε ταχιον του πετρου και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι εισηλθεν
+<V 6> ερχεται ουν σιμων πετρος ακολουθων αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον και θεωρει τα οθονια κειμενα
+<V 7> και το σουδαριον ο ην επι της κεφαλης αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα τοπον
+<V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος μαθητης ο ελθων πρωτος εις το μνημειον και ειδε και επιστευσεν
+<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι
+<V 10> απηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι μαθηται
+<V 11> μαρια δε ειστηκει προς το μνημειον κλαιουσα εξω ως ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τοις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιυ̅
+<V 13> και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν̅ μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
+<V 14> ταυτα ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει οτι ις̅ εστι
+<V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκουσα οτι ο κηπωρος εστι λεγει αυτω κυριε ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι που εθηκας αυτον καγω αυτον αρω
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα εκεινη λεγει αυτω ραββουνι ο λεγεται διδασκαλε
+<V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελφους μου και ειπε αυτοις αναβαινω προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και θν̅ μου και θν̅ υμων
+<V 18> ερχεται μαρια η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μαθηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα ειπεν αυτη
+<V 19> ουσης ουν οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων οπου ησαν οι μαθηται συνηγμενοι δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
+<V 20> και τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και την πλευραν αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται ιδοντες τον κν̅
+<V 21> ειπεν ουν ο ις̅ αυτοις παλιν ειρηνη υμιν καθως απεσταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει αυτοις λαβετε πν̅α αγιον
+<V 23> αν τινων αφητε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις αν τινων κρατητε κεκρατηνται
+<V 24> θωμας δε εις εκ των δωδεκα ο λεγομενος διδυμος ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου εις τον τυπον των ηλων και βαλω την χειρα μου εις την πλευραν αυτου ου μη πιστευσω
+<V 26> και μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω η μαθηται αυτου και θωμας μετ αυτων ερχεται ουν ο ις̅ των θυρων κεκλεισμενων και εστη εις το μεσον και ειπεν ειρηνη υμιν
+<V 27> ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου και φερε την χειρα σου και βαλε εις την πλευραν μου και μη γινου απιστος αλλα πιστος
+<V 28> και απεκριθη θωμας και ειπεν αυτω ο κς̅ μου και ο θς̅ μου
+<V 29> ειπεν ουν αυτω ο ις̅ οτι εωρακας με πεπιστευκας μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευσαντες
+<V 30> πολλα μεν ουν και αλλα σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
+<V 31> ταυτα δε γεγραπται ινα πιστευσητε οτι ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ και ινα πιστευοντες ζωην εχητε εν τω ονοματι αυτου
+
+<K 21>
+<V 1> μετα ταυτα εφανερωσεν ο ις̅ εαυτον παλιν τοις μαθηταις αυτου επι της θαλασσης της τιβεριαδος εφανερωσε δε ουτως
+<V 2> ησαν ομου σιμων πετρος και θωμας ο λεγομενος διδυμος και ναθαναηλ ο απο κανα της γαλιλαιας και οι του ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 3> λεγει αυτοις σιμων πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι εξηλθον ουν και ενεβησαν εις το πλοιον και εν εκεινη τη νυκτι επιασαν ουδεν
+<V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης εστη ο ις̅ εις τον αιγιαλον ου μεντοι ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι
+<V 5> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι προσφαγιον εχετε απεκριθησαν αυτω ου
+<V 6> λεγει αυτοις βαλετε εις τα δεξια μερη του πλοιου το δικτυον και ευρησετε εβαλον ουν και ουκ ετι αυτο ελκυσαι ισχυσαν απο του πληθους των ιχθυων
+<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγαπα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστι σιμων ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την θαλασσαν
+<V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μακραν απο της γης αλλ ως απο πηχων διακοσιων συροντες το δικτυον των ιχθυων
+<V 9> ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον
+<V 10> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
+<V 11> ανεβη ουν σιμων πετρος και ειλκυσε το δικτυον επι της γης μεστον ιχθυων μεγαλλων εκατον πεντηκοντατριων και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη το δικτυον
+<V 12> λεγει αυτοις ο ις̅ δευτε αριστησατε ουδεις δε ετολμα των μαθητων εξετασαι αυτον συ τις ει ειδοτες οτι ο κς̅ εστιν
+<V 13> ερχεται ο ις̅ και λαμβανει τον αρτον και διδωσιν αυτοις και το οψαριον ομοιως
+<V 14> τουτο ηδη τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+<V 15> οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιμωνι πετρω ο ις̅ σιμων ιωνα αγαπας με πλειον τουτων λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια μου
+<V 16> λεγει αυτω παλιν δευτερον σιμων ιωνα αγαπας με λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ποιμαινε τα προβατα μου
+<V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με και λεγει αυτω κε̅ συ παντα οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα προβατα μου
+<V 18> αμην αμην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οισει οπου ου θελεις
+<V 19> τουτο δε ειπε σημαινων ποιω θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 20> επιστραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μαθητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω επι το στηθος αυτου και ειπε κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε
+<V 21> τουτον ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ ουτος δε τι
+<V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε συ ακολουθει μοι
+<V 23> εξηλθεν ουν ο λογος ουτος εις τους μαθητας οτι ο μαθητης εκεινος ουκ αποθνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ αποθνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε
+<V 24> ουτος εστιν ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+<V 25> εστι δε και αλλα πολλα α εποιησεν ο ις̅ ατινα εαν γραφηται καθ εν ουδε αυτον οιμαι τον κοσμον χωρησαι τα γραφομενα βιβλια αμην
+
+<K 22>
+<V 0> {om}
+
+
More information about the ntmss-svn
mailing list