[ntmss-svn] r340 - trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)

[Rachel at crosswire.org]

Author: Rachel
Date: 2013-04-18 10:50:15 -0700 (Thu, 18 Apr 2013)
New Revision: 340

Added:
   trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.doc
   trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.txt
   trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.doc
   trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.txt
Log:
Two new John .doc transcriptions added to this folder, moved from the Galatians folder. Also, two .txt files created from them.

Added: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.doc
===================================================================
(Binary files differ)


Property changes on: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.doc
___________________________________________________________________
Added: svn:mime-type
   + application/octet-stream

Added: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.txt
===================================================================
--- trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.txt	                        (rev 0)
+++ trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_303770_jg.txt	2013-04-18 17:50:15 UTC (rev 340)
@@ -0,0 +1,961 @@
+{Status:		
+G-A Number:  377
+Name of book transcribed: John 
+First folio transcribed:
+Base text used:  TRns
+
+Transcribed by: John Gram (Bruce)
+Transcription begun:
+Transcription finished:                   
+
+Does this manuscript contain (delete and complete as appropriate):
+	Lectionary annotations - Yes   No
+	Initials and other enlarged letters - Yes   No
+	Diples (>) -    No   Yes on the following folios 00r, 00v ...
+	Obeloi (†) -   No   Yes: on the following folios 00r, 00v ...
+	
+	Other remarks:                                   }
+	
+<B 04><K 0><V 0> {om}
+
+<K 1>
+<V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
+<V 4> εν αυτω ζωη ην και η ζωη ην το φως των αν̅ων
+<V 5> το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα θυ̅ ονομα αυτω ιωαννης
+<V 7> ουτος ηλθεν εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση περι του φωτος ινα παντες πιστευσωσι δι αυτου
+<V 8> ουκ ην εκεινος το φως αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ εγνω
+<V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον
+<V 12> οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅ γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα αυτου
+<V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και αληθειας
+<V 15> ιωαννης μαρτυρει περι αυτου και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον ο οπισω μου ερχομενος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 16> και εκ του πληρωματος αυτου ημεις παντες ελαβομεν και χαριν αντι χαριτος
+<V 17> οτι ο νομος δια μωσεως εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅ χυ̅ εγενετο
+<V 18> θν̅ ουδεις εωρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγησατο
+<V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιωαννου οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεις και λευιτας προς αυτον ινα ερωτησωσιν αυτον συ τις ει
+<V 20> και ωμολογησε οτι ουκ ειμι εγω ο χς̅
+<V 21> και ηρωτησαν αυτον τι ουν ηλιας ει συ και λεγει ουκ ειμι ο προφητης ει συ και απεκριθη ου
+<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις περι σεαυτου
+<V 23> εφη εγω φωνη βοωντος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων
+<V 25> και ηρωτησαν και ειπον αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+<V 26> απεκριθη ο ιωαννης αυτοις λεγων εγω βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπροσθεν μου γεγονεν ου εγω ουκ ειμι αξιος ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματος
+<V 28> ταυτα εν βηθανια εγενετο περαν του ιορδανου οπου ην ιωαννης βαπτιζων
+<V 29> τη επαυριον βλεπει ο ιω̅ τον ιν̅ ερχομενον προς αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅ ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου
+<V 30> ουτος εστι περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια τουτο ηλθον εγω εν τω υδατι βαπτιζων
+<V 32> και εμαρτυρησεν ιωαννης λεγων οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει περιστεραν εξ ου̅νου και εμεινεν επ αυτον
+<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βαπτιζων εν πν̅ι αγιω
+<V 34> καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος του θυ̅
+<V 35> τη επαυριον παλιν ειστηκει ο ιωαννης και εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 36> και εμβλεψας τω ιησου περιπατουντι λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+<V 37> και ηκουσαν αυτου οι δυο μαθηται λαλουντος και ηκολουθησαν τω ιησου
+<V 38> στραφεις δε ο ιησους και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον αυτω ραββι ο λεγεται ερμηνευομενον διδασκαλε που μενεις
+<V 39> λεγει αυτοις ο ις̅ ερχεσθε και ιδετε ηλθον και ειδον που μενει και παρ αυτω εμειναν την ημεραν εκεινην ωρα ην ως δεκατη
+<V 40> ην ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου εις εκ των δυο των ακουσαντων παρα ιωαννου και ακολουθησαντων αυτω
+<V 41> ευρισκει ουτος πρωτον τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερμηνευομενον χς̅
+<V 42> και ηγαγεν αυτον προς τον ιν̅ εμβλεψας δε αυτω ο ις̅ ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται πετρος
+<V 43> τη επαυριον ηθελησεν ο ις̅ εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ο ις̅ ακολουθει μοι
+<V 44> ην δε ο φιλιππος απο βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου και πετρου
+<V 45> ευρισκει φιλιππος τον ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε μωσης εν τω νομω και οι προφηται ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον του ιωσηφ τον απο ναζαρετ
+<V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+<V 47> ειδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προς αυτον και λεγει περι αυτου ιδε αληθως ιη̅λιτης εν ω δολος ουκ εστι
+<V 48> λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με γινωσκεις απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι οντα υπο την συκην ειδον σε
+<V 49> απεκριθη ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι συ ο ην ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς του ιρ̅ηλ
+<V 50> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της συκης πιστευεις μειζω τουτων οψει
+<V 51> και λεγει αυτω αμην λεγω υμιν απ αρτι οψεσθε τον ου̅νον ανεωγοτα και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και καταβαινοντας επι τον υιον του αν̅ου
+
+<K 2>
+<V 1> και τη ημερα τη τριτη γαμος εγενετο εν κανα της γαλιλαιας και ην η μη̅ρ του ιυ̅ εκει
+<V 2> εκληθη δε ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις τον γαμον
+<V 3> και υστερησαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς αυτον οινον ουκ εχουσι 
+<V 4> και λεγει αυτη ο ις̅ τι εμοι και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου
+<V 5> λεγει η μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι αν λεγη υμιν ποιησατε
+<V 6> ησαν δε εκει υδριαι λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον καθαρισμον των ιουδαιων χωρουσαι ανα μετρητας δυο η τρεις
+<V 7> λεγει αυτοις ο ις̅ γεμισατε τας υδριας υδατος και εγεμισαν αυτας εως ανω
+<V 8> και λεγει αυτοις αντλησατε νυν και φερετε τω αρχιτρικλινω οι δε ηνεγκαν
+<V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος το υδωρ οινον γεγενημενον και ουκ ηδει ποθεν εστιν οι δε διακονοι ηδεισαν οι ηντληκοτες το υδωρ φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρικλινος
+<V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον τον καλον οινον τιθησι και οταν μεθυσθωσι τοτε τον ελασσω συ δε τετηρηκας τον καλον οινον εως αρτι
+<V 11> ταυτην εποιησε την αρχην των σημειων ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας και εφανερωσε την δοξαν αυτου και επιστευσαν εις αυτον οι μαθηται αυτου
+<V 12> μετα τουτο κατεβη εις καπερναουμ αυτος και η μη̅ρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και οι μαθηται αυτου και εκει εμειναν ου πολλας ημερας 
+<V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιουδαιων και ανεβη εις ιεροσολυμα ο ις̅
+<V 14> και ευρεν εν τω ιερω τους πωλουντας βοας και προβατα και περιστερας και τους κερματιστας καθημενους
+<V 15> και ποιησας φραγελλιον εκ σχοινιων παντας εξεβαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα και τους βοας και των κολυβιστων εξεχεε το κερμα και τας τραπεζας ανεστρεψε
+<V 16> και τοις τας περιστερας πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν και μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου οικον εμποριου
+<V 17> εμνησθησαν δε οι μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν ο ζηλος του οικου σου κατεφαγε με
+<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν οτι ταυτα ποιεις
+<V 19> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος ουτος και συ εν τρισιν ημεραις εγερεις αυτον
+<V 21> εκεινος δε ελεγε περι του ναου του σωματος αυτου
+<V 22> οτε ουν ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μαθηται αυτου οτι τουτο ελεγεν αυτοις και επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω ειπεν ο ις̅
+<V 23> ως δε ην εν ιεροσολυμοις και το πασχα εν τη εορτη πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου θεωρουντες αυτου τα σημεια α εποιει
+<V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντας
+<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε τι ην εν τω αν̅ω
+
+<K 3>
+<V 1> ην δε αν̅ος εκ των φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω αρχων των ιουδαιων
+<V 2> ουτος ηλθε προς αυτον νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οιδαμεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδασκαλος ουδεις γαρ ταυτα τα σημεια δυναται ποιειν α συ ποιεις εαν μη η ο θς̅ μετ αυτου
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του θυ̅
+<V 4> λεγει προς αυτον ο νικοδημος πως δυναται αν̅ος γεννηθηναι γερων μη δυναται εις την κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι
+<V 5> απεκριθη ις̅ αμην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται εισελθειν εις την βασιλειαν του θυ̅
+<V 6> το γεγεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστι και το γεγεννημενον εκ του πν̅ς πν̅α εστιν
+<V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι δει υμας γεννηθηναι ανωθεν
+<V 8> το πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει ουτος εστι πας ο γεγεννημενος εκ του πν̅ς
+<V 9> απεκριθη νικοδημος και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γενεσθαι
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και ταυτα ου γινωσκεις
+<V 11> αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν ημων ου λαμβανετε
+<V 12> ει τα επιγεια ειπον υμιν και 
+ουκ επιστευσατε πως εαν ειπω υμιν τα επουρανια πιστευσετε <V 13> και ουδεις 
+αναβεβηκεν εις τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας ο υιος του αν̅ου ο ων εν τω ου̅νω
+<V 14> και καθως μωσης υψωσε τον οφιν εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει τον υιον του αν̅ου
+<V 15> ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 16> ουτως γαρ ηγαπησεν ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον υιον αυτου τον μονογενη εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅ τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος δι αυτου
+<V 18> ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται ο δε μη πιστευων εις αυτον ηδη κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους υιου του θυ̅
+<V 19> αυτη δε εστιν η κρισις οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα
+<V 20> πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως ινα μη ελεγχθη τα εργα αυτου
+<V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως ινα φανερωθη αυτου τα εργα οτι εν θω̅ εστιν ειργασμενα
+<V 22> μετα ταυτα ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις την ιουδαιαν γην και εκει διετριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+<V 23> ην δε και ιωαννης βαπτιζων εν αινων εγγυς του σαλημ οτι υδατα πολλα ην εκει και παρεγινοντο και εβαπτιζοντο
+<V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος εις την φυλακην ο ιωαννης
+<V 25> εγενετο ουν ζητησις εκ των μαθητων ιωαννου και ιουδαιων περι καθαρισμου
+<V 26> και ηλθον προς τον ιωαννην και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον
+<V 27> απεκριθη ιωαννης και ειπεν ου δυναται αν̅ος λαμβανειν αφ εαυτου ουδεν εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του ου̅νου
+<V 28> αυτοι υμεις μοι μαρτυρειτε οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου
+<V 29> ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται
+<V 30> εκεινον δει αυξανειν εμε δε ελαττουσθαι
+<V 31> ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει ο εκ του ου̅νου ερχομενος επανω παντων εστι
+<V 32> και ο εωρακε και ηκουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
+<V 33> ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει ου γαρ εκ μερους διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+<V 35> ο πη̅ρ αγαπα τον υιον αυτον και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου
+<V 36> ο πιστευων εις τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται την ζωην αλλ η οργη του θυ̅ μενει επ αυτον
+
+<K 4>
+<V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει ιωαννης
+<V 2> καιτοιγε ις̅ αυτος ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
+<V 3> αφηκε την ιουδαιαν και απηλθε παλιν εις την γαλιλαιαν
+<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+<V 5> ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ο εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
+<V 6> ην δε εκει πηγη του ιακωβ ο ουν ις̅ κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη
+<V 7> ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν
+<V 8> οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθασιν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσι
+<V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις πως συ ιουδαιος ων παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+<V 10> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη ει ηδεις την δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
+<V 11> λεγει αυτω η γυνη κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
+<V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φρεαρ τουτο και αυτος εξ αυτου επιε και οι υιοι αυτου και τα θρεμματα αυτου
+<V 13> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
+<V 14> ος δ αν πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω ου μη διψηση εις τον αιωνα αλλα το υδωρ ο εγω δωσω αυτω γενησεται αυτω πηγη υδατος αλλομενου εις ζωην αιωνιον
+<V 15> λεγει προς αυτον η γυνη κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
+<V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως ειπας οτι ανδρα ουκ εχω
+<V 18> πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ τουτο αληθες ειρηκας
+<V 19> λεγει αυτω η γυνη κε̅ θεωρω οτι προφητης ει συ
+<V 20> οι πρ̅ες ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
+<V 21> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια εκ των ιουδαιων εστιν
+<V 23> αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και αληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτον
+<V 24> [app][*]&om;[\*][C]πν̅α ο θς̅ και τους προσκυνουντας αυτον[\C][\app] εν πν̅ι και αληθεια δει προσκυνειν
+<V 25> λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγομενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει παντα ημιν
+<V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι ο λαλων σοι
+<V 27> και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμαζον οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπε τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις αν̅οις
+<V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 30> εξηρχοντο εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
+<V 31> εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι φαγε
+<V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+<V 33> ελεγον ουν προς αλληλους οι μαθηται μη τις ηνεγκεν αυτω φαγειν
+<V 34> λεγει αυτοις ο ις̅ εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
+<V 35> ουχ υμεις λεγετε οτι ετι τετραμηνον εστι και ο θερισμος ερχεται λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι ηδη προς θερισμον
+<V 36> και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου χαιρη και ο θεριζων
+<V 37> εν γαρ τουτω ο λογος εστιν αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος εστιν ο θεριζων
+<V 38> εγω απεστειλα υμας θεριζειν ο ουχ υμεις κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
+<V 39> εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπε μοι παντα οσα εποιησα
+<V 40> ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο ημερας
+<V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
+<V 42> τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οιδαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο ση̅ρ του κοσμου ο χς̅
+<V 43> μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εκειθεν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
+<V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πρ̅ιδι τιμην ουκ εχει
+<V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες α εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
+<V 46> ηλθεν ουν παλιν ο ις̅ εις την κανα της γαλιλαιας οπου εποιησε το υδωρ οινον ην δε τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
+<V 47> ουτος ακουσας οτι ις̅ ηκει απο της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν απηλθε προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον εμελλε γαρ αποθνησκειν
+<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
+<V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος κε̅ καταβηθι πριν η αποθανειν το παιδιον μου
+<V 50> λεγει αυτω ο ις̅ πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευετο
+<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου απηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο υιος σου ζη
+<V 52> επυθετο ουν την ωραν παρ αυτων εν η κομψοτως εσχεν οι δε ειπον αυτω οτι χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ αυτου οτι εν εκεινη τη ωρα εν η ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ο υιος σου ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
+
+<K 5>
+<V 1> μετα ταυτα ην εορτη των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις επι τη προβατικη κολυμβηθρα η επιλεγομενη εβραιστι βηθεσδα πεντε στοας εχουσα
+<V 3> εν ταυταις κατεκειτο πληθος πολυ των ασθενουντων τυφλων χωλων ξηρων εκδεχομενων την του υδατος κινησιν
+<V 4> αγγελος γαρ κυ̅ κατα καιρον κατηρχετο εν τη κολυμβηθρα και εταρασσε το το υδωρ ο ουν πρωτος εμβας μετα την ταραχην του υδατος υγιης εγινετο ω δηποτε κατειχετο νοσηματι
+<V 5> ην δε τις αν̅ος εκει τριακοντα και οκτω ετη εχων εν τη ασθενεια αυτου
+<V 6> τουτον ιδων ο ις̅ κατακειμενον και γνους οτι πολυν ηδη χρονον εχει λεγει αυτω θελεις υγιης γενεσθαι
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ασθενων ναι κε̅ αν̅ον γαρ ουκ εχω ινα οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω αλλος προ εμου καταβαινει
+<V 8> λεγει αυτω ο ις̅ εγειρε αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 9> και ευθεως εγενετο υγιης ο αν̅ος και ηρε τον κραββατον αυτου και περιεπατει ην δε σαββατον εν εκεινη η ημερα
+<V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω σαββατον εστι και ουκ εξεστι σοι αραι τον κραββατον σου
+<V 11> ο δε απεκριθη αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι ειπεν αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 12> ηρωτησαν ουν αυτον τις εστιν ο αν̅ος ο ειπων σοι αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 13> ο δε ιαθεις ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν οχλου οντος εν τω τοπω
+<V 14> μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και λεγει αυτω ιδου υγιης γεγονας μηκετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι γενηται
+<V 15> απηλθεν ο αν̅ος και ανηγγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν ο ποιησας αυτον υγιη
+<V 16> και δια τουτο εδιωκον τον ιν̅ οι ιουδαιοι και εζητουν αυτον αποκτειναι οτι ταυτα εποιει εν σαββατω
+<V 17> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις ο πη̅ρ μου εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν οι ιουδαιοι αποκτειναι οτι ου μονον ελυε το σαββατον αλλ οτι και πρ̅α ιδιον ελεγε τον θν̅ ισον εαυτον ποιων τω θω̅
+<V 19> απεκρινατο ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν ου δυναται ο υιος ποιειν αφ εαυτου ουδεν ει μη τι βλεπει τον πρ̅α ποιουντα α γαρ αν εκεινος ποιη ταυτα και ο υιος ομοιως ποιει
+<V 20> και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις θαυμαζητε
+<V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εγειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως και ο υιος ους θελει ζωοποιει
+<V 22> ουδε γαρ ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν πασαν δεδωκε τω υιω
+<V 23> ινα παντες τιμωσι τον υν̅ καθως τιμωσι τον πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
+<V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσονται της φωνης του υιου του θυ̅ και οι ακουσαντες ζησονται
+<V 26> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ ζωην εχει εν εαυτω ουτως εδωκε και τω υιω ζωην εχειν εν εαυτω
+<V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως
+<V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν καθως ακουω κρινω και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι ου ζητω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης
+<V 32> αλλος εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα οτι αληθης εστιν η μαρτυρια ην μαρτυρει περι εμου
+<V 33> υμεις απεσταλκατε προς ιωαννην και μεμαρτυρηκε τη αληθεια
+<V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την μαρτυριαν λαμβανω αλλα ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε
+<V 35> εκεινος ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων υμεις δε ηθελησατε αγαλλιασθηναι προς ωραν εν τω φωτι αυτου
+<V 36> εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιωαννου τα γαρ εργα α εδωκε μοι ο πη̅ρ ινα τελειωσω αυτα αυτα τα εργα α εγω ποιω μαρτυρει περι εμου οτι ο πη̅ρ με απεσταλκε
+<V 37> και ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε περι εμου ουτε φωνην αυτου πωποτε ακηκοατε ουτε ειδος αυτου εωρακατε
+<V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε μενοντα εν υμιν οτι ον απεστειλεν εκεινος τουτω υμεις ου πιστευετε
+<V 39> ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην εχητε
+<V 41> δοξαν παρα αν̅ων ου λαμβανω
+<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις
+<V 43> εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμβανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ονοματι τω ιδιω εκεινον ληψεσθε
+<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντες και την δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητειτε
+<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων μωσης εις ον υμεις ηλπικατε
+<V 46> ει γαρ επιστευετε μωσει επιστευετε αν εμοι περι γαρ εμου εκεινος εγραψεν
+<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε πως τοις εμοις ρημασι πιστευσητε
+
+<K 6>
+<V 1> μετα ταυτα απηλθεν ο ις̅ περαν της θαλασσης της γαλιλαιας της τιβεριαδος
+<V 2> και ηκολουθει αυτω οχλος πολυς οτι εωρων τα σημεια α εποιει επι των ασθενουντων
+<V 3> ανηλθε δε εις το ορος ο ις̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
+<V 4> ην δε εγγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+<V 5> επαρας ουν τους οφθαλμους ο ις̅ και θεασαμενος οτι πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει προς τον φιλιππον ποθεν αγορασομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι
+<V 6> τουτο δε ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ ηδει τι εμελλε ποιειν
+<V 7> απεκριθη αυτω φιλιππος διακοσιων δηναριων αρτοι ουκ αρκουσιν αυτοις ινα εκαστος αυτων βραχυ τι λαβον
+<V 8> λεγει αυτω εις εκ των μαθητων αυτου ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου
+<V 9> εστι παιδαριον εν ωδε ο εχει πεντε αρτους κριθινους και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εστιν εις τοσουτους
+<V 10> ειπε δε ο ις̅ ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε χορτος πολυς εν τω τοπω ανεπεσον ουν οι ανδρες τον αριθμον ωσει πεντακισχιλιοι
+<V 11> ελαβε δε τους αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διεδωκε τοις ανακειμενοις ομοιως και εκ των οψαριων οσον ηθελον
+<V 12> ως δε ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις αυτου συναγαγετε τα περισσευσαντα κλασματα ινα μη τι αποληται
+<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επερισσευσε τοις βεβρωκοσιν
+<V 14> οι ουν αν̅οι ιδοντες ο εποιησε σημειον ο ις̅ ελεγον οτι ουτος εστιν αληθως ο προφητης ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 15> ις̅ ουν γνους οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιησωσιν αυτον βασιλεα ανεχωρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου επι την θαλασσαν
+<V 17> και εμβαντες εις το πλοιον ηρχοντο περαν της θαλασσης εις καπερναουμ και σκοτια ηδη γεγονε και ουπω εληλυθει εις το πλοιον προς αυτους ο ις̅
+<V 18> η τε θαλασσα ανεμου μεγαλου πνεοντος διηγειρετο
+<V 19> εληλακοτες ουν ως σταδιους εικοσιπεντε η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περιπατουντα επι της θαλασσης και εγγυς του πλοιου γινομενον εφοβηθησαν
+<V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι μη φοβεισθε
+<V 21> ηθελον λαβειν αυτον εις το πλοιον και ευθεως το πλοιον εγενετο επι της γης εις ην υπειγοντο
+<V 22> τη επαυριον ο οχλος ο εστηκως περαν της θαλασσης ιδων οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν εκεινο εις ο ενεβησαν οι μαθηται αυτου και οτι ου συνεισηλθε τοις μαθηταις αυτου εις το πλοιαριον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθον
+<V 23> αλλ δε πλοιαρια δι ηλθον εκ τιβεριαδος εγγυς του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος του κυ̅
+<V 24> οτε ουν οιδεν ο οχλος οτι ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ανεβησαν αυτοι εις τα πλοιαρια και ηλθον εις καπερναουμ ζητουντες τον ιν̅
+<V 25> και ευροντες αυτον περαν της θαλασσης ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
+<V 27> εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιουμεν ινα εργαζομεθα τα εργα του θυ̅
+<V 29> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον απεστειλεν εκεινος
+<V 30> ειπον ουν αυτω τι ου ποιεις συ σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμον σοι τι εργαζη
+<V 31> οι πρ̅ες ημων εφαγον το μαννα εν τη ερημω καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν
+<V 32> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσιν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων εκ του ου̅νου και διδους ζωην τω κοσμω
+<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
+<V 35> ειπε δε αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψηση πωποτε
+<V 36> αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε με και ου πιστευετε
+<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς εμε ηξει και τον ερχομενον προς με ου μη εκβαλω εξω
+<V 38> οτι καταβεβηκα απο του ου̅νου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα 
+του πεμψαντος με {με is written above the line.  It does not look like με as written normally by the scribe, and other text written above the line is usually a word ending.  But the ink looks the same in the black and white photo.} πρ̅ς <V 39> ινα παν ο δεδωκε μοι μη απολεσω εξ αυτου αλλα αναστησω 
+αυτο τη εσχατη ημερα
+<V 40> τουτο γαρ εστι το θελημα του πρ̅ς μου ινα πας ο θεωρων τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναστησω αυτον εγω τη εσχατη ημερα
+<V 41> εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου
+<V 42> και ελεγον ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν λεγει ουτος οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα
+<V 43> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε κατ αλληλων
+<V 44> ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμψας με ελκυση αυτον καγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις και εσονται παντες διδακτοι θυ̅ πας ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων ερχεται προς με
+<V 46> ουχ οτι τον πρ̅α τις εωρακεν ει μη ο ων παρα του θυ̅ ουτος εωρακε τον πρ̅α
+<V 47> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+<V 48> εγω ειμι ο αρτος της ζωης
+<V 49> οι πρ̅ες υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
+<V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
+<V 51> εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου σρ̅ιας
+<V 52> εμαχοντο ουν οι ιουδαιοι προς αλληλους λεγοντες πως δυναται ουτος ημιν δουναι την σαρκα φαγειν
+<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον και εγω αναστησω αυτον τη εσχατη ημερα
+<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθης εστι βρωσις και το αιμα μου αληθως εστι ποσις
+<V 56> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ καγω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με κακεινος ζησεται δι εμε
+<V 58> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μαννα εν τη ερημω και απεθανον ο τρωγων μου τουτον τον αρτον ζησεται εις τον αιωνα
+<V 59> ταυτα ειπεν εν συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες εκ των μαθητων αυτου ειπον σκληρος εστιν ο λογος ουτος τις δυναται αυτου ακουειν
+<V 61> ειδως δε ο ις̅ εν εαυτω οτι γογγυζουσι περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπεν αυτοις τουτο υμας σκανδαλιζει
+<V 62> εαν ουν θεωρητε τον υιον του θυ̅ αναβαινοντα οπου ην το προτερον τι ερειτε
+<V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμιν πν̅α εστι και ζωη εστιν
+<V 64> αλλ εισι τινες εξ υμων και ου πιστευουσιν ηδει γαρ εξ αρχης ο ις̅ τινες εισιν οι μη πιστευοντες και τις εστιν ο παραδωσων αυτον
+<V 65> και ελεγε δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+<V 66> εκ τουτου πολλοι απηλθον των μαθητων αυτου εις τα οπισω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
+<V 67> ειπε δε ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υμεις θελετε υπαγειν
+<V 68> απεκριθη αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα απελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου εχεις
+<V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και εγνωκαμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος
+<V 70> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελεξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστιν
+<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκαριωτην ουτος γαρ εμελλεν αυτον παραδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+
+<K 7>
+<V 1> και περιεπατει ο ις̅ μετα ταυτα εν τη γαλιλαια ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια παρρησια περιπατειν οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι
+<V 2> ην δε εγγυς η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι αυτου μεταβηθι εντευθεν και υπαγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μαθηται σου θεωρησωσι τα εργα σου α ποιεις
+<V 4> ουδεις γαρ τι εν κρυπτω ποιει και ζητει εν παρρησια ειναι ει ταυτα ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+<V 5> ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εις αυτον
+<V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμετερος παντοτε εστιν ετοιμος
+<V 7> ου δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν
+<V 8> υμεις αναβητε εις την εορτην ταυτην εγω ουπω αναβαινω εις την εορτην ταυτην οτι ο καιρος ο εμος ουπω πεπληρωται
+<V 9> ταυτα δε ειπων αυτοις εμεινεν εν τη γαλιλαια
+<V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου τοτε και αυτος ανεβη εις την εορτην ου φανερως αλλ ως εν κρυπτω
+<V 11> οι ουν ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη και ελεγον που εστιν εκεινος
+<V 12> και γογγυσμος πολυς ην περι αυτου εν τοις οχλοις οι μεν ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι ελεγον ου αλλα πλανα τον οχλον
+<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανεβη ο ις̅ εις ιερον και εδιδασκε
+<V 15> και εθαυμαζον οι ιουδαιοι λεγοντες πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+<V 16> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα του πεμψαντος με
+<V 17> εαν τις θελη το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν η εγω απ εμαυτου λαλω
+<V 18> ο αφ εαυτου λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον ουτος αληθης εστι και αδικια εν αυτω ουκ εστιν
+<V 19> ου μωσης δεδωκεν υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων ποιει τον νομον τι με ζητειτε αποκτειναι
+<V 20> απεκριθη ο οχλος και ειπε δαιμονιον εχεις τις σε ζητει αποκτειναι
+<V 21> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις εν εργον εποιησα και παντες θαυμαζετε
+<V 22> δια τουτο μωσης δεδωκεν υμιν την περιτομην ουχ οτι εκ του μωσεως εστιν αλλ εκ των πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε αν̅ον
+<V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη εποιησα εν σαββατω
+<V 24> μη κρινετε κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρινατε
+<V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσολυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι
+<V 26> και ιδε παρρησια λαλει και ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αληθως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος εστιν αληθως ο χς̅
+<V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γινωσκει ποθεν εστιν
+<V 28> εκραξεν ουν ο ις̅ εν τω ιερω διδασκων και λεγων καμε οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και απ εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν αληθινος ο πεμψας με πη̅ρ ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 29> εγω οιδα αυτον οτι παρ αυτου ειμι κακεινος με απεστειλεν
+<V 30> εζητουν ουν πιασαι αυτον και ουδεις επεβαλεν επ αυτον την χειρα οτι ουπω εληλυθη η ωρα αυτου
+<V 31> πολλοι δε εκ του οχλου επιστευσαν εις αυτον και ελεγον οτι ο χς̅ οταν ελθη μητι πλειονα σημεια ποιησει ων ουτος εποιησεν
+<V 32> ηκουσαν ουν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντος περι αυτου ταυτα και απεστειλαν υπηρετας οι φαρισαιοι και οι αρχιερεις ινα πιασωσιν αυτον
+<V 33> ειπεν ουν ο ις̅ μικρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω προς τον πεμψαντα με
+<V 34> ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 35> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς εαυτους που ουτος μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρησομεν αυτον μη εις την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι και διδασκειν τους ελληνας
+<V 36> τις εστιν ο λογος ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 37> εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και εκραξε λεγων εαν τις διψα ερχεσθω προς με και πινετω
+<V 38> ο πιστευων εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποταμοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν υδατος ζωντος
+<V 39> τουτο δε ειπε περι του πν̅ς ου εμελλον λαμβανειν οι πιστευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α αγιον δοθεν οτι ο ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+<V 40> πολλοι ουν εκ του οχλου ακουσαντες αυτου τον λογον ελεγον ουτος εστιν αληθως ο προφητης
+<V 41> αλλοι ελεγον μη γαρ εκ της γαλιλαιας ο χς̅ ερχεται
+<V 42> ουχι η γραφη ειπεν οτι εκ του σπερματος δα̅δ και απο βηθλεεμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅ ερχεται
+<V 43> σχισμα ουν εν τω οχλω εγενετο δι αυτον
+<V 44> τινες δε ηθελον εξ αυτων πιασαι αυτον αλλ ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας
+<V 45> ηλθον ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι διατι ουκ ηγαγετε αυτον
+<V 46> απεκριθησαν οι υπηρεται ουδεποτε ουτως ελαλησεν αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος
+<V 47> απεκριθησαν ουν αυτοις οι φαρισαιοι μη και υμεις πεπλανησθε
+<V 48> μη τις εκ των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η εκ των φαρισαιων
+<V 49> αλλ ο οχλος ουτος ο μη γινωσκων τον νομον επι=
+καταρατοι εισιν <V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελθων νυκτος προς τον ιν̅ εις ων 
+εξ αυτων
+<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω τι ποιει
+<V 52> απεκριθησαν και ειπον αυτω μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας ουκ εγηγερται
+<V 53> και απηλθεν εκαστος εις τον οικον αυτου
+
+<K 8>
+<V 1> και ο ις̅ επορευθη εις το ορος των ελαιων
+<V 2> ορθρου δε παλιν βαθεος ηλθεν εις το ιερον και πας ο οχλος ηρχετο προς αυτον και καθισας εδιδασκεν αυτους
+<V 3> αγουσι δε οι γραμματεις και οι φαρισαιοι γυναικα επι μοιχεια κατειλημμενην και στησαντες αυτην εν μεσω
+<V 4> ειπον αυτω διδασκαλε ταυτην ευρομεν επαυτοφορω μοιχευομενην
+<V 5> εν δε τω νομω ημιν μωσης ενετειλατο τας τοιαυτας λιθαζεσθαι συ ουν τι λεγεις περι αυτης
+<V 6> τουτο δε ελεγον πειραζοντες αυτον ινα εχωσι κατηγοριαν κατ αυτου ο δε ις̅ κατω νευσας και εγραφε τω δακτυλω εις την γην
+<V 7> ως δε επεμενον επερωτωντες αυτον αναβλεψας ειπεν αυτοις ο αναμαρτητος υμων πρωτος βαλετω λιθον επ αυτην
+<V 8> και παλιν κατω κυψας εγραφεν εις την γην
+<V 9> οι δε ακουσαντες και υπο της συνειδησεως ελεγχομενοι εξηρχοντο εις καθεις αρξαμενος απο των πρεσβυτερων εως των 
+εσχατων και κατελειφθη ο ις̅ μονος και η γυνη εν μεσω ουσα <V 10> ανανευσας 
+δε ο ις̅ και μηδενα θεασαμενος πλην της γυναικος ειπε γυναι που εισιν ουδεις 
+σε κατεκρινεν
+<V 11> η δε ειπεν ουδεις κε̅ ειπε δε αυτη ο ις̅ ουδε εγω σε κατακρινω πορευου και απο του νυν μη αμαρτανε
+<V 12> παλιν ουν ελαλησεν αυτοις ο ις̅ λεγων εγω ειμι το φως του κοσμου ο ακολουθων εμοι ου μη περιπατησει εν τη σκοτια αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 13> ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθης
+<V 14> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου αληθης εστιν η μαρτυρια μου οτι οιδα ποθεν ηλθον και που υπαγω υμεις δε ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι η που υπαγω
+<V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε εγω δε ου κρινω ουδενα
+<V 16> και εαν κρινω δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 17> και εν τω νομω δε τω υμετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυρια αληθης εστιν
+<V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 19> ελεγον ουν αυτω που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη ο ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου ει εμε ηδειτε και τον πρ̅α μου ηδειτε αν
+<V 20> ταυτα τα ρηματα ελαλησεν ο ις̅ εν τω γαζοφυλακιω διδασκων εν τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ εγω υπαγω και ζητησετε με και εν τη αμαρτια υμων αποθανεισθε και οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 22> ελεγον ουν οι ιουδαιοι μητι αποκτενει εαυτον οτι ειπεν οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 23> και ειπεν αυτοις υμεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου
+<V 24> ειπον ουν υμιν οτι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων
+<V 25> ελεγον ουν αυτω συ τις ει και ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην ο τι και λαλω υμιν
+<V 26> πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα παρ αυτου ταυτα λεγω εις τον κοσμον
+<V 27> ουκ εγνωσαν οτι τον πρ̅α αυτοις ελεγεν
+<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ οταν υψωσητε τον υιον του αν̅ου 
+τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι και απ εμαυτου ποιω ουδεν αλλα καθως εδιδαξε με 
+ο πη̅ρ ταυτα λαλω <V 29> και ο πεμψας με μετ εμου εστιν ουκ αφηκε με μονον 
+ο πη̅ρ οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+<V 30> ταυτα αυτου λαλησαντος πολλοι επιστευσαν εις αυτον
+<V 31> ελεγεν ουν ο ις̅ προς τους πεπιστευκοτας αυτω ιουδαιους εαν υμεις μεινητε εν τω λογω τω εμω αληθως μαθηται μου εστε
+<V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας
+<V 33> απεκριθησαν σπερμα αβρααμ εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε πως συ λεγεις οτι ελευθεροι γενησεσθε
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν οτι πας ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της αμαρτιας
+<V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις τον αιωνα
+<V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευθερωση οντως ελευθεροι εσεσθε
+<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε αλλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος ο εμος ου χωρει εν υμιν
+<V 38> εγω ο εωρακα παρα τω πρ̅ι μου λαλω και υμεις ουν ο ηκουσατε παρα τω πρ̅ι υμων ποιειτε
+<V 39> απεκριθησαν και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρααμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ εποιειτε αν
+<V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα ην ηκουσα παρα του θυ̅ τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν
+<V 41> υμεις ποιειτε τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον ουν αυτω ημεις εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα πρ̅α εχομεν τον θν̅
+<V 42> ειπεν αυτοις ο ις̅ ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ εκεινος με απεστειλε
+<V 43> διατι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε ακουειν τον λογον τον εμον
+<V 44> υμεις εκ πρ̅ς του διαβολου εστε και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων θελετε ποιειν εκεινος ανθρωποκτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια ουχ εστηκεν οτι ουκ εστιν αληθεια εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και ο πη̅ρ αυτου
+<V 45> εγω δε οτι την αληθειαν λεγω ου πιστευετε μοι
+<V 46> τις εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιας ει δε αληθειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευετε μοι
+<V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ουκ ακουετε οτι εκ του θυ̅ ουκ εστε
+<V 48> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω ου καλως λεγομεν ημεις οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον εχεις
+<V 49> απεκριθη ις̅ εγω δαιμονιον ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις ατιμαζετε με
+<V 50> εγω δε ου ζητω την δοξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+<V 51> αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση θανατον ου μη θεωρησει εις τον αιωνα
+<V 52> ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωκαμεν οτι δαιμονιον εχεις αβρααμ απεθανε και οι προφηται και συ λεγεις εαν τις τον λογον μου τηρηση ου μη γευσεται θανατον εις τον αιωνα
+<V 53> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε και οι προφηται απεθανον τινα σεαυτον συ ποιεις
+<V 54> απεκριθη ο ις̅ εαν εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με ον υμεις λεγεται οτι θς̅ υμων εστι
+<V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον αυτου τηρω
+<V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην και ειδε και εχαρη
+<V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις και αβρααμ εωρακας
+<V 58> ειπεν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι
+<V 59> ηραν ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅ δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου και διελθων δια μεσου αυτων και παρηγεν ουτως
+
+<K 9>
+<V 1> και παραγων ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γενετης
+<V 2> και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος η ο γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+<V 3> απεκριθη ο ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θυ̅ εν αυτω
+<V 4> εμε δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν ερχεται νυξ οτε ουδεις δυναται εργαζεσθαι
+<V 5> οταν εν τω κοσμω ω φως ειμι του κοσμου
+<V 6> ταυτα ειπων επτυσε χαμαι και εποιησε πηλον εκ του πτυσματος και επεχρισεν αυτου τον πηλον επι τους οφθαλμους του τυφλου
+<V 7> και ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ ο ερμηνευεται απεσταλμενος απηλθεν ουν και ενιψατο και ηλθε βλεπων
+<V 8> οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον οτι τυφλος ην ελεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων
+<V 9> αλλοι ελεγον ουχι αλλοι ομοιος αυτω εστιν εκεινος ελεγεν οτι εγω ειμι
+<V 10> ελεγον ουν αυτω πως ηνεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επεχρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι υπαγε εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ και νιψαι απελθων δε και νιψαμενος ανεβλεψα
+<V 12> ειπον αυτω που εστιν εκεινος λεγει ουκ οιδα
+<V 13> αγουσιν αυτον προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον εποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+<V 15> παλιν ουν ηρωτων αυτον και οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν ο δε ειπεν αυτοις πηλον επεθηκεν επι τους οφθαλμους μου και ενιψαμην και βλεπω
+<V 16> ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινες ουτος ο αν̅ος ουκ εστι παρα του θυ̅ οτι το σαββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν και σχισμα ην εν αυτοις
+<V 17> λεγουσι τω ποτε τυφλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου οτι ηνοιξε σου τους οφθαλμους ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν
+<V 18> ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι τυφλος ην και ανεβλεψεν εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος
+<V 19> και ηρωτησαν αυτους λεγοντες ουτος εστιν ο υιος υμων ον υμεις λεγετε οτι τυφλος εγεννηθη πως ουν αρτι βλεπει
+<V 20> απεκριθησαν δε αυτοις οι γονεις αυτου και ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν η τις ηνεωξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν αυτος ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε αυτος περι αυτου λαλησει
+<V 22> ταυτα ειπον οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους ηδη γαρ συνετεθειντο οι ιουδαιοι ινα εαν τις ομολογηση χν̅ αποσυναγωγος γενηται
+<V 23> δια τουτο οι γονεις αυτου ειπον οτι ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε
+<V 24> εφωνησαν εκ δευτερου τον αν̅ον ος ην τυφλος και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ ημεις οιδαμεν οτι ο αν̅ος ουτος αμαρτωλος εστιν
+<V 25> απεκριθη ουν εκεινος και ειπεν ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα εν οιδα οτι τυφλος ων αρτι βλεπω
+<V 26> ειπον δε αυτω παλιν τι εποιησε σοι πως ηνοιξε σου τους οφθαλμους
+<V 27> απεκριθη αυτοις ειπον ουν υμιν ηδη και ουκ ηκουσατε τι παλιν θελετε ακουειν μη και υμεις θελετε αυτου μαθηται γενεσθαι
+<V 28> ελοιδορησαν ουν αυτον και ειπον συ ει μαθητης εκεινου ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν ο θς̅ τουτον ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις εν γαρ τουτω θαυμαστον εστιν οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ανεωξε μου τους οφθαλμους
+<V 31> οιδαμεν δε οτι αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου ποιη τουτου ακουει
+<V 32> εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου
+<V 33> ει μη ην ουτος παρα θυ̅ 
+<V 34> απεκριθησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολος και συ διδασκεις ημας και εξεβαλον αυτον εξω
+<V 35> ηκουσεν ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις εις τον υιον του θυ̅
+<V 36> απεκριθη εκεινος και ειπε τις εστι κε̅ ινα πιστευσω εις αυτον
+<V 37> ειπε δε αυτω ο ις̅ και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν
+<V 38> ο δε εφη πιστευω κε̅ και προσεκυνησεν αυτω
+<V 39> και ειπεν ο ις̅ εις κριμα εγω εις τον κοσμον τουτον ηλθον ινα οι μη βλεποντες βλεπωσι και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται
+<V 40> και ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι οντες μετ αυτου και ειπον αυτω μη και ημεις τυφλοι εσμεν
+<V 41> ειπεν αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγετε οτι βλεπομεν η ουν αμαρτια υμων μενει
+
+<K 10>
+<V 1> αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστι και ληστης
+<V 2> ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστι των προβατων
+<V 3> τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα καλει κατ ονομα και εξαγει αυτα
+<V 4> και οταν τα ιδια προβατα εκβαλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι την φωνην αυτου
+<V 5> αλλοτριω δε ου μη ακολουθησουσιν αλλα φευξονται απ αυτου οτι ουκ οιδασι των αλλοτριων την φωνην
+<V 6> ταυτην την παροιμιαν ελαλησεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ εγνωσαν τινα ην α ελαλει αυτοις
+<V 7> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν οτι εγω ειμι η θυρα των προβατων
+<V 8> παντες οσοι ηλθον προ εμου κλεπται ησαν και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+<V 9> εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
+<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσι και περισσον εχωσιν
+<V 11> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησι τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα
+<V 13> ο δε μισθωτος φευγει οτι μισθωτος εστι και ου μελει αυτω περι των προβατων
+<V 14> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων
+<V 15> καθως γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
+<V 16> και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσι και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην
+<V 17> δια τουτο ο πη̅ρ με αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πρ̅ς μου
+<V 19> σχισμα ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
+<V 20> ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
+<V 21> αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη δαιμονιον δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιγειν
+<V 22> εγενετο δε τα εγκαινια εν ιεροσολυμοις και χειμων ην
+<V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω εν τη στοα σολομωντος
+<V 24> εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ελεγον αυτω εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
+<V 26> αλλ υμεις ου πιστευετε ου γαρ εστε εκ των προβατων των εμων καθως ειπον υμιν
+<V 27> τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουει καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσι μοι
+<V 28> καγω ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ουχ αρπασει τις αυτα εκ της χειρος μου
+<V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μειζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν
+<V 31> εβαστασαν ουν παλιν οι ιουδαιοι λιθους ινα λιθασωσιν αυτον
+<V 32> απεκριθη αυτοις ο ις̅ πολλα εργα καλα εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια ποιον αυτων εργον λιθαζετε με
+<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι λεγοντες περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ουκ εστι γεγραμμενον εν τω νομω υμων εγω ειπα θεοι εστε
+<V 35> ει εκεινους ειπε θεους προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
+<V 36> ον ο πη̅ρ ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον υιος του θυ̅ ειμι
+<V 37> ει ου ποιω τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευσατε μοι
+<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη πιστευητε τοις εργοις πιστευσατε ινα γνωτε και πιστευσητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ καγω εν αυτω
+<V 39> εζητουν ουν αυτον παλιν πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
+<V 40> και απηλθε παλιν περαν του ιορδανου εις τον τοπον οπου ην ιωαννης το πρωτον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιωαννης περι αυτου αληθη ην
+<V 42> και επιστευσαν πολλοι εις αυτον εκει
+
+
+<K 11>
+<V 1> ην δε τις εκει ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
+<V 2> ην δε μαρια η αλειψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει
+<V 3> απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν αυτη η ασθενεια ουκ εστι προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δοξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης
+<V 5> ηγαπα ουν ο ις̅ την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
+<V 6> ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
+<V 8> λεγουσιν αυτω οι μαθηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+<V 9> απεκριθη ο ις̅ ουχι δωδεκα ωραι εισι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
+<V 10> εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
+<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων 
+κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον <V 12> ειπον ουν αυτω οι μαθηται αυτου 
+κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+<V 13> ειρηκει δε ο ις̅ περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
+<V 14> τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ις̅ παρρησια λαζαρος απεθανε
+<V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ειμι εκει αλλ αγωμεν προς αυτον
+<V 16> ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
+<V 17> ελθων ουν ο ις̅ εις βηθανιαν ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
+<V 18> ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
+<V 19> και πολλοι εκ των ιουδαιων εληλυθασι προς τας περι μαρθαν και μαριαν 
+ινα παραμυθησονται αυτας περι του αδελφου αυτων
+<V 20> η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησαν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
+<V 21> ειπεν ουν η μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε μου ο αδελφος 
+<V 22> αλλα και νυν οιδα οτι οσα αν αιτηση τον θν̅ δωσει σοι ο θς̅
+<V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελφος σου
+<V 24> λεγει αυτω μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
+<V 25> ειπεν αυτη ο ις̅ εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
+<V 26> και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 28> και ταυτα ειπουσα απηλθε και εφωνησε μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+<V 29> εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ και ερχεται προς αυτον
+<V 30> ουπω δε εληλυθη ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην εν τω τοπω οπου υπηντησεν αυτω η μαρθα
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
+<V 32> η ουν μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα αυτον επεσεν επι τους ποδας αυτου λεγουσα αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν μου απεθανεν ο αδελφος
+<V 33> ις̅ ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πν̅ι και εταραξεν εαυτον
+<V 34> και ειπε που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+<V 35> εδακρυσεν ο ις̅
+<V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
+<V 37> τινες δε εξ αυτων ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
+<V 38> ις̅ ουν παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
+<V 39> λεγει ο ις̅ αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τεθνηκοτος μαρθα κε̅ ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστι
+<V 40> λεγει αυτη ο ις̅ ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευης οψει την δοξαν του θυ̅
+<V 41> ηραν ουν τον λιθον ου ην ο τεθαμενος ο δε ις̅ ηρε τους οφθαλμους ανω και ειπε πε̅ρ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
+<V 42> εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασε λαζαρε δευρο εξω
+<V 44> και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τους ποδας και τας χειρας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
+<V 45> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις παντα οσα εποιησεν ο ις̅
+<V 47> συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον κατα του ιυ̅ και ελεγον τι ποιουμεν οτι ο αν̅ος ουτος πολλα σημεια ποιει
+<V 48> εαν αφωμεν αυτον ουτω παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος
+<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+<V 50> ουδε διαλογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου και μη ολον το εθνος απολειται
+<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι εμελλεν ο ις̅ αποθνησκειν υπερ του εθνους
+<V 52> και ουχ υπερ του εθνους μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θυ̅ τα διεσκορπισμενα συναγαγη εις εν
+<V 53> απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
+<V 54> ουκ ετι ουν ο ις̅ παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν κακει διετριβε μετα των μαθητων 
+<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
+<V 56> εζητουν ουν τον ιν̅ και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι δοκει υμιν οτι ου μη ελθη εις την εορτην
+<V 57> δεδωκεισαν δε και οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολην ινα εαν τις γνω που εστι μηνυση οπως πιασωσιν αυτον
+
+<K 12>
+<V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 2> εποιησαν ουν δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των ανακειμενων συν αυτω
+<V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και εξεμαξε ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+<V 4> λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ο ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδουναι
+<V 5> διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη τριακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις
+<V 6> ειπε δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλομενα εβασταζεν
+<V 7> ειπεν ουν ο ις̅ αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
+<V 8> τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
+<V 9> εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 10> εβουλευσαντο ουν οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
+<V 11> οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις αυτον
+<V 12> τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ερχεται ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις υπαντησιν αυτου και εκραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυ̅ βασιλευς του ιη̅λ
+<V 14> ευρων δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτο καθως εστι γεγραμμενον
+<V 15> μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
+<V 16> ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ις̅ τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+<V 17> εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρε εκ των νεκρων
+<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσε τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
+<V 19> οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
+<V 20> ησαν δε τινες εξ αυτων ελληνες εκ των αναβαινοντων εις ιεροσολυμα ινα προσκυνησουσιν εν τη εορτη
+<V 21> ουτοι προσηλθον φιλιππω τω απο βισθαιδα της γαλιλαιας και ηρωτων αυτον λεγοντες κε̅ θελομεν τον ιν̅ ιδειν
+<V 22> ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα και παλιν ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω ιυ̅
+<V 23> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις 
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερει
+<V 25> ο φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+<V 26> εαν εμοι τις διακονη εμοι ακολουθειτω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εστι και εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ
+<V 27> νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+<V 28> πε̅ρ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ου̅νου και εδοξασα και παλιν δοξασω
+<V 29> ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγε βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
+<V 30> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν ου δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι υμας
+<V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
+<V 32> καγω οταν υψωθω εκ της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
+<V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω εμελλεν αποθνησκειν
+<V 34> απεκριθη αυτω ο οχλος ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του αν̅ου τις εστιν ουτος ο υιος του αν̅ου
+<V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μικρον χρονον το φως εν υμιν εστι περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη σκοτια υμας καταλαβοι και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ ειδε που υπαγει
+<V 36> εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων εκρυβη απ αυτων
+<V 37> τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον
+<V 38> ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπεν κε̅ τις επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων κυ̅ τινι απεκαλυφθη
+<V 39> δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
+<V 40> τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις οφθαλμοις και νοησωσι τη καρδια και επιστραφωσι και ιασωμαι αυτους
+<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
+<V 43> ηγαπησαν γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ την δοξαν του θυ̅
+<V 44> ις̅ δε εκραξε και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
+<V 46> εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη
+<V 47> και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
+<V 48> ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 49> οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι εντολην δεδωκε τι ειπω και τι λαλησω
+<V 50> και οιδα οτι η εντολη αυτου ζωη αιωνιος εστιν α ουν λαλω εγω καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτως λαλω
+
+<K 13>
+<V 1> προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ις̅ οτι εληλυθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
+<V 2> και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ιουδα σιμωνος ισκαριωτου ινα αυτον παραδω
+<V 3> ειδως ο ις̅ οτι παντα δεδωκεν αυτω ο πη̅ρ εις τας χειρας και οτι απο θυ̅ εξηλθε και και προς τον θν̅ υπαγει
+<V 4> εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησι τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
+<V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νιπτεις τους ποδας
+<V 7> απεκριθη 
+ις̅ και ειπεν αυτω ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα <V 8> λεγει αυτω πετρος ου 
+μη νιψεις τους ποδας μου εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ ε=
+χεις μερος μετ εμου <V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος ου μη νιψεις τους ποδας μου εις τον 
+αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου λεγει αυτω 
+σιμων πετρος κε̅ μη τους ποδας μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην <V 10> λεγει 
+αυτω ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει μη τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος ολος και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
+<V 11> ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι παντες καθαροι εστε
+<V 12> οτε ουν ενιψε τους ποδας αυτων και λαβων τα ιματια αυτου αναπεσων παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
+<V 13> υμεις φωνειτε με ο διδασκαλος και ο κς̅ και καλως λεγετε ειμι γαρ
+<V 14> ει ουν εγω ενιψα υμων τους ποδας ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+<V 15> υποδειγμα γαρ εδωκα υμιν ινα καθως εγω πεποιηκα υμιν και υμεις ποιητε
+<V 16> αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
+<V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
+<V 18> ου περι παντων υμων λεγω εγω οιδα ους εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
+<V 19> απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειμι
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων εαν τινα πεμψω εμε λαμβανει ο δε εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
+<V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με
+<V 22> εβλεπον ουν εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
+<V 23> ην δε ανακειμενος εις των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος πυθεσθαι τις αν ειη περι ου λεγει
+<V 25> επιπεσων δε εκεινος επι το στηθος του ιυ̅ λεγει αυτω κε̅ τις εστιν
+<V 26> αποκρινεται ο ις̅ εκεινος εστιν ω εγω βαψας το ψωμιον επιδωσω και βαψας το ψωμιον διδωσιν ιουδα σιμωνος ισκαριωτου
+<V 27> και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχινωτερον
+<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
+<V 29> τινες γαρ εδοκουν επειδη το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅ αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
+<V 30> λαβων ουν το ψωμιον εκεινος ευθεως εξηλθεν ην δε νυξ
+<V 31> οτε ουν εξηλθε λεγει ο ις̅ νυν εδοξασθη ο υιος του αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+<V 32> ει ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω και ο θς̅ δοξασει αυτον εν εαυτω και ευθυς δοξασει αυτον
+<V 33> τεκνια ετι μικρον μεθ υμων ειμι και ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθαι ελθειν και υμιν λεγω αρτι
+<V 34> εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους
+<V 35> εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε αλληλοις
+<V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ που υπαγεις απεκριθη αυτω ο ις̅ οπου υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+<V 37> λεγει αυτω πετρος κε̅ διατι 
+ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω <V 38> αποκρινεται αυτω 
+αυτω ο ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη α=
+λεκτωρ φωνησει εως ου απαρνηση με τρεις
+
+<K 14>
+<V 1> μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μη δε δειλιατω πιστευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου μοναι πολλαι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
+<V 3> και εαν πορευθω ετοιμασαι τοπον υμιν παλιν ερχομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου ειμι εγω και υμεις ητε
+<V 4> και οπου υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
+<V 5> λεγει αυτω θωμας κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
+<V 6> λεγει αυτω ο ις̅ εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι εμου
+<V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου εγνωκειτε αν και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
+<V 8> λεγει αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α και αρκει ημιν
+<V 9> λεγει αυτω ο ις̅ τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α
+<V 10> ου πιστευεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστι τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πη̅ρ ο εν εμοι μενων αυτος ποιει τα εργα
+<V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστιν ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
+<V 12> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πρ̅α μου πορευομαι
+<V 13> και ο τι αν αιτησηται εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω
+<V 14> εαν τι αιτησητε εν τω ονοματι μου εγω ποιησω
+<V 15> εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε <V 16> και εγω ερωτησω τον πρ̅α και 
+αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα μενη μεθ υμων εις τον αιωνα <V 17> το πν̅α της 
+αληθειας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο 
+υμεις δε γινωσκετε αυτο οτι παρ υμιν μένει  {accent is faint and uncertain} και εν υμιν εστιν <V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους 
+ερχομαι προς υμας
+<V 19> ετι μικρον και ο κοσμος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+<V 20> εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τω πρ̅ι μου και υμεις εν εμοι καγω εν υμιν
+<V 21> ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
+<V 22> λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τω κοσμω
+<V 23> απεκριθη και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
+<V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ηκουσατε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα α αν ειπον υμιν
+<V 27> ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
+<V 28> ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι ειπον πορευομαι προς τον πρ̅α οτι ο πη̅ρ μου μειζων μου εστι
+<V 29> και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε
+<V 30> ουκ ετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πρ̅α και καθως ενετειλατο μοι ο πη̅ρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγωμεν εντευθεν
+
+<K 15>
+<V 1> εγω ειμι η αμπελος η αληθινη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι
+<V 2> παν κλημα εν εμοι μη φερον καρπον αιρει αυτο και παν το καρπον φερον καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον φερη
+<V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια τον λογον ον λελαληκα υμιν
+<V 4> μεινατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως το κλημα ου δυναται καρπον φερειν αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμπελω ουτως ουδε υμεις εαν μη εν εμοι μενειτε
+<V 5> εγω ειμι η αμπελος υμεις τα κληματα ο μενων εν εμοι καγω εν αυτω ουτος φερει καρπον πολυν οτι χωρις εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+<V 6> εαν μη τις μενει εν εμοι εβληθη εξω ως το κλημα και εξηρανθη και συναγουσιν αυτα και εις το πυρ βαλλουσι και καιεται
+<V 7> εαν δε μενειτε εν εμοι και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο εαν θελητε αιτησασθε και γενησεται υμιν
+<V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου ινα καρπον πολυν φερητε και γενησεσθε μου μαθηται
+<V 9> καθως ηγαπησε με ο πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας μεινατε εν τη αγαπη τη εμη
+<V 10> εαν τας εντολας μου τηρησητε μενειτε εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εντολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και μενω αυτου εν τη αγαπη
+<V 11> ταυτα λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν υμιν και η χαρα υμων πληρωθη
+<V 12> αυτη εστιν η εντολη η εμη ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας
+<V 13> μειζω ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου
+<V 14> υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε οσα εγω εντελλομαι υμιν
+<V 15> ουκετι υμας λεγω δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι ποιει ο κς̅ αυτου υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν
+<V 16> ουχ υμεις με εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε και καρπον φερητε και ο καρπος υμων μενει ινα ο τι αν αιτησητε τον πρ̅α μου εν τω ονοματι μου δω υμιν
+<V 17> ταυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 18> ει ο κοσμος υμας μισει γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων μεμισηκεν
+<V 19> ει εκ του κοσμου ητε ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξελεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο μισει υμας ο κοσμος
+<V 20> μνημονευετε του λογου ου εγω ειπον υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ου δε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον ει εμε εδιωξαν και υμας διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν και τον υμετερον τηρησουσιν
+<V 21> αλλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι τον πεμψαντα με
+<V 22> ει μη ηλθον και ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της αμαρτιας αυτων
+<V 23> ο εμε μισων και τον πρ̅α μου μισει
+<V 24> ει τα εργα μη εποιησεν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρακασι και μεμισηκασι και εμε και τον πρ̅α μου
+<V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος ο εν τω νομω αυτων γεγραμμενος οτι εμισησαν με δωρεαν
+<V 26> οταν δε ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος μαρτυρησει περι εμου
+<V 27> και υμεις μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου εστε
+
+<K 16>
+<V 1> ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
+<V 2> αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πρ̅α ουδε εμε
+<V 4> αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα αυτων μνημονευετε οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε εξ αρχης υμιν ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+<V 5> νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
+<V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
+<V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει υμιν ινα εγω απελθω εαν γαρ μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
+<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
+<V 9> περι αμαρτιας μεν οτι ου πιστευουσιν εις εμε
+<V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πρ̅α μου υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με
+<V 11> περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου [app][*]κεκρηται[\*][C]κεκριται[\C][\app]
+<V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
+<V 13> οταν δε ελθη εκεινος το πν̅α της αληθειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα αν ακουση λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
+<V 14> εκεινος με δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 15> παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν
+<V 16> μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με οτι υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 17> ειπον ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους τι εστι τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι εγω υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 18> ελεγον ουν τι εστιν τουτο ο λεγει το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει
+<V 19> εγνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
+<V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον
+<V 22> και υμεις ουν νυν μεν λυπην εξετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων
+<V 23> και εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην αμην λεγω υμιν οτι ο εαν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δωσει υμιν
+<V 24> εως αρτι ουκ ητησατε ουδεν εν τω ονοματι μου αιτειτε και ληψεσθε ινα η χαρα η εμη η πεπληρωμενη
+<V 25> ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν αλλ ερχεται ωρα οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς αναγγελω υμιν
+<V 26> εν εκεινη τη ημερα εν τω ονοματι μου αιτησεσθε και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πρ̅α περι υμων
+<V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του θυ̅ εξηλθον
+<V 28> εξηλθον παρα του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πρ̅α
+<V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
+<V 30> νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες
+<V 31> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+<V 32> ιδου ερχετε ωρα και νυν εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+<V 33> ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εχετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+
+<K 17>
+<V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους οφθαλμους αυτου εις τον ου̅νον και ειπε πε̅ρ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον υιον ινα και ο υιος σου δοξαση σε
+<V 2> καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωσει αυτοις ζωην αιωνιον
+<V 3> αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον απεστειλας ιν̅ χν̅
+<V 4> εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω
+<V 5> και νυν δοξασον με συ πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι
+<V 6> εφανερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους εδωκας και τον λογον σου τετηρηκασι
+<V 7> νυν εγνωκαν οτι παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν
+<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισι
+<V 10> και τα εμα παντα σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις
+<V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και αυτοι εν τω κοσμω εισι και εγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ω δεδωκας με ινα ωσιν εν καθως ημεις εν εσμεν
+<V 12> οτε ημην μετ αυτων εν τω κοσμω εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη
+<V 13> νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις
+<V 14> εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 15> ουκ ερωτω δε ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου
+<V 16> εκ του κοσμου ουκ εισι καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστι
+<V 18> καθως εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον
+<V 19> και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα ωσιν και αυτοι ηγιασμενοι εν αληθεια
+<V 20> ου περι τουτων δε ερωτω μονον αλλα και παντων των πιστευσοντων δια του λογου αυτων εις εμε
+<V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας
+<V 22> και εγω την δοξαν ην δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως εν εσμεν
+<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι τετελειωμενοι εις εν καθως ημεις εν εσμεν και ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας
+<V 24> πε̅ρ ους δεδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν την εμην ην εδωκας μοι οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσμου
+<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 26> και εγνωρισα αυτοις το ονομα σου και γνωρισω ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν αυτοις η καγω εν αυτοις
+
+<K 18>
+<V 1> ταυτα ειπων ο ις̅ εξηλθε συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
+<V 2> ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ις̅ εκει μετα των μαθητων αυτου
+<V 3> ο ουν ιουδας παραλαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
+<V 4> ις̅ ουν ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπον αυτοις τινα ζητειτε
+<V 5> απεκριθησαν αυτω ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
+<V 6> ως ουν ειπεν αυτοις οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
+<V 7> παλιν ουν αυτους επηρωτησε τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον ναζωραιον
+<V 8> απεκριθη ο ις̅ ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφες αυτους υπαγειν
+<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπον οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
+<V 10> σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επεσε τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω εκεινω μαλχος
+<V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την μαχαιραν σου εις την θηκην παντες γαρ οι λαβοντες μαχαιραν εν μαχαιρα απολουνται το ποτηριον ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ ου μη πιω αυτο
+<V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιν̅ και εδησαν αυτον
+<V 13> και απηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
+<V 14> ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα αν̅ον αποθανειν υπερ του λαου
+<V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την αυλην του αρχιερεως
+<V 16> ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω και εισηγαγε τον πετρον
+<V 17> λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+<V 18> ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων και πετρος εστως και θερμαινομενος
+<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
+<V 20> απεκριθη αυτω ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντες εδιδαξα εν τη συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντοτε οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
+<V 21> τι με επερωτας επερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
+<V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος αυτου εις των υπηρετων παρεστηκως εδωκε ραπισμα τω ιυ̅ λεγων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
+<V 23> απεκριθη αυτω ο ις̅ ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δαιρει
+<V 24> απεστειλεν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
+<V 25> ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
+<V 26> λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+<V 27> παλιν ουν ηρνησατο ο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
+<V 28> αγουσιν ουν τον ιν̅ απο του καιαφα εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσι το πασχα
+<V 29> εξηλθεν ουν ο πιλατος προς αυτους εξω και ειπε τινα κατηγοριαν φερετε κατα του αν̅ου τουτου
+<V 30> απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
+<V 31> ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
+<V 32> ινα ο λογος του ιυ̅ πληρωθη ον ειπε σημαινων ποιω θανατω εμελλεν αποθνησκειν
+<V 33> εισηλθεν ουν εις το πραιτωριον παλιν ο πιλατος και εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 34> απεκρινατο ο ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλος σοι ειπε περι εμου
+<V 35> απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας
+<V 36> απεκριθη ο ις̅ η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται αν οι εμοι ηγωνιζοντο ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν
+<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ο ις̅ συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
+<V 38> λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθε προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+<V 39> εστι δε συνηθεια υμιν ινα ενα απολυσω υμιν εν τω πασχα βουλεσθε ουν υμιν απολυσω τον βασιλεα των ιουδαιων
+<V 40> εκραυγασαν ουν παλιν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστης
+
+<K 19>
+<V 1> τοτε ουν ο πιλατος ελαβε τον ιν̅ και εμαστιγωσε
+<V 2> και οι στρατιωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν αυτου τη κεφαλη και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτον
+<V 3> και ηρχοντο προς αυτον και ελεγον χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και εδιδουν αυτω ραπισματα
+<V 4> και εξηλθε ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει αυτοις ιδε αγω υμιν αυτον εξω ινα γνωτε οτι ουδεμιαν εν αυτω αιτιαν ευρισκω
+<V 5> εξηλθεν ουν εξω ο ις̅ φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον και λεγει αυτοις ιδε ο αν̅ος
+<V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν λεγοντες σταυρωσον σταυρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και σταυρωσατε εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν
+<V 7> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν και κατα τον νομον ημων οφειλει αποθανειν οτι εαυτον υιον θυ̅ εποιησεν
+<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον τον λογον μαλλον εφοβηθη
+<V 9> και εισηλθεν εις το πραιτωριον παλιν και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν εχω σταυρωσαι σε και εξουσιαν εχω απολυσαι σε
+<V 11> απεκριθη ις̅ ουκ ειχες κατ εμου εξουσιαν ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν δια τουτο ο παραδιδους με σοι μειζονα αμαρτιαν εχει
+<V 12> εκ τουτου εζητει απολυσαι αυτον ο πιλατος οι δε ιουδαιοι εκραζον λεγοντες εαν τουτον απολυσης ουκ ει φιλος του καισαρος πας ο βασιλεα αυτον ποιων αντιλεγει τω καισαρι
+<V 13> ο ουν πιλατος ακουσας των λογων τουτων ηγαγεν εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι του βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρωτον εβραιστι δε γαβαθα
+<V 14> ην δε παρασκευη του πασχα ωρα δε ωσει εκτη και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο βασιλευς υμων
+<V 15> οι δε εκραυγασαν αρον αρον σταυρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος τον βασιλεα υμων σταυρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα
+<V 16> τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα σταυρωθη παρελαβον δε τον ιν̅ και ηγαγον
+<V 17> και βασταζων αυτου τον στ̅ρον εξηλθεν εις τον λεγομενον κρανιου τοπον ος λεγεται εβραιστι γολγοθα
+<V 18> οπου αυτον εσταυρωσαν και μετ αυτου αλλους δυο εντευθεν και εντευθεν μεσον δε τον ιν̅
+<V 19> εγραψε δε και τιτλον ο πιλατος και επεθηκεν επι του στ̅ρου ην δε γεγραμμενον ις̅ ο ναζωραιος ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 20> τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος της πολεως οπου εσταυρωθη ο ις̅ και ην γεγραμμενον ελληνιστι εβραιστι ρωμαιστι
+<V 21> ελεγον ουν τω πιλατω οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γραφε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι εκεινος ειπεν οτι βασιλευς ειμι των ιουδαιων
+<V 22> απεκριθη ο πιλατος ο γεγραφα γεγραφα
+<V 23> οι ουν στρατιωται οτε εστ̅ρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιματια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτωνα ην δε ο χιτων αρραφος εκ των ανωθεν υφαντος δι ολου
+<V 24> ειπον ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται ινα η γραφη πληρωθη η λεγουσα διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται ταυτα εποιησαν
+<V 25> ειστηκεισαν δε παρα τω στ̅ρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου και η αδελφη της μρ̅ς αυτου μαρια η του κλωπα και μαρια η μαγδαληνη
+<V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα λεγει τη μρ̅ι αυτου γυναι ιδου ο υιος σου
+<V 27> ειτα λεγει τω μαθητη ιδου η μη̅ρ σου και απ εκεινης της ωρας ελαβεν ο μαθητης αυτην εις τα ιδια
+<V 28> μετα τουτο ειδως ο ις̅ οτι ηδη παντα τετελεσται ινα τελειωθη η γραφη λεγει διψω
+<V 29> σκευος ουν εκειτο οξους μεστον οι δε πλησαντες σπογγον οξους και υσσωπω περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω στοματι
+<V 30> οτε ουν ελαβε το οξος ο ις̅ ειπε τετελεσται και κλινας την κεφαλην παρεδωκε το πν̅α
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι ινα μη μεινη επι του σταυρου τα σωματα εν τω σαββατω επει παρασκευη ην ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελη και αρθωσιν
+<V 32> ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελη και του αλλου του συσταυρωθεντος αυτω
+<V 33> επι δε τον ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη
+<V 34> αλλ εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξε και ευθεως εξηλθεν αιμα και υδωρ
+<V 35> και ο ερακως μεμαρτυρηκε και αληθινη αυτου εστιν η μαρτυρια κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα υμεις πιστευσητε
+<V 36> εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται απ αυτου
+<V 37> και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+<V 38> μετα ταυτα ηρωτησε τον πιλατον ο ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης του ιυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φοβον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα του ιυ̅ και επετρεψεν ο πιλατος ηλθεν ουν και ηρε το σωμα του ιυ̅
+<V 39> ηλθε δε και νικοδημος ο ελθων νυκτος προς τον ιν̅ το πρωτον φερων μιγμα σμυρνης και αλοης ωσει λιτρας εκατον
+<V 40> ελαβον ουν το σωμα του ιυ̅ και εδησαν αυτο οθονιοις μετα των αρωματων καθως εθος εστι τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εστ̅ρωθη κηπος και εν τω κηπω μνημειον καινον εν ω ουδεπω ουδεις ετεθη
+<V 42> εκει ουν δια την σκοτιαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην το μνημειον εθηκαν τον ιν̅
+
+<K 20>
+<V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ του μνημειου
+<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα πετρον και προς τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
+<V 3> εξηλθεν ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης και ηρχοντο προς το μνημειον
+<V 4> ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης προεδραμε ταχιον του πετρου και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι εισηλθεν
+<V 6> ερχεται ουν σιμων πετρος ακολουθων αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον και θεωρει τα οθονια κειμενα
+<V 7> και το σουδαριον ο ην επι της κεφαλης αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα τοπον
+<V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος μαθητης ο ελθων πρωτος εις το μνημειον και ειδε και επιστευσεν
+<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι
+<V 10> απηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι μαθηται
+<V 11> μαρια δε ειστηκει προς το μνημειω κλαιουσα εξω ως ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τοις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιυ̅
+<V 13> και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κυριον μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
+<V 14> ταυτα ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει οτι ις̅ εστι
+<V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκουσα οτι ο κηπουρος εστι λεγει αυτω κε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι που εθηκας αυτον καγω αυτον αρω
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα εκεινη λεγει αυτω ραβουνι ο λεγεται διδασκαλε
+<V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελφους μου και ειπε αυτοις αναβαινω προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και θν̅ μου και θν̅ υμων
+<V 18> ερχεται μαρια η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μαθηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα ειπεν αυτοις
+<V 19> ουσης ουν οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων οπου ησαν οι μαθηται αυτου συνηγμενοι δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
+<V 20> και τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και την πλευραν αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται ιδοντες τον κν̅
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ παλιν ειρηνη υμιν καθως απεσταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει αυτοις λαβετε πν̅α αγιον
+<V 23> αν τινων αφητε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις αν τινων κρατειτε κεκρατηνται
+<V 24> θωμας δε εις εκ των δωδεκα ο λεγομενος διδυμος ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου εις τον τυπον των ηλων και βαλω την χειρα μου εις την πλευραν αυτου ου μη πιστευσω
+<V 26> και μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω οι μαθηται αυτου και θωμας μετ αυτων ερχεται ο ις̅ των θυρων κεκλεισμενων και εστη εις το μεσον και ειπεν ειρηνη υμιν
+<V 27> ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου και φερε την χειρα σου και βαλε εις την πλευραν μου και μη γινου απιστος αλλα πιστος
+<V 28> και απεκριθη ο θωμας και ειπεν αυτω ο κς̅ μου και ο θς̅ μου
+<V 29> λεγει αυτω ο ις̅ οτι εωρακας με πεπιστευκας μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευσαντες
+<V 30> πολλα μεν ουν και αλλα σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
+<V 31> ταυτα δε γεγραπται οτι ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ και ινα πιστευοντες ζωην εχητε εν τω ονοματι αυτου
+
+<K 21>
+<V 1> μετα ταυτα εφανερωσεν εαυτον παλιν ο ις̅ τοις μαθηταις επι της θαλασσης της τιβεριαδος εφανερωσε δε ουτως
+<V 2> ησαν ομου σιμων πετρος και θωμας ο λεγομενος διδυμος και ναθαναηλ ο απο κανα της γαλιλαιας και οι του ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 3> λεγει αυτοις σιμων πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι εξηλθον ουν και ενεβησαν εις το πλοιον ευθυς και εν εκεινη τη νυκτι επιασαν ουδεν
+<V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης εστη ο ις̅ εις τον αιγιαλον ου μεντοι ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι
+<V 5> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι προσφαγιον εχετε απεκριθησαν αυτω ου
+<V 6> ο δε ειπεν αυτοις βαλετε εις τα δεξια μερη του πλοιου το δικτυον και ευρησετε εβαλον ουν και ουκ ετι ελκυσαι αυτο ισχυον απο του πληθους των ιχθυων
+<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγαπα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστιν σιμων ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την θαλασσαν
+<V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μακραν απο της γης αλλ ως απο πηχων διακοσιων συροντες το δικτυον των ιχθυων
+<V 9> ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον
+<V 10> λεγει αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
+<V 11> ανεβη σιμων πετρος και ειλκυσε το δικτυον επι της γης μεστον ιχθυων μεγαλων εκατον πεντηκοντατριων και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη το δικτυον
+<V 12> λεγει αυτοις ο ις̅ δευτε αριστησατε ουδεις δε ετολμα των μαθητων εξετασαι αυτον συ τις ει ειδοτες οτι ο κς̅ εστιν
+<V 13> ερχεται ο ις̅ και λαμβανει τον αρτον και διδωσιν αυτοις και το οψαριον ομοιως
+<V 14> τουτο ηδη τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+<V 15> οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιμωνι πετρω ο ις̅ σιμων ιωνα αγαπας με πλειον τουτων λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια μου
+<V 16> λεγει αυτω παλιν δευτερον σιμων ιωνα αγαπας με λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ποιμαινε τα προβατα μου
+<V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με και ειπεν αυτω κε̅ συ παντα οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω ο ις̅ βοσκε τα προβατα μου
+<V 18> αμην αμην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οισει οπου ου θελεις
+<V 19> τουτο δε ειπε σημαινων ποιω θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 20> επιστραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μαθητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω επι το στηθος αυτου και ειπε κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε
+<V 21> τουτον ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ κε̅ ουτος δε τι
+<V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε συ ακολουθει μοι
+<V 23> εξηλθεν ουν ο λογος ουτος εις τους αδελφους οτι ο μαθητης εκεινος ουκ αποθνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ αποθνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε
+<V 24> ουτος εστιν ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+<V 25> εστι δε και αλλα πολλα οσα εποιησεν ο ις̅ ατινα εαν γραφητε καθ εν ουδε αυτον οιμαι τον κοσμον χωρησαι τα γραφομενα βιβλια αμην
+
+<K 22>
+<V 0> {om}    
+
+ 

Added: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.doc
===================================================================
(Binary files differ)


Property changes on: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.doc
___________________________________________________________________
Added: svn:mime-type
   + application/octet-stream

Added: trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.txt
===================================================================
--- trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.txt	                        (rev 0)
+++ trunk/Level 0 Part 4 (Bruce)/04_313210_jg.txt	2013-04-18 17:50:15 UTC (rev 340)
@@ -0,0 +1,979 @@
+{Status:			
+G-A Number:  1321
+Name of book transcribed: John 
+First folio transcribed:
+Base text used:  TRns
+
+Transcribed by: John Gram (Bruce)
+Transcription begun:
+Transcription finished:                   
+
+Does this manuscript contain (delete and complete as appropriate):
+	Lectionary annotations - Yes   No
+	Initials and other enlarged letters - Yes   No
+	Diples (>) -    No   Yes on the following folios 00r, 00v ...
+	Obeloi (†) -   No   Yes: on the following folios 00r, 00v ...
+	
+	Other remarks:
+	3:30 τγ is used for ττ, f 249v line 8.
+	iota adscript is used often, but was not included in John's collation.
+                                   }
+	
+<B 04>	 
+<K 0>
+<V 0> ευαγγελιον κατα ιωαννην 
+
+<K 1>
+<V 1> εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θν̅ και θς̅ ην ο λογος
+<V 2> ουτος ην εν αρχη προς τον θν̅
+<V 3> παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν
+<V 4> εν αυτω ζωη ην και η ζωη ην το φως των αν̅ων
+<V 5> και το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν
+<V 6> εγενετο αν̅ος απεσταλμενος παρα θυ̅ ονομα αυτω ιωαννης
+<V 7> ουτος ηλθεν εις μαρτυριαν ινα μαρτυρηση περι του φωτος ινα παντες πιστευσωσι δι αυτου
+<V 8> ουκ ην εκεινος το φως αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτος
+<V 9> ην το φως το αληθινον ο φωτιζει παντα αν̅ον ερχομενον εις τον κοσμον
+<V 10> εν τω κοσμω ην και ο κοσμος δι αυτου εγενετο και ο κοσμος αυτον ουκ εγνω
+<V 11> εις τα ιδια ηλθε και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον
+<V 12> οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θυ̅ γενεσθαι τοις πιστευουσιν εις το ονομα αυτου
+<V 13> οι ουκ εξ αιματων ουδε εκ θεληματος σαρκος ουδε εκ θεληματος ανδρος αλλ εκ θυ̅ εγεννηθησαν
+<V 14> και ο λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πρ̅ς πληρης χαριτος και αληθειας
+<V 15> ιωαννης μαρτυρει περι αυτου και κεκραγε λεγων ουτος ην ον ειπον ο οπισω μου ερχομενος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 16> και εκ του πληρωματος αυτου ημεις παντες ελαβομεν και χαριν αντι χαριτος
+<V 17> οτι ο νομος δια μωσεως εδοθη η χαρις και η αληθεια δια ιυ̅ χυ̅ εγενετο
+<V 18> θν̅ ουδεις εωρακε πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πρ̅ς εκεινος εξηγησατο
+<V 19> και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιωαννου οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεις και λευιτας προς αυτον ινα ερωτησωσιν αυτον συ τις ει
+<V 20> και ωμολογησε και ουκ ηρνησατο και ωμολογησεν οτι ουκ ειμι εγω ο χς̅
+<V 21> και ηρωτησαν αυτον τι ουν ηλιας ει συ και λεγει ουκ ειμι ο προφητης ει συ και απεκριθη ου
+<V 22> ειπον ουν αυτω τις ει ινα αποκρισιν δωμεν τοις πεμψασιν ημας τι λεγεις περι σεαυτου
+<V 23> εφη εγω φωνη βοωντος εν τη ερημω ευθυνατε την οδον κυ̅ καθως ειπεν ησαιας ο προφητης
+<V 24> και οι απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων
+<V 25> και ηρωτησαν αυτον και ειπον αυτω τι ουν βαπτιζεις ει συ ουκ ει ο χς̅ ουτε ηλιας ουτε ο προφητης
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ιωαννης λεγων εγω βαπτιζω εν υδατι μεσος δε υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 27> αυτος εστιν ο οπισω μου ερχομενος ος εμπροσθεν μου γεγονεν ου ουκ ειμι αξιος ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματος
+<V 28> ταυτα εν βηθανια εγενετο περαν του ιορδανου οπου ην ιωαννης βαπτιζων
+<V 29> τη επαυριον βλεπει τον ιν̅ ερχομενον προς 
+αυτον και λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅ ο αι=
+ρων την αμαρτιαν του κοσμου <V 30> ουτος 
+εστι περι ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται ανηρ ος εμπροσθεν μου γεγονεν οτι πρωτος μου ην
+<V 31> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ινα φανερωθη τω ιη̅λ δια τουτο ηλθον εγω εν υδατι βαπτιζων
+<V 32> και εμαρτυρησεν ιωαννης λεγων οτι τεθεαμαι το πν̅α καταβαινον ωσει περιστεραν εξ ου̅νου και εμεινεν επ αυτον
+<V 33> καγω ουκ ηδειν αυτον αλλ ο πεμψας με βαπτιζειν εν υδατι εκεινος μοι ειπεν εφ ον αν ιδης το πν̅α καταβαινον και μενον επ αυτον ουτος εστιν ο βαπτιζων εν πν̅ι αγιω
+<V 34> καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτος εστιν ο υιος του θυ̅
+<V 35> τη επαυριον παλιν ειστηκει ο ιωαννης και εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 36> και εμβλεψας τω ιυ̅ περιπατουντι λεγει ιδε ο αμνος του θυ̅
+<V 37> και ηκουσαν αυτου οι δυο μαθηται λαλουντος και ηκολουθησαν τω ιυ̅
+<V 38> στραφεις δε ο ις̅ και θεασαμενος αυτους ακολουθουντας λεγει αυτοις τι ζητειτε οι δε ειπον αυτω ραββι ο λεγεται ερμηνευομενον διδασκαλε που μενεις
+<V 39> λεγει αυτοις ερχεσθε και ιδετε ηλθον και ειδον που μενει και παρ αυτω εμειναν την ημεραν εκεινην ωρα ην ως δεκατη
+<V 40> ην ανδρεας ο αδελφος σιμωνος πετρου εις εκ των δυο των ακουσαντων παρα ιωαννου και ακολουθησαντων αυτω
+<V 41> ευρισκει ουτος πρωτον τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν τον μεσιαν ο εστι μεθερμηνευομενον χς̅
+<V 42> και ηγαγεν αυτον προς τον ιν̅ εμβλεψας δε αυτω ο ις̅ ειπε συ ει σιμων ο υιος ιωνα συ κληθηση κηφας ο ερμηνευεται πετρος
+<V 43> τη επαυριον ηθελησεν εξελθειν εις την γαλιλαιαν και ευρισκει φιλιππον και λεγει αυτω ο ις̅ ακολουθει μοι
+<V 44> ην δε ο φιλιππος απο βηθσαιδα εκ της πολεως ανδρεου και πετρου
+<V 45> ευρισκει φιλιππος τον ναθαναηλ και λεγει αυτω ον εγραψε μωσης εν τω νομω και οι προφηται ευρηκαμεν ιν̅ τον υιον του ιωσηφ τον απο ναζαρεθ
+<V 46> και ειπεν αυτω ναθαναηλ εκ ναζαρεθ δυναται τι αγαθον ειναι λεγει αυτω φιλιππος ερχου και ιδε
+<V 47> ειδεν ο ις̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προς αυτον και λεγει αυτω ιδε αληθως ισραηλιτης εν ω δολος ουκ εστι
+<V 48> και λεγει αυτω ναθαναηλ ποθεν με γινωσκεις απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω προ του σε φιλιππον φωνησαι οντα υπο την συκην ειδον σε
+<V 49> απεκριθη ναθαναηλ και λεγει αυτω ραββι συ ει ο υιος του θυ̅ συ ει ο βασιλευς του ιη̅λ
+<V 50> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω οτι ειπον σοι ειδον σε υποκατω της συκης πιστευεις μειζον τουτων οψει
+<V 51> και λεγει αυτω αμην αμην λεγω υμιν απ αρτι οψεσθε τον ου̅νον ανεωγοτα και τους αγγελους του θυ̅ αναβαινοντας και καταβαινοντας επι τον υιον του αν̅ου
+
+<K 2>
+<V 1> και τη ημερα τη τριτη γαμος εγενετο εν κανα της γαλιλαιας και ην η μη̅ρ του ιυ̅ εκει
+<V 2> εκληθη δε και ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις τον γαμον
+<V 3> και υστερησαντος οινου λεγει η μη̅ρ του ιυ̅ προς αυτον οινον ουκ εχουσι 
+<V 4> λεγει αυτη ο ις̅ τι εμοι και σοι γυναι ουπω ηκει η ωρα μου
+<V 5> λεγει η μη̅ρ αυτου τοις διακονοις ο τι αν λεγη υμιν ποιησατε
+<V 6> ησαν δε εκει υδριαι λιθιναι εξ κειμεναι κατα τον καθαρισμον των ιουδαιων χωρουσαι ανα μετρητας δυο η τρεις
+<V 7> λεγει αυτοις ο ις̅ γεμισατε τας υδριας υδατος και εγεμισαν αυτας εως ανω
+<V 8> και λεγει αυτοις αντλησατε νυν και φερετε τω αρχιτρικλινω οι δε ηνεγκαν
+<V 9> ως δε εγευσατο ο αρχιτρικλινος το υδωρ οινον γεγενημενον και ουκ ηδει ποθεν εστιν οι δε διακονοι ηδεισαν οι ηντληκοτες το υδωρ φωνει τον νυμφιον ο αρχιτρικλινος
+<V 10> και λεγει αυτω πας αν̅ος πρωτον τον καλον οινον τιθησι και οταν μεθυσθωσι τοτε τον ελασσω συ τετηρηκας τον καλον οινον εως αρτι
+<V 11> ταυτην εποιησε την αρχην των σημειων ο ις̅ εν κανα της γαλιλαιας και εφανερωσε την δοξαν αυτου και επιστευσαν εις αυτον οι μαθηται αυτου
+<V 12> μετα τουτο κατεβη εις καπερναουμ αυτος και η μη̅ρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και οι μαθηται αυτου και εκει εμειναν ου πολλας ημερας 
+<V 13> και εγγυς ην το πασχα των ιουδαιων και ανεβη εις ιεροσολυμα ο ις̅
+<V 14> και ευρεν εν τω ιερω τους πωλουντας βοας και προβατα και περιστερας και τους κερματιστας καθημενους
+<V 15> και ποιησας φραγελλιον εκ σχοινιων παντας εξεβαλεν εκ του ιερου τα τε προβατα και τους βοας και των κολλυβιστων εξεχεε το κερμα και τας τραπεζας ανεστρεψε
+<V 16> και τοις τας περιστερας πωλουσιν ειπεν αρατε ταυτα εντευθεν μη ποιειτε τον οικον του πρ̅ς μου οικον εμποριου
+<V 17> εμνησθησαν δε οι μαθηται αυτου οτι γεγραμμενον εστιν ο ζηλος του οικου σου καταφαγεται με
+<V 18> απεκριθησαν ουν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω τι σημειον δεικνυεις ημιν οτι ταυτα ποιεις
+<V 19> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις λυσατε τον ναον τουτον και εν τρισιν ημεραις εγερω αυτον
+<V 20> ειπον ουν οι ιουδαιοι τεσσαρακοντα και εξ ετεσιν ωκοδομηθη ο ναος ουτος και συ εν τρισιν ημεραις εγερεις αυτον
+<V 21> εκεινος δε ελεγε περι του ναου του σωματος αυτου
+<V 22> οτε ουν ηγερθη εκ νεκρων εμνησθησαν οι μαθηται αυτου οτι τουτο ελεγε και επιστευσαν τη γραφη και τω λογω ω ειπεν ο ις̅
+<V 23> ως δε ην εν τοις ιεροσολυμοις εν τω πασχα εν τη εορτη πολλοι επιστευσαν εις το ονομα αυτου θεωρουντες αυτου τα σημεια α εποιει
+<V 24> αυτος δε ο ις̅ ουκ επιστευεν εαυτον αυτοις δια το αυτον γινωσκειν παντα
+<V 25> και οτι ου χρειαν ειχεν ινα τις μαρτυρηση περι του αν̅ου αυτος γαρ εγινωσκε τι ην εν τω αν̅ω
+
+<K 3>
+<V 1> ην δε αν̅ος εκ των φαρισαιων νικοδημος ονομα αυτω αρχων των ιουδαιων
+<V 2> ουτος ηλθε προς 
+αυτον νυκτος και ειπεν αυτω ραββι οιδα=
+μεν οτι απο θυ̅ εληλυθας διδασκαλος ου=
+δεις γαρ ταυτα τα σημεια δυναται ποιειν 
+α συ ποιεις εαν μη η ο θς̅ μετ αυτου <V 3> απε=
+κριθη ις̅ και ειπεν αυτω αμην αμην λεγω 
+σοι εαν μη τις γεννηθη ανωθεν ου δυνα=
+ται ιδειν την βασιλειαν του θυ̅ <V 4> λεγει προς 
+αυτον νικοδημος πως δυναται αν̅ος 
+γεννηθηναι γερων ων μη δυναται εις 
+την κοιλιαν της μρ̅ς αυτου δευτερον εισελ=
+θειν και γεννηθηναι <V 5> απεκριθη ις̅ α=
+μην αμην λεγω σοι εαν μη τις γεννηθη 
+εξ υδατος και πν̅ς ου δυναται εισελθειν 
+εις την βασιλειαν του θυ̅ <V 6> το γεγεννημε=
+νον εκ της σαρκος σαρξ εστι και το γε=
+γεννημενον εκ του πν̅ς πνευμα εστι
+<V 7> μη θαυμασης οτι ειπον σοι δει υμας γεννηθηναι ανωθεν
+<V 8> το πν̅α οπου θελει πνει και την φωνην αυτου ακουεις αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει ουτως εστι πας ο γεγεννημενος εκ του πν̅ς
+<V 9> απεκριθη νικοδημος και ειπεν αυτω πως δυναται ταυτα γενεσθαι
+<V 10> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτω συ ει ο διδασκαλος του ιη̅λ και ταυτα ου γινωσκεις
+<V 11> αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν και την μαρτυριαν ημων ουδεις λαμβανε[ill]2-3[\ill] {2-3 letters possibly erased, possibly a water spot, but not replaced}
+<V 12> ει τα επιγεια ειπον υμιν και ου πιστευετε πως εαν ειπω υμιν τα επου̅νια πιστευσετε
+<V 13> και ουδεις αναβεβηκεν εις τον ου̅νον ει μη ο εκ του ου̅νου καταβας ο υιος του ανθρωπου ο ων εν τω ου̅νω
+<V 14> και καθως μωσης υψωσε τον οφιν εν τη ερημω ουτως υψωθηναι δει τον υιον του αν̅ου
+<V 15> ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 16> ουτως γαρ ηγαπησεν ο θς̅ τον κοσμον ωστε τον μονογενη αυτου υιον εδωκεν ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχη ζωην αιωνιον
+<V 17> ου γαρ απεστειλεν ο θς̅ τον υιον αυτου εις τον κοσμον ινα κρινη τον κοσμον αλλ ινα σωθη ο κοσμος δι αυτου
+<V 18> ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται ο δε μη πιστευων ηδη κεκριται οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους υιου του θυ̅
+<V 19> αυτη δε εστιν η κρισις οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι αν̅οι μαλλον το σκοτος η το φως ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα
+<V 20> πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως ινα μη ελεγχθη αυτου τα εργα
+<V 21> ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως ινα φανερωθη αυτου τα εργα οτι εν θω̅ εστιν ειργασμενα
+<V 22> μετα ταυτα ηλθεν ο ις̅ και οι μαθηται αυτου εις την ιουδαιαν γην και εκει διετριβε μετ αυτων και εβαπτιζεν
+<V 23> ην δε και ιωαννης βαπτιζων εν αινων εγγυς του σαληιμ οτι υδατα πολλα ην εκει και παρεγινοντο και εβαπτιζοντο
+<V 24> ουπω γαρ ην βεβλημενος εις φυλακην ο ιωαννης
+<V 25> εγενετο ουν ζητησις εκ των μαθητων ιωαννου μετα ιουδαιων περι καθαρισμου
+<V 26> και ηλθον προς τον ιωαννην και ειπον αυτω ραββι ος ην μετα σου περαν του ιορδανου ω συ μεμαρτυρηκας ιδου ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον
+<V 27> απεκριθη ιωαννης και ειπεν ου δυναται αν̅ος λαμβανειν αφ εαυτου ουδεν εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του ου̅νου
+<V 28> αυτοι υμεις μοι μαρτυρειτε οτι ειπον ουκ ειμι εγω ο χς̅ αλλ οτι απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου
+<V 29> ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται
+<V 30> εκεινον δει αυξανεσθαι εμε δε ελαττουσθαι
+<V 31> ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστι και εκ της γης λαλει ο εκ του ου̅νου ερχομενος επανω παντων εστι
+<V 32> και ο εωρακε και ηκουσε τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
+<V 33> ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θς̅ αληθης εστιν
+<V 34> ον γαρ απεστειλεν ο θς̅ τα ρηματα του θυ̅ λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν ο θς̅ το πν̅α
+<V 35> ο πη̅ρ αγαπα τον υιον και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου
+<V 36> ο πιστευων εις τον υιον εχει ζωην αιωνιον ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται ζωην αλλ η οργη του θυ̅ μενει επ αυτον
+
+<K 4>
+<V 1> ως ουν εγνω ο κς̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ις̅ πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει η ιωαννης
+<V 2> καιτοιγε ις̅ ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
+<V 3> αφηκε την ιουδαιαν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
+<V 4> εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
+<V 5> ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ο εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
+<V 6> ην δε εκει πηγη του ιακωβ ο ουν ις̅ κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι την πηγην ωρα ην ωσει εκτη
+<V 7> ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ις̅ δος μοι πιειν
+<V 8> οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσι
+<V 9> λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις πως συ ιουδαιος ων παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
+<V 10> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτη ει ηδεις την δωρεαν του θυ̅ και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
+<V 11> λεγει αυτω η γυνη κε̅ ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστι βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
+<V 12> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φρεαρ και αυτος εξ αυτου επιεν και τα θρεμματα αυτου
+<V 13> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
+<V 14> ος δ αν πιη εκ του υδατος ου εγω δωσω αυτω ου μη διψηση εις τον αιωνα αλλα το υδωρ ο εγω δωσω αυτω γενησεται εν αυτω πηγη υδατος αλλομενου εις ζωην αιωνιον
+<V 15> λεγει προς αυτον η γυνη κε̅ δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
+<V 17> απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ις̅ καλως ειπας ουκ εχω ανδρα
+<V 18> πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστι σου ανηρ τουτο αληθες ειρηκας
+<V 19> λεγει αυτω η γυνη κε̅ θεωρω οτι προφητης ει συ
+<V 20> οι πρ̅ες ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
+<V 21> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι πιστευε μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πρ̅ι
+<V 22> υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις δε προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σρ̅ια εκ των ιουδαιων εστιν
+<V 23> αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσι τω πρ̅ι εν πν̅ι και αληθεια και γαρ ο πη̅ρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτον
+<V 24> πν̅α ο θς̅ και τους προσκυνουντας αυτον εν πν̅ι και αληθεια δει προσκυνειν
+<V 25> λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσιας ερχεται ο λεγομενος χς̅ οταν ελθη εκεινος αναγγελει ημιν παντα
+<V 26> λεγει αυτη ο ις̅ εγω ειμι ο λαλων σοι
+<V 27> και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμαζον οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπε τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
+<V 28> αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις αν̅οις
+<V 29> δευτε ιδετε αν̅ον ος ειπε μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 30> εξηλθον εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
+<V 31> εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται λεγοντες ραββι φαγε
+<V 32> ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
+<V 33> ελεγον ουν οι μαθηται προς αλληλους μη τις ηνεγκεν αυτω φαγειν
+<V 34> λεγει αυτοις ο ις̅ εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
+<V 35> ουχ υμεις λεγετε οτι ετι τετραμηνον εστι και ο θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισι προς θερισμον ηδη
+<V 36> και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου χαιρη και ο θεριζων
+<V 37> εν γαρ τουτω ο λογος εστιν ο αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος ο θεριζων
+<V 38> εγω απεστειλα υμας θεριζειν ο ουχ υμεις κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασι και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
+<V 39> εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπε μοι παντα οσα εποιησα
+<V 40> ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εκει εμεινε δυο ημερας
+<V 41> και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
+<V 42> τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν παρ αυτου και οιδαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο ση̅ρ του κοσμου ο χς̅
+<V 43> μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εκειθεν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
+<V 44> αυτος γαρ ο ις̅ εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πατριδι τιμην ουκ εχει
+<V 45> οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες οσα εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
+<V 46> ηλθεν ουν παλιν ο ις̅ εις την κανα της γαλιλαιας οπου εποιησε το υδωρ οινον και ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
+<V 47> ουτος ακουσας οτι ηκει εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν απηλθε προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον ημελλε γαρ αποθνησκειν
+<V 48> ειπεν ουν ο ις̅ προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
+<V 49> λεγει προς αυτον ο βασιλικος κε̅ καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου
+<V 50> λεγει αυτω πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο αν̅ος τω λογω ω ειπεν αυτω ο ις̅ και επορευετο
+<V 51> ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου υπηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο παις σου ζη
+<V 52> επυθετο ουν την ωραν παρ αυτων εν η κομψοτερον εσχε και ειπον αυτω οτι χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
+<V 53> εγνω ουν ο πη̅ρ οτι εν εκεινη τη ωρα εν η ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ο υιος σου ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
+<V 54> τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ις̅ ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
+
+<K 5>
+<V 1> μετα ταυτα ην εορτη των ιουδαιων και ανεβη ο ις̅ εις ιεροσολυμα
+<V 2> εστι δε εν τοις ιεροσολυμοις επι τη προβατικη κολυμβηθρα η διερμηνευομενη εβραιστι βηθεσδα πεντε στοας εχουσα
+<V 3> εν ταυταις κατεκειτο πολυ πληθος των ασθενουντων τυφλων χωλων ξηρων εκδεχομενων την του υδατος κινησιν
+<V 4> αγγελος γαρ κατα καιρον κατεβαινεν εν τη κολυμβηθρα και εταρασσε το υδωρ ο ουν πρωτος εμβας μετα την ταραχην του υδατος υγιης εγινετο ω δηποτε κατειχετο νοσηματι
+<V 5> ην δε αν̅ος εκει τριακοντα και οκτω ετη εχων εν τη ασθενεια
+<V 6> τουτον ιδων ο ις̅ κατακειμενον και γνους οτι πολυν χρονον εχει λεγει αυτω θελεις υγιης γενεσθαι
+<V 7> απεκριθη αυτω ο ασθενων κε̅ αν̅ον ουκ εχω ινα οταν ταραχθη το υδωρ βαλη με εις την κολυμβηθραν εν ω δε ερχομαι εγω αλλος προ εμου καταβαινει
+<V 8> λεγει αυτω ο ις̅ εγειραι αρον τον κραβαττον σου και περιπατει
+<V 9> και ευθεως εγενετο υγιης ο αν̅ος και ηρε τον κραβαττον αυτου και περιεπατει ην δε σαββατον εν εκεινη τη ημερα
+<V 10> ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω σαββατον εστιν ουκ εξεστι σοι αραι τον κραββατον
+<V 11> απεκριθη αυτοις ο ποιησας με υγιη εκεινος μοι ειπεν αρον τον κραββατον σου και περιπατει
+<V 12> ηρωτησαν ουν αυτον τις εστιν ο αν̅ος ο ειπων σοι αρον τον κραβαττον σου και περιπατει
+<V 13> ο δε ιαθεις ουκ ηδει τις εστιν ο γαρ ις̅ εξενευσεν οχλου οντος εν τω τοπω
+<V 14> μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ις̅ εν τω ιερω και ειπεν αυτω ιδε υγιης γεγονας μηκετι αμαρτανε ινα μη χειρον τι σοι γενηται
+<V 15> απηλθεν ο αν̅ος και απηγγειλε τοις ιουδαιοις οτι ις̅ εστιν ο ποιησας αυτον υγιη
+<V 16> και δια τουτο εδιωκον τον ιν̅ οι ιουδαιοι και εζητουν αυτον αποκτειναι οτι ταυτα εποιει εν σαββατω
+<V 17> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις ο πη̅ρ μου εως αρτι εργαζεται καγω εργαζομαι
+<V 18> δια τουτο ουν μαλλον εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι ου μονον οτι ελυε το σαββατον αλλ οτι και πρ̅α ιδιον ελεγε τον θν̅ ισον εαυτον ποιων τω θω̅
+<V 19> απεκρινατο ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις αμην αμην λεγω υμιν ου δυναται ο υιος του αν̅ου ποιειν αφ εαυτου ουδεν εαν μη τι βλεπη τον πρ̅α ποιουντα α γαρ εαν εκεινος ποιη ταυτα και ο υιος ομοιως ποιει
+<V 20> ο γαρ πη̅ρ φιλει τον υιον και παντα δεικνυσιν αυτω α αυτος ποιει και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα ινα υμεις θαυμαζητε
+<V 21> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εγειρει τους νεκρους και ζωοποιει ουτως και ο υιος ους θελει ζωοποιει
+<V 22> ουδε γαρ ο πη̅ρ κρινει ουδενα αλλα την κρισιν πασαν δεδωκε τω υιω
+<V 23> ινα παντες τιμωσι τον υιον καθως τιμωσι τον πρ̅α ο μη τιμων τον υιον ου τιμα τον πρ̅α τον πεμψαντα αυτον
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
+<V 25> αμην αμην λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι νεκροι ακουσονται της φωνης του υιου του θυ̅ και οι ακουσαντες ζησονται
+<V 26> ωσπερ γαρ ο πη̅ρ εχει ζωην εν εαυτω ουτως εδωκε και τω υιω ζωην εχειν εν εαυτω
+<V 27> και εξουσιαν εδωκεν αυτω και κρισιν ποιειν οτι υιος αν̅ου εστι
+<V 28> μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου
+<V 29> και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως
+<V 30> ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν καθως ακουω κρινω και η κρισις η εμη δικαια εστιν οτι ου ζητω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 31> εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθης
+<V 32> αλλος εστιν ο μαρτυρων περι εμου και οιδα οτι αληθης εστιν η μαρτυρια ην μαρτυρει περι εμου
+<V 33> υμεις απεσταλκατε προς ιωαννην και μεμαρτυρηκε τη αληθεια
+<V 34> εγω δε ου παρα αν̅ου την μαρτυριαν λαμβανω αλλα ταυτα λεγω ινα υμεις σωθητε
+<V 35> εκεινος ην ο λυχνος ο καιομενος και φαινων υμεις δε ηθελησατε αγαλλιασθηναι προς ωραν εν τω φωτι αυτου
+<V 36> εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιωαννου τα γαρ εργα α εδωκε μοι ο πη̅ρ ινα τελειωσω αυτα αυτα τα εργα α εγω ποιω μαρτυρει περι εμου οτι ο πη̅ρ με απεσταλκε
+<V 37> και ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μεμαρτυρηκε περι εμου ουτε φωνην αυτου ακηκοατε πωποτε ουτε ειδος αυτου εωρακατε
+<V 38> και τον λογον αυτου ουκ εχετε μενοντα εν υμιν οτι ον απεστειλεν εκεινος τουτω υμεις ου πιστευετε
+<V 39> ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου
+<V 40> και ου θελετε ελθειν προς με ινα ζωην εχητε
+<V 41> δοξαν παρα αν̅ων ου λαμβανω
+<V 42> αλλ εγνωκα υμας οτι την αγαπην του θυ̅ ουκ εχετε εν εαυτοις
+<V 43> εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρ̅ς μου και ου λαμβανετε με εαν αλλος ελθη εν τω ονοματι τω ιδιω εκεινον ληψεσθε
+<V 44> πως δυνασθε υμεις πιστευσαι δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντες και την δοξαν την παρα του μονου θυ̅ ου ζητειτε
+<V 45> μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προς τον πρ̅α εστιν ο κατηγορων υμων μωυσης εις ον υμεις ηλπικατε
+<V 46> ει γαρ επιστευετε μωυση επιστευετε αν εμοι περι γαρ εμου εκεινος εγραψεν
+<V 47> ει δε τοις εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε πως τοις εμοις ρημασι πιστευσετε
+
+<K 6>
+<V 1> μετα ταυτα απηλθεν ο ις̅ περαν της θαλασσης της γαλιλαιας της τιβεριαδος
+<V 2> και ηκολουθει αυτω οχλος πολυς οτι εθεωρουν αυτου τα σημεια α εποιει επι των ασθενουντων
+<V 3> ανηλθε δε εις το ορος ο ις̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
+<V 4> ην δε εγγυς το πασχα η εορτη των ιουδαιων
+<V 5> επαρας ουν τους οφθαλμους ο ις̅ και θεασαμενος οτι πολυς οχλος ερχεται προς αυτον λεγει προς τον φιλιππον ποθεν αγορασομεν αρτους ινα φαγωσιν ουτοι
+<V 6> τουτο δε ελεγε πειραζων αυτον αυτος γαρ ηδει τι εμελλε ποιειν
+<V 7> απεκριθη αυτω φιλιππος διακοσιων δηναριων αρτοι ουκ αρκουσιν αυτοις ινα εκαστος αυτων βραχυ τι λαβη
+<V 8> λεγει αυτω εις εκ των μαθητων αυτου ανδρεας ο αδελφος πετρου σιμωνος 
+<V 9> εστι παιδαριον ωδε ο εχει πεντε αρτους κριθινους και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εστιν εις τοσουτους
+<V 10> ειπε δε ο ις̅ ποιησατε τους αν̅ους αναπεσειν ην δε χορτος πολυς εν τω τοπω ανεπεσον ουν οι ανδρες τον αριθμον ωσει πεντακισχιλιοι
+<V 11> ελαβε δε τους αρτους ο ις̅ και ευχαριστησας διεδωκε τοις ανακειμενοις ομοιως και εκ των οψαριων οσον ηθελον
+<V 12> ως δε ενεπλησθησαν λεγει τοις μαθηταις αυτου συναγαγετε τα περισσευσαντα κλασματα ινα μη τι αποληται
+<V 13> συνηγαγον ουν και εγεμισαν δωδεκα κοφινους κλασματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επερισσευσε τοις βεβρωκοσιν
+<V 14> οι ουν αν̅οι ιδοντες το σημειον ο εποιησεν ο ις̅ ελεγον οτι ουτος εστιν αληθως ο προφητης ο ερχομενος εις τον κοσμον
+<V 15> ις̅ ουν γνους οτι μελλουσιν ερχεσθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιησωσιν αυτον βασιλεα ανεχωρησε παλιν εις το ορος αυτος μονος
+<V 16> ως δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου επι την θαλασσαν
+<V 17> και αναβαντες εις το πλοιον ηρχοντο περαν της θαλασσης εις καπερναουμ και σκοτια ηδη εγεγονει και ουκ εληλυθει προς αυτους ο ις̅
+<V 18> η τε θαλασσα ανεμου μεγαλου πνεοντος διηγειρετο
+<V 19> εληλακοτες ουν ωσει σταδιους εικοσιπεντε η τριακοντα θεωρουσι τον ιν̅ περιπατουντα επι της θαλασσης και εγγυς του πλοιου γινομενον και εφοβηθησαν
+<V 20> ο δε λεγει αυτοις εγω ειμι μη φοβεισθε
+<V 21> ηθελον ουν λαβειν αυτον εις το πλοιον και ευθεως το πλοιον εγενετο επι της γης εις ην υπηγον
+<V 22> τη επαυριον ο οχλος ο εστηκως περαν της θαλασσης ιδων οτι πλοιαρον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου συνεισηλθε τοις μαθηταις αυτου ο ις̅ εις το πλοιαριον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθον
+<V 23> αλλα δε ηλθεν πλοιαρια εκ τιβεριαδος εγγυς του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριστησαντος του κυ̅
+<V 24> οτε ουν ειδεν ο οχλος οτι ις̅ ουκ εστιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ενεβησαν και αυτοι εις τα πλοια και ηλθον εις καπερναουμ ζητουντες τον ιν̅
+<V 25> και ευροντες αυτον περαν της θαλασσης ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγονας
+<V 26> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
+<V 27> εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του αν̅ου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πη̅ρ εσφραγισεν ο θς̅
+<V 28> ειπον ουν προς αυτον τι ποιουμεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θυ̅
+<V 29> απεκριθη ο ις̅ και ειπεν αυτοις τουτο εστι το εργον του θυ̅ ινα πιστευσητε εις ον απεστειλεν εκεινος
+<V 30> ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις συ σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
+<V 31> οι πρ̅ες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστι γεγραμμενον αρτον εκ του ου̅νου εδωκεν αυτοις φαγειν
+<V 32> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου αλλ ο πη̅ρ μου διδωσιν υμιν τον αρτον εκ του ου̅νου τον αληθινον
+<V 33> ο γαρ αρτος του θυ̅ εστιν ο καταβαινων εκ του ου̅νου και διδους ζωην τω κοσμω
+<V 34> ειπον ουν προς αυτον κε̅ παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
+<V 35> ειπε δε αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς με ου μη πεινασει και ο πιστευων εις εμε ου μη διψησει πωποτε
+<V 36> αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε και ου πιστευετε
+<V 37> παν ο διδωσι μοι ο πη̅ρ προς με ηξει και τον ερχομενον προς με ου μη εκβαλω εξω
+<V 38> οτι καταβεβηκα απο του ου̅νου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντος με
+<V 39> τουτο δε εστι το θελημα του πεμψαντος με 
+<V 40> ινα πας ο θεωρων τον υιον και πιστευων εις αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναστησω εγω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 41> εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ου̅νου
+<V 42> και ελεγον ουχ ουτος εστιν ις̅ ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πρ̅α και την μρ̅α πως ουν λεγει ουτος οτι εκ του ου̅νου καταβεβηκα
+<V 43> απεκριθη ουν ο ις̅ και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
+<V 44> ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πη̅ρ ο πεμψας με ελκυση αυτον και εγω αναστησω αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 45> εστι γεγραμμενον εν τοις προφηταις και εσονται παντες διδακτοι θυ̅ πας ουν ο ακουσας παρα του πρ̅ς και μαθων ερχεται προς με
+<V 46> ουχ οτι τον πρ̅α τις εωρακεν ει μη ο ων παρα του θυ̅ ουτος εωρακε τον πρ̅α
+<V 47> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον
+<V 48> εγω ειμι ο αρτος της ζωης
+<V 49> οι πρ̅ες υμων εφαγον το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
+<V 50> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
+<V 51> εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο εκ του ου̅νου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησεται εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν ην εγω δωσω υπερ της του κοσμου ζωης
+<V 52> εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος ημιν την σαρκα δουναι φαγειν
+<V 53> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του αν̅ου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
+<V 54> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον και εγω αναστησω αυτον τη εσχατη ημερα
+<V 55> η γαρ σαρξ μου αληθως εστι βρωσις και το αιμα μου αληθως εστι ποσις
+<V 56> ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
+<V 57> καθως απεστειλε με ο ζων πη̅ρ καγω ζω δια τον πρ̅α και ο τρωγων με κακεινος ζησεται δι εμε
+<V 58> ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ου̅νου καταβας ου καθως εφαγον οι πρ̅ες υμων το μαννα και απεθανον ο τρωγων τουτον τον αρτον ζησεται εις τον αιωνα
+<V 59> ταυτα ειπεν εν συναγωγη διδασκων εν καπερναουμ
+<V 60> πολλοι ουν ακουσαντες εκ των μαθητων αυτου ειπον σκληρος εστιν ουτος ο λογος τις δυναται αυτου ακουειν
+<V 61> ειδως δε εν εαυτω ο ις̅ οτι γογγυζουσι περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπεν αυτοις τουτο υμας σκανδαλιζει
+<V 62> εαν ουν θεωρητε τον υιον του αν̅ου αναβαινοντα οπου ην το προτερον
+<V 63> το πν̅α εστι το ζωοποιουν η σαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμιν πνευμα {not abbreviated} εστι και ζωη εστιν
+<V 64> αλλ εισιν εξ υμων τινες οι ου πιστευουσιν ηδει γαρ εξ αρχης ο ις̅ τινες εισιν οι πιστευοντες και τις εστιν ο παραδωσων αυτον
+<V 65> και ελεγε δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πρ̅ς μου
+<V 66> εκ τουτου πολλοι απηλθον των μαθητων αυτου εις τα οπισω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
+<V 67> ειπεν ουν ο ις̅ τοις δωδεκα μη και υμεις θελετε υπαγειν
+<V 68> απεκριθη ουν αυτω σιμων πετρος κε̅ προς τινα απελευσομεθα ρηματα ζωης αιωνιου εχεις
+<V 69> και ημεις πεπιστευκαμεν και εγνωμεν οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ του ζωντος
+<V 70> απεκριθη αυτω ο ις̅ ουκ εγω υμας τους δωδεκα εξελεξαμην και εξ υμων εις διαβολος εστιν
+<V 71> ελεγε δε τον ιουδαν σιμωνος ισκαριωτην ουτος γαρ ημελλεν αυτον παραδιδοναι εις ων εκ των δωδεκα
+
+<K 7>
+<V 1> και μετα ταυτα περιεπατει ο ις̅ εν τη γαλιλαια ου γαρ ηθελεν εν τη ιουδαια περιπατειν οτι εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι
+<V 2> ην δε εγγυς η εορτη των ιουδαιων η σκηνοπηγια
+<V 3> ειπον ουν προς αυτον οι αδελφοι αυτου μεταβηθι εντευθεν και υπαγε εις την ιουδαιαν ινα και οι μαθηται σου θεωρησωσι τα εργα σου α ποιεις
+<V 4> ουδεις γαρ εν κρυπτω τι ποιει και ζητει αυτος εν παρρησια ειναι ει ταυτα ποιεις φανερωσον σεαυτον τω κοσμω
+<V 5> ουδε γαρ οι αδελφοι αυτου επιστευον εις αυτον
+<V 6> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ ο καιρος ο εμος ουπω παρεστιν ο δε καιρος ο υμετερος παντοτε εστιν ετοιμος
+<V 7> ου δυναται ο κοσμος μισειν υμας εμε δε μισει οτι εγω μαρτυρω περι αυτου οτι τα εργα αυτου πονηρα εστιν
+<V 8> υμεις αναβητε εις την εορτην ταυτην εγω ουπω αναβαινω εις την εορτην ταυτην οτι ο εμος ο καιρος ουπω πεπληρωται
+<V 9> ταυτα δε ειπων αυτοις εμεινεν εν τη γαλιλαια
+<V 10> ως δε ανεβησαν οι αδελφοι αυτου τοτε και αυτος ανεβη εις την εορτην ου φανερως αλλ ως εν κρυπτω
+<V 11> οι δε ιουδαιοι εζητουν αυτον εν τη εορτη και ελεγον που εστιν εκεινος
+<V 12> και γογγυσμος πολυς περι αυτου ην εν τοις οχλοις οι μεν ελεγον οτι αγαθος εστιν αλλοι δε ελεγον ου αλλα πλανα τον οχλον
+<V 13> ουδεις μεντοι παρρησια ελαλει περι αυτου δια τον φοβον των ιουδαιων
+<V 14> ηδη δε της εορτης μεσουσης ανεβη ο ις̅ εις το ιερον και εδιδασκε
+<V 15> και εθαυμαζον οι ιουδαιοι λεγοντες πως ουτος γραμματα οιδε μη μεμαθηκως
+<V 16> απεκριθη ουν αυτοις ο ις̅ και ειπεν η εμη διδαχη ουκ εστιν εμη αλλα του πεμψαντος με
+<V 17> εαν τις θελη το θελημα αυτου ποιειν γνωσεται περι της διδαχης ποτερον εκ του θυ̅ εστιν η εγω απ εμαυτου λαλω
+<V 18> ο αφ εαυτου λαλων την δοξαν την ιδιαν ζητει ο δε ζητων την δοξαν του πεμψαντος αυτον ουτος αληθης εστι και αδικια εν αυτω ουκ εστιν
+<V 19> ου μωσης δεδωκεν υμιν τον νομον και ουδεις εξ υμων ποιει τον νομον τι με ζητειτε αποκτειναι
+<V 20> απεκριθη ο οχλος και ειπε δαιμονιον εχεις τις σε ζητει αποκτειναι
+<V 21> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις εν εργον εποιησα και παντες θαυμαζετε
+<V 22> δια τουτο μωσης δεδωκεν υμιν την περιτομην ουχ οτι εκ του μωσεως εστιν αλλ εκ των πρ̅ων και εν σαββατω περιτεμνετε αν̅ον
+<V 23> ει περιτομην λαμβανει αν̅ος εν σαββατω ινα μη λυθη ο νομος μωσεως εμοι χολατε οτι ολον αν̅ον υγιη εποιησα εν σαββατω
+<V 24> μη κρινετε κατ οψιν αλλα την δικαιαν κρισιν κρινατε
+<V 25> ελεγον ουν τινες εκ των ιεροσολυμιτων ουχ ουτος εστιν ον ζητουσιν αποκτειναι
+<V 26> και ιδε παρρησια λαλει και ουδεν αυτω λεγουσι μηποτε αληθως εγνωσαν οι αρχοντες οτι ουτος εστιν ο χς̅
+<V 27> αλλα τουτον οιδαμεν ποθεν εστιν ο δε χς̅ οταν ερχηται ουδεις γινωσκει ποθεν εστιν
+<V 28> εκραξεν ουν ο ις̅ εν τω ιερω διδασκων και λεγων καμε οιδατε και οιδατε ποθεν ειμι και απ εμαυτου ουκ εληλυθα αλλ εστιν αληθινος ο πεμψας με ον υμεις ουκ οιδατε
+<V 29> εγω δε οιδα αυτον οτι παρ αυτου ειμι κακεινος με απεστειλεν
+<V 30> εζητουν ουν αυτον πιασαι και ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 31> εκ του οχλου ουν επιστευσαν πολλοι εις αυτον και ελεγον οτι ο χς̅ οταν ελθη μη πλειονα σημεια ποιησει ων ουτος εποιησεν
+<V 32> ηκουσαν ουν οι φαρισαιοι του οχλου γογγυζοντος περι αυτου ταυτα και απεστειλαν οι αρχιερεις και οι φαρεισαιοι υπηρετας ινα πιασωσιν αυτον
+<V 33> ειπεν ουν ο ις̅ ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι και υπαγω προς τον πεμψαντα με
+<V 34> ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 35> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτους που ουτος μελλει πορευεσθαι οτι ημεις ουχ ευρησομεν αυτον μη εις την διασποραν των ελληνων μελλει πορευεσθαι και διδασκειν τους ελληνας
+<V 36> τις εστιν ο λογος ουτος ον ειπε ζητησετε με και ουχ ευρησετε και οπου ειμι εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 37> εν δε τη εσχατη ημερα τη μεγαλη της εορτης ειστηκει ο ις̅ και εκραξε λεγων εαν τις διψα ερχεσθω προς με και πινετω
+<V 38> ο πιστευων εις εμε καθως ειπεν η γραφη ποταμοι εκ της κοιλιας αυτου ρευσουσιν υδατος ζωντος
+<V 39> τουτο δε ειπε περι του πν̅ς ου ημελλον λαμβανειν οι πιστευοντες εις αυτον ουπω γαρ ην πν̅α αγιον οτι ις̅ ουδεπω εδοξασθη
+<V 40> πολλοι ουν εκ του οχλου ακουσαντες των λογων τουτων ελεγον ουτος εστιν αληθως ο προφητης
+<V 41> αλλοι ελεγον οτι ουτος εστιν ο χς̅ οι δε ελεγον μη γαρ εκ της γαλιλαιας ο χς̅ ερχεται
+<V 42> ουχι η γραφη ειπεν οτι εκ του σπερματος δαυιδ {not abbreviated} και απο βηθλεεμ της κωμης οπου ην δα̅δ ο χς̅ ερχεται
+<V 43> σχισμα ουν εγενετο εν τω οχλω δι αυτον
+<V 44> τινες δε ηθελον εξ αυτων πιασαι αυτον αλλ ουδεις επεβαλεν επ αυτον τας χειρας
+<V 45> ηλθον ουν οι υπηρεται προς τους αρχιερεις και φαρισαιους και ειπον αυτοις εκεινοι διατι ουκ ηγαγετε αυτον
+<V 46> απεκριθησαν οι υπηρεται ουδεποτε ελαλησεν ουτως αν̅ος ως ουτος ο αν̅ος
+<V 47> απεκριθησαν αυτοις οι φαρισαιοι μη και υμεις πεπλανησθε
+<V 48> μη τις εκ των αρχοντων επιστευσεν εις αυτον η εκ των φαρισαιων
+<V 49> αλλ ο οχλος ουτος ο μη γινωσκων τον νομον επικαταρατοι εισι
+<V 50> λεγει νικοδημος προς αυτους ο ελθων νυκτος προς αυτον εις ων εξ αυτων
+<V 51> μη ο νομος ημων κρινει τον αν̅ον εαν μη ακουση παρ αυτου πρωτον και γνω τι ποιει
+<V 52> απεκριθησαν και ειπον αυτω μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι εκ της γαλιλαιας προφητης ουκ εγειγερται
+<V 53> {om}
+
+<K 8>
+<V 1> {om}
+<V 2> {om}
+<V 3> {om}
+<V 4> {om}
+<V 5> {om}
+<V 6> {om}
+<V 7> {om}
+<V 8> {om}
+<V 9> {om}
+<V 10> {om}
+<V 11> {om}
+<V 12> παλιν ουν ελαλησεν αυτοις ο ις̅ λεγων εγω ειμι το φως του κοσμου ο ακολουθων εμοι ου μη περιπατησει εν τη σκοτια αλλ εξει το φως της ζωης
+<V 13> ειπον ουν αυτω οι φαρισαιοι συ περι σεαυτου μαρτυρεις η μαρτυρια σου ουκ εστιν αληθης
+<V 14> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτοις καν εγω μαρτυρω περι εμαυτου αληθης εστιν η μαρτυρια μου οτι οιδα ποθεν ηλθον και που υπαγω υμεις δε ουκ οιδατε ποθεν ερχομαι και που υπαγω
+<V 15> υμεις κατα την σαρκα κρινετε εγω ου κρινω ουδενα
+<V 16> και εαν κρινω δε εγω η κρισις η εμη αληθης εστιν οτι μονος ουκ ειμι αλλ εγω και ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 17> και εν τω νομω δε τω υμετερω γεγραπται οτι δυο αν̅ων η μαρτυρια αληθης εστιν
+<V 18> εγω ειμι ο μαρτυρων περι εμαυτου και μαρτυρει περι εμου ο πεμψας με πη̅ρ
+<V 19> ελεγον ουν αυτω που εστιν ο πη̅ρ σου απεκριθη ο ις̅ ουτε εμε οιδατε ουτε τον πρ̅α μου ει εμε ηδειτε και τον πρ̅α μου αν ηδειτε
+<V 20> ταυτα τα ρηματα ελαλησεν ο ις̅ εν τω γαζοφυλακιω διδασκων εν τω ιερω και ουδεις επιασεν αυτον οτι ουπω εληλυθει η ωρα αυτου
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις παλιν ο ις̅ εγω υπαγω και ζητησετε με και εν ταις αμαρτιαις υμων αποθανεισθε οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 22> ελεγον ουν οι ιουδαιοι μητι αποκτενει εαυτον οτι λεγει οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν
+<V 23> και ελεγεν αυτοις υμεις εκ των κατω εστε εγω εκ των ανω ειμι υμεις εκ του κοσμου τουτου εστε εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου τουτου
+<V 24> ειπον ουν οτι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων εαν γαρ μη πιστευσητε οτι εγω ειμι αποθανεισθε εν ταις αμαρτιαις υμων
+<V 25> ελεγον ουν αυτω συ τις ει ειπεν αυτοις ο ις̅ την αρχην ο τι και λαλω υμιν
+<V 26> πολλα εχω περι υμων λαλειν και κρινειν αλλ ο πεμψας με αληθης εστι καγω α ηκουσα παρ αυτου λαλω εις τον κοσμον
+<V 27> ουκ εγνωσαν ουν οτι τον πρ̅α αυτοις ελεγεν
+<V 28> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ οταν υψωσητε τον υιον του αν̅ου τοτε γνωσεσθε οτι εγω ειμι και απ εμαυτου ποιω ουδεν αλλα καθως εδιδαξε με ο πη̅ρ ταυτα λαλω
+<V 29> και ο πεμψας με μετ εμου εστι και ουκ αφηκε με μονον ο πη̅ρ οτι εγω τα αρεστα αυτω ποιω παντοτε
+<V 30> ταυτα αυτου λαλουντος πολλοι επιστευσαν εις αυτον
+<V 31> ελεγεν ουν ο ις̅ προς τους πεπιστευκοτας προς αυτον ιουδαιους εαν υμεις μεινητε εν τω λογω τω εμω αληθως μαθηται μου εστε
+<V 32> και γνωσεσθε την αληθειαν και η αληθεια ελευθερωσει υμας
+<V 33> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι σπερμα αβρααμ εσμεν και ουδενι δεδουλευκαμεν πωποτε πως συ λεγεις οτι ελευθεροι γενησεσθε
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν οτι πας ο ποιων την αμαρτιαν δουλος εστι της αμαρτιας
+<V 35> ο δε δουλος ου μενει εν τη οικια εις τον αιωνα ο υιος μενει εις τον αιωνα
+<V 36> εαν ουν ο υιος υμας ελευθερωση οντως ελευ=
+θεροι εστε
+<V 37> οιδα οτι σπερμα αβρααμ εστε αλλα ζητειτε με αποκτειναι οτι ο λογος ο εμος ου χωρει εν υμιν
+<V 38> εγω δε α εωρακα παρα τω πρ̅ι μου λαλω και υμεις ουν α εωρακατε παρα τω πρ̅ι υμων ποιειτε
+<V 39> απεκριθησαν και ειπον αυτω ο πη̅ρ ημων αβρααμ εστι λεγει αυτοις ο ις̅ ει τεκνα του αβρααμ ητε τα εργα του αβρααμ εποιειτε αν
+<V 40> νυν δε ζητειτε με αποκτειναι αν̅ον ος την αληθειαν υμιν λελαληκα ην ηκουσα παρα του πρ̅ς τουτο αβρααμ ουκ εποιησεν
+<V 41> υμεις ποιειτε τα εργα του πρ̅ς υμων ειπον αυτω ημεις εκ πορνειας ου γεγεννημεθα ενα πρ̅α εχομεν τον θν̅
+<V 42> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ει ο θς̅ πη̅ρ υμων ην ηγαπατε αν εμε εγω γαρ εκ του θυ̅ εξηλθον και ηκω ουδε γαρ απ εμαυτου εληλυθα αλλ εκεινος με απεστειλε
+<V 43> διατι την λαλιαν την εμην ου γινωσκετε οτι ου δυνασθε ακουειν τον λογον τον εμον
+<V 44> υμεις εκ πρ̅ς του διαβολου εστε και τας επιθυμιας του πρ̅ς υμων θελετε ποιειν εκεινος ανθρωποκτονος ην απ αρχης και εν τη αληθεια ουχ εστηκεν οτι ουκ εστιν αληθεια εν αυτω οταν λαλη το ψευδος εκ των ιδιων λαλει οτι ψευστης εστι και ο πη̅ρ αυτου
+<V 45> εγω οτι την αληθειαν λεγω ου πιστευετε μοι
+<V 46> τις εξ υμων ελεγχει με περι αμαρτιας ει δε αληθειαν λεγω διατι υμεις ου πιστευετε μοι
+<V 47> ο ων εκ του θυ̅ τα ρηματα του θυ̅ ακουει δια τουτο υμεις ουκ ακουετε οτι εκ του θυ̅ ουκ εστε
+<V 48> απεκριθησαν οι ιουδαιοι και ειπον αυτω ου καλως ημεις λεγομεν οτι σαμαρειτης ει συ και δαιμονιον εχεις
+<V 49> απεκριθη ις̅ εγω δαιμονιον ουκ εχω αλλα τιμω τον πρ̅α μου και υμεις ατιμαζετε με
+<V 50> εγω δε ου ζητω την δοξαν μου εστιν ο ζητων και κρινων
+<V 51> αμην αμην λεγω υμιν εαν τις τον τον εμον λογον τηρηση θανατον ου μη θεωρησει εις τον αιωνα
+<V 52> ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι νυν εγνωκαμεν οτι δαιμονιον εχεις αβρααμ απεθανε και οι προφηται και συ λεγεις εαν τις τον λογον τον εμον τηρηση ου μη γευσεται θανατον εις τον αιωνα
+<V 53> μη συ μειζων ει του πρ̅ς ημων αβρααμ οστις απεθανε και οι προφηται απεθανον τινα σεαυτον ποιεις
+<V 54> απεκριθη ις̅ εαν εγω δοξαζω εμαυτον η δοξα μου ουδεν εστιν εστιν ο πη̅ρ μου ο δοξαζων με ον υμεις λεγετε οτι θς̅ υμων εστι
+<V 55> και ουκ εγνωκατε αυτον εγω δε οιδα αυτον και εαν ειπω οτι ουκ οιδα αυτον εσομαι ομοιος υμων ψευστης αλλ οιδα αυτον και τον λογον αυτου τηρω
+<V 56> αβρααμ ο πη̅ρ υμων ηγαλλιασατο ινα ιδη την ημεραν την εμην και ειδε και εχαρη
+<V 57> ειπον ουν οι ιουδαιοι προς αυτον πεντηκοντα ετη ουπω εχεις και αβρααμ εωρακας
+<V 58> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν πριν αβρααμ γενεσθαι εγω ειμι
+<V 59> ηραν ουν λιθους ινα βαλωσιν επ αυτον ις̅ δε εκρυβη και εξηλθεν εκ του ιερου και διελθων δια μεσου αυτων επορευετο και παρηγεν ουτως
+
+<K 9>
+<V 1> και παραγων ειδεν αν̅ον τυφλον εκ γεννητης
+<V 2> και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες ραββι τις ημαρτεν ουτος η οι γονεις αυτου ινα τυφλος γεννηθη
+<V 3> απεκριθη ις̅ ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου αλλ ινα φανερωθη τα εργα του θυ̅ εν αυτω
+<V 4> εμε δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν ερχεται νυξ οτε ουδεις δυναται εργαζεσθαι
+<V 5> οταν εν τω κοσμω ω φως ειμι του κοσμου
+<V 6> ταυτα ειπων επτυσε χαμαι και εποιησε πηλον εκ του πτυσματος και επεχρισεν αυτου τον πηλον επι τους οφθαλμους του τυφλου
+<V 7> και ειπεν αυτω υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ ο λεγεται απεσταλμενος απηλθεν ουν και ενιψατο και ηλθε βλεπων
+<V 8> οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον οτι προσαιτης ην ελεγον ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων
+<V 9> αλλοι ελεγον οτι ομοιος αυτω εστιν εκεινος ελεγεν ουχι αλλ εγω ειμι
+<V 10> ελεγον ουν αυτω πως ουν ηνεωχθησαν σου οι οφθαλμοι
+<V 11> απεκριθη εκεινος και ειπεν αν̅ος λεγομενος ις̅ πηλον εποιησε και επεχρισε μου τους οφθαλμους και ειπε μοι υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του σιλωαμ απελθων ουν και νιψαμενος ανεβλεψα
+<V 12> και ειπον αυτω που εστιν εκεινος λεγει ουκ οιδα
+<V 13> αγουσιν αυτον προς τους φαρισαιους τον ποτε τυφλον
+<V 14> ην δε σαββατον οτε τον πηλον εποιησεν ο ις̅ και ανεωξεν αυτου τους οφθαλμους
+<V 15> παλιν ουν ηρωτων αυτον και οι φαρισαιοι πως ανεβλεψεν ο δε ειπεν αυτοις πηλον επεθηκε μου επι τους οφθαλμους και ενιψαμην και βλεπω
+<V 16> ελεγον ουν εκ των φαρισαιων τινες ουκ εστιν ουτος παρα θυ̅ ο αν̅ος οτι το σαββατον ου τηρει αλλοι ελεγον πως δυναται αν̅ος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν και σχισμα ην εν αυτοις
+<V 17> λεγουσιν ουν τω τυφλω παλιν συ τι λεγεις περι αυτου οτι ανεωξε σου τους οφθαλμους ο δε ειπεν οτι προφητης εστιν
+<V 18> ουκ επιστευσαν ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ην τυφλος και ανεβλεψεν εως εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος
+<V 19> και ηρωτησαν αυτους λεγοντες ουτος εστιν ο υιος υμων ον λεγετε υμεις οτι τυφλος εγεννηθη 
+<V 20> απεκριθησαν αυτοις οι γονεις αυτου και ειπον οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη
+<V 21> πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν η τις ηνοιξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν αυτον επερωτησατε ηλικιαν εχει αυτος τα περι εαυτου λαλησει
+<V 22> ταυτα ειπον οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους ιουδαιους ηδη γαρ συνετεθειντο οι ιουδαιοι ινα εαν τις αυτον ομολογηση χν̅ αποσυναγωγος γενηται
+<V 23> δια τουτο οι γονεις αυτου ειπον οτι ηλικιαν εχει αυτον ερωτησατε
+<V 24> εφωνησαν ουν τον αν̅ον εκ δευτερου ος ην τυφλος και ειπον αυτω δος δοξαν τω θω̅ ημεις οιδαμεν οτι ο αν̅ος ουτος αμαρτωλος εστιν
+<V 25> απεκριθη ουν εκεινος και ειπεν ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα εν οιδα οτι τυφλος ημην και αρτι βλεπω
+<V 26> ειπον ουν αυτω παλιν τι εποιησε σοι πως ηνεωξε σου τους οφθαλμους
+<V 27> απεκριθη αυτοις ειπον υμιν ηδη και [app][*]&om;[\*][C]ουκ[\C][\app] ηκουσατε τι παλιν θελετε ακουειν μη και υμεις θελετε μαθηται αυτου γενεσθαι
+<V 28> οι δε ελοιδορησαν αυτον και ειπον συ ει μαθητης εκεινου ημεις δε του μωσεως εσμεν μαθηται
+<V 29> ημεις οιδαμεν οτι μωσει λελαληκεν ο θς̅ τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν
+<V 30> απεκριθη ο αν̅ος και ειπεν αυτοις εν τουτω γαρ το θαυμαστον εστιν οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστι και ηνοιξε μου τους οφθαλμους
+<V 31> οιδαμεν δε οτι αμαρτωλων ο θς̅ ουκ ακουει αλλ εαν τις θεοσεβης η και το θελημα αυτου ποιη τουτου ακουει
+<V 32> εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνοιξε τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου
+<V 33> ει μη ην ουτος παρα θυ̅ ουκ αν ηδυνατο ποιειν ουδεν
+<V 34> απεκριθησαν και ειπον αυτω εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολος και συ διδασκεις ημας και εξεβαλον αυτον εξω
+<V 35> ηκουσεν ο ις̅ οτι εξεβαλον αυτον εξω και ευρων αυτον ειπεν αυτω συ πιστευεις εις τον υιον του θυ̅
+<V 36> απεκριθη εκεινος και ειπε τις εστι κε̅ ινα πιστευσω εις αυτον
+<V 37> ειπεν αυτω ο ις̅ και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν
+<V 38> ο δε εφη πιστευω κε̅ και προσεκυνησεν αυτω
+<V 39> και ειπεν ο ις̅ εις κριμα εγω εληλυθα εις τον κοσμον ινα οι μη βλεποντες βλεψωσι και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται
+<V 40> και ηκουσαν εκ των φαρισαιων ταυτα οι μετ αυτου οντες και ειπον αυτω μη και ημεις τυφλοι εσμεν
+<V 41> ειπεν αυτοις ο ις̅ ει τυφλοι ητε ουκ αν ειχετε αμαρτιαν νυν δε λεγοντες οτι βλεπομεν αι αμαρτιαι υμων μενουσιν
+
+<K 10>
+<V 1> αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν κλεπτης εστι και ληστης
+<V 2> ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστι των προβατων
+<V 3> τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα
+<V 4> και οταν τα ιδια προβατα εκβαλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασι την φωνην αυτου
+<V 5> αλλοτριω δε ου μη ακολουθησουσιν αλλα φευξονται απ αυτου οτι ουκ οιδασι των αλλοτριων την φωνην
+<V 6> ταυτην την παροιμιαν ειπεν αυτοις ο ις̅ εκεινοι δε ουκ εγνωσαν τινα ην α ελαλει αυτοις
+<V 7> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ αμην αμην λεγω υμιν εγω ειμι η θυρα των προβατων
+<V 8> παντες οσοι ηλθον προ εμου κλεπται εισι και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
+<V 9> εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
+<V 10> ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσι και περισσοτερον εχωσιν
+<V 11> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
+<V 12> ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην ου ουκ εισι τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησι τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα
+<V 13> ο δε μισθωτος φευγει οτι μισθωτος εστι και ου μελλει αυτω περι των προβατων
+<V 14> εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων
+<V 15> καθως γινωσκει με ο πη̅ρ καγω γινωσκω τον πρ̅α και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
+<V 16> και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσι και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην
+<V 17> δια τουτο με ο πη̅ρ αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
+<V 18> ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πρ̅ς μου
+<V 19> σχισμα ουν παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
+<V 20> ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
+<V 21> αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστι δαιμονιζομενου μη δαιμονιον δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιξαι
+<V 22> εγενετο δε τοτε τα εγκαινια εν τοις ιεροσολυμοις και χειμων ην
+<V 23> και περιεπατει ο ις̅ εν τω ιερω εν τη στοα σολομωντος
+<V 24> εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι λεγοντες αυτω εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χς̅ ειπε ημιν παρρησια
+<V 25> απεκριθη αυτοις ο ις̅ ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πρ̅ς μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
+<V 26> αλλ υμεις ου πιστευετε οτι ουκ εστε εκ των προβατων των εμων καθως ειπον υμιν
+<V 27> τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουουσι καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσι μοι
+<V 28> καγω ζωην αιωνιον διδωμι αυτοις και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ου μη αρπασει τις αυτα εκ της χειρος μου
+<V 29> ο πη̅ρ μου ος δεδωκε μοι μειζων παντων εστι και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πρ̅ς μου
+<V 30> εγω και ο πη̅ρ εν εσμεν
+<V 31> εβαστασαν ουν παλιν λιθους οι ιουδαιοι ινα λιθασωσιν αυτον
+<V 32> απεκριθη αυτοις ο ις̅ πολλα εργα καλα εδειξα υμιν εκ του πρ̅ς μου δια ποιον εργον εμε λιθαζετε 
+<V 33> απεκριθησαν ουν αυτω οι ιουδαιοι και ειπον περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ αν̅ος ων ποιεις σεαυτον θν̅
+<V 34> απεκριθη αυτοις ο ις̅ και ειπεν ουκ εστι γεγραμμενον εν τω νομω υμων εγω ειπα θεοι εστε
+<V 35> ει εκεινους ειπε θεους προς ους ο λογος του θυ̅ εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
+<V 36> ον ο πη̅ρ ηγιασε και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον υιος του θυ̅ ειμι
+<V 37> ει ου ποιω τα εργα του πρ̅ς μου μη πιστευετε μοι
+<V 38> ει δε ποιω καν εμοι μη πιστευητε τοις εργοις πιστευετε ινα γνωτε και γινωσκητε οτι εν εμοι ο πη̅ρ καγω εν αυτω
+<V 39> εζητουν ουν παλιν πιασαι αυτον και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
+<V 40> και απηλθε παλιν περαν του ιορδανου εις τον τοπον οπου ην ιωαννης το πρωτον βαπτιζων και εμεινεν εκει
+<V 41> και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιωαννης μεν σημειον εποιησεν ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιωαννης περι τουτου αληθη ην
+<V 42> και πολλοι επιστευσαν εις αυτον εκει
+
+
+<K 11>
+<V 1> ην δε τις ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
+<V 2> ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει ην δε μαρια η αλειψασα τον κν̅ μυρω και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης 
+<V 3> απεστειλαν ουν αι αδελφαι αυτου προς αυτον λεγουσαι κε̅ ιδε ον φιλεις ασθενει
+<V 4> ακουσας δε ο ις̅ ειπεν η ασθενεια αυτη ουκ εστι προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θυ̅ ινα δοξασθη ο υιος του θυ̅ δι αυτης
+<V 5> ηγαπα δε ο ις̅ την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
+<V 6> ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
+<V 7> επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αυτου αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
+<V 8> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
+<V 9> απεκριθη ις̅ ουχι δωδεκα ωραι εισι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
+<V 10> εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
+<V 11> ταυτα ειπε και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον
+<V 12> ειπον ουν οι μαθηται αυτου κε̅ ει κεκοιμηται σωθησεται
+<V 13> ειρηκει δε περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
+<V 14> τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ις̅ παρρησια λαζαρος απεθανε
+<V 15> και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει αλλ αγωμεν προς αυτον
+<V 16> ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις μαθηταις αυτου αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
+<V 17> ελθων ουν ο ις̅ εις βηθανιαν ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
+<V 18> ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
+<V 19> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν προς την μαρθαν και μαριαν ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου αυτων
+<V 20> η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ις̅ ερχεται υπηντησεν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
+<V 21> ειπεν ουν η μαρθα προς τον ιν̅ κε̅ ει ης ωδε ουκ αν μου απεθανεν ο αδελφος 
+<V 22> και νυν οιδα οτι οσα αν αιτηση τον θν̅ δωσει σοι ο θς̅
+<V 23> λεγει αυτη ο ις̅ αναστησεται ο αδελφος σου
+<V 24> λεγει αυτω μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
+<V 25> ειπεν ουν αυτη ο ις̅ εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
+<V 26> και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο
+<V 27> λεγει αυτω ναι κε̅ εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χς̅ ο υιος του θυ̅ ο εις τον κοσμον ερχομενος
+<V 28> και ταυτα ειπουσα απηλθε και εφωνησε μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστι και φωνει σε
+<V 29> εκεινη δε ως ηκουσεν ηγερθη ταχυ και ηρχετο προς αυτον
+<V 30> ουπω δε εληλυθει ο ις̅ εις την κωμην αλλ ην εν τω τοπω οπου υπηντησεν αυτω η μαρθα
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη δοξαντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
+<V 32> η ουν 
+μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ις̅ ιδουσα 
+αυτον επεσεν αυτου εις τους ποδας λεγου=
+σα αυτω κε̅ ει ης ωδε ουκ αν απεθανε 
+μου ο αδελφος
+<V 33> ις̅ ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πν̅ι και εταραξεν εαυτον
+<V 34> και ειπε που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κε̅ ερχου και ιδε
+<V 35> εδακρυσεν ο ις̅
+<V 36> ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
+<V 37> τινες δε εξ αυτων ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
+<V 38> ις̅ δε παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
+<V 39> λεγει αυτοις ο ις̅ αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τεθνηκοτος μαρθα κε̅ ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστι
+<V 40> λεγει αυτη ο ις̅ ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης 
+οψει την δοξαν του θυ̅ <V 41> ηραν ουν τον λιθον ου ην ο 
+τεθνηκως κειμενος ουν ις̅ ηρε τους οφθαλμους αυτου ανω και ειπε πε̅ρ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
+<V 42> εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
+<V 43> και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασε λεγων λαζαρε δευρο εξω
+<V 44> και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τους ποδας και τας χειρας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ις̅ λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
+<V 45> πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ις̅ επιστευσαν εις αυτον
+<V 46> τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποιησεν ο ις̅
+<V 47> συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο αν̅ος πολλα σημεια ποιει
+<V 48> εαν αφωμεν αυτον ουτως παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος
+<V 49> εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
+<V 50> ουδε διαλογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις αν̅ος αποθανη υπερ του λαου και μη ολον το εθνος αποληται
+<V 51> τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλ αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι ημελλεν ο ις̅ αποθνησκειν υπερ του εθνους
+<V 52> και ουχ υπερ του εθνους δε μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θυ̅ τα διεσκορπισμενα συναγαγη εις εν
+<V 53> απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
+<V 54> ο ουν ις̅ ουκ ετι παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλ απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν και εκει διετριβε μετα των μαθητων αυτου
+<V 55> ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
+<V 56> εζητουν ουν αυτον και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι δοκει υμιν οτι ου μη ελθη εις την εορτην
+<V 57> δεδωκεισαν δε οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολην ινα εαν τις γνω που εστι μηνυση οπως πιασωσιν αυτον
+
+<K 12>
+<V 1> ο ουν ις̅ προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
+<V 2> εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των συνανακειμενων τω ιυ̅
+<V 3> η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψε τους ποδας του ιυ̅ και εξεμαξε τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
+<V 4> λεγει ουν ιουδας ο ισκαριωτης εις των μαθητων αυτου ο μελλων αυτον παραδιδοναι
+<V 5> διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη διακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις
+<V 6> ειπε δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελλεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχε και τα βαλλομενα εβασταζεν
+<V 7> ειπεν ουν ο ις̅ αφες αυτην ινα εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τηρηση αυτο
+<V 8> τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
+<V 9> εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστι και ηλθον ου δια τον ιν̅ μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων ο ις̅
+<V 10> εβουλευσαντο δε οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
+<V 11> οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιν̅
+<V 12> τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ις̅ ερχεται εις ιεροσολυμα
+<V 13> ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις συναντησιν αυτω και εκραζον λεγοντες ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυ̅ βασιλευς του ιη̅λ
+<V 14> ευρων δε ο ις̅ οναριον εκαθισεν επ αυτο καθως εστι γεγραμμενον
+<V 15> μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
+<V 16> ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ις̅ τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
+<V 17> εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ νεκρων
+<V 18> δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
+<V 19> οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος ολος οπισω αυτου απηλθεν
+<V 20> ησαν δε ελληνες τινες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
+<V 21> ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτων αυτον λεγοντες κε̅ θελομεν τον ιν̅ ιδειν
+<V 22> ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα και παλιν ανδρεας και φιλιππος λεγουσι τω ιυ̅
+<V 23> ο δε ις̅ απεκρινατο αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του αν̅ου
+<V 24> αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερει
+<V 25> ο φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην
+<V 26> εαν εμοι τις διακονη εμοι ακολουθειτω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πη̅ρ
+<V 27> νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πε̅ρ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
+<V 28> πε̅ρ δοξασον σου τον υιον ηλθεν ουν φωνη εκ του ου̅νου λεγουσα και εδοξασα και παλιν δοξασω
+<V 29> ο ουν οχλος ο εστηκως και ακουσας ελεγε βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
+<V 30> απεκριθη αυτοις και ειπεν ο ις̅ ου δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι υμας
+<V 31> νυν κρισις εστι του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
+<V 32> καγω εαν υψωθω εκ της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
+<V 33> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 34> απεκριθη ουν αυτω ο οχλος ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χς̅ μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του αν̅ου τις εστιν ουτος ο υιος του αν̅ου
+<V 35> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ ετι μικρον χρονον το φως εν υμιν εστι περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη η σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδε που υπαγει
+<V 36> εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και απελθων εκρυβη απ αυτων
+<V 37> τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον
+<V 38> ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπε κε̅ τις επιστευσε τη ακοη ημων και ο βραχιων κυ̅ τινι απεκαλυφθη
+<V 39> δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
+<V 40> τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και επωρωσεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσι τοις οφθαλμοις και νοησωσι τη καρδια και επιστραφωσι και ιασωμαι αυτους
+<V 41> ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδε την δοξαν αυτου και ελαλησε περι αυτου
+<V 42> ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
+<V 43> ηγαπησαν γαρ την δοξαν των αν̅ων μαλλον ηπερ την δοξαν του θυ̅
+<V 44> ις̅ δε εκραξε και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
+<V 45> και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
+<V 46> εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη
+<V 47> και εαν τις μου ακουση των ρηματων και φυλαξη εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
+<V 48> ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
+<V 49> οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πη̅ρ αυτος μοι εντολην εδωκε τι ειπω και τι λαλησω
+<V 50> και οιδα οτι η εντολη αυτου ζωη αιωνιος εστιν α ουν εγω λαλω καθως ειρηκε μοι ο πη̅ρ ουτως λαλω
+
+<K 13>
+<V 1> προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ις̅ οτι εληλυθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πρ̅α αγαπησας τους ιδιους τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
+<V 2> και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ινα παραδω αυτον ιουδας σιμωνος ισκαριωτου 
+<V 3> ειδως οτι παντα δεδωκεν αυτω ο πη̅ρ εις τας χειρας και οτι απο θυ̅ εξηλθε και προς τον θν̅ υπαγει
+<V 4> εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησι τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
+<V 5> ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
+<V 6> ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινος κε̅ συ μου νιπτεις τους ποδας
+<V 7> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα
+<V 8> λεγει αυτω πετρος ου μη νιψεις τους ποδας μου εις τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ις̅ εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου
+<V 9> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ μη τους ποδας μου μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην
+<V 10> λεγει αυτω ο ις̅ ο λελουμενος ου χρειαν εχει η τους ποδας νιψασθαι αλλ εστι καθαρος ολος ουτως και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
+<V 11> ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν οτι ουχι παντες καθαροι εστε
+<V 12> οτε ουν ενιψε τους ποδας αυτων και ελαβε τα ιματια αυτου και αναπεσων παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
+<V 13> υμεις φωνειτε με ο κς̅ και ο διδασκαλος και καλως λεγετε ειμι γαρ
+<V 14> ει ουν εγω ενιψα υμων τους ποδας ο κς̅ και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
+<V 15> υποδειγμα γαρ εδωκα υμιν ινα καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις ποιητε
+<V 16> αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
+<V 17> ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
+<V 18> ου περι παντων υμων λεγω εγω οιδα τινας εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
+<V 19> απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειμι
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα πεμψω εμε λαμβανει ο δε εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
+<V 21> ταυτα ειπων ο ις̅ εταραχθη τω πν̅ι και εμαρτυρησε και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με
+<V 22> εβλεπον ουν εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
+<V 23> ην δε ανακειμενος εις των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιυ̅ ον ηγαπα ο ις̅
+<V 24> νευει ουν τουτω σιμων πετρος και λεγει αυτω ειπε τις εστι περι ου λεγει
+<V 25> αναπεσων ουν εκεινος ουτως επι το στηθος του ιυ̅ λεγει αυτω κε̅ τις εστι
+<V 26> αποκρινεται ο ις̅ εκεινος εστι ω εγω βαψω το ψωμιον και δωσω αυτω βαψας ουν το ψωμιον λαμβανει και διδωσιν ιουδα σιμωνος ισκαριωτου
+<V 27> και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω ο ις̅ ο ποιεις ποιησον ταχιον
+<V 28> τουτο δε ουδεις εγνω των ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
+<V 29> τινες γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδας οτι λεγει αυτω ο ις̅ αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
+<V 30> λαβων ουν το ψωμιον εκεινος εξηλθεν ευθεως ην δε νυξ
+<V 31> οτε ουν εξηλθε λεγει ο ις̅ νυν εδοξασθη ο υιος του αν̅ου και ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω
+<V 32> ει ο θς̅ εδοξασθη εν αυτω και ο θς̅ δοξασει αυτον 
+<V 33> τεκνια ετι μικρον χρονον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου υπαγω εγω υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
+<V 34> εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους
+<V 35> εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις
+<V 36> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ που υπαγεις απεκριθη ο ις̅ οπου εγω υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεις μοι
+<V 37> λεγει αυτω σιμων πετρος κε̅ διατι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
+<V 38> απεκριθη ο ις̅ την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνησει εως ου απαρνηση με τρις
+
+<K 14>
+<V 1> μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μη δε δειλιατω πιστευετε εις τον θν̅ και εις εμε πιστευετε
+<V 2> εν τη οικια του πρ̅ς μου μοναι πολλαι εισιν ει δε μη ειπον αν υμιν οτι πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν
+<V 3> και εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον υμιν παλιν ερχομαι και παραληψομαι υμας προς εμαυτον ινα οπου ειμι εγω και υμεις ητε
+<V 4> και οπου εγω υπαγω οιδατε και την οδον οιδατε
+<V 5> λεγει αυτω θωμας κε̅ ουκ οιδαμεν που υπαγεις και πως δυναμεθα την οδον ειδεναι
+<V 6> λεγει αυτω ο ις̅ εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη ουδεις ερχεται προς τον πρ̅α ει μη δι εμου
+<V 7> ει εγνωκειτε με και τον πρ̅α μου εγνωκειτε αν πλην απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον
+<V 8> λεγει αυτω φιλιππος κε̅ δειξον ημιν τον πρ̅α και αρκει ημιν
+<V 9> λεγει αυτω ο ις̅ τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με φιλιππε ο εωρακως εμε εωρακε τον πρ̅α και πως συ λεγεις δειξον ημιν τον πρ̅α
+<V 10> ου πιστευεις οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστι τα ρηματα α εγω λαλω υμιν απ εμαυτου ου λαλω ο δε πη̅ρ εν εμοι μενων ποιει τα εργα αυτος
+<V 11> πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πρ̅ι και ο πη̅ρ εν εμοι εστιν ει δε μη δια τα εργα αυτα πιστευετε μοι
+<V 12> αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει και μειζονα τουτων ποιησει οτι εγω προς τον πρ̅α πορευομαι
+<V 13> και ο τι αν αιτησητε εν τω ονοματι μου τουτο ποιησω ινα δοξασθη ο πη̅ρ εν τω υιω
+<V 14> εαν τι αιτησητε εν τω ονοματι μου εγω ποιησω
+<V 15> εαν αγαπατε με τας εντολας τας εμας τηρησατε
+<V 16> και εγω ερωτησω τον πατερα {not abbreviated} 
+και αλλον παρακλητον δωσει υμιν ινα η 
+μεθ υμων εις τον αιωνα <V 17> το πν̅α της αληθει=
+ας ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν οτι ου θεω=
+ρει αυτο ουδε γινωσκει αυτο υμεις δε γινω=
+σκετε αυτο οτι παρ υμιν μένει και εν υμιν 
+εσται
+<V 18> ουκ αφησω υμας ορφανους ερχομαι προς υμας
+<V 19> ετι μικρον και ο κοσμος με ουκ ετι θεωρει υμεις δε θεωρειτε με οτι εγω ζω και υμεις ζησεσθε
+<V 20> εν εκεινη τη ημερα υμεις γνωσεσθε οτι εγω εν τω πρ̅ι μου και υμεις εν εμοι καγω εν υμιν
+<V 21> ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας εκεινος εστιν ο αγαπων με ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του πρ̅ς μου και εγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτω εμαυτον
+<V 22> λεγει αυτω ιουδας ουχ ο ισκαριωτης κε̅ και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τω κοσμω
+<V 23> απεκριθη ις̅ και ειπεν αυτω εαν τις αγαπα με τον λογον μου τηρησει και ο πη̅ρ μου αγαπησει αυτον και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτω ποιησομεν
+<V 24> ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με πρ̅ς
+<V 25> ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων
+<V 26> ο δε παρακλητος το πν̅α το αγιον ο πεμψει ο πη̅ρ εν τω ονοματι μου εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα α ειπον υμιν
+<V 27> ειρηνην αφιημι υμιν ειρηνην την εμην διδωμι υμιν ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω
+<V 28> ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν υπαγω και ερχομαι προς υμας ει ηγαπατε με εχαρητε αν οτι ειπον πορευομαι προς τον πρ̅α οτι ο πη̅ρ μειζων μου εστι
+<V 29> και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειπον υμιν
+<V 30> ουκ ετι πολλα λαλησω μεθ υμων ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων και εν εμοι ουκ εχει ουδεν
+<V 31> αλλ ινα γνω ο κοσμος οτι αγαπω τον πρ̅α και καθως εντολην δε=
+δωκε μοι ο πη̅ρ ουτως ποιω εγειρεσθε αγω=
+μεν εντευθεν <K 15><V 1> εγω ειμι η αμπελος η αληθι=
+νη και ο πη̅ρ μου ο γεωργος εστι <V 2> παν κλημα 
+εν εμοι μη φερον καρπον αιρει αυτο ο πη̅ρ
+και παν το καρπον φερον καθαιρει αυτο ινα πλειονα καρπον φερη
+<V 3> ηδη υμεις καθαροι εστε δια τον λογον ον λελαληκα υμιν
+<V 4> μεινατε εν εμοι καγω εν υμιν καθως το κλημα ου δυναται καρπον φερειν αφ εαυτου εαν μη μεινη εν τη αμπελω ουτως ουδε υμεις εαν μη εν εμοι μεινητε
+<V 5> εγω ειμι η αμπελος υμεις τα κληματα ο μενων εν εμοι καγω εν αυτω ουτος φερει καρπον πολυν οτι χωρις εμου ου δυνασθε ποιειν ουδεν
+<V 6> εαν μη τις μεινη εν εμοι εβληθη εξω ως το κλημα και εξηρανθη και συναγουσιν αυτα και εις πυρ βαλλουσι και καιεται
+<V 7> εαν μεινητε εν εμοι και τα ρηματα μου εν υμιν μεινη ο εαν θελητε αιτησεσθε και γενησεται υμιν
+<V 8> εν τουτω εδοξασθη ο πη̅ρ μου ινα καρπον πολυν φερητε και γενησεσθε εμοι μαθηται
+<V 9> καθως ηγαπησε με ο πη̅ρ καγω ηγαπησα υμας μεινατε εν τη αγαπη τη εμη
+<V 10> εαν τας εντολας μου τηρησητε μενειτε εν τη αγαπη μου καθως εγω τας εντολας του πρ̅ς μου τετηρηκα και μενω αυτου εν τη αγαπη
+<V 11> ταυτα λελαληκα υμιν ινα η χαρα η εμη εν υμιν η και η χαρα υμων πληρωθη
+<V 12> αυτη εστιν η εντολη η εμη ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας
+<V 13> μειζονα ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου
+<V 14> υμεις φιλοι μου εστε εαν ποιητε α εγω εντελλομαι υμιν
+<V 15> ουκετι λεγω υμας δουλους οτι ο δουλος ουκ οιδε τι ποιει ο κς̅ αυτου υμας δε ειρηκα φιλους οτι παντα α ηκουσα παρα του πρ̅ς μου εγνωρισα υμιν
+<V 16> ουχ υμεις με εξελεξασθε αλλ εγω εξελεξαμην υμας και εθηκα υμας ινα υμεις υπαγητε και καρπον φερητε και ο καρπος υμων μενη ινα ο τι αν αιτησητε τον πρ̅α εν τω ονοματι μου δω υμιν
+<V 17> ταυτα εντελλομαι υμιν ινα αγαπατε αλληλους
+<V 18> ει ο κοσμος υμας μισει γινωσκετε οτι εμε πρωτον υμων μεμισηκεν
+<V 19> ει εκ του κοσμου ητε ο κοσμος αν το ιδιον εφιλει οτι δε εκ του κοσμου ουκ εστε αλλ εγω εξελεξαμην υμας εκ του κοσμου δια τουτο μισει υμας ο κοσμος
+<V 20> μνημονευετε του λογου ου εγω ειπον υμιν ουκ εστι δουλος μειζων του κυ̅ αυτου ει εμε εδιωξαν και υμας διωξουσιν ει τον λογον μου ετηρησαν και τον υμετερον τηρησουσιν
+<V 21> αλλα ταυτα παντα ποιησουσιν υμιν δια το ονομα μου οτι ουκ οιδασι τον πεμψαντα με
+<V 22> ει μη ηλθον και ελαλησα αυτοις αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε προφασιν ουκ εχουσι περι της αμαρτιας αυτων
+<V 23> ο εμε μισων και τον πρ̅α μου μισει
+<V 24> ει τα εργα μη εποιησα εν αυτοις α ουδεις αλλος πεποιηκεν αμαρτιαν ουκ ειχον νυν δε και εωρακασι και μεμισηκασι και εμε και τον πρ̅α μου
+<V 25> αλλ ινα πληρωθη ο λογος ο γεγραμμενος εν τω νομω αυτων οτι εμισησαν με δωρεαν
+<V 26> οταν δε ελθη ο παρακλητος ον εγω πεμψω υμιν παρα του πρ̅ς το πν̅α της αληθειας ο παρα του πρ̅ς εκπορευεται εκεινος μαρτυρησει περι εμου
+<V 27> και υμεις δε μαρτυρειτε οτι απ αρχης μετ εμου εστε
+
+<K 16>
+<V 1> ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
+<V 2> αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξη λατρειαν προσφερειν τω θω̅
+<V 3> και ταυτα ποιησουσιν υμιν οτι ουκ εγνωσαν τον πρ̅α ουδε εμε
+<V 4> αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα εαν ελθη η ωρα αυτων μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
+<V 5> και νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
+<V 6> αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
+<V 7> αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει υμιν ινα εγω απελθω εαν γαρ εγω μη απελθω ο παρακλητος ουκ ελευσεται προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
+<V 8> και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
+<V 9> περι αμαρτιας μεν οτι ου πιστευουσιν εις εμε
+<V 10> περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον 
+πρ̅α υπαγω και ουκ ετι θεωρειτε με <V 11> περι 
+δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου του=
+του κεκριται <V 12> ετι πολλα εχω λεγειν υμιν 
+αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
+<V 13> οταν δε ελθη εκεινος οδηγησει υμας εν παση αληθεια ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα αν ακουση λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
+<V 14> εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου ληψεται και αναγγελει υμιν
+<V 15> παντα οσα εχει ο πη̅ρ εμα εστι δια τουτο ειπον υμιν οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν
+<V 16> μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με 
+<V 17> ειπον ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους τι εστι τουτο ο λεγει μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι εγω υπαγω προς τον πρ̅α
+<V 18> ελεγον ουν τι εστι τουτο ο λεγει το μικρον ουκ οιδαμεν τι λαλει
+<V 19> εγνω ουν ο ις̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
+<V 20> αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις δε λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
+<V 21> η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηγγικεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκ ετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη αν̅ος εις τον κοσμον
+<V 22> και υμεις ουν νυν μεν λυπην εξετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων
+<V 23> εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην αμην λεγω υμιν οτι αν αιτησητε τον πρ̅α δωσει υμιν εν τω ονοματι μου
+<V 24> εως αρτι ουκ ητησατε ουδεν εν τω ονοματι μου αιτειτε και ληψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη
+<V 25> ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν ερχεται δε ωρα οτε ουκ ετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πρ̅ς αναγγελω υμιν
+<V 26> εν εκεινη τη ημερα εν τω ονοματι μου αιτησεσθε και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πρ̅α περι υμων
+<V 27> αυτος γαρ ο πη̅ρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του πρ̅ς εξηλθον
+<V 28> εξηλθον εκ του πρ̅ς και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πρ̅α
+<V 29> λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου ιδε νυν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
+<V 30> νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θυ̅ εξηλθες
+<V 31> απεκριθη αυτοις ο ις̅ αρτι πιστευετε
+<V 32> ιδου ερχεται ωρα και νυν εστιν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια και εμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πη̅ρ μετ εμου εστι
+<V 33> ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχετε εν τω κοσμω θλιψιν εξετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
+
+<K 17>
+<V 1> ταυτα ελαλησεν ο ις̅ και επηρε τους οφθαλμους εις τον ου̅νον ειπε πε̅ρ εληλυθεν η ωρα δοξασον σου τον υν̅ ινα και ο υιος σου δοξαση σε
+<V 2> καθως εδωκας αυτω εξουσιαν πασης σαρκος ινα παν ο δεδωκας αυτω δωσει αυτοις ζωην αιωνιον
+<V 3> αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσι σε τον μονον αληθινον θν̅ και ον απεστειλας ιν̅ χν̅
+<V 4> εγω σε εδοξασα επι της γης το εργον ετελειωσα ο δεδωκας μοι ινα ποιησω
+<V 5> και νυν δοξασον με συ πε̅ρ παρα σεαυτω τη δοξη η ειχον προ του τον κοσμον ειναι παρα σοι
+<V 6> εφανερωσα σου το ονομα τοις αν̅οις ους δεδωκας μοι εκ του κοσμου σοι ησαν και εμοι αυτους δεδωκας και τον λογον σου τετηρηκασι
+<V 7> νυν εγνωκαν οτι παντα οσα δεδωκας μοι παρα σου εστιν
+<V 8> οτι τα ρηματα α δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις και αυτοι ελαβον και εγνωσαν αληθως οτι παρα σου εξηλθον και επιστευσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 9> εγω περι αυτων ερωτω ου περι του κοσμου ερωτω αλλα περι ων δεδωκας μοι οτι σοι εισι
+<V 10> και τα εμα παντα σα εστι και τα σα εμα και δεδοξασμαι εν αυτοις
+<V 11> και ουκ ετι ειμι εν τω κοσμω και αυτοι εν τω κοσμω εισι καγω προς σε ερχομαι πε̅ρ αγιε τηρησον αυτους εν τω ονοματι σου ω δεδωκας μοι ινα ωσιν εν καθως ημεις
+<V 12> οτε ημην μετ αυτων εν τω κοσμω εγω ετηρουν αυτους εν τω ονοματι σου ους δεδωκας μοι εφυλαξα και ουδεις εξ αυτων απωλετο ει μη ο υιος της απωλειας ινα η γραφη πληρωθη
+<V 13> νυν δε προς σε ερχομαι και ταυτα λαλω εν τω κοσμω ινα εχωσι την χαραν την εμην πεπληρωμενην εν αυτοις
+<V 14> εγω δεδωκα αυτοις τον λογον σου και ο κοσμος εμισησεν αυτους οτι ουκ εισιν εκ του κοσμου καθως εγω εκ του κοσμου ουκ ειμι
+<V 15> ουκ ερωτω ινα αρης αυτους εκ του κοσμου αλλ ινα τηρησης αυτους εκ του πονηρου
+<V 16> εκ του κοσμου ουκ εισι καθως εγω ουκ ειμι εκ του κοσμου
+<V 17> αγιασον αυτους εν τη αληθεια σου ο λογος ο σος αληθεια εστι
+<V 18> καθως εμε απεστειλας εις τον κοσμον καγω απεστειλα αυτους εις τον κοσμον
+<V 19> και υπερ αυτων εγω αγιαζω εμαυτον ινα ωσιν και αυτοι ηγιασμενοι εν αληθεια
+<V 20> ου περι τουτων δε ερωτω μονον αλλα και περι των πιστευοντων δια του λογου αυτων εις εμε
+<V 21> ινα παντες εν ωσι καθως συ πε̅ρ εν εμοι καγω εν σοι ινα και αυτοι εν ημιν εν ωσιν ινα ο κοσμος πιστευση οτι συ με απεστειλας
+<V 22> καγω την δοξαν ην δεδωκας μοι δεδωκα αυτοις ινα ωσιν εν καθως ημεις εν εσμεν
+<V 23> εγω εν αυτοις και συ εν εμοι ινα ωσι τετελειωμενοι εις εν ινα γινωσκη ο κοσμος οτι συ με απεστειλας και ηγαπησας αυτους καθως εμε ηγαπησας
+<V 24> πε̅ρ ους δεδωκας μοι θελω ινα οπου ειμι εγω κακεινοι ωσι μετ εμου ινα θεωρωσι την δοξαν την εμην ην δεδωκας μοι οτι ηγαπησας με προ καταβολης κοσμου
+<V 25> πε̅ρ δικαιε και ο κοσμος σε ουκ εγνω εγω δε σε εγνων και ουτοι εγνωσαν οτι συ με απεστειλας
+<V 26> και εγνωρισα αυτοις το ονομα σου και γνωρισω ινα η αγαπη ην ηγαπησας με εν αυτοις η καγω εν αυτοις
+
+<K 18>
+<V 1> ταυτα ειπων ο ις̅ εξηλθε συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου
+<V 2> ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ις̅ εκει μετα των μαθητων αυτου
+<V 3> ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων
+<V 4> ις̅ δε ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε
+<V 5> απεκριθησαν αυτω ιν̅ τον ναζωραιον λεγει αυτοις ο ις̅ εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων
+<V 6> ως ουν ειπεν αυτοις οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι
+<V 7> παλιν ουν επηρωτησεν αυτους τινα ζητειτε οι δε ειπον ιν̅ τον ναζωραιον
+<V 8> απεκριθη ις̅ ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν
+<V 9> ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα
+<V 10> σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισε τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος
+<V 11> ειπεν ουν ο ις̅ τω πετρω βαλε την μαχαιραν εις την θηκην το ποτηριον ο δεδωκε μοι ο πη̅ρ ου μη πιω αυτο
+<V 12> η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιν̅ και εδησαν αυτον
+<V 13> και απηγαγον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου
+<V 14> ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα αν̅ον αποθανειν υπερ του λαου
+<V 15> ηκολουθει δε τω ιυ̅ σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθε τω ιυ̅ εις την αυλην του αρχιερεως
+<V 16> ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπε τη θυρωρω και εισηγαγε τον πετρον
+<V 17> λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του αν̅ου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι
+<V 18> ειστηκησαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε και ο πετρος μετ αυτων εστως και θερμαινομενος
+<V 19> ο ουν αρχιερευς ηρωτησε τον ιν̅ περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου
+<V 20> απεκριθη αυτω ο ις̅ εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντες οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν
+<V 21> τι με ερωτας ερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω
+<V 22> ταυτα δε αυτου ειποντος εις των παρεστωτων υπηρετων εδωκε ραπισμα τω ιυ̅ ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει
+<V 23> απεκριθη αυτω ο ις̅ ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δερεις
+<V 24> απεστειλεν ουν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα
+<V 25> ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι
+<V 26> λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψε πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου
+<V 27> παλιν ουν ηρνησατο ο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν
+<V 28> αγουσι τον ιν̅ απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωια και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσι το πασχα
+<V 29> εξηλθεν ουν εξω ο πιλατος προς αυτους και φησιν τινα κατηγοριαν φερετε κατα του αν̅ου τουτου
+<V 30> απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον
+<V 31> ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα
+<V 32> ινα ο λογος του ιυ̅ πληρωθη ον ειπε σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
+<V 33> εισηλθεν ουν παλιν εις το πραιτωριον ο πιλατος και εφωνησε τον ιν̅ και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 34> απεκριθη ις̅ αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου
+<V 35> απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν εμοι τι εποιησας
+<V 36> απεκριθη ις̅ η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν
+<V 37> ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ις̅ συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης
+<V 38> λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθεν προς τους ιουδαιους ο πιλατος και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν ευρισκω εν αυτω αιτιαν 
+<V 39> εστι δε συνηθεια ινα ενα απολυσω υμιν εν τω πασχα βουλεσθε ουν απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων
+<V 40> εκραυγασαν ουν παλιν λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστης
+
+<K 19>
+<V 1> τοτε ουν ο πιλατος λαβων τον ιν̅ εμαστιγωσε
+<V 2> και οι στρατιωται πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν αυτου τη κεφαλη και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτον
+<V 3> και ελεγον αυτω χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων και εδιδουν αυτω ραπισματα
+<V 4> εξηλθεν ουν παλιν εξω ο πιλατος και λεγει αυτοις ιδε αγω υμιν αυτον εξω ινα γνωτε οτι ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω
+<V 5> εξηλθεν ουν ο ις̅ εξω φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον λεγει αυτοις ο πιλατος ιδου ο αν̅ος
+<V 6> οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεις και οι υπηρεται εκραυγασαν λεγοντες σταυρωσον σταυρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και στ̅ρωσατε εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν
+<V 7> απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι ημεις νομον εχομεν και κατα τον νομον ημων οφειλει αποθανειν οτι θυ̅ υιον εαυτον εποιησεν
+<V 8> οτε ουν ηκουσεν ο πιλατος τουτον τον λογον μαλλον εφοβηθη
+<V 9> και εισηλθεν εις το πραιτωριον παλιν και λεγει τω ιυ̅ ποθεν ει συ ο δε ις̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω
+<V 10> λεγει ουν αυτω ο πιλατος εμοι ου λαλεις ουκ οιδας οτι εξουσιαν εχω σταυρωσαι σε και εξουσιαν εχω απολυσαι σε
+<V 11> απεκριθη αυτω ο ις̅ ουκ ειχες εξουσιαν κατ εμου ει μη ην σοι δεδομενον ανωθεν δια τουτο ο παραδιδους με σοι μειζονα αμαρτιαν εχει
+<V 12> εκ τουτου ουν ο πιλατος εζητει απολυσαι αυτον οι δε ιουδαιοι εκραυγασαν λεγοντες εαν τουτον απολυσης ουκ ει φιλος του καισαρος πας ο βασιλεα αυτον ποιων αντιλεγει τω καισαρι
+<V 13> ο ουν πιλατος ακουσας των λογων τουτων ηγαγεν εξω τον ιν̅ και εκαθισεν επι του βηματος εις τοπον λεγομενον λιθοστρωτον εβραιστι δε γαββαθα
+<V 14> ην δε παρασκευη του πασχα ωρα ην ωσει εκτη και λεγει τοις ιουδαιοις ιδε ο βασιλευς υμων
+<V 15> εκραυγασαν ουν παντες αρον αρον σταυρωσον αυτον λεγει αυτοις ο πιλατος τον βασιλεα υμων σταυρωσω απεκριθησαν οι αρχιερεις ουκ εχομεν βασιλεα ει μη καισαρα
+<V 16> τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοις ινα σταυρωθη παρελαβον ουν τον ιν̅ 
+<V 17> και βασταζων αυτον σταυρον εξηλθεν εις τοπον λεγομενον κρανιου τοπος ο λεγεται εβραιστι γολγοθα
+<V 18> οπου αυτον εσταυρωσαν και μετ αυτου αλλους δυο ληστας ενθεν και ενθεν μεσον δε τον ιν̅
+<V 19> εγραψε δε και τιτλον ο πιλατος και εθηκεν επι του στ̅ρου ην δε γεγραμμενον ις̅ ο ναζωραιος ο βασιλευς των ιουδαιων
+<V 20> τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων οτι εγγυς ην ο τοπος της πολεως οπου εσταυρωθη ο ις̅ και ην γεγραμμενον εβραιστι ρωμαιστι ελληνιστι
+<V 21> ελεγον ουν τω πιλατω οι αρχιερεις των ιουδαιων μη γραφε ο βασιλευς των ιουδαιων αλλ οτι εκεινος ειπε βασιλευς των ιουδαιων ειμι
+<V 22> απεκριθη ο πιλατος ο γεγραφα γεγραφα
+<V 23> οι ουν στρατιωται οτε εσταυρωσαν τον ιν̅ ελαβον τα ιματια αυτου και εποιησαν τεσσαρα μερη εκαστω στρατιωτη μερος και τον χιτωνα ην δε ο χιτων αραφος εκ των ανωθεν υφαντος δι ολου
+<V 24> ειπον ουν προς αλληλους μη σχισωμεν αυτον αλλα λαχωμεν περι αυτου τινος εσται ινα η γραφη πληρωθη η λεγουσα διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον οι μεν ουν στρατιωται εποιησαν ταυτα
+<V 25> ειστηκεισαν δε παρα τω σταυρω του ιυ̅ η μη̅ρ αυτου και η αδελφη της μρ̅ς αυτου μαρια η του κλωπα και μαρια η μαγδαληνη
+<V 26> ις̅ ουν ιδων την μρ̅α και τον μαθητην ον ηγαπα λεγει τη μρ̅ι γυναι ιδου ο υιος σου
+<V 27> ειτα λεγει τω μαθητη ιδου η μητηρ σου και απ εκεινης της ωρας ελαβεν αυτην ο μαθητης εκεινος εις τα ιδια
+<V 28> μετα τουτο ειδως ις̅ οτι ηδη παντα τετελεσται ινα τελειωθη η γραφη λεγει διψω
+<V 29> σκευος ουν εκειτο οξους μεστον οι δε πλησαντες σπογγον οξους και υσσωπω περιθεντες προσηνεγκαν αυτου τω στοματι
+<V 30> οτε ουν ελαβε το οξος ο ις̅ ειπεν τετελεσται και κλινας την κεφαλην παρεδωκε το πν̅α
+<V 31> οι ουν ιουδαιοι επει παρασκευη ην ινα μη μεινη επι του σταυρου τα σωματα εν τω σαββατω ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελη και αρθωσιν
+<V 32> ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελη και του αλλου του συσταυρωθεντος αυτω
+<V 33> επι δε τον ιν̅ ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη
+<V 34> αλλ εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξε και ευθεως εξηλθεν αιμα και υδωρ
+<V 35> και ο εωρακως μεμαρτυρηκεν και αληθινη εστιν η μαρτυρια αυτου κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα και υμεις πιστευητε
+<V 36> εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται απ αυτου
+<V 37> και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν
+<V 38> μετα ταυτα ηρωτησε τον πιλατον ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ων μαθητης του ιυ̅ κεκρυμμενος δε δια τον φοβον των ιουδαιων ινα αρη το σωμα του ιυ̅ και επετρεψεν ο πιλατος ηλθεν ουν και ηρε το σωμα αυτου
+<V 39> ηλθεν ουν και νικοδημος ο ελθων προς αυτον το προτερον φερων μιγμα σμυρνης και αλοης ωσει λιτρας εκατον
+<V 40> ελαβον ουν το σωμα του ιυ̅ και εδησαν αυτο οθονιοις μετα των αρωματων καθως εθος εστι τοις ιουδαιοις ενταφιαζειν
+<V 41> ην δε εν τω τοπω οπου εστ̅ρωθη κηπος και εν τω κηπω μνημειον καινον εν ω ουδεπω ουδεις ετεθη
+<V 42> εκει ουν δια την παρασκευην εθηκαν τον ιν̅
+
+<K 20>
+<V 1> τη δε μια των σαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι σκοτιας ετι ουσης εις το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ του μνημειου
+<V 2> τρεχει ουν και ερχεται προς σιμωνα πετρον και προς τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ις̅ και λεγει αυτοις ηραν τον κν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
+<V 3> εξηλθεν ουν ο πετρος και ο αλλος μαθητης και ηρχοντο εις το μνημειον
+<V 4> ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλος μαθητης προεδραμε ταχιον του πετρου και ηλθε πρωτος εις το μνημειον
+<V 5> και παρακυψας βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι εισηλθεν
+<V 6> ερχεται ουν σιμων πετρος ακολουθων αυτω και εισηλθεν εις το μνημειον και θεωρει τα οθονια κειμενα
+<V 7> και το σουδαριον ο ην επι της κεφαλης αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωρις εντετυλιγμενον εις ενα τοπον
+<V 8> τοτε ουν εισηλθε και ο αλλος μαθητης ο ελθων πρωτος εις το μνημειον και ειδε και επιστευσεν
+<V 9> ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναστηναι
+<V 10> απηλθον ουν παλιν προς εαυτους οι μαθηται
+<V 11> μαρια δε ειστηκει προς τω μνημειω κλαιουσα εξω ως ουν εκλαιε παρεκυψεν εις το μνημειον
+<V 12> και θεωρει δυο αγγελους εν λευκοις καθεζομενους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τοις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιυ̅
+<V 13> και λεγουσιν αυτοι εκεινοι γυναι τι κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν̅ μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
+<V 14> ταυτα ειπουσα εστραφη εις τα οπισω και θεωρει τον ιν̅ εστωτα και ουκ ηδει οτι ις̅ εστιν
+<V 15> λεγει αυτη ο ις̅ γυναι τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκουσα οτι ο κηπουρος εστι λεγει αυτω κε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι που εθηκας αυτον καγω αυτον αρω
+<V 16> λεγει αυτη ο ις̅ μαρια στραφεισα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβουνι ο λεγεται διδασκαλε
+<V 17> λεγει αυτη ο ις̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τον πρ̅α μου πορευου δε προς τους αδελφους μου και ειπε αυτοις αναβαινω προς τον πρ̅α μου και πρ̅α υμων και θν̅ μου και θν̅ υμων
+<V 18> ερχεται μαρια η μαγδαληνη απαγγελλουσα τοις μαθηταις οτι εωρακε τον κν̅ και ταυτα ειπεν αυτη
+<V 19> ουσης ουν οψιας τη ημερα εκεινη τη μια των σαββατων και των θυρων κεκλεισμενων οπου ησαν οι μαθηται συνηγμενοι δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ις̅ και εστη εις το μεσον και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
+<V 20> και τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και την πλευραν αυτου εχαρησαν ουν οι μαθηται ιδοντες τον κν̅
+<V 21> ειπεν ουν αυτοις ο ις̅ παλιν ειρηνη υμιν καθως απεσταλκε με ο πη̅ρ καγω πεμπω υμας
+<V 22> και τουτο ειπων ενεφυσησε και λεγει αυτοις λαβετε πν̅α αγιον
+<V 23> αν τινων αφητε τας αμαρτιας αφιενται αυτοις αν τινων κρατητε κεκρατηνται
+<V 24> θωμας δε εις εκ των δωδεκα ο λεγομενος διδυμος ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ις̅
+<V 25> ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εωρακαμεν τον κν̅ ο δε ειπεν αυτοις εαν μη ιδω εν ταις χερσιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου εις τον τυπον των ηλων και βαλω την χειρα μου εις την πλευραν αυτου ου μη πιστευσω
+<V 26> και μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω οι μαθηται αυτου και θωμας μετ αυτων ερχεται ο ις̅ των θυρων κεκλεισμενων και εστη εις το μεσον και ειπεν ειρηνη υμιν
+<V 27> ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον σου ωδε και ιδε τας χειρας μου και φερε την χειρα σου και βαλε εις την πλευραν μου και μη γινου απιστος αλλα πιστος
+<V 28> απεκριθη θωμας και ειπεν αυτω ο κς̅ μου και ο θς̅ μου
+<V 29> λεγει αυτω ο ις̅ οτι εωρακας με πεπιστευκας μακαριοι οι μη ιδοντες και πιστευσαντες
+<V 30> πολλα μεν ουν και αλλα σημεια εποιησεν ο ις̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εστι γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
+<V 31> ταυτα δε γεγραπται ινα πιστευσητε οτι ις̅ εστιν ο χς̅ ο υιος του θυ̅ και ινα πιστευοντες ζωην αιωνιον εχητε εν τω ονοματι αυτου
+
+<K 21>
+<V 1> μετα ταυτα εφανερωσεν εαυτον παλιν ο ις̅ τοις μαθηταις επι της θαλασσης της τιβεριαδος εφανερωσε δε ουτως
+<V 2> ησαν ομου σιμων πετρος και θωμας ο λεγομενος διδυμος και ναθαναηλ ο απο κανα της γαλιλαιας και οι του ζεβεδαιου και αλλοι εκ των μαθητων αυτου δυο
+<V 3> λεγει αυτοις σιμων πετρος υπαγω αλιευειν λεγουσιν αυτω ερχομεθα και ημεις συν σοι εξηλθον και ανεβησαν εις το πλοιον και εν εκεινη τη νυκτι επιασαν ουδεν
+<V 4> πρωιας δε ηδη γενομενης εστη ο ις̅ επι τον αιγιαλον ου μεντοι ηδεισαν οι μαθηται οτι ις̅ εστι
+<V 5> λεγει ουν αυτοις ο ις̅ παιδια μη τι προσφαγιον εχετε απεκριθησαν αυτω ου
+<V 6> ο δε ειπεν αυτοις βαλετε εις τα δεξια μερη του πλοιου το δικτυον και ευρησετε εβαλον ουν και ουκ ετι αυτο ελκυσαι ισχυον απο του πληθους των ιχθυων
+<V 7> λεγει ουν ο μαθητης εκεινος ον ηγαπα ο ις̅ τω πετρω ο κς̅ εστι σιμων ουν πετρος ακουσας οτι ο κς̅ εστι τον επενδυτην διεζωσατο ην γαρ γυμνος και εβαλεν εαυτον εις την θαλασσαν
+<V 8> οι δε αλλοι μαθηται τω πλοιαριω ηλθον ου γαρ ησαν μακραν απο της γης αλλ ως απο πηχων διακοσιων συροντες το δικτυον των ιχθυων
+<V 9> ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον
+<V 10> λεγει αυτοις ο ις̅ ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
+<V 11> ανεβη σιμων πετρος και ειλκυσε το δικτυον επι την γην μεστον ιχθυων μεγαλων εκατον πεντηκοντατριων και τοσουτων οντων ουκ εσχισθη το δικτυον
+<V 12> λεγει αυτοις ο ις̅ δευτε αριστησατε ουδεις μεντοι ετολμα των μαθητων εξετασαι αυτον συ τις ει ειδοτες οτι ο κς̅ εστιν
+<V 13> ερχεται ουν ο ις̅ και λαμβανει τον αρτον και διδωσιν αυτοις και το οψαριον ομοιως
+<V 14> τουτο ηδη τριτον εφανερωθη ο ις̅ τοις μαθηταις αυτου εγερθεις εκ νεκρων
+<V 15> οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιμωνι πετρω ο ις̅ σιμων ιωνα αγαπας με πλειον τουτων λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια μου
+<V 16> λεγει αυτω παλιν δευτερον σιμων ιωνα αγαπας με λεγει αυτω ναι κε̅ συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ο ις̅ ποιμαινε τα προβατα μου
+<V 17> λεγει αυτω το τριτον σιμων ιωνα φιλεις με ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις με και ειπεν αυτω κε̅ συ παντα οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω ο ις̅ βοσκε τα προβατα μου
+<V 18> αμην αμην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οιση οπου ου θελεις
+<V 19> τουτο δε ελεγε σημαινων ποιω θανατω δοξασει τον θν̅ και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει μοι
+<V 20> επιστραφεις δε ο πετρος βλεπει τον μαθητην ον ηγαπα ο ις̅ ακολουθουντα ος και ανεπεσεν εν τω δειπνω επι το στηθος αυτου και ειπε κε̅ τις εστιν ο παραδιδους σε
+<V 21> τουτον ιδων ο πετρος λεγει τω ιυ̅ ουτος δε τι
+<V 22> λεγει αυτω ο ις̅ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε συ ακολουθει μοι
+<V 23> εξηλθεν ουν ο λογος ουτος εις τους αδελφους οτι ο μαθητης εκεινος ουκ αποθνησκει και ουκ ειπεν αυτω ο ις̅ οτι ουκ αποθνησκει αλλ εαν αυτον θελω μενειν εως ερχομαι τι προς σε
+<V 24> ουτος εστιν ο μαθητης ο μαρτυρων περι τουτων και γραψας ταυτα και οιδαμεν οτι αληθης εστιν η μαρτυρια αυτου
+<V 25> εστι δε και αλλα πολλα οσα εποιησεν ο ις̅ ατινα εαν γραφητε καθ εν ουδε αυτον οιμαι τον κοσμον χορησαι τα γραφομενα βιβλια αμην
+
+<K 22>
+<V 0> {om}
+
+